Είμαι ένας απλός πολίτης αυτού του νησιού — της Κω.
Η οικογένεια μου και εγώ ζούμε από τον τουρισμό, όπως τόσες άλλες οικογένειες στο νησί. Αλλά διαβάζω, ακούω και βλέπω γύρω μου τι γίνεται.
Πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας, η δημιουργία ενός νέου πολυτελούς ξενοδοχείου. Δεν είμαι μηχανικός, ούτε ειδικός αλλά καταλαβαίνω ότι πρόκειται για ένα ξενοδοχείο με δεκάδες πισίνες, 40 ιδιωτικές, με 440 κυβικά νερού μόνο για αυτές, και συνολικά 130.000 κυβικά κατανάλωση μέσα σε λίγους μήνες το καλοκαίρι. Μαζί και 350 τόνοι σκουπιδιών — ένα ολόκληρο απορριμματοφόρο μόνο για εκεί.
Και κάθομαι και σκέφτομαι:
Πού θα βρεθεί όλο αυτό το νερό;
Πού θα πάνε όλα αυτά τα σκουπίδια;
Ποιοι δρόμοι θα αντέξουν την επιπλέον κίνηση;
Πόσο μπορεί να αντέξει ακόμη αυτό το νησί;
Δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει για να δεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Το καταλαβαίνουμε όλοι, κάθε καλοκαίρι που το νερό λιγοστεύει,που οι κάδοι γεμίζουν, που οι δρόμοι ασφυκτιούν.
Η Κως είναι όμορφη, αλλά δεν είναι ανεξάντλητη.
Κάπου πρέπει να μπει ένα μέτρο, μια ισορροπία.
Γιατί, στο τέλος, όλα αυτά τα έργα μένουν εδώ —
κι εμείς και τα παιιδά μας είμαστε αυτοί που θα ζήσουμε με τις συνέπειες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΡΙΚΟΙΛΗΣ
