Αρθρογραφία

Εάν ένας πρέπει να ανακηρυχθεί Άγιος στην Ελλάδα, αυτός είναι ο Καποδίστριας

Σήμερα θα ήθελα να αναδημοσιεύσω ένα άρθρο αναφορικά με τον Ι. Καποδίστρια. Δύο πολύ σημαντικά γνωρίσματα της αγιοσύνης ενός ανθρώπου είναι πρώτον, ότι προσφέρει χωρίς να περιμένει ανταπόδοση και δεύτερον ότι θυσιάζεται για όλους.Στην Ελλάδα ένας μόνο άνθρωπος έχει αυτά τα δυο γνωρίσματα ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος ότι έκανε, το έκανε για εμάς όλους. Προσπαθώντας να μας φτιάξει και να μας προσφέρει τη χώρα μας , ο ίδια θυσιάστηκε. Ο Καποδίστριας δεν έκανε τίποτα να ωφεληθεί ο ίδιος. Ήταν ήδη φτασμένος και διάσημος σε όλο τον κόσμο. Και κατέβηκε από τους θρόνους του για να βοηθήσει τους φτωχούς συμπατριώτες του και στην προσπάθειά του να μας σώσει, έγινε μάρτυρας ο ίδιος.Αναλαμβάνοντας να φτιάξει το ελληνικό κράτος ως πρώτος πρωθυπουργός, όχι μόνο αρνήθηκε να δεχθεί μισθό, αλλά και διέθεσε όλη του την περιουσία, στο υπό δημιουργία κράτος μας. Μέσα σε 3 χρόνια, από το τίποτα, έφτιαξε την Σχολή Ευελπίδων και τον Ελληνικό στρατό για την άμυνά μας. Έφτιαξε το Εθνικό Νομισματοκοπείο, την Γεωργική Σχολή, την Εθνική Τράπεζα και την Οικονομία μας, το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο για τον πολιτισμό μας, τα πρώτα σχολεία για τα παιδιά μας και ουσιαστικά όλους τους θεσμούς ενός σύγχρονου κράτους. Διότι ο πανμέγιστος Καποδίστριας κατέβηκε από τον θρόνο του στην ελληνική γη, έχοντας λίγο πριν, φτιάξει ως κράτος, την σημερινή Ελβετία, η οποία συνεχίζει να ευτυχεί και να διαπρέπει ακολουθώντας τις εντολές του δημιουργού της, Καποδίστρια.Θεωρούμε σήμερα μεγάλους ευεργέτες του Ελληνισμού, τους δύο ηγέτες, τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Χαρίλαο Τρικούπη. Και οι δύο όμως ήταν αφενός δημιουργήματα του εδώ διεφθαρμένου και πελατειακού κράτους και αφετέρου, ήταν συμφέρον τους, να ανέβουν την ντόπια σκάλα της εξουσίας. Καμία σύγκριση με την θεϊκή προσφορά του Καποδίστρια, ο οποίος είχε ήδη ανέβει στα ύψιστα ευρωπαϊκά αξιώματα. Διότι, μόνο ως μεσσίας του Ελληνισμού μπορεί να χαρακτηριστεί. Γι’ αυτό και τον σταυρώσαμε και από τότε η χώρα μας βολοδέρνει μέσα στην πολιτική αμαρτία, δυστυχώς χωρίς ελπίδα για μία δεύτερη παρουσία του.Το ελάχιστο που πρέπει να κάνει η εκκλησία της Ελλάδας, είναι να τον ανακηρύξει Άγιο, ο Άγιος Καποδίστριας, από τον οποίο όλοι οι Έλληνες θα προσευχόμαστε να δίνει φώτιση σε όσους μας κυβερνούν.Άγιε μου Καποδίστρια κάνε το θαύμα σου.Υ.Γ. Η πολιτική είναι το μέσο με το οποίο άνθρωποι χωρίς αρχές διοικούν ανθρώπους χωρίς μνήμη (Βολταίρος).Και επίσης, ένας λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες, προδότες και απατεώνες, δεν είναι θύμα, είναι συνεργός τους.

Ουδείς αναμάρτητος...

Αγαπητοί συμπατριώτεςΣήμερα θα ξεκινήσω ε την επιστολή της αναδημοσίευσης από την Κυριακάτικη «Δημοκρατία» 5 Ιουνίου 2022 του τέως Αντινομάρχη Χίου Στέφανου Φαρατζή και τέως προέδρου εργατικού κέντρου Χίου, αναφορικά πως και γιατί το ρεύμα από κοινωνικό αγαθό, παίζεται στις πλάτες του ελληνικού λαού και στο χρηματιστήριο, μία και ο γράφων προέρχεται από την οικογένεια των τεχνικών της ΔΕΗ ΔΕΔΔΗΕ και φυσικά προσυπογράφω και τον συγχαίρω για το συγκεκριμένο πάρα πολύ σοβαρό και καυτό θέμα το οποίο ανέδειξε τότε:«Γεγονότα τα οποία θα βοηθήσουν για να μάθουν οι νεώτεροι και να θυμηθούν οι παλαιότεροι, τι προηγήθηκε όλα αυτά τα χρόνια και αυτό το τόσο απαραίτητο για τη ζωή κοινωνικό αγαθό έγινε το μέσο για να γίνουν κάποιοι πλουσιότεροι εις βάρος του ελληνικού λαού.Να μάθουν ότι από την ίδρυση της ΔΕΗ το 1950, η οποία προέκυψε από την εξαγορά μικρών και μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων για να υπηρετήσει αυτόν το κοινωνικό σκοπό, ποτέ δεν έπαψε να είναι ο στόχος του ντόπιου και όχι μόνο κεφαλαίου.Η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια για την επίτευξη της διάλυσης της, που έγινε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1993, απετράπει από την συντονισμένη και σθεναρή αντίδραση του συνδικαλιστικού κινήματος και των κοινωνικών φορέων. Ήταν τότε που κάποιοι από εμάς φυλακίστηκαν για την συνδικαλιστική δράση τους σε αυτά τα γεγονότα.Η δεύτερη προσπάθεια διάλυσης της, επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Σημίτη, η οποία εφαρμόζοντας το Ν.2084/92 άρθρο 46 που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και βοηθούμενη τότε από την τότε πλειοψηφία της Διοίκησης της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ (παρά την αντίδραση των πρωτοβάθμιων συλλόγων και μελών του ΔΣ ΓΕΝΟΠ) δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την χωρίς επιστροφή διάλυση της. Τα ανταλλάγματα αυτής της συναλλαγής ήταν ο Ν.2773/99 άρθρο 34. Με αυτό το Νόμο απάλλαξαν την ΔΕΗ από τα ενσωματωμένα περιουσιακά στοιχεία των εργαζομένων και συνταξιούχων της, ύψους 1,5 τρισ. δρχ (υπολογισμένο από την εταιρεία WYATT κατ’ εφαρμογή του Ν.2084/92 άρθρο 22 παρ.3).Έτσι απαλλαγμένη η ΔΕΗ οδηγήθηκε στο χρηματιστήριο το 2001 με μετοχικό κεφάλαιο 1 τρις. δρχ που υπολειπόταν κατά πολύ της πραγματικής αξίας της. Ο δρόμος πλέον είχε ανοίξει για τα επόμενα βήματα προς την διάλυσης της. Βήματα όπως ο αποκλεισμός της από την εγκατάσταση Αιολικών πάρκων (παρότι ήταν μεταξύ των πρώτων παγκοσμίως σε παραγόμενη Ηλεκτρική ενέργεια από Αιολικά πάρκα), την ίδια στιγμή την υποχρέωναν να αγοράζει την παραγόμενη από ΑΠΕ ενέργεια των ιδιωτών παραγωγών σε τιμές πολλαπλάσιες από την τιμή που πούλαγε στους ίδιους και στους καταναλωτές της. Κάποιοι θα θυμούνται την κάθοδο ‘’επενδυτή’’ σε Α/Γ στο Β. Αιγαίο και τους αγώνες που δώσαμε στα Δημοτικά Συμβούλια για τα αυτονόητα…Αγώνες δώσαμε και από άλλα μετερίζια για να εξαιρεθούν τα νησιά από την απελευθέρωση ενέργειας όπως έγινε σε άλλα ευρωπαϊκά νησιά με ότι αυτό θα βοηθούσε σε αυτό που συμβαίνει σήμερα.Αναμενόμενο και πολύ εύκολο ήταν το τελείωμα όλου του εγχειρήματος να γίνει από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία εφαρμόζοντας τους νόμους Ν.4425/16 άρθρο 7 όπως αναριθμήθηκε με το άρθρο 77 του Ν.4512/18 και τα άρθρα 73-95 που είχε ψηφίσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα για την θεσμοθέτηση του χρηματιστηρίου ενέργειας.Για την πλήρη εφαρμογή του σχεδιασμού προσελήφθη ‘’ειδικός επιστήμονας’’ ο οποίος ανέλαβε την διεκπεραίωση του. 1. Αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ με αποκλεισμό του Δημοσίου, έτσι έγινε κατορθωτό να πέσει το ποσοστό της ΔΕΗ στο 34%. 2. Πώληση του 49% του ΔΕΔΔΗΕ σε Αυστραλιανά κεφάλαια με ρήτρα την είσπραξη 90 εκατομμύριων ευρώ ανεξαρτήτου συγκυρίας. 3. Δανειοδότηση της ΔΕΗ με ρήτρα άνθρακα που προβλέπουν ποινές μέσα από την αύξηση των επιτοκίων δανεισμού σε περίπτωση επιστροφής στο λιγνίτη. Για το τέλος έμεινε η απολιγνιτοποίηση για να μπορεί χωρίς ανταγωνισμό να είναι μόνο του το φυσικό αέριο στο χρηματιστήριο ενέργειας και κατ’ επέκταση να χρησιμοποιείται η οριακή τιμή συστήματος ή ρήτρα αναπροσαρμογής.Έτσι με προμετωπίδα το περιβάλλον και τις αδιευκρίνιστες στην εφαρμογή ευρωπαϊκές οδηγίες, προχώρησαν στην άμεση απολιγνιτοποίηση της χώρας μας, εν αντιθέσει με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που έδωσαν παράταση στις λιγνιτικές Μονάδες τους πέρα του 2030. Όσο για τους ακριβούς ρύπους που επικαλέστηκαν των λιγνιτικών μονάδων, οι ίδιοι ούτε καν αντέδρασαν στον ανορθόδοξο τρόπο μέτρησης τους (δέχθηκαν να μετριούνται οι ρύποι των λιγνιτικών μονάδων με βάση την ποσότητα του λιγνίτη που καταναλώνουν, ανεξάρτητα εάν είναι παλαιάς ή νέας τεχνολογίας) παρότι κατάπιαν τη γλώσσα τους, όταν αποφασίστηκε η ένταξη των πυρηνικών εργοστασίων στην πράσινη ενέργεια, που σε λίγο καιρό θα έχουμε και στη γειτονιά μας.Για να μην υπάρχει επιστροφή λειτουργίας των λιγνιτικών Μονάδων υποχρέωσαν τους εργαζόμενους στις λιγνιτικές μονάδες και τα ορυχεία να συνταξιοδοτηθούν μέσω εθελούσιων παραιτήσεων. Επειδή όλα δεν έρχονται πάντα όπως τα σχεδιάζουμε, τώρα τρέχουν όλοι μαζί να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα τα οποία δυστυχώς για άλλη μια φορά θα κληθεί να ακριβοπληρώσει ο ελληνικός λαός, όπως χρυσοπληρώνει τις υπηρεσίες των ειδικών επιστημόνων.Τα συμπεράσματα δικά σας.Υ.Γ. Και γω με τη σειρά μου το ξαναφιερώνω σε όλους τους συνέλληνες και κυρίως να δώσω τα συγχαρίκια στους αγαπητούς συμπατριώτες Δωδεκανήσιους που έδωσαν το 40-50-% σε αυτούς τους θεομπέχτες, απάτριδες που μας ξανακυβερούν. Τελικά είστε άξιοι της μοίρας σας. Το κρίμα στο λαιμό σας…

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ

Η ιστορία της Ελληνικής σημαίας αρχίζει από τους χρόνους της αλώσεως μαζί με τους πόθους του υπόδουλου ελληνισμού για ελευθερία, διαμορφώνεται στα χρόνια της επαναστάσεως και φθάνει ως τις μέρες μας. Ένα από τα πρώτα δημοτικά μας τραγούδια, "Ο θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως", που εκφράζει το λαϊκό αίσθημα, αναφέρεται στη σημαία- το σύμβολο του αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού.Σημάδι μέγα φλάμπουρο, Σταυρόν τον του Κυρίου,και τότε να συγκλίνωσιν οι έσω με τους έξω· Να γίνει μούρτος, μοχθηρός, ως οι πολλοί το λέγουν.Αρκεί λοιπόν να υψωθεί μία μόνη σημαία με το σταυρό και θα τρέξουν όλοι να ενωθούν με μια επαναστατική ορμή για την απόκτηση της ελευθερίας. [...]Στις θλιβερές ώρες της υπάρξεως του ο ελληνισμός, οραματίζεται την ανάσταση του γένους και μέσα στην μαύρη δουλεία, η σκέψη των υποδούλων στρέφεται στον σταυρό και με αυτόν φαντάζεται ο ανώνυμος ποιητής την επαναστατική σημαία του έθνους.Αυτό πιστεύουν οι έλληνες και ο ανώνυμος ποιητής, το εκφράζει ως οι πολλοί το λέγουνΑπό την επομένη της αλώσεως δεν έλειψαν τα επαναστατικά κινήματα του έθνους.Ασύνταχτα όμως και ασυντόνιστα, καταπνίγονταν στο αίμα οι εξεγέρσεις συνεχίστηκαν ως την μεγάλη επανάσταση του 1821. Σε όλες αυτές τις επαναστάσεις υψωνόταν και από μία σημαία εν πανίω αυτοσχέδια επινόηση του κάθε αρχηγού. Όλες όμως είχαν κοινά χαρακτηριστικά και κύριο γνώρισμα τον Σταυρό.Το λαϊκό συναίσθημα συνέδεε το έθνος για την ελευθερία και την θρησκεία με τον Σταυρό. Συνδύαζε την βυζαντινή πορφύρα και τον δικέφαλο με τα φλάμπουρα και το σταυραετό των αρματωλών, αλλά και στις επαναστάσεις που υποκινήθηκαν απ’ έξω, κοντά στη σημαία του Αγίου Μάρκου ή τη λευκή Ρωσική ή την τρίχρωμη γαλλική ή την ερυθρόλευκη των ιπποτών της Ρόδου, οι επαναστατημένοι Έλληνες είχαν πάντα τις δικές τους σημαίες με τον σταυρό και αυτές ακολουθούσαν. Η πρώτη που παρουσιάστηκαν με σημαία στα χρόνια της δουλείας είναι οι Σπαχήδες της Ηπείρου. Τους χριστιανούς αυτούς στρατιώτες, οι ιππείς που είχαν συνθηκολογήσει κατά την κατάκτηση, είχαν παραχωρηθεί προνόμια από τους Τούρκους, με την απαράβατη όμως υποχρέωση να εκστρατεύουν όταν ο σουλτάνος τους καλούσε.Οι Σπαχήδες συγκεντρωνόταν στα Γιάννινα με τις χριστιανικές τους σημαίες που έφεραν την εικόνα του Αγ. Γεωργίου και έφταναν ως την Πίνδο όπου στρατολογούσαν.Όταν όμως υπερέβαιναν τα όρια της περιοχής δίπλωναν τις σημαίες τους και ακολουθούσαν τις Οθωμανικές. Στον πόλεμο της Περσίας όμως, σε μία κρίσιμη μάχη, κατά την πολιορκία της Βαγδάτης στις 24 Δεκεμβρίου 1639, οι Πέρσες νικούσαν τους τούρκους , τότε αιφνιδιαστικά οι Σπαχήδες άνοιξαν τις χριστιανικές τους σημαίες.Όρμησαν ακάθεκτοι και κατατρόπωσαν τον εχθρό. Μετά τη μάχη παρουσιάστηκαν αγέρωχοι στη σκηνή του Σερασκέρι με τις σημαίες του Αγ. Γεωργίου για να πάρουν τα συγχαρίκια, εμπρός στο έκπληκτο Οθωμανικό στράτευμα. Μοιραίο ήταν το ένδοξο αυτό επεισόδιο να κινήσει τον φθόνο και το άσπονδο μίσος μαζί και τις υποψίες για την δύναμη του ελληνισμού.Αποφασίστηκε λοιπόν επί Μουράτ του Δ’ να μην απομείνει έλληνας Σπαχής, παρά μόνο αν ασπαζόταν τον Ισλαμισμό. Με το διωγμό που ακολούθησε, άλλοι εξισλαμίστηκαν και έχασαν τις σημαίες τους, άλλοι εξοντώθηκαν και άλλοι κατέφυγαν στις Βενετσιάνικές κτήσεις και τα νησιά. Είναι οι μετέπειτα ονομαστοί Έλληνες στρατιώτες της Δύσης που διακρίθηκαν ως μισθοφόροι. Οι έφιπποι αυτοί με ακολούθους πεζούς και ελαφρούς καβαλαρέους, έφεραν δόρυ μακρύ, όπως το Βυζαντικό, με σιδερένια αιχμή ύψους μιας πιθαμής και μικρή σημαιούλα τριγωνική μονόχρωμη ή διχρωμη με σταυρό. Το βυζαντινό φλάμπουρο δηλαδή, σημαία με το σχήμα και το χρώμα της φλόγας.

Πατριωτικό κάλεσμα σε εκδήλωση μνήμης στην Κω για τα 49 έτη της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο

Πατριωτικό κάλεσμα απευθύνω σε κάθε φίλο, συμπατριώτη σε μία αμιγώς πατριωτική συγκέντρωση στις 23/7 και ημέρα Κυριακή, ώρα 18:00 στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, με αφορμή τη συμπλήρωση 49 χρόνων κατοχής, από εκείνη την αποφράδα ημέρα της 2ης Ιουλίου 1974 για την Κύπρο μας.Δυστυχώς όμως δεν θα είναι η πρώτη φορά, όπου ένας πόλεμος που κερδήθηκε στα πεδία των μαχών, χάθηκε σε συμπληγάδες της διπλωματίας και της πολιτικής, οι οποίες με τη συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου νόθευσαν την νίκη και έκαναν συμμέτοχο στην αυτοδιάθεση του Κυπριακού Ελληνισμού το γενοκτόνο Μογγόλο του Κεμαλισμού.Εδώ είναι που ξεκινάει η υποθήκευση και προδοσία της Κύπρου που κορυφώνεται με την Τουρκική εισβολή του Αττίλα Ι και την επέλαση του Αττίλα ΙΙ, που βρήκε την Κύπρο να «κείται μακράν» για τους ίδιους νεκροθάφτες.Ένα λοιπόν ελάχιστο φόρο τιμής στους πεσόντες Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριους αξιωματικούς και οπλίτες, άμαχους καθώς επίσης και τους χιλιάδες αγνοούμενους, μέχρι σήμερα.ΥΓ1: Ιδιαιτέρως παρακαλώ τους αγαπητούς φίλους στρατιωτικούς που υπηρετούν και βρίσκονται στο νησί μας, να μας τιμήσουν με την παρουσία τους.Επίσης, όσοι εκ των φίλων συμπατριωτών έρθουν, αν μπορέσουν να έχουν μαζί τους την Ελληνική σημαία μας.ΥΓ2: Και τέλος να προσθέσω εδώ δύο λόγια του αείμνηστου μακαριστού Αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου που έλεγε «οι Κύπριοι είναι αδέρφια μας, σάρκα από την σάρκα μας και αίμα από το αίμα μας».Θα σας περιμένω

«Ανοίγουμε τον φάκελο της Κύπρου» - Το βιβλίο του Μ. Χατζηδάκη που αξίζει να διαβάσετε, για τα όσα πραγματικά συνέβησαν την περίοδο εκείνη

Το βιβλίο του Μάνου Ν. Χατζηδάκη «Ανοίγουμε τον φάκελο της Κύπρου 1950-1974 – Πώς φτάσαμε στον Αττίλα» έχει σκοπό να ρίξει ''άπλετο φώς" στα γεγονότα των ετών 1950 - 1974. Το Β' Μέρος ασχολείται με το πώς εξελίχθηκε το Κυπριακό κατά την περίοδο 1968 - 1974. Με σεβασμό στην ιστορική αλήθεια ο αναγνώστης του ανά χείρας έργου θα απαντήσει και εδώ σε ερωτήματα που επί έτη, ταλανίζουν τους ερευνητές του Κυπριακού. Ο συγγραφέας εκτιμά ότι το παρόν έργο συμβάλει στην αποκατάσταση της ιστορικής αληθείας και αποτελεί πολύτιμο βοήθημα για τις μελλοντικές γενεές που κληρονομούν όχι μόνο την απελευθέρωση, αλλά και την πολυπόθητη ενσωμάτωση της Κύπρου στον εθνικό κορμό που, αργά ή γρήγορα, θα γίνει...Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα του βιβλίου:Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑΌπως είναι σαφές, η περίοδος 1968-1973 υπήρξε η τελευταία μεγάλη ευκαιρία του Κυπριακού:- Το εθνικό ζήτημα έβαινε προς τη λύση του με ένα νέο Σύνταγμα που οικοδομούσε μία αδιαίρετη «Ελλάδα του Νότου», χωρίς «θύλακες», χωρίς «πράσινη γραμμή», χωρίς δικαιώματα τουρκικού «βέτο» και «μονομερούς επεμβάσεως». Και με ανοικτή την θύρα για την μελλοντική ένωση με την Ελλάδα.- Η ανατροπή του Γ. Παπαδόπουλου και της πολιτικής του, υπήρξε η απαρχή του δράματος και της προδοσίας της Κύπρου. Διότι χωρίς αυτήν:* Το «πραξικόπημα» κατά του Μακαρίου δεν θα είχε γίνει ποτέ.* Η Τουρκία δεν θα αποτολμούσε ποτέ την εισβολή. Αλλά και αν την αποτολμούσε, η αεροναυτική υπεροπλία της Ελλάδας και η πιστή εφαρμογή του ΣΑΚ «Αφροδίτη ‘73» θα την είχαν συντρίψει.* Η Ελλάς θα είχε τηρήσει τα σχέδια κυρήττωντας μία επιστράτευση 5 έως 10 ηλικιών για τη συμπλήρωση των ενεργών μονάδων στο 100%, έτοιμη για μία πιθανή ευρύτερη σύρραξη για την οποία ήταν πανέτοιμη, σε όλα τα μέτωπα για πρώτη φορά…