Ραδιόφωνο Live Επικοινωνία Χρήσιμα τηλέφωνα Φαρμακεία
Follow us

ΛΟΓΙΣΤΗΣ - ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ

Από το 2015 και μετά με την υιοθέτηση των Ελληνικών Λογιστικών Προτύπων (Ε.Λ.Π.) ο επιχειρηματίας οφείλει να παρακολουθεί δύο βάσεις στην επιχείρηση του, την λογιστική και την φορολογική βάση.Ο επιχειρηματίας που κατανοεί τη διαφορά τους κερδίζει κάτι πολύ πρακτικό: λιγότερα λάθη και πρόστιμα, καλύτερες αποφάσεις, ρεαλιστικό προγραμματισμό φόρου και ταμειακών ροών.Ηλογιστική βάση είναι το πώς καταγράφεται κάθε οικονομικό γεγονός στα βιβλία και τις χρηματοοικονομικές καταστάσεις , σύμφωνα με τους κανόνες και τις αρχές των ΕΛΠ (αρχή δεδουλευμένου, τεκμηρίωση, ωφέλιμη ζωή παγίων κ.ο.κ.). Φορολογική βάση είναι το πώς αναγνωρίζεται το ίδιο γεγονός για τον σκοπό του φόρου εισοδήματος, σύμφωνα με τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (κανόνες έκπτωσης δαπανών, μη εκπιπτόμενες δαπάνες, φορολογικοί συντελεστές αποσβέσεων, χρόνος έκπτωσης ασφαλιστικών εισφορών κ.ά.). Όταν οι δύο βάσεις συμπίπτουν, η διαδικασία είναι απλή. Όταν αποκλίνουν, γεννιούνται διαφορές που μετακινούν το οικονομικό αποτέλεσμα από τη λογιστική στην φορολογική του βάση.Η νομοθεσία όπως είπαμε ζητά από κάθε οντότητα ,είτε τηρεί απλογραφικά είτε διπλογραφικά, να παρακολουθεί παράλληλα τις δύο βάσεις εκεί όπου αποκλίνουν. Οι διαφορές μεταξύ λογιστικής και φορολογικής βάσης χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες:Μόνιμες διαφορές. Είναι οι οριστικές διαφορές που στην κλεισμένη χρήση επηρεάζουν τα φορολογικά αποτελέσματα και συνεπώς δεν μπορούν να αναστραφούν στο μέλλον. Πρόστιμα και προσαυξήσεις, ορισμένες δαπάνες ψυχαγωγίας, πληρωμές χωρίς τραπεζικό μέσο πάνω από το θεσμοθετημένο όριο (500 ευρώ), δαπάνες που δεν συνδέονται με την επιχειρηματική δραστηριότητα κ.λπ. Λογιστικά, ενώ αυτές οι δαπάνες μειώνουν το λογιστικό αποτέλεσμα , φορολογικά δεν εκπίπτουν από τα ακαθάριστα έσοδα , κοινώς δεν περνάνε στα έξοδα. Προσωρινές διαφορές. Είναι διαφορές ετεροχρονισμού εξόδων. Η πιο κλασική: αποσβέσεις. Λογιστικά, η οντότητα καθορίζει ωφέλιμη ζωή και μέθοδο με βάση τη χρήση του παγίου. Φορολογικά, ισχύουν τυπικοί συντελεστές και κανόνες. Αν λογιστικά αποσβέσεις ταχύτερα από το φορολογικό πλαίσιο, το πρώτο έτος θα έχεις μεγαλύτερο λογιστικό έξοδο (άρα χαμηλότερο λογιστικό κέρδος) από το φορολογικό , αργότερα θα συμβεί το αντίθετο. Άλλο συχνό πεδίο: οι ασφαλιστικές εισφορές , οι οποίες αναγνωρίζονται λογιστικά όταν γεννάται η υποχρέωση, αλλά φορολογικά εκπίπτουν όταν καταβληθεί το ποσό. Τεχνικά μιλώντας, οι προσωρινές διαφορές απεικονίζονται μέσω του πίνακα Ε του Ε3, ενώ οι οριστικές μέσω του εντύπου φορολογικής αναμόρφωσης δαπανών , που υπογράφεται από τον λογιστή της επιχείρησης , κάτι στο οποίο θα σταθούμε στην συνέχεια.Στις επιχειρήσεις που τηρούναπλογραφικό λογιστικό σύστημα, η εικόνα μοιάζει απλούστερη επειδή δεν υπάρχει η υποχρέωση δημοσίευσης ισολογισμού.Προσωπικά βέβαια θεωρώ ότι είναι δυσκολότερο να βρεθούν οι προσωρινές και οι μόνιμες διαφορές στις επιχειρήσεις που τηρούν απλογραφικό λογιστικό σύστημα. Παρόλα αυτά  η ουσία δεν αλλάζει: τα ίδια γεγονότα (πρόστιμα, μη εκπιπτόμενες δαπάνες, δαπάνες χωρίς τραπεζικό μέσο) θα πρέπει να χαρτογραφηθούν σωστά στον πίνακα αναμόρφωσης του φορολογικού εντύπου Ε3. Εκεί, το λογιστικό αποτέλεσμα προσαρμόζεται με τις μόνιμες διαφορές για να προκύψει το φορολογητέο.Στις επιχειρήσεις που τηρούνδιπλογραφικό λογιστικό σύστημα, πέρα από την αναμόρφωση, η οντότητα διαθέτει πληρέστερα εργαλεία λόγω της παρακολούθησης και του τρόπου εξόφλησης των υποχρεώσεων και των απαιτήσεων. Οι ίδιες λογιστικές αρχές, περισσότερη όμως διαφάνεια.Παραδείγματα 1) Απόσβεση παγίου σε τουριστικό κατάλυμα. Ένα μικρό ξενοδοχείο επενδύει €50.000 σε εξοπλισμό δωματίων και κοινόχρηστων χώρων. Η διοίκηση εκτιμά ωφέλιμη ζωή 5ετίας (λογιστική απόσβεση 20%). Φορολογικά, ο συντελεστής είναι 10%. Το πρώτο έτος η λογιστική απόσβεση είναι €10.000, η φορολογικά αναγνωριζόμενη €5.000. Λογιστικό αποτέλεσμα χαμηλότερο από το φορολογικό κατά €5.000. Αυτό είναι προσωρινή διαφορά που θα αντιστραφεί στα επόμενα χρόνια (όταν η λογιστική απόσβεση μηδενιστεί και συνεχίσουν οι φορολογικές).2) Πρόστιμο σε επιχείρηση εστίασης. Κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος επιβαρύνεται με πρόστιμο €1.200. Λογιστικά, έξοδο. Φορολογικά, μη εκπιπτόμενη δαπάνη , καθώς βάσει άρθρου 23 του ΚΦΕ , τα πρόστιμα δεν εκπίπτουν φορολογικά από τα ακαθάριστα έσοδα των επιχειρήσεων. Πρόκειται για μόνιμη διαφορά: το φορολογητέο κέρδος θα αναμορφωθεί σαν να μην υπήρξε η δαπάνη.3) Μη καταβληθείσες εργοδοτικές εισφορές.Μια επιχείρηση εγγράφει στα βιβλία της και αναγνωρίζει λογιστικά εισφορές Δεκεμβρίου (δεδουλευμένες) €3.000, που πληρώνονται όμως καθυστερημένα τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους. Λογιστικά, έξοδο τον Δεκέμβριο. Φορολογικά, έκπτωση τον Φεβρουάριο (στη χρήση που αντιστοιχεί στην πληρωμή). Προσωρινή διαφορά: σήμερα αυξάνει το φορολογητέο αποτέλεσμα, στο μέλλον όμως θα το μειώσει.Η φορολογική αναμόρφωση: Ένα μαξιλάρι ασφαλείαςΣτο τέλος κάθε χρήσης, η επιχείρηση δεν αρκεί να κοιτά τα λογιστικά της κέρδη/ζημίες. Πρέπει να εφαρμοστεί η φορολογική αναμόρφωση και να προσαρμόζει την λογιστική με την φορολογική βάση ώστε να υπάρχει συμμόρφωση με τους κανόνες και τους νόμους. Ξεκινάς από το λογιστικό αποτέλεσμα πριν τον φόρο και:Προσθέτεις μόνιμες διαφορές (μη εκπιπτόμενες δαπάνες).Προσθέτεις/αφαιρείς προσωρινές διαφορές (ανάλογα με το αν φουσκώνουν ή μειώνουν πρόσκαιρα το φορολογητέο).Φτάνεις στο φορολογητέο αποτέλεσμα.Υπολογίζεις τον φόρο εισοδήματος.Αν εφαρμόζεις αναβαλλόμενους φόρους, αναγνωρίζεις τη μελλοντική επίδραση των προσωρινών διαφορών στα αποτελέσματα και στον ισολογισμό.Η ορθή αναμόρφωση και προσαρμογή στην φορολογική βάσηεξηγεί στον επιχειρηματία γιατί πληρώνει όσο πληρώνεικαι θωρακίζει τη δήλωση στον έλεγχο. Είναι λοιπόν η «λογιστική γλώσσα» που μεταφράζεται σωστά στη «φορολογική γλώσσα».Συχνά με ρωτούν: «Αυτό το έξοδο θα μου το περάσεις στα βιβλία;». Η απάντηση χρειάζεται καθαρότητα λόγου και ψύχραιμη αντιμετώπιση:- Ο επιχειρηματίας φέρει την αποκλειστική ευθύνη για την ακρίβεια και την πληρότητα των δεδομένων που παραδίδει: παραστατικά, συμφωνίες, τρόπος πληρωμής (ιδίως όπου απαιτείται τραπεζικό μέσο), ημερομηνίες καταβολών, σκοπός δαπάνης. Αν κάτι είναι αναληθές ή ελλιπές, ούτε η καλύτερη λογιστική δουλειά δεν μπορεί να το «θεραπεύσει» φορολογικά.- Ο λογιστήςφοροτεχνικός έχει την επαγγελματική ευθύνη να εφαρμόσει ορθά και εγκαίρως τους κανόνες: να καταχωρίσει σύμφωνα με τα ΕΛΠ, να ξεχωρίσει μόνιμες και προσωρινές διαφορές, να πραγματοποιήσει φορολογική αναμόρφωση, να ενημερώσει για τις συνέπειες (π.χ. μη εκπιπτόμενες), να υποβάλλει εμπρόθεσμα δηλώσεις και να τηρεί το αποτύπωμα συμμόρφωσης (τεκμηρίωση, πίνακες, σημειώσεις). Επίσης, να προειδοποιεί εγκαίρως όταν ένας επιχειρηματικός χειρισμός θα έχει φορολογικό κόστος (π.χ. πληρωμές χωρίς τραπεζικό μέσο, πρόστιμα, λάθος κατηγοριοποίηση).- Η «γκρίζα ζώνη» υπάρχει όταν ο πελάτης ζητά «να περάσουμε κάτι» που φορολογικά δεν επιτρέπεται ή παραδίδει υλικό καθυστερημένα. Εδώ η ευθύνη είναι καθαρή: ο λογιστής δεν οφείλει να συντάξει λάθος δήλωση, ούτε να υποβάλει εκπρόθεσμα επειδή δεν ήρθαν τα στοιχεία στην ώρα τους. Ο σωστός επαγγελματίας θα τεκμηριώσει, θα ενημερώσει και —αν χρειαστεί— θα αρνηθεί τη λανθασμένη πρακτική.- Για όσους δεν γνωρίζουν , ο λογιστής φοροτεχνικός μπορεί να θεωρηθεί συνυπεύθυνος για το έγκλημά της φοροδιαφυγής αλλά και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες (ν.4557/2018)Δεν πρέπει λοιπόν να θυμώνουμε με τον λογιστή όταν «πετάει» μια δαπάνη στον πίνακα φορολογικής αναμόρφωσης και δεν την αναγνωρίζει φορολογικά. Δεν το κάνει από αυστηρότητα ή υπερβολικό ζήλο, αλλά γιατί έχει νομική και επαγγελματική υποχρέωση να προστατεύσει τόσο την επιχείρηση όσο και τον ίδιο. Ο λογιστής δεν είναι αυτός που αποφασίζει ποια δαπάνη εκπίπτει και ποια όχι , είναι αυτός που εφαρμόζει τον νόμο όπως ορίζεται από τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος. Αν μια δαπάνη δεν πληροί τα κριτήρια του άρθρου 22 ή εμπίπτει στο άρθρο 23, η μη αναμόρφωσή της μπορεί να θεωρηθεί παράβαση. Και ενώ ο επιχειρηματίας θα πληρώσει έναν επιπλέον φόρο, ο λογιστής κινδυνεύει με πειθαρχικές κυρώσεις και ποινικές ευθύνες. Η αναμόρφωση, επομένως, δεν είναι ένδειξη κακοπιστίας , αλλά πράξη ευθύνης.Με απλά λόγια: καλά δεδομένα μέσα, σωστό αποτέλεσμα έξω. Η συνεργασία επιχείρησης–λογιστή κερδίζει όταν οι ρόλοι είναι ξεκάθαροι, οι κανόνες γνωστοί και η τεκμηρίωση πλήρης.Πού σκοντάφτουμε συνήθως και πώς το διορθώνουμεΠληρωμές χωρίς τραπεζικό μέσο για ποσά που ο νόμος απαιτεί να γίνονται τραπεζικά: η δαπάνη δεν θα εκπέσει σε έναν έλεγχο.Λύση: αυστηρή πολιτική πληρωμών, τραπεζικό ίχνος, εσωτερικός έλεγχος πριν την εξόφληση.Πρόστιμα, προσαυξήσεις: λογιστικά έξοδα , φορολογικά αναμορφώνονται. Λύση: μη «ποντάρεις» ότι θα εκπέσουν ,άρα μην τις ενσωματώνεις σε προϋπολογισμό φόρου ως έκπτωση.Αποσβέσεις: λογιστικοί συντελεστέςδιαφορετικοί από τους φορολογικούς συντελεστές. Λύση: ενημερωμένο μητρώο παγίων, πολιτική αποσβέσεων και προβολή της επίδρασης για 3–5 έτη (ώστε να ξέρεις πότε «γυρίζει» η προσωρινή διαφορά).Γιατί όλα αυτά αξίζουν τον κόποΗ διάκριση λογιστικής και φορολογικής βάσης δεν είναι ένα «λογιστικό κόλπο». Είναι εργαλείο διακυβέρνησης. Δείχνει στον επιχειρηματία ποιο είναι το λειτουργικό του αποτέλεσμα και ποιο το φορολογικό, ποια έξοδα «περνούν» και πότε, ποια δεν περνούν ΠΟΤΕ, πότε θα πληρώσει τον φόρο που «μετατέθηκε» και πότε θα τον «πάρει πίσω». Του δίνει ρεαλιστικές ταμειακές ροές και τον βοηθά να αποφασίσει: αξίζει να προχωρήσω σε αυτή την επένδυση; να αλλάξω τον ρυθμό αποσβέσεων; να επισπεύσω μια πληρωμή; να συγκρατήσω δαπάνες που δεν εκπίπτουν; να σχεδιάσω διαφορετικά τη διανομή κερδών;Κυρίως, όμως, το πλαίσιο προστατεύει. Η καλή τεκμηρίωση μειώνει δραματικά τον κίνδυνο προστίμων και αμφισβητήσεων. Στον έλεγχο, η επιχείρηση που αποδεικνύει πώς πήγε από τα λογιστικά στα φορολογικά, με καθαρές μόνιμες/προσωρινές, πίνακα αναμόρφωσης και (όπου εφαρμόζεται) αναβαλλόμενους φόρους, σπάνια αιφνιδιάζεται.Οι αριθμοί λοιπόν δεν είναι όλοι ίδιοι. Άλλοι ζουν στα βιβλία και δείχνουν την ουσία της λειτουργίας και άλλοι ζουν στη φορολογία και καθορίζουν την υποχρέωση προς το Δημόσιο. Η λογιστική βάση και η φορολογική βάση είναι αυτοί οι δύο κόσμοι. Όταν τους γνωρίζεις και τους γεφυρώνεις με συνέπεια , με ορθήφορολογική αναμόρφωση, πειθαρχία στις μόνιμες και διορατικότητα στις προσωρινές διαφορές, τότε η επιχείρηση πατάει σε στέρεο έδαφος. Εκεί, σπάνια υπάρχουν δυσάρεστες εκπλήξεις· υπάρχουν μόνο ορθά υπολογισμένα βήματα μπροστά.* Το παραπάνω κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη.*Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

  • 19 Οκτωβρίου 2025
  • 0 Σχόλια

ΛΟΓΙΣΤΗΣ - ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ

Στην Ελλάδα η επιχειρηματικότητα συχνά θυμίζει μια σχέση εξάρτησης. Από τη μια υπάρχει η ελπίδα, το πάθος, η φιλοδοξία για κάτι καλύτερο. Από την άλλη, υπάρχουν οι πρακτικές του παρελθόντος, οι παθογένειες και οι νοοτροπίες που αρνούνται να φύγουν. Οι επιχειρηματίες δηλώνουν έτοιμοι να προχωρήσουν, να αλλάξουν, να επενδύσουν σε κάτι νέο. Όμως, την κρίσιμη στιγμή , συνήθως (ευτυχώς όχι πάντα) η ιστορία επαναλαμβάνεται.Η ταινία «Κουράστηκα να σκοτώνω τους αγαπητικούς σου» (2002) του Νίκου Παναγιωτόπουλου αφηγείται την ιστορία ενός εκδότη που ερωτεύεται μια καλλιτέχνιδα νυχτερινού κέντρου και ξοδεύει πέρα από τις δυνατότητές του για χάρη της. Η σχέση τους σημαδεύεται από ζήλια και ανταγωνισμούς, ενώ η κατάσταση περιπλέκεται όταν ο εκδότης θεωρείται ύποπτος για έναν φόνο, την υπόθεση του οποίου ερευνά ένας αστυνομικός που είναι επίσης ερωτευμένος με την ίδια γυναίκα.Παίζοντας λίγο με τον τίτλο του κειμένου και παρομοιάζοντας την επιχειρηματικότητα ως γένους θηλυκού ,  προσπαθώ να κάνω μια μεταφορά για ένα οικοσύστημα που βλέπει τις ίδιες παλιές συμπεριφορές να καταστρέφουν κάθε προσπάθεια ανανέωσης. Δεν μιλάμε για πρόσωπα, αλλά για νοοτροπίες που στέκονται εμπόδιο στην προσπάθεια εφαρμογής της υγιούς επιχειρηματικότητας.Αν κάποιος χαρτογραφήσει τις συνηθισμένες πρακτικές στον μικρομεσαίο επιχειρηματικό κόσμο της Ελλάδας, θα βρει μπροστά του τα ίδια μοτίβα που κυριαρχούν εδώ και δεκαετίες. Είναι αυτοί οι «αγαπητικοί» που συνοδεύουν κάθε εγχείρημα.Η επιχειρηματικότητα πολλές φορές δεν ξεκινά από την καινοτομία, αλλά από την ανάγκη για «γρήγορο εισόδημα». Ένα μαγαζί σαν του δίπλα , μια καφετέρια, ένα τουριστικό δωμάτιο. Το ζητούμενο δεν είναι πώς θα μεγαλώσει, θα διαφοροποιηθεί ή θα κατακτήσει αγορές, αλλά πώς θα «βολέψει» την οικογένεια, πώς θα εξασφαλίσει τα βασικά , το οποίο σε κοινωνικό επίπεδο φυσικά είναι θεμιτό. Το επιχειρείν όμως έτσι γίνεται μηχανισμός επιβίωσης και όχι δημιουργίας.Αρκετά συχνά αντί για στρατηγική μακροπρόθεσμης ανάπτυξης, κυριαρχεί η λογική του «να βγάλουμε ό,τι προλάβουμε». Το βλέπουμε στις τουριστικές περιοχές, όπου η σεζόν μετατρέπεται σε αγώνα γρήγορου τζίρου, χωρίς ενδιαφέρον για το πώς θα επιστρέψει ο πελάτης ή πώς θα χτιστεί φήμη ποιότητας. Αυτή η βραχυπρόθεσμη λογική καταδικάζει πολλές επιχειρήσεις σε επανάληψη του ίδιου κύκλου: άνθηση το καλοκαίρι, μαρασμός τον χειμώνα.Επίσης ,η  έννοια του «μαζί» παραμένει δύσκολη στην ελληνική επιχειρηματικότητα. Συνεταιρισμοί, clusters, συμπράξεις ,συχνά αντιμετωπίζονται με καχυποψία , πολλές φορές βέβαια αιτιολογημένα λόγω της κακής εφαρμογής από την προηγούμενη γενιά. Έτσι , ο επιχειρηματίας προτιμά να «παλεύει» μόνος του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει υψηλότερο κόστος, λιγότερες δυνατότητες και περιορισμένη πρόσβαση σε αγορές.Πολύ σύνηθες το , «να γλιτώσουμε κάτι».Η νοοτροπία του «να γλιτώσουμε κάτι» χαρακτηρίζει δυστυχώς μεγάλο μέρος της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Αντί ο επιχειρηματίας να δει τη δαπάνη ως επένδυση που θα του αποφέρει μεγαλύτερη αξία στο μέλλον, εστιάζει στην άμεση εξοικονόμηση, κάνοντας περικοπές σε ποιότητα, υποδομές ή ανθρώπινο δυναμικό. Το πρόσκαιρο όφελος δίνει την ψευδαίσθηση κερδοφορίας, αλλά μακροπρόθεσμα οδηγεί σε απώλεια ανταγωνιστικότητας, φήμης και ευκαιριών ανάπτυξης.Τέλος , το αγαπημένο μου: Κάθε νέα τεχνολογία, κάθε καινούργιο εργαλείο αντιμετωπίζεται με δισταγμό. «Έτσι το κάναμε πάντα» , «όλα τα ξέρετε εσείς» , δύο φράσεις που συνοψίζουν τον φόβο της ανατροπής. Από την ψηφιακή τιμολόγηση μέχρι το ηλεκτρονικό εμπόριο, η δυσπιστία παραμένει ισχυρή. Για να μην επεκταθώ και κουράσω , σας παραπέμπω σε παλιότερα άρθρα , για όποιον ενδιαφέρεται.Αυτοί λοιπόν οι «αγαπητικοί» δεν είναι απλώς κακές συνήθειες. Είναι τρόπος ζωής, μεγάλο κομμάτι του επιχειρηματικού DNA της χώρας , πράγμα που τους κάνει τόσο δύσκολους να ξεριζωθούν.Για να κατανοήσει βέβαια κανείς γιατί αυτές οι νοοτροπίες παραμένουν ζωντανές, πρέπει να δει το πολιτισμικό τους υπόβαθρο.Η Ελλάδα είναι χώρα μικρών οικογενειακών επιχειρήσεων. Από το περίπτερο μέχρι το εστιατόριο, οι περισσότερες επιχειρήσεις γεννήθηκαν ως οικογενειακά στηρίγματα. Η λογική ήταν πάντα «να έχουμε κάτι δικό μας». Αυτό το μοντέλο, ενώ έδωσε δουλειά και εισόδημα σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, δημιούργησε και ένα επιχειρηματικό περιβάλλον χωρίς κλίμακα, χωρίς μακροχρόνια στρατηγική, χωρίς κουλτούρα επανεπένδυσης.Η οικογενειακή επιχείρηση λειτουργεί με όρους οικιακής οικονομίας: κέρδη που μοιράζονται άμεσα, απουσία σοβαρής καταγραφής, δυσπιστία προς το εξωτερικό μάνατζμεντ. Έτσι, οι παθογένειες περνούν από γενιά σε γενιά σαν κληρονομιά.Δεν είναι όμως μόνο οι παραδοσιακές νοοτροπίες που κρατούν πίσω τις επιχειρήσεις. Υπάρχουν και οι «νέοι αγαπητικοί» που γεννήθηκαν τα τελευταία χρόνια.Η εμμονή με την επιδότηση: Το επιχειρείν πολλές φορές δεν ξεκινά από την ιδέα, αλλά από την προκήρυξη. «Βγήκε πρόγραμμα ΕΣΠΑ; Ας κάνουμε μια εταιρεία». Συνηθίζω να λέω στους πελάτες μου και τους στεναχωρώ , ότι αυτός ο τρόπος σκέψης είναι λάθος.Το αποτέλεσμα είναι επιχειρήσεις που στήνονται για να απορροφήσουν επιδοτήσεις και καταρρέουν μόλις στερέψει η χρηματοδότηση.Το φαινόμενο start-up χωρίς σχέδιο: Η λέξη «start-up» έγινε σημαία. Όμως πίσω της κρύβονται συχνά πρόχειρες προσπάθειες χωρίς επιχειρηματικό μοντέλο, χωρίς στρατηγική, μόνο με ένα λογότυπο και μια παρουσία στα socialmedia. Ο θόρυβος ξεπερνά την ουσία. Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις , για να μην παρεξηγηθώ.Ο φετιχισμός της εικόνας: Η νέα γενιά επιχειρηματιών πολλές φορές επενδύει περισσότερο στην εικόνα παρά στην ουσία. Καλαίσθητες σελίδες στο Instagram, ακριβό branding, εντυπωσιακά εγκαίνια. Όμως πίσω από την εικόνα, τα οικονομικά είναι εύθραυστα. Οι «αγαπητικοί» του σήμερα φοράνε γραβάτα και μιλούν τη γλώσσα του marketing, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: έλλειψη βάσης.Σε χώρες με παρόμοιο μέγεθος και πληθυσμό με την Ελλάδα, η επιχειρηματική κουλτούρα δείχνει εντυπωσιακές διαφορές: η Πορτογαλία επένδυσε στη συνεργασία και δημιούργησε δίκτυα που στηρίζουν ακόμη και μικρές μονάδες, η Δανία οικοδόμησε κλίμα διαφάνειας και αξιοπιστίας που επέτρεψε την ανάπτυξη και τη χρηματοδότηση μικρών επιχειρήσεων, ενώ η Ολλανδία καλλιέργησε κουλτούρα διαρκούς βελτίωσης και καινοτομίας, αντί της ακινησίας του «έτσι το κάναμε πάντα».Το κοινό στοιχείο είναι η υπέρβαση του φόβου, της καχυποψίας, της βραχυπρόθεσμης λογικής.Γιατί λοιπόν η ελληνική επιχειρηματικότητα αρνείται να αποχωριστεί τις παθογένειές της;Η ταπεινή μου άποψη είναι ότι είναι βολικές. Η βραχυπρόθεσμη λογική προσφέρει γρήγορα έσοδα. Η αποφυγή καινοτομίας προστατεύει από τον κίνδυνο της αποτυχίας. Η εξάρτηση από επιδοτήσεις μειώνει το ρίσκο.Με άλλα λόγια, οι παθογένειες λειτουργούν σαν ψυχολογική ασφάλεια , όμως, μακροπρόθεσμα είναι θανατηφόρες ,γιατί στερούν την επιχειρηματικότητα από ανθεκτικότητα και βάθος.Αν κάτι χρειαζόμαστε σήμερα, είναι ένα νέο αφήγημα για την επιχειρηματικότητα. Ένα αφήγημα που θα βασίζεται σε άλλους άξονες ,όπως:1. Διαφάνεια. Όχι άλλα τεχνάσματα, η βιωσιμότητα περνά από την καθαρή εικόνα.2. Στρατηγική. Σχέδιο όχι για την επόμενη σεζόν, αλλά για την επόμενη δεκαετία.3. Συνεργασία. Από τον μοναχικό δρόμο στον δρόμο των συμμαχιών.4. Καινοτομία. Όχι ως ρίσκο, αλλά ως αναγκαία προϋπόθεση.5. Εκπαίδευση. Οι επιχειρηματίες οφείλουν να επιμορφώνονται συνεχώς.Αυτό το νέο αφήγημα δεν μπορεί να το χτίσει μόνος του ο επιχειρηματίας. Είναι υπόθεση συλλογική, κοινωνική. Αφορά το κράτος, τα πανεπιστήμια, τις τράπεζες ακόμη και τους καταναλωτές (τόσα με απόδειξη , τόσα χωρίς)Εκφράζοντας όπως πάντα τις προσωπικές μου απόψεις , θεωρώ ότι η ελληνική επιχειρηματικότητα δεν υποφέρει από έλλειψη ταλέντου, ιδεών ή ανθρώπων που θέλουν να δημιουργήσουν. Υποφέρει από την εμμονή να κρατά τις παθογένειές της ζωντανές: τον φόβο, τη βραχυπρόθεσμη λογική, την καχυποψία, την αποσπασματικότητα. Δεν επεκτείνομαι στις κρατικές παθογένειες που είναι μια άλλη τεράστια κουβέντα , έτσι κι αλλιώς με το παρόν άρθρο στόχος μου είναι να καταγράψω τις σκέψεις μου και όχι να αδικήσω τους επιχειρηματίεςΓια πολλά χρόνια και για εμένα το αφήγημα ήταν να εξαλείψω τις παθογένειες στον τρόπο σκέψης των πελατών μου. Μέχρι που συνειδητοποίησα κάτι: Το ερώτημα δεν είναι αν μπορούμε να ξεριζώσουμε τις παθογένειες, αλλά αν θα τολμήσουμε να τις αποχωριστούμε. Γιατί όσο ζούμε με τους «αγαπητικούς», η επιχειρηματικότητα μένει στάσιμη. Και στη σημερινή εποχή, η στασιμότητα ισοδυναμεί με ήττα.Υ.Γ. Αν θέλετε να δείτε την ταινία , σας προειδοποιώ ότι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της είναι ο τίτλος.* Το παραπάνω κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη. *Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

  • 11 Οκτωβρίου 2025
  • 0 Σχόλια

ΛΟΓΙΣΤΗΣ - ΦΟΡΟΤΕΧΝΙΚΟΣ

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ

Με ένα πακέτο φορολογικών παρεμβάσεων, ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης σημαντικές αλλαγές στη φορολογία φυσικών προσώπων. Οι αλλαγές αυτές αφορούν πάνω από 4 εκατομμύρια φορολογουμένους και θα τεθούν σε ισχύ για τα εισοδήματα του 2026, με εκτιμώμενο δημοσιονομικό κόστος 1,2 δις € το 2026 και 1,6 δις € το 2027. Στόχος, σύμφωνα με τα κυβερνητικά στελέχη, είναι ένα συνεκτικό φορολογικό πλαίσιο που στηρίζει ιδιαίτερα τις οικογένειες με παιδιά και τους νέους εργαζόμενους.Ο εισαγωγικός συντελεστής 9% διατηρείται για τις πρώτες 10.000€ εισοδήματος, όμως όλοι οι επόμενοι συντελεστές μειώνονται κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες. Επιπλέον, προστίθεται ένας νέος ενδιάμεσος συντελεστής 39% για το τμήμα εισοδήματος από 40.000€ έως 60.000€. Ο ανώτατος συντελεστής 44% θα εφαρμόζεται πλέον μόνο για εισοδήματα πάνω από 60.000€ (έναντι 40.000€ που ίσχυε μέχρι σήμερα). Με άλλα λόγια, η κλίμακα διαμορφώνεται ως εξής για φορολογούμενους χωρίς τέκνα άνω των 30 ετών:Έως 10.000€: συντελεστής 9% (αμετάβλητος)10.001€ – 20.000€: συντελεστής 20% (από 22% σήμερα)20.001€ – 30.000€: συντελεστής 26% (από 28%)30.001€ – 40.000€: συντελεστής 34% (από 36%)40.001€ – 60.000€: συντελεστής 39% (νέα κλίμακα, από 44% προηγουμένως)60.001€ και άνω: συντελεστής 44% Η νέα κλίμακα μειώνει τους ενδιάμεσους συντελεστές και εισάγει μια πιο ομαλή φορολόγηση μέχρι τις 60.000€.Ενισχύει (θεωρητικά) τις οικογένειες με τέκνα και τους νέους φορολογούμενους κάτω των 25 ετών, μεταφέροντας πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα εκεί όπου το κόστος ζωής είναι υψηλότερο.Μένει βέβαια ,ανοιχτό το ερώτημα , αν οι νέοι φορολογικοί συντελεστές, με τις μειώσεις για οικογένειες με παιδιά και την ουσιαστική αύξηση του αφορολόγητου για πολύτεκνους, αρκούν για να αναχαιτίσουν την υπογεννητικότητα και να ανακουφίσουν το οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Μπορούν οι ελαφρύνσεις από μόνες τους να λειτουργήσουν ως πραγματικό κίνητρο για τη δημιουργία ή διεύρυνση οικογένειας ή απαιτείται ένα ευρύτερο πλέγμα πολιτικών στήριξης, από την εργασία μέχρι τη στέγαση και την κοινωνική μέριμνα; Θα φανεί στην πράξη.Την ίδια στιγμή των εξαγγελιών λοιπόν ,γεννιέται μια μεγάλη αντίφαση: κάνοντας την ατομική φορολογία πιο «ήπια», ενδέχεται να αποθαρρύνουμε την έγκαιρη μετάβαση πολλών επαγγελματιών σε πιο οργανωμένες εταιρικές μορφές (π.χ. Ι.Κ.Ε., Α.Ε.). Δεν πρόκειται για μια ασήμαντη λεπτομέρεια, μιλάμε για μια διάσταση κρίσιμη για την παραγωγικότητα, την πρόσβαση σε κεφάλαια και την εξωστρέφεια των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.Τα τελευταίαχρόνια, η κυβέρνηση έχει θέσει ως στρατηγικό στόχο την ενίσχυση της μικρής επιχειρηματικότητας και την προώθηση εταιρικών μετασχηματισμών, αναγνωρίζοντας ότι οι πολύ μικρές και ατομικές επιχειρήσεις αποτελούν μεν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα υστερούν σε εξωστρέφεια και πρόσβαση σε κεφάλαια. Γι’ αυτό θεσπίστηκαν κίνητρα μέσω του ν. 4935/2022 για συγχωνεύσεις και μετατροπές επιχειρήσεων, τα οποία ενισχύθηκαν περαιτέρω με τον ν. 5162/2024, που διεύρυνε το φάσμα των μετασχηματισμών και προσέφερε φορολογικές διευκολύνσεις για συνέργειες και ομαδοποιήσεις. Συχνά τονίζεται η ανάγκη συγκέντρωσης δυνάμεων ώστε να δημιουργηθούν πιο βιώσιμες και ανταγωνιστικές εταιρικές μορφές. Αφενός λοιπόν έχουμε την ανάγκη για συνέργειες , μετασχηματισμούς και οργανωμένες οντότητες που δημοσιεύουν οικονομικές καταστάσεις, αφετέρου με την νέα κλίμακα φόρου εισοδήματος , πείτε μου γιατί ένας επιχειρηματίας να μην σταθμίσει ξανά το ενδεχόμενο να μεταβεί σε άλλη εταιρική μορφή πέραν της ατομικής επιχείρησης.Το κρίσιμο τεχνικό στοιχείο κατά την προσωπική μου άποψη είναι η νέα ενδιάμεση κλίμακα: το τμήμα εισοδήματος 40.000 €–60.000 € , φορολογείται πλέον ηπιότερα από ό,τι στο παρελθόν, ενώ ο υψηλός συντελεστής ενεργοποιείται μετά τις 60.000€.Αποτέλεσμα; Για αρκετούς αυτοαπασχολούμενους ή ατομικές επιχειρήσεις με κέρδη στα 30.000 €–50.000 € ο μέσος φόρος πέφτει τόσο, ώστε η διαφορά με τη φορολόγηση μέσω εταιρείας (π.χ. ΙΚΕμε 22% στα κέρδη και 5% στα μερίσματα αν διανεμηθούν) να στενέψει αισθητά. Αν προστεθεί και το όφελος από τέκνα, το καθεστώς γίνεται ακόμη πιο ελκυστικό.Για να το πούμε απλά: το «κατώφλι» στο οποίο η εταιρική μορφή αρχίζει να είναι ξεκάθαρα πιο συμφέρουσα μετατοπίζεται υψηλότερα. Έτσι, ένας επαγγελματίας που μέχρι χθες σκεφτόταν σοβαρά να προχωρήσει σε αλλαγή εταιρικής μορφής (πχ ΙΚΕ), σήμερα μπορεί να το αναβάλει , τουλάχιστον όσο κινείται κάτω ή γύρω από τις 60.000€.Εδώ γεννιέται λοιπόν η αντίφαση: Η φιλικότερη φορολόγηση φυσικών προσώπων είναι κοινωνικά δίκαιη και δημογραφικά χρήσιμη(θεωρητικά) , όμως μπορεί να δημιουργήσει ανεπιθύμητα αποτελέσματα όπως:- Αναβολή εταιρικών μετασχηματισμών: Αν η ατομική μορφή δεν «πονάει» πια φορολογικά, πολλοί θα μείνουν σε αυτήν περισσότερο ,  ιδίως εφόσον έχουν παιδιά και απολαμβάνουν πρόσθετες ελαφρύνσεις.- Περιορισμός οικονομικής κλίμακας: Η ατομική μορφή σπανίως χτίζει ισχυρή διακυβέρνηση, πρόσβαση σε επενδυτές, οργανωμένα συστήματα, κοινή μετοχική βάση ή πρόγραμμα κινήτρων για εργαζομένους.- Λιγότερη εξωστρέφεια: Συμβάσεις με μεγάλους πελάτες, εξαγωγές, κριτήρια ESG, τραπεζική χρηματοδότηση, ευρωπαϊκά προγράμματα , όλα ευνοούνται όταν υπάρχει εταιρικός μανδύας, ισολογισμός, εταιρικά όργανα.- Αδύναμη επανεπένδυση: Μια ΙΚΕ μπορεί να μη διανείμει κέρδη και να τα συσσωρεύσει φορολογούμενη μόνο με τον εταιρικό συντελεστή, άρα να χρηματοδοτήσει επενδύσεις. Στην ατομική, το κέρδος φορολογείται εξ ολοκλήρου κάθε έτος και η «πειθαρχία» επανεπένδυσης είναι συνήθως χαμηλότερη.Η εστίαση μόνο στο φορολογικό όφελος λοιπόν, μπορεί να έχει αρνητικό αντίκτυπο αλλού. Στην παραγωγικότητα, στην οργάνωση, στην πρόσβαση σε κεφάλαια. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφέρουμε την έννοια του cobra effect. Το Cobra Effect (φαινόμενο της κόμπρας») είναι ένας όρος που περιγράφει τις ακούσιες αρνητικές συνέπειες μιας πολιτικής ή οικονομικής παρέμβασης, όταν τα κίνητρα που δίνονται οδηγούν τελικά σε αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο.Στην αποικιακή Ινδία, οι Βρετανοί θέλοντας να μειώσουν τον αριθμό των δηλητηριωδών φιδιών κόμπρα, ανακοίνωσαν χρηματική ανταμοιβή για κάθε νεκρό φίδι. Στην αρχή το μέτρο λειτούργησε, αλλά σύντομα οι ντόπιοι άρχισαν να εκτρέφουν φίδια μόνο και μόνο για να τα θανατώνουν και να εισπράττουν την αμοιβή. Όταν οι αρχές το ανακάλυψαν, κατήργησαν το πρόγραμμα και οι εκτροφείς απελευθέρωσαν τα φίδια, με αποτέλεσμα ο αριθμός των φιδιών να αυξηθεί αντί να μειωθεί. Στη δική μας περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος οι νέες, πιο ευνοϊκές φορολογικές κλίμακες να λειτουργήσουν ως «αντικίνητρο» για τη μετάβαση σε πιο οργανωμένες εταιρικές μορφές, αποδυναμώνοντας έτσι την επιχειρηματικότητα και την εξωστρέφεια.Η χώρα χρειάζεται και δικαιότερη φορολογία και πιο ώριμες επιχειρήσεις. Η νέα κλίμακα πετυχαίνει το πρώτο. Για να πετύχουμε και το δεύτερο, θεωρώ ότι πρέπει να μην εγκλωβιστούμε στη βραχυπρόθεσμη άνεση της ατομικής επιχείρησης. Η άποψη μου είναι ότι πρέπει να δούμε τη φορολογία ως μέσο, όχι ως προορισμό. Οι οικογένειες πρέπει να στηριχθούν με κάθε τρόπο , οι επαγγελματίες να έχουν ελκυστική φορολογία και όσοι έχουν φιλοδοξία εξωστρέφειας να κάνουν το επόμενο βήμα , με εταιρικές δομές, πρόσβαση σε κεφάλαια, κανόνες και στόχο την κλίμακα.Αλλιώς, θα χαρούμε τα σωστά φορολογικά μέτρα της ΔΕΘ για λάθος λόγους .Κι αυτό θα ήταν πράγματι η μεγάλη μας αντίφαση.Υ.Γ. Το παραπάνω κείμενο εκφράζει προσωπικές απόψεις και εκτιμήσεις του συντάκτη. Δεν αποτελεί δεσμευτική φορολογική ή νομική συμβουλή και δεν υποκαθιστά την εξατομικευμένη καθοδήγηση από αρμόδιο επαγγελματία.*Για την σύνταξη και διόρθωση του παρόντος, έγινε χρήση εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.*Ο Βασίλης Βογιατζής MSc , είναι Λογιστής – Φοροτεχνικός Α’ Τάξης , ιδρυτής της Λογιστικής εταιρείας VoyiatzisGroup , με έδρα την Κω.

  • 06 Οκτωβρίου 2025
  • 0 Σχόλια

Σύμβουλος Ανάπτυξης & Μάρκετινγκ

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ

Το να πιστέψεις στον εαυτό σου απαιτεί γερά θεμέλια και αντοχή στον πειρασμό των «σειρήνων». Κοστίζει χρήμα, χρόνο και –κυρίως– επιμονή, όταν η φωνή του «να βγει η σεζόν» σε παρασύρει σε εκπτώσεις χαρακτήρα. Κι όμως, κάθε φορά που μια επιχείρηση επιλέγει τη συνέπεια αντί για τα «εύκολα και γρήγορα» χρήματα, κερδίζει κάτι ανεκτίμητο: εμπιστοσύνη.Στο μάρκετινγκ οι επιχειρήσεις συχνά περιγράφονται σαν ζωντανοί οργανισμοί· με χαρακτήρα, προσωπικότητα και κουλτούρα. Κι όπως οι άνθρωποι, έτσι κι αυτές καλούνται καθημερινά να αποδεικνύουν αν μένουν πιστές στις αξίες τους. Η επένδυση στην ταυτότητα, στην κουλτούρα και στην εκπαίδευση του προσωπικού σημαίνει πειθαρχία, συνέπεια και διοχέτευση πόρων – όχι βραχυπρόθεσμες παραχωρήσεις.Τι σημαίνει ταυτότητα (Brand Identity)Η ταυτότητα μιας επιχείρησης είναι όλα όσα την κάνουν ξεχωριστή: τι πουλάει, πώς το πουλάει, πώς επικοινωνεί και τι εμπειρία προσφέρει. Δεν είναι το λογότυπο ούτε η βιτρίνα· είναι η υπόσχεση που δίνει και ο τρόπος που την τηρεί καθημερινά.Σκεφτείτε ένα μικρό μαγαζί που πουλάει μόνο κατιμέρια και λουκουμάδες. Έγινε γνωστό γιατί τα κάνει καλά: τα κατιμέρια είναι πάντα φρέσκα, οι λουκουμάδες τραγανοί και μελωμένοι, η συσκευασία προσεγμένη, η εξυπηρέτηση χαμογελαστή. Ο πελάτης ξέρει ακριβώς τι θα βρει – και το βρίσκει κάθε μέρα. Η συνέπεια δεν αφορά μόνο την ποιότητα αλλά και τη σταθερή παρουσία. Αν το μαγαζί πουλάει κατιμέρια μόνο όταν υπάρχει «ζήτηση», ο πελάτης χάνει την εμπιστοσύνη του, γιατί δεν μπορεί να βασιστεί σε αυτό.Το λάθος θα ήταν να προσπαθήσει να τα κάνει όλα, πουλώντας και τούρτες. Έτσι, χάνει την εξειδίκευσή του και μπερδεύει το κοινό. Φυσικά, συμπληρωματικά προϊόντα, όπως καφές ή παγωτό, ενισχύουν την εμπειρία χωρίς να αλλοιώνουν την ταυτότητα. Σήμερα κερδίζει αυτός που κάνει λίγα πράγματα και τα κάνει καλά. Η θεωρία του κόστους ευκαιρίας το εξηγεί: οι πόροι είναι περιορισμένοι. Όσο πιο πολύ διασπώνται, τόσο μειώνεται η ποιότητα.Από το μικρό μαγαζί, στο νησί μαςΤο ίδιο ισχύει και για προορισμούς όπως η Κως. Αν προβάλλεται ως «νησί αυθεντικών εμπειριών» αλλά μετά «κατεβάζει ρολά», η ταυτότητά της χάνεται. Ο επισκέπτης τη θεωρεί απλώς καλοκαιρινό προορισμό με φυσική ομορφιά, χωρίς συγκεκριμένη ταυτότητα. Όπως στο παράδειγμα με τα κατιμέρια, έτσι κι εδώ η συνέπεια είναι κρίσιμη: όχι μόνο στο τι προσφέρουμε, αλλά και στο να το προσφέρουμε σταθερά, ώστε ο ταξιδιώτης να ξέρει τι θα βρει κάθε φορά που επιστρέφει.Η παγίδα των trendsΗ συνέπεια δεν είναι εύκολη. Κάθε χρόνο εμφανίζονται νέες μόδες: viral προϊόντα, γεύσεις, διακόσμηση, τρόποι επικοινωνίας. Είναι ανθρώπινο να θέλεις να τα δοκιμάσεις, όμως αν δεν συνδέονται με την ταυτότητα της επιχείρησης, την απομακρύνουν από τον χαρακτήρα της. Το γλυκοπωλείο με κατιμέρια δεν χρειάζεται rainbowdonuts επειδή «πουλάνε» στο TikTok. Ούτε ένα μεσογειακό εστιατόριο χρειάζεται sushi αν δεν ανήκει στο concept του. Οι μόδες περνούν· η ταυτότητα μένει. Και αυτή είναι που χτίζει πιστούς πελάτες.Και η εμπιστοσύνη, που χτίζεται με κόπο και χρόνο, μπορεί να χαθεί μέσα σε λίγες μόνο σεζόν. Ξέρετε τι λένε για την Ρώμη άλλωστε.Ο φαύλος κύκλος της εποχικότηταςΣτην Κω, η εποχικότητα μοιάζει με φαύλο κύκλο. Μετά τον Σεπτέμβρη, πολλά καταστήματα κλείνουν. Οι λίγοι ταξιδιώτες του Οκτώβρη ή Νοέμβρη βρίσκουν ένα νησί άδειο και απογοητεύονται. Την επόμενη φορά δεν επιστρέφουν και μεταφέρουν την κακή εμπειρία τους. Έτσι η ζήτηση μειώνεται ακόμη περισσότερο, και οι επιχειρηματίες θεωρούν ότι «δεν αξίζει» να μείνουν ανοιχτοί.Το αποτέλεσμα είναι η Κως να παγιώνεται ως καθαρά καλοκαιρινός προορισμός. Κι όμως, ο ήπιος καιρός της άνοιξης και του φθινοπώρου είναι ιδανικός για ποδηλασία, περιηγήσεις, πολιτιστικές και γαστρονομικές εμπειρίες. Αλλά αν η αγορά είναι κλειστή, δεν υπάρχει προϊόν να προσφέρουμε. Και χωρίς προϊόν, καμία καμπάνια δεν μπορεί να δουλέψει.Θέλουμε πραγματικά;Η λύση δεν είναι εύκολη, αλλά υπάρχει. Αρχίζει με τη συνέπεια των ίδιων των επιχειρήσεων: να μένουν ανοιχτές έστω και με μικρότερο ωράριο ή προσωπικό. Να δίνουν στον ταξιδιώτη λόγο να έρθει και εκτός αιχμής. Η επιμήκυνση της σεζόν μπορεί να στηριχθεί σε θεματικές εμπειρίες –γαστρονομία, ευεξία, ποδηλασία, πολιτισμό– που δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από το τρίπτυχο «ήλιος και θάλασσα».Παράλληλα, χρειάζεται και η στήριξη των κατοίκων. Αν θέλουμε ζωή στο νησί, πρέπει να επιλέγουμε τις επιχειρήσεις που μένουν ανοιχτές τον χειμώνα. Και, βέβαια, η συνέπεια στις τιμές και στην ποιότητα είναι καθοριστική. Ο επισκέπτης επιστρέφει εκεί που ξέρει τι θα βρει, και όχι σε περιστασιακές εμπειρίες. Εν κατακλείδιΗ ταυτότητα χτίζεται με κόπο και συνέπεια. Δεν είναι τα trends ούτε τα βραχυπρόθεσμα κέρδη που κάνουν μια επιχείρηση ή έναν προορισμό ελκυστικό, αλλά η σταθερότητα, η ποιότητα και η αξιοπιστία. Αν θέλουμε η Κως να γίνει πραγματικός προορισμός πέρα από το καλοκαίρι, χρειάζεται επένδυση, κόπο και –πάνω απ’ όλα– συνέπεια. Γιατί αν κανείς δεν κρατήσει το φως ανοιχτό τον Οκτώβρη, δεν θα υπάρξει ποτέ Νοέμβρης με ζωή στο νησί.*Για την σύνταξη και επιμέλεια του κειμένου, έχει χρησιμοποιηθεί τεχνητή νοημοσύνη.  *Ο Αντώνης Χατζηκωνσταντής είναι ελεύθερος επαγγελματίας στον κλάδο του Μάρκετινγκ με εξειδίκευση στην εμπειρία πελάτη,και τη στρατηγική επικοινωνία. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (BSc) και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (M.B.A., AUEB). Διατηρεί τη δική του επαγγελματική δραστηριότητα με έδρα την Κω, υποστηρίζοντας επιχειρήσεις στον τουρισμό, την εστίαση και τον ευρύτερο τομέα των υπηρεσιών να αναπτυχθούν με επίκεντρο τον άνθρωπο. 

  • 24 Σεπτεμβρίου 2025
  • 0 Σχόλια

Δημοσιογράφος

  • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΊΑ

Για να θυμηθούμε λίγο και τα αθλητικά ρεπορτάζ (που κάποτε κάναμε), όπως λέγαμε λοιπόν, ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει. Οι οι ομάδες που έφερναν θετικά αποτελέσματα, δεν άλλαζαν τις συνθέσεις τους ή έστω οι αλλαγές ήταν ελάχιστες, για να μην χαθεί η βάση και η ομοιογένεια τους.Ο ανασχηματισμός που ανακοίνωσε αιφνιδίως ο Δήμαρχος Κω, μάλλον δείχνει ότι η ομάδα δεν τραβούσε όσο ήθελε… Αν δεν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε θα περίμενε να τελειώσει ο χρόνος του μέχρι πρότινος σχήματος της Δημ. Αρχής, αφού η διάρκειά του ήταν από 1/1/25 έως 31/12/25. Άρα για να προχωρήσει σε αλλαγές, πιθανότατα να αφουγκράστηκε την κοινή γνώμη, που έχει πολλά παράπονα από τη λειτουργία της Δημ. Αρχής και έτσι προχώρησε, άρον άρον, σε αλλαγές, οι οποίες μπορεί να θεωρηθούν και σαρωτικές σε σχέση με τις προηγούμενες αλλαγές (πριν από μερικούς μήνες), που ήταν μετρημένες στα δάχτυλα ενός χεριού, ενώ στη νέα σύνθεση, μόνο οι Γ. Κασσιώτη, Α. Χρυσόπουλος, Δ. Τελλή και Κ. Χόνδρος παρέμειναν ουσιαστικά στα πόστα τους, ενώ οι κ. Κ. Ζαχαρός (ΔΕΥΑΚ) και Σ. Καμπουράκης (Καθαριότητα – Πολ. Προστασία) που κατείχαν τις ίδιες θέσεις από την πρώτη θητεία μέχρι σήμερα, μπήκαν και αυτοί στη λίστα των αλλαγών.Με το “ανακάτεμα της τράπουλας”, ο Δήμαρχος ελπίζει να αντιστρέψει το κλίμα δυσαρέσκειας που επικρατεί και να πάει στις εκλογές, με όσο το δυνατόν λιγότερη φθορά, στοχεύοντας, να τις κερδίσει και πάλι.Ωστόσο, εκτός από την “αντιστροφή” του κλίματος στην κοινωνία, πρέπει να καταφέρει να διατηρήσει και τις ισορροπίες στην παράταξή του, καθώς όπως μαθαίνουμε υπάρχουν αρκετά παράπονα μετά τον «ανασχηματισμό», σε σημείο που κάποιοι μάλιστα, σκέφτονται ακόμα και να παραιτηθούν.Εδώ, να σταθούμε και λίγο στους Δημ. Σ/λους, οι οποίοι πρέπει να καταλάβουν, ότι οι πολίτες τους εξέλεξαν για να βοηθήσουν τον τόπο και όχι να κάθονται καρφωμένοι σε μία καρέκλα Αντιδημάρχου ή Προέδρου μίας Επιχείρησης. Κανείς τους δεν εξελέγη μαζί με την “καρέκλα”. Aν θέλουν να βοηθήσουν τον τόπο, μπορούν από οποιαδήποτε θέση και όχι να “την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια”, μόλις χάσουν την καρέκλα.Η ουσία του ανασχηματισμού, είναι ότι ο Δήμαρχος δεν έμεινε ευχαριστημένος με ορισμένους στα πόστα τα οποία υπηρέτησαν και με την αναδιάταξη, ελπίζει ότι τα νέα πρόσωπα, θα αποδώσουν καλύτερα.Όσον αφορά για την κατάργηση της Αντιδημαρχίας Τουρισμού και άλλων Τομέων, όπως ο πρωτογενής, η ουσία δεν βρίσκεται στους τίτλους και τις Αντιδημαρχίες, αλλά στην ουσιαστική πολιτική και το όραμα που έχεις. Ας ελπίσουμε ότι χωρίς τίτλο, θα πάνε καλύτερα, αφού μέχρι τώρα, αν και είχαν τίτλο, δεν είδαμε να αλλάζει κάτι ουσιαστικό προς το καλύτερο…

  • 20 Σεπτεμβρίου 2025
  • 0 Σχόλια

ΕΞΟΔΟΣ