Αισθάνομαι την ανάγκη και την απεριόριστη αγάπη μέσα από την καρδιά μου, να γράψω δυο λόγια για τον αγαπητό και υπέροχο εκλιπόντα φίλο Μπάμπη Ρούσσο.
Την αγάπη του, τον αυθορμητισμό του, την ευγένεια του, το έντονο και ωραίο του χαμόγελο προς όλους και φυσικά την μεγάλη και απεριόριστη αγάπη και εκτίμηση προς το πρόσωπό μου και τον ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις αγαπημένες του κορούλες Μαρία και Αρχοντία, στην σύζυγό του και στον αγαπημένο γαμπρό του και αδελφικό μου φίλο Βαλάντη.
Λυπάμαι πολύ που δεν πρόλαβα να σε ξαναδώ για να ξαναθυμηθούμε τις πολύωρες πολιτικές μας συζητήσεις, καθώς επίσης και τα διάφορα τοπικά μας προβλήματα, τα οποία μου έλεγες πολλές φορές με παράπονο.
Αντί και καλό Παράδεισο αγαπητέ μου Μπάμπη. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ας είναι ελαφρύ το Κωακό χώμα που θα σε σκεπάζει.
ΥΓ: Καλό θα είναι, όταν φεύγουν από αυτή ην μάταια ζωή κάποιοι συνάνθρωποί μας, συμπατριώτες, να τους θυμόμαστε και να τους τιμάμε πάντα με αγάπη, όχι μόνο όταν κάποιοι είναι επώνυμοι…
