Είμαστε ήδη στα μέσα του Γενάρη 2023, που είναι έτος εκλογών (κοινοβουλευτικών και αυτοδιοικητικών).
Σε ότι αφορά στις εκλογές, για την ανάδειξη της κυβέρνησης της τετραετίας 2023 – 2027, το Σύνταγμα της χώρας μας «δείχνει» τον Ιούλιο 2023. Εγώ υποστηρίζω, ότι πρέπει να τηρηθεί η συνταγματική προθεσμία και αρθρογράφησα, γιατί προτιμώ να έχουν προηγηθεί οι τουρκικές εκλογές…
Δυστυχώς, είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη, που 6 μήνες πριν το χρονικό όριο που ορίζει το Σύνταγμα, στην Ελλάδα «παίζεται το παιχνίδι της κολοκυθιάς» με την ημερομηνία των βουλευτικών εκλογών ! Απόδειξη του πόσο σεβόμαστε τους θεσμούς.
Η κορυφαία υπόθεση Δημοκρατίας,η διεξαγωγή των εκλογών, στην χώρα μας είναι μια πολύ «πονεμένη» ιστορία, γιατί εκτός από τα στρατιωτικά και τα εκλογικά πραξικοπήματα, στα τελευταία 100 χρόνια. – δυστυχώς – ψηφίστηκαν 18 ( ! ) εκλογικοί νόμοι.
Όταν σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, υπάρχει σταθερό εκλογικό σύστημα, που είναι αναπόσπαστο στοιχείο του δημοκρατικού πολιτεύματος της καθεμιάς χώρας.
Σήμερα, σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα, όταν έχει αποφασίσει ο λαός στις κάλπες, δεν γίνεται συζήτηση για άμεσες νέες εκλογές. Σέβονται την ετυμηγορία των πολιτών και τα πολιτικά κόμματα αρχίζουν αμέσως διαβουλεύσεις κατάρτισης προγραμματικής συμφωνίας, για να κυβερνηθεί η χώρα τους, σύμφωνα με την απόφαση των πολιτών.
Δεν «εκβιάζονται» οι πολίτες, να αλλάξουν την απόφαση τους, μέσα σε δυο – τρεις εβδομάδες !
Προγραμματικές συμφωνίες έγιναν : στην Γερμανία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Αυστρία, στο Βέλγιο, στην Ολλανδία, στη Νορβηγία, στην Σουηδία, στην Φινλανδία, στην Δανία, στην Ιρλανδία, στην Ελβετία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Σε όλες αυτές σχηματίζονται σταθερές κυβερνήσεις συνεργασίας, οι οποίες συνήθως εξαντλούν την θητεία, που προβλέπει το Σύνταγμα τους.
Σε καμιά απ’ αυτές τις δημοκρατίες, τα κόμματα δεν σχηματίζουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις, με εκλογικά ποσοστά από 35 – 38 %.
Δηλαδή, με ποσοστά που απαιτεί ο εκλογικός νόμος Μητσοτάκη, να πάρει το πρώτο κόμμα, για να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση (ανάλογα με το αν η επόμενη Βουλή θα είναι πεντακομματική ή εξακομματική ή επτακομματική).
Γιατί απλούστατα, σε καμιά δεν υπάρχει τέτοια ενισχυμένη αναλογική, σαν της Ν.Δ και σε καμιά δεν υπάρχει αναλογικό σύστημα, σαν την «απλή» αναλογική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η Ελλάδα θα αποτελέσει πάλι εξαίρεση, με την δικαιολογία ότι η χώρα μας δεν έχει «κουλτούρα» συνεργασιών των κομμάτων, με προγραμματικές συμφωνίες ;
Μα αυτή η «κουλτούρα» αποκτάται στην πράξη και θα βοηθήσει σ’ αυτό η καθιέρωση σταθερού εκλογικού συστήματος, ύστερα από ευρύ διάλογο και όχι η συνεχής αλλαγή των εκλογικών νόμων, ανάλογα με την σκοπιμότητα των εκάστοτε κυβερνώντων …
Δυστυχώς στην χώρα μας, αυτό είναι μεγάλη παθογένεια της Δημοκρατίας μας.
Όπως παθογένεια είναι και η ακραία πόλωση (γιατί αυτό συμφέρει τα δυο μεγαλύτερα κόμματα – περιχαράκωση των ψηφοφόρων τους), που δεν αφήνει περιθώρια, για στοιχειώδη ειλικρινή διάλογο και εθνική συνεννόηση σε κρίσιμα ζητήματα του τόπου.
Αποτέλεσμα όλων αυτών (και όχι μόνο αυτών) είναι το γεγονός, ότι απέχουν από τις βουλευτικές εκλογές μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα νέοι.
Τα στοιχεία είναι κραυγαλέα :
στις εκλογές του Οκτώβρη 2009 ψήφισαν 7.044.606 έλληνες πολίτες,
στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2015 ψήφισαν 1.478.311 λιγότεροι ! (5.566.295) και
τον Ιούλιο του 2019 ψήφισαν 1.274.962 λιγότεροι ( ! ) από το 2009 (5.769.644).
Και με τις παθογένειες της Δημοκρατίας μας φοβάμαι, ότι το 2023 θα ψηφίσουν ακόμη λιγότεροι …
Αν δεν εμπνέουν οι ηγεσίες των ελληνικών κομμάτων, για να προσελκύσουν 7 εκατομ. έλληνες και ελληνίδες στις κάλπες, ίσως η αναβάθμιση του σεβασμού στους θεσμούς, η δημιουργική προγραμματική αντιπαράθεση (αυτήν ακολουθεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ), αντί της ακραίας πόλωσης, ίσως ο ειλικρινής πολιτικός διάλογος, για εθνική συνεννόηση, να δώσουν νέα ποιοτικά στοιχεία στην Δημοκρατία μας, που να είναι πιο ελκυστικά και να φέρουν (μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα) ξανά τους πολίτες στις κάλπες.
Ίσως με πείτε «ρομαντικό», για την ελληνική πολιτική πραγματικότητα … Όμως, αυτά υποστήριζα και πριν 30 χρόνια, σε σχετική επιστολή μου προς τον αείμνηστο Α.
Παπανδρέου – τότε πρωθυπουργό (1/7/1994). Και σήμερα επιμένω σ’ αυτή την θέση.
Θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μια αξιόπιστη εταιρεία δημοσκοπήσεων να έκανε μια μεγάλη έρευνα της ελληνικής κοινής γνώμης, με το ερώτημα :
παραδοσιακή κουλτούρα ακραίας πολιτικής πόλωσης ;
ή νέα κουλτούρα ουσιαστικής εθνικής συνεννόησης ; Τι άραγε επιλέγει ο λαός ;
Το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας θα πρέπει να γίνει βασικό στοιχείο καθορισμού της στάσης όλων των πολιτικών κομμάτων, στις μεταξύ τους διαλεκτικές σχέσεις και αντιπαραθέσεις ιδεών & εποικοδομητικών προτάσεων πολιτικής, σύμφωνα με την θέληση του ελληνικού λαού.
17 / 1 / 2023
Κοσμάς Σφυρίου.
