Ο Κώστας Καϊσερλης καταγόταν από ψαράδικη οικογένεια και ήταν ο καλύτερος Δήμαρχος της Κω και ο πιο μακροβιότερος και ήταν γιος Δημάρχου. Διέπρεψε ως Δήμαρχος της Κω επί πολλά χρόνια συνεχόμενα. Έκανε τόσα πολλά έργα που του άξιζε να είναι ένας ισόβιος Δήμαρχος. Τα χρόνια της Δημαρχίας του ήταν χρόνια δραστηριότητας και δημιουργίας και ένα από τα έργα του ήταν η επέκταση και ο όροφος του νοσοκομείου μας.
Πάλεψε γερά με την Αρχαιολογία και γενικά με την εξουσία για να κάνει το νοσοκομείο, αλλά εκείνος είχε την υποστήριξη γενικά των Κώων. Παρόλο που του έβγαζε η Αρχαιολογία πολλά εμπόδια, δίσταζε ακόμα και η Αστυνομία να πάει κοντά του. περιβάλλονταν από ένα πλήθος Κώων που εκτιμούσαν το έργο του. Εκείνη η Αρχαιολόγος, η άχαρη Χάρις, του είχε συσσωρεύσει πάρα πολλές μηνύσεις, η μια πίσω από την άλλη και ο Καϊσερλης. Ενώπιων της Αστυνομίας της πήρε όλες πάνω του. Αφήστε να τελειώσω το έργο μου και μετά βάλτε με φυλακή τους έλεγε. Όσο πολεμούσε ο Καϊσερλης το νοσοκομείο το περιβάλλανε θαυμαστές του και δεν μπορούσε να πάει κανένας κοντά. η Αστυνομία δεν πήγαινε κοντά του καις το τέλος βλέποντας και ο εισαγγελέας την μεγάλη δημοτικότητα και αγάπη που του είχε ο κόσμος, δεν τον πλησίαζε ούτε αυτός. Όταν τελείωσε τη θεμελίωση του νοσοκομείου και έφτασε στο καρά γιαπί τότε του κάναν τις μηνύσεις, την μια πίσω από την άλλη. Το δικαστήριο ήταν κατάμεστο από θαυμαστές του Καϊσερλη και το προαύλιο και η μεγάλη αυλή της Πλ. Πλατάνου. Βλέποντας οι δικαστές και ο Εισαγγελέας τον κόσμο αυτό, άρχισαν έναν ένα δικαστήριο και τον αθώωναν και έφυγε από το δικαστήριο αθώος ρενόμενος από λουλούδια και περιβαλλόμενος από όλους τους Κώους σαν ήρωας απ’ όλη αυτή την ιστορία του Νοσοκομείου. Πολλοί θα ζηλέψανε την μεγάλη δημοτικότητά του και την αγάπη που του είχε ο κόσμος της Κω. Τέτοια αγάπη σε Δήμαρχο, εγώ γέρος άνθρωπος, δεν την έχω ξαναδεί. Κανένας άλλος Δήμαρχος ή πολιτικός δεν έζησε τόσες εκδηλώσεις αγάπης, όσο ο Κώστας Καϊσερλης ως Δήμαρχος της Κω. Γιατί ο Καϊσερλης στο νοσοκομείο δεν ήταν μόνο ό όροφος που έφτιαξε, έκανε επέκταση προς την οδό Μητροπόλεως και νότια προς την Ελ. Βενιζέλου και λίγο προς την Αγρ. Τράπεζα και μετά το σήκωσε όλο μαζί όροφο. Γι’ αυτό επιμένω εγώ, ότι έχουμε νοσοκομείο, το οποίο μας φτάνει και μας περισσεύει. Μια βραδιά και γω βρέθηκα πάνω στο Ιπποκράτειο Ίδρυμα σ εομιλια του Δημάρχου κ. Νικηταρά. Για μια στιγμή ακούω τον Δήμαρχο να σβουντουρά τον δυναμίτη για κάποιο νέο νοσοκομείο της Κω. Εγώ το άκουσα και το πέρασα για Ποντιακό ανέκδοτο. Έπιασα μετά μόνος μου και μετρούσα τα νοσοκομεία με τα δάχτυλά μου. Ένα το Ιταλικό, ένα το Καϊσαρλικό, ένα του Πέρου, ένα το νέο νοσοκομείο, 4 νοσοκομεία θα έχουμε; εγώ ντρεπόμουνα και έβλεπα γύρω τους ανθρώπους που με βλέπανε να μετράω τα δάχτυλά μου και λέγανε σίγουρα αυτός την έχει ψωνισμένη. Τώρα που ξεσηκώσαμε τον κόσμο και του φυτέψαμε μες στο μυαλό του το νέο νοσοκομείο, ποιος τους κάνει καλά; Νομίζω ότι αυτό είναι ένα παραμύθι της Χαλιμάς και εγώ μέσα από αυτές τις γραμμές στέλνω ένα μήνυμα του Δημάρχου και του λέω: Αγαπητέ Δήμαρχε, εγώ ο δικός σου, που ξέρεις ότι σε στηρίζω και σε εκτιμώ, σου λέω τα εξής: να ξερες τι έκανες. Πήρες στο λαιμό σου τους Κώους και χρεώθηκες ένα ολόκληρο νοσοκομείο εκ θεμελίων βασιζόμενος πάνω στους ψεύτες πολιτικούς μας. ακόμα και ο Μητσοτάκης έδωσε μια επιπόλαια υπόσχεση όπως όπως ίσα ίσα που να προλάβει να πάρει δρόμο να φύγει και να μην γυρίσει ποτέ ίσια πίσω του. γιατί και κεινος δεν ήξερε ότι είχαμε Ιταλικό και Καϊσαρλικό νοσοκομείο; Σίγουρα τα ήξερε. Αγαπητέ δήμαρχε έχουμε χάσει κάθε εμπιστοσύνη, δεν ξέρω εάν και συ λες αλήθεια ή εάν παίζεις με την ελαφρότητά μας. Εγώ Δήμαρχε είμαι άνθρωπος γέρος και αγράμματος αλλά με πολύ πείρα στη ζωή και σου λέω δυο λόγια:
Αυτό που τάζεις στον κόσμο της Κω είναι ένα όνειρο άπιαστο και δεν έχει πισθεμό. Απλοποίησε σε παρακαλώ το αίτημά σου, αντί για νέο νοσοκομείο ζήτησε να μας εκσυγχρονίσουν το υπάρχον νοσοκομείο. Να μην υποτιμούμε το ιταλικό νοσοκομείο αλλά και να εκτιμήσουμε τους αγώνες του Καϊσερλη, ο οποίος μας υπερδιπλασίασε το Ιταλικό νοσοκομείο. Το αίτημα να λέει να μας στελεχώσεις το υπάρχον νοσοκομείο με έμψυχο και άψυχο υλικό και τότε το αίτημά μας θα εισακουστεί και θα μπορούμε να ελπίζουμε και να το πιστέψουμε και εμείς. Και αν δεν μας το κάνουνε όλα, τότε πρέπει να κινηθούμε και μεις. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει πρώτα να το αγαπήσουμε το νοσοκομείο μας, να το ζεστάνουμε μέσα μας, επειδή τώρα δεν το αγαπάμε γιατί μας έχει πάρει το νου το νέο νοσοκομείο.
Όταν το ζεστάνουμε μέσα μας, τότε θα σπάσουμε και τον πάγο που έχουμε μέσα μας διαχρονικά εμείς οι γερολαδάδες Κώοι. Μόνο τότε θα βάλουμε και εμείς το χέρι στην τσέπη για να προσφέρουμε. Στο προηγούμενο έγραψα ότι Καλύμνιοι γιατροί μας γιατρέψανε, Καλύμνιοι δασκάλοι μας μάθαν γράμματα και Καλύμνιοι ψαλτάδες μας ψάλλαν στην εκκλησία μας. Πρέπει τώρα να φέρουμε πάλι Καλύμνιους πατριώτες και ευεργέτες να μας διδάξουν πως θα αποτελέσουμε ένα σύνολο και πως θα προσφέρουμε φιλανθρωπία και ευεργεσία για το νησί μας και ακόμα αγαπητέ δήμαρχε θα ήταν καλύτερα να εκσυγχρονίσουμε το υπάρχον νοσοκομείο γιατί αν πάλι ξεσηκωθεί το ντόπιο στοιχείο και ξανασαμποτάρει τους γιατρούς και πάρουνε δρόμο, θα ναι λίγο το κακό. Εάν όμως έχουμε κάνει το νέο νοσοκομείο, το περίφημο αεροπλανοφόρο. Και αρχίζουν να φεύγουν οι γιατροί και το αφήσουν έρημο και σκοτεινό, τότε Δήμαρχε, όλοι θα είμαστε για δέσιμο και εσύ μαζί. Φιλικότατα Δήμαρχε και με το μπαρδόν.