ΚΕΝΤΡΙΚΗ 3

Την Πέμπτη 29 Μαΐου 2025, αντιπροσωπεία της ΔΗΜ.Τ.Ο. Κω της Νέας Δημοκρατίας επισκέφθηκε τον Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Κω, στο πλαίσιο της διαρκούς επαφής με φορείς και υπηρεσίες του νησιού μας, και ενημερώθηκε για τη λειτουργία και τις ανάγκες του Νοσοκομείου.Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, διαπιστώθηκαν σημαντικές θετικές εξελίξεις όσον αφορά τη στελέχωση και τη λειτουργία του ιδρύματος:Στην Παθολογική Κλινική υπηρετούν πλέον δύο ιδιώτες Παθολόγοι με ετήσιες συμβάσεις συνεργασίας, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην κάλυψη των αναγκών. Έχει πραγματοποιηθεί πρόσληψη νοσηλεύτριας και βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία άμεσης πρόσληψης επιπλέον νοσηλευτικού και παραϊατρικού προσωπικού, κατόπιν σχετικής έγκρισης από το Υπουργείο Υγείας.Ενισχύθηκε η Καρδιολογική Κλινική με την πρόσληψη ενός ακόμη Καρδιολόγου. Πλέον υπηρετούν δύο μόνιμοι ιατροί, με τη συνδρομή και τρίτου Καρδιολόγου. Έχουν επίσης δρομολογηθεί οι διαδικασίες για την πρόσληψη διοικητικού και λοιπού προσωπικού.Παράλληλα, συνεχίζονται οι εργασίες συντήρησης των κτιριακών εγκαταστάσεων, σύμφωνα με τον προγραμματισμό της Διοίκησης του Νοσοκομείου.Η ΔΗΜ.Τ.Ο. Κω της Νέας Δημοκρατίας παραμένει σταθερά δίπλα στον πολίτη και στηρίζει κάθε προσπάθεια ενίσχυσης των δομών υγείας του νησιού μας. Μέσα από συνεχή διάλογο με τους αρμόδιους φορείς, εργαζόμαστε για τη βελτίωση της καθημερινότητας των συμπολιτών μας και την ουσιαστική ενίσχυση της δημόσιας υγείας.Η ΠΡΟΕΔΡΟΣΜαρία Ψύρη

Σεβαστέ μας παπα-Γιάννη (πάτερ),Σεβασμιώτατε, στρατιωτικές και πολιτικές αρχές του τόπου, αγαπητά πνευματικά παιδιά και ενορίτες,  Στεκόμαστε σήμερα, με συγκίνηση και σεβασμό, για να αποδώσουμε την τιμή που αξίζει σε έναν άνθρωπο που αφιέρωσε τη ζωή του στη διακονία του Θεού και στην αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Έναν ιερέα που η πορεία του ταυτίστηκε με την πνευματική και κοινωνική ανάταση της ενορίας μας: τον πατέρα Ιωάννη Κουτάντο της ενορίας Ζηπαρίου. Παπα-Γιάννη, με την ταπεινότητά σου, την ανεξάντλητη υπομονή και επιμονή σου, καθώς και την έμπρακτη αγάπη σου για τον τόπο αυτόν και τους ανθρώπους του, άφησες ανεξίτηλο αποτύπωμα στην καρδιά της κοινότητάς μας. Δεν περιορίστηκες στα καθήκοντα του ιερέα. Ήσουν και είσαι πατέρας, πνευματικός, εμπνευστής και δημιουργός.Γι’ αυτό και θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε, σήμερα, που γιορτάζει ο ναός που με τόσο αγώνα και θυσίες δημιούργησες, αλλά και για όλα αυτά τα 45 χρόνια αγάπης, προσφοράς, δημιουργίας, σε έναν τόπο που τόσο αγάπησες και από την αρχή τον έκανες δικό σου.Ας γνωρίσουμε όμως τώρα καλύτερα τον άνθρωπο αυτόν που όλα αυτά τα χρόνια έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην εκκλησιαστική ζωή, και όχι μόνο, αυτού του τόπου. Ο παπα-Γιάννης γεννήθηκε σε ένα μικρό, αλλά πολύ όμορφο χωριό της Κρήτηςκοντά στη Σητεία, τα έξω Μουλιανά, στις 17 Φεβρουαρίου του 1952, ξημερώματα της Κυριακής, λίγο πριν τη Θεία Λειτουργία. Γονείς του ήταν ο Εμμανουήλ και η ΜαρίαΚουτάντου, ενώ έχει και τρία αδέλφια, τον Νικόλαο, τον Γεώργιο και την Παρασκευή, με τα οποία είναι πολύ αγαπημένοι. Τα πρώτα χρόνιας της ζωής του τα έζησε στα έξω Μουλιανά, όπου και τελείωσε το δημοτικό. Προερχόταν από μια βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια∙ ο πατέρας του Εμμανουήλ, ένας ευλαβής άνθρωπος, υπηρέτησε την ενορία του Αγίου Γεωργίου Έξω Μουλιανών ως επίτροπος, με αγάπη, ταπεινότητα και αφοσίωση. Ήταν εκείνος που άναβε τα καντήλια, φρόντιζε τον ναό, στεκόταν δίπλα στους ιερείς, πάντα με σεμνότητα. Και από εκείνον ο παπα-Γιάννης παράλαβε την πρώτη σπίθα της διακονίας, καθώς από πολύ μικρός βοηθούσε τον πατέρα του ψέλνοντας τον «Απόστολο». Πριν ακόμη νιώσει το βάρος της ιεροσύνης, ένιωσε τη χαρά της προσφοράς. Εκτός, όμως, από αυτό καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα απόφασή του έπαιξε και ο πατήρ Μιχαήλ Θαλασσινόςεκ Πατμιάδος, που είχε προσέξει αυτή τη σπίθα και την αγάπη του παπα-Γιάννη για την ιεροσύνη.Το 1967 αποφασίζει να φοιτήσει στην Ιερατική Σχολή της Πατμιάδας, όπου τελείωσε και το γυμνάσιο, τόπο ιερό και φωτισμένο, που έχει αναδείξει πλήθος άξιων κληρικών και αγίων. Εκεί δεν απόκτησε μόνο γνώση, αλλά και πνευματικό ήθος, αγάπη για τη λατρεία και βαθιά κατανόηση του μυστηρίου της ιεροσύνης, που δεν άργησε να φανεί πιο καθαρά και μια άλλη πτυχή της ψυχής του: η έφεσή του προς την Κατήχηση. Το 1972 αποφοιτά, παίρνοντας το πτυχίο του. Μετά από δύο χρόνια, το 1974,παρουσιάζεται στην Κόρινθο, όπου περνάει τέταρτος στην Αεροπορία Στρατού και την ίδια χρονιά, με την επιστράτευση, έρχεται για πρώτη φορά στην Κω. Στις 3 Αυγούστου του 1975, χρονολογία ορόσημο, γνωρίζει την αγαπημένη του σύζυγο Ελένη, στην Καρδάμαινα της Κω. Ένα χρόνο μετά, στις 26 Σεπτεμβρίου του 1976 αρραβωνιάζονται και στις 30 Ιανουαρίου του 1977 παντρεύονται στην Κρήτη, στην ενορία του Αγίου Γεωργίου Έξω Μουλιανών.Μετά από ενάμιση περίπου μήνα, 25η Μαρτίου, χειροτονείται ιερέας από τον ΣεβασμιώτατοΜητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας,Φιλόθεο Βουζουνεράκη, οπότε και αναλαμβάνει την ενορία του Αγίου Γεωργίου στη Λάπιθο, έναν μικρό οικισμό της Κρήτης στον Δήμο Ιεράπετρας. Στις 3 Νοεμβρίου του 1977 η Θεία Πρόνοια θέλησε να εκπληρωθεί κάτι βαθύτερο: να επιστρέψει ο παπα-Γιάννης, ως ιερέας, για τρία χρόνια στην ενορία Αγίου Γεωργίου στα έξω Μουλιανά, όχι, όμως, πια ως παιδί που διάβαζε, αλλά ως Πατέρας που λειτουργούσε∙ όχι ως μαθητής της πίστης, αλλά ως οδηγός ψυχών. Τον Ιανουάριο του 1978 η οικογένεια του παπα-Γιάννη μεγαλώνει, καθώς έρχεται στη ζωή το πρώτο τους παιδί με την αγαπημένη του σύζυγο Ελένη, η Φλώρα και τεσσεράμισι χρόνια αργότερα, τον Αύγουστο του 1982, αποκτούν τον γιο τους Μανώλη. Στις 3 Νοεμβρίου του 1980 έρχονται οικογενειακώς στην Κω, όπου ο παπα-Γιάννης αναλαμβάνει την ενορία της Αναλήψεως στο Ζηπάρι, με τον τότε Μητροπολίτη Ιεζεκιήλ, πρώην Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας. Επρόκειτο για μια εκκλησία η οποία ήθελε πολλή δουλειά- πνευματική, λειτουργική, αλλά πάνω απ’ όλα, πρακτική. Και ο παπα-Γιάννης δεν δίστασε -δεν παραπονέθηκε στιγμή. Το αντίθετο∙ με πίστη, κόπο και αγάπη κατάφερε, αυτό που ίσως στην αρχή φαινόταν ακατόρθωτο -να ζωντανέψει την ενορία. Mετά από δεκαπέντε χρόνια, στις 20 Νοεμβρίου του 1995γίνονται τα εγκαίνιά του από τον Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου κ. Αιμιλιανό.Το 1998 ξεκινάει η Αγιογραφία του Ναού η οποία ολοκληρώνεται το 2006 .Αρωγός σε αυτή την προσπάθεια στάθηκε η οικογένεια του Παναγιώτη Ήλιου, ο οποίος ήταν μεγάλος δωρητής και ευεργέτης του Ναού. Επίσης, σημαντική ήταν και η βοήθεια που πρόσφερε η Κατερίνα Χατζηνικολάου, καλόγρια του Ναού, ο κοινοτάρχης του Ζηπαρίου Κωνσταντίνος Κιαπόκας, καθώς και οι επίτροποί εκείνης της εποχής, που κάποιοι -ακόμα και σήμερα- βρίσκονται κοντά του: Σπανός Αντώνης, Πόγιας Μάνος, Μάμμης Γιάννης, Κατράς Κώστας, Κατράς Γιώργος, Ήλιος Γιώργος, Χατζηπέτρος Θεοδόσης, Φραγκούλης Ηλίας, Λυριστής Μιχάλης, Χατζηκαλύμνιος Κώστας, Μπρουμούτης Γιώργος, Τσαγκάρης Αντώνης. Με προσωπικό κόπο και αγώνα, μεράκι και πίστη, συνέβαλε καθοριστικά στην κατασκευή και ανακαίνιση πολλών ιερών ναών της ενορίας Ζηπαρίου, όπως: η Ανάληψη, ο Άγιος Γεώργιος Μαυροκάμπια, ο Άγιος Ιωάννης πλατανάκι (Χοστός), η Ζωοδόχος Πηγή στο ποτήρι, η Αγία Σοφία, η Αγία Υπαπαντή, η Αγία Ειρήνη, ο Χριστός στο Όρος Δίκαιος, ο Άγιος Ζαχαρίας, η Αγία Μελώ, ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο Όσιος Χριστόδουλος, ο Άγιος Νικόλαος, ο Άγιος Εφραίμ και ο Άγιος Μηνάς. Ο παπα-Γιάννης έδωσε μορφή και ψυχή σε χώρους λατρείας που έγιναν σημεία αναφοράς για την ενορία μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και ο Άγιος Γεώργιος Μαυροκάμπια του οποίου η επισκευή ξεκίνησε στις 7 Νοεμβρίου του 1980, ημέρα Παρασκευή. Όραμα του παπα-Γιάννη ήταν, κάποια στιγμή, να επισκέπτονται τον Ναό πάνω από 1000 άτομα στη γιορτή του. Κι αυτό το όραμα, το 1991, έγινε πραγματικότητα. Παπα-Γιάννη, έδωσες μορφή και ψυχή σε χώρους λατρείας που έγιναν σημεία αναφοράς για την ενορία μας. Ναοί που δεν είναι μόνο πέτρες και τοίχοι, αλλά ζωντανοί τόποι προσευχής, ελπίδας και συνάντησης με τονΘεό. Εκτός, όμως, από αυτό, πάντοτε ήσουν και συνεχίζεις να είσαι δίπλα μας∙ στους πόνους, στις δυσκολίες, στις απώλειες, στις χαρές είσαι πάντα παρών -συμπονετικός, πράος, πρόθυμος να ακούσεις και να προσευχηθείς υπηρετώντας την ενορία και την πατρίδα. Σκύβεις με αγάπη πάνω από κάθε ψυχή, χωρίς διακρίσεις, μόνο με τη δύναμη της ταπείνωσης και της αληθινής πίστης. Όπου και όποτε σε ζητήσουν, οποιαδήποτε ώρα και στιγμή, εσύ είσαι εκεί, υπηρετώντας την ενορία και τους ανθρώπους της με πολλή αγάπη, έχοντας πάντα τη στήριξη του σημερινού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, του οποίου η παρουσία χαρακτηρίζεται από πατρικότητα και εμπιστοσύνη.Πέρα από όλα αυτά, σε χαρακτηρίζει πάντα και η αγάπη για την πατρίδα, τη σημαία και την ένδοξη στολή του Έλληνα στρατιωτικού. Αυτό σε ώθησε και συνέβαλες τα μέγιστα για να δημιουργηθούν, να αναστηλωθούν και να ανακαινιστούν υποδομές στρατωνισμού και φυλάκια στην Καλόλιμνο και αλλού, προκειμένου να στεγαστούν κάτω από ανθρώπινες συνθήκες τα στρατευμένα παιδιά και τα μόνιμα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, που μετά την κρίση των Ιμίων κλήθηκαν να φυλάξουν τα πάτρια εδάφη υπό δύσκολες συνθήκες διαβίωσης.Επίσης, έγινες στήριγμα για όλα αυτάτα παιδιά και τους μόνιμους ένστολους βοηθώντας τους πνευματικά, ηθικά και υλικά.Τέλος, για εκείνες τις στιγμές που χρειαζόταν να γίνει μια πιο άμεση επέμβαση, δε δίστασες να δημιουργήσεις την ομάδα των «Μαύρων Λύκων».Εκτός από όλα τα παραπάνω, σπουδαία είναι η συμβολή και προσφορά σου ιδιαίτερα στον αθλητικό όμιλο Αναγέννηση Ασφενδίου και σε άλλα σωματεία, συλλόγους κλπ.Γι’ αυτό, καθώς τον Νοέμβριο συμπληρώνονται 45 χρόνια από εκείνη την ιερή και ευλογημένη ώρα που έφτασες στο νησί μας και ανέλαβες την ενορία μας, θέλουμε να σου εκφράσουμε το ειλικρινές και βαθύ ευχαριστώ μας για όλα όσα προσέφερες και συνεχίζεις να προσφέρεις: για την ιερατική σου συνέπεια, για την ακούραστη παρουσία σου, για τη συμπόνια σου σε κάθε μας δυσκολία, για την αγάπη σου προς μικρούς και μεγάλους, για τη δυναμικότητά σου, τη δημιουργικότητά σου, το πνευματικό σθένος και την αφοσίωσή σου, για τα 45 χρόνια πίστης, προσφοράς και σιωπηλής θυσίας. Για όλα αυτά -για όσα είσαι και για όσα μας έχεις χαρίσει 45 ολόκληρα χρόνια -σε τιμούμε και σε ευχαριστούμε!Ο Θεός και η Παναγία μας να συνεχίσουν να σου χαρίζουν ακόμη περισσότερη αγάπη, πίστη και δύναμη. Οι ενορίτες Αναλήψεως ΖηπαρίουΚιάρης ΜιχάληςΓιωργαλλής ΜιχάληςΚιάρης ΙωάννηςΚως, 29 Μαΐου 2025(Ημέρα πανηγύρεως του Ι. Ν. Αναλήψεως του ΣωτήροςΖηπαρίου)            

Εφέτος και πάλιν ο περικαλλής Ιερός ΝαόςΑναλήψεως στο Ζηπάρι, που έχτισαν οι ευσεβείς κάτοικοι, κυρίως ομογενείς μας από την πικρή ξενιτιά,  του ορεινού χωριού Ασφενδιού, στον εύφορο κάμπο του Ζηπαρίου, γιόρτασεμε ιδιαίτερη λαμπρότητα, την ημέρα της Θείας Αναλήψεως  του Κυρίου μας. Όπωςκάθε χρόνο, τελέστηκεο Αρχιερατικός  πανηγυρικός Εσπερινός, το απόγευμα της Τετάρτης, από τον Μητροπολίτη κ. κ. Ναθαναήλ και με πολλούς  συλλειτουργούς  Ιερείς, ενώακολούθησε η λιτάνευσης της Ιεράς Εικόνας συνοδεία της Φιλαρμονικής Δήμου Κω.Στο τέλος  μοιράστηκαν γλυκίσματα, προς τους  ευλαβείς  προσκυνητές, από τον εφημέριο, παπά Γιάννη Κουτάντο και την Ενοριακή Αδελφότητα. Την  Πέμπτη, ημέρα της Εορτής της Αναλήψεως, θατελεστείη Θεία Αρχιερατική Λειτουργία, από τον Μητροπολίτη κ.κ. Ναθαναήλ . Συνήθως από βραδύς, παλαιότερα ελάμβανε χώρα, παραδοσιακό πανηγύρι, στο προαύλιο της Εκκλησίας,  με ντόπιους οργανοπαίκτες, που ανέβαζαν  το κέφι, με Δημοτικούς χορούς  και τραγούδια.Ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Αναλήψεως, υπάρχουν πολλά και ποικίλα. Την ημέρα  της Αναλήψεως του Χριστού, υπάρχουν ακόμη διαδεδομένα μερικά έθιμα της λαϊκής μας παράδοσης.Για παράδειγμα, όσοι θέλουν να ξεκινήσουν τα μπάνια τους, περιμένουν μέχρι την Ανάληψη του Κυρίου. Οι παλαιοί πιστεύουν μέσα από τις λαϊκές παραδόσεις, πως επειδή ο Χριστός βρίσκεται  μετά την Ανάσταση Του, για Σαράντα ημέρες στη γη, επισκέπτεται τις λίμνες,  τα ποτάμια και τη θάλασσα. Επιβάλλεται να είναι καθαρές  και να μην λούζονται εκεί   οι άνθρωποι. Έτσι με περισσή αθωότητα οι πιστοί, προσδίδουν περισσότερη σημασία στην ανθρώπινη φύση του Κυρίου, νομίζοντας πως ως άνθρωπος πίνει νερό από τα ποτάμια και λούζεται στη θάλασσα. Όμως ο Χριστός μετά την Ανάσταση του, επανήλθε ως Πνεύμα στη γη και για αυτό είπε στην Μαθήτρια του ‘Μη Μου άπτου’ δηλαδή,  ‘Μη Με αγγίζεις.’  Άλλη μια συμπαθητική παράδοση  λέει, πως το βράδυ, δηλαδή την παραμονή της Αναλήψεως, οι πιστοί ανάβουν ένα κεράκι κοντά στο παράθυρο.  Αν έχουν το ίδιο της Λαμπρής, από το Άγιο Φως ακόμη καλλίτερα, για να φωτίζεται ο δρόμος του Χριστού, όταν ανεβαίνει στους Ουρανούς, συνοδεία με τους Αγγέλους. Που να ξέρουν πως ο Χριστός είναι ο Ίδιος  το Φως του Κόσμου.  ‘Εγώ Ειμί το Φως,  η Αλήθεια και η Ζωή.’ Λέει η Αγία Γραφή.Ωστόσο είναι κάποιες άγραφες παραδόσεις του λαού μας,  που διαδίδονται από στόμα σε στόμα και κρατάνε ζωντανό, τον σεβασμό και την αγνή πίστη, στην  Ορθόδοξη Χριστιανική Θρησκεία μας. Χρόνια πολλά.  Ξανθίππη Αγρέλλη