Ένα ερημικό χώρο ένα ταπεινό, αλλά πλούσιο σε φυσικό κάλλος, διάλεξε η Οσία Μελώ από τη Βουρίνα της Κω για να ασκηθεί στον μοναχικό βίο. Εγκαταλείποντας τα επίγεια πλούτη και της ανέσεις, χάρισε τα υπάρχοντα της και ακλούθησε τον ευλογημένο δρόμο του Ασκητισμού, που χάραξε ο αναχωρητής Μέγας Αντώνιος κατά την μίμηση Χριστού. Σε ένα ταπεινό Εκκλησάκι, που ευλαβικά έκτισαν οι βοσκοί του λόφου, δοξάζεται η πίστης και η πνευματική παρουσία της Αγίας Μελούς, που πιθανόν το σεπτό σκήνωμα της να βρίσκεται κάτω από το μικρό Εξωκλήσι.
Ο ήλιος έλουζε με τις πρωινές, χρυσαφιές του ακτίνες την πλάση και εγώ οδηγούσα στον ελικοειδή ανηφορικό δρόμο, μέχρι που το χαλικόστρωτο δρομάκι με έφερε σε μια καταπράσινη πλάγια. Οι γύρω λόφοι, φορτωμένοι με κάθε λογής ευωδιαστούς θάμνους, περικυκλώνουν την γαλήνια έξοχη, και μικρές χαράδρες ξεχωρίζουν, ενώ στις λόχμες των βράχων, φωλιάζουν πλήθος από διάφορα ερπετά και πουλιά.
Ανάμεσα στα νέο-φυτεμένα δέντρα και στις ροδοφόρες τριανταφυλλιές, κείτεται το μικροσκοπικό πέτρινο Εκκλησάκι της Αγίας Μελούς. Κολλημένο σαν κοχύλι στο βράχο, σχηματίζει μια μικρή φυσική σπηλιά. Χαρμόσυνα χτυπούσε η μικρή καμπάνα, εκείνο το ζεστό και ηλιόλουστο πρωινό του Ιούλη. Αναγγέλλοντας έτσι την έναρξη του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας, όπου οι ψαλτικές μελωδίες αντηχούσαν στη γύρω ράχη, μέχρι που η Ιερή Αρτοκλασία έφτασε στο τέλος, με δεκάδες μοσχοβολιστά αρτοποιήματα. Οι πιστοί προσκυνητές, όπως κάθε χρόνο, έτσι και εφέτος πλημμύρισαν τον προαύλιο χώρο του Εξωκλησιού.
Η Μοναστηριακή ατμόσφαιρα διάχυτη παντού, ενώ την πρωινή σιγαλιά διακόπτουν οι μελωδικοί, Βυζαντινοί Εκκλησιαστικοί ύμνοι. Η ευωδιά από το μοσχολίβανο στο θυμίαμα, ανακατεύεται με τον μυρωμένο αέρα της εξοχής, φορτωμένο με άγρια λεβάντα, θυμάρι και ρίγανη. Αμέτρητα τα κεριά στο κηροπήγιο, δίπλα στο προσκυνητάρι, ατέλειωτες και οι μυστικές ικεσίες και οι παρακλήσεις των ευλαβών προσκυνητών.
Η Οσία Μελλώ μέσα από την απεικόνισή της στην ολόσωμη Αγιογραφία της, ευλογεί και ακούει τους πιστούς με περίσσια πνευματική αγάπη.
Ο θερινός ήλιος ψίλωνε σιγά- σιγά, ζεσταίνοντας ακόμη περισσότερο την γύρω φύση. Το δροσερό καρπούζι και το τυρί με τον άρτο, νόστιμη και δροσερή ανάπαυλα, για όλους τους πιστούς, που με ευλάβεια ανηφόρησαν στην χάρη της Οσίας Μελούς.
Λίγο πριν το μεσημεράκι οι πολυπληθείς προσκυνητές, κρατώντας το Αντίδωρο, Θεία ευλογία, αποφάσισαν να πάρουν το δρόμο της επιστροφής.
Αποφασίζω να επιστρέψω και εγώ, αφήνοντας την μαγευτική ομορφιά της ερημικής περιοχής. Αυτήν που διάλεξε για να απομονωθεί, να μονάσει και να ασκητεύει με νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, ταπείνωση και ακτημοσύνη, η Οσία Μελώ, στην τοποθεσία Βουρίνα της Κω.
Η ησυχία επιστρέφει ξανά στον έρημο ημιορεινό χώρο, όπου δεσπόζει η ασκητική μορφή της Όσιας Μελούς. Στον καλοδιατηρημένο προαύλιο χώρο του εξωκλησιού, με τις μυρωδάτες τριανταφυλλιές, τις νεραντζιές και τις ελιές, έμειναν να φλυαρούν τα ανήσυχα τζιτζίκια και να πετούν στο δικό τους πρελούδιο χορό, οι πολύχρωμες ζωηρές πεταλούδες.
Πυκνόφυλλα δέντρα και θάμνοι, που στις φυλλωσιές τους μετατρέπουν το ερημικό βοσκοτόπι σε όαση δροσιάς και φιλοξενούν ποικίλα πουλιά, με συντροφεύουν στην επιστροφή μου. Προσπερνώ ένα κοπάδι με χαρτωμένα αιγοπρόβατα που τα κουδουνάκια τους αντιλαλούν τριγύρω σε όλη την λαγκάδα. Πανύψηλα κυπαρίσσια, σκόρπια πεύκα, ελαιώνες, αμπέλια, περβόλια και κηπευτικά, ζωγραφισμένα στον καμβά του καταπράσινου νησιού μας. Σε μια στροφή του δρόμου, αφήνω ελεύθερη την ματιά μου να ταξιδέψει ως τον απέναντι καμπυλόγραμμο ορίζοντα.
Να χορτάσει από την γαλάζια Αιγαιοπελαγίτικη θαλασσινή ομορφιά, που στοργικά αγκαλίζει την ακτογραμμή της όμορφης Κω.
Για πολλοστή φορά, διαπιστώνω πως όσες φορές και αν επισκεφθώ την περιοχή της Βουρίνας, με της μυστηριώδεις πηγές της και την πνευματική παρουσία της Αγίας Μελούς, δεν είναι ποτέ αρκετές.
