Σε μια εποχή όπου η έλλειψη προσωπικού αποτελεί ίσως τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις τουριστικές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα στα νησιά μας, οι ξενοδόχοι της Κω καλούμαστε να λάβουμε δύσκολες αποφάσεις.
Μέσα στην πίεση της κάλυψης των αναγκών, είναι θεμελιώδες να θυμόμαστε ότι η επιλογή ξενοδοχειακού προσωπικού, και ειδικά αυτώνπου έρχονται σε επαφή με τον πελάτη, δεν είναι μια απλή τεχνική διαδικασία. Είναι μια πράξη ευθύνης απέναντι στον τόπο, την κοινωνία, τους επισκέπτες μας και, τελικά, την ίδια τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του τουριστικού μας προϊόντος.
Η Ελληνική φιλοξενία δεν είναι απλώς ένα εμπορικό πλεονέκτημα. Είναι πολιτισμική αξία, είναι βιωμένη παράδοση, είναι ταυτότητα. Η ποιότητα της φιλοξενίας εξαρτάται σε κρίσιμο βαθμό από τον άνθρωπο που την προσφέρει: από τον τρόπο που καλωσορίζει, εξυπηρετεί, εξηγεί, σέβεται, αντιλαμβάνεται τον επισκέπτη ως φιλοξενούμενο και όχι ως «πελάτη».
Σε αυτό το πλαίσιο, η επιλογή προσωπικού δεν μπορεί να γίνεται μόνο με κριτήριο τη διαθεσιμότητα. Χρειάζεται αξιολόγηση, εκπαίδευση, ενσωμάτωση. Όχι σε αποκλεισμούς, αλλά ούτε και σε εύκολες λύσεις που αγνοούν τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του τουρισμού μας. Η στελέχωση πρέπει να γίνεται με σεβασμό στις αξίες της επιχείρησης, αλλά και με συνείδηση της πολιτισμικής συνέχειας του τόπου. Γιατί όποιος εργάζεται σε μια ξενοδοχειακή μονάδα, ουσιαστικά εκπροσωπεί την Κω, κι αυτό δεν είναι καθόλου αυτονόητο.
Αντίθετα, η πρόχειρη επιλογή ατόμων διαφορετικών πολιτισμικών και θρησκευτικών υποβάθρωνχωρίς αξιολόγηση, ή χωρίς την απαιτούμενη ενσωμάτωση στις αρχές και τις αξίες της ελληνικής φιλοξενίας, ενδέχεται να επιφέρει υπονόμευση της ποιοτικής εμπειρίας του επισκέπτη και άλλες μακροπρόθεσμες συνέπειες.
Καθιστώ σαφές πως δεν τίθεται ζήτημα αποκλεισμών βάσει εθνικότητας ή θρησκείας. Υποστηρίζω όμως την ευθύνη της σωστής επιλογής, της εκπαίδευσης και της ενσωμάτωσης κάθε εργαζόμενου στο αξιακό πλαίσιο των επιχειρήσεων μας και της κοινωνίας μας.
Η ανάγκη για μια σοβαρή, κρατική Τουριστική Σχολή στην Κω, που θα μπορούσε να αποτελέσει πυλώνα ποιοτικής κατάρτισης, είναι πλέον επιτακτική. Θα ενίσχυε τις επιχειρήσεις με ανθρώπους με τουριστική παιδίακαι με συνείδηση του ρόλου τους.Θα προσέλκυε φοιτητές απ’ όλη την Ελλάδα και γιατί όχι, και από το εξωτερικό, που αποφοιτώντας θα στελέχωναν τις επιχειρήσεις με άρτια εκπαιδευμένο προσωπικό. Αυτό όμως είναι ακόμα ένα μακρινό όνειρο!
Με τα παραπάνω ως δεδομένα, κατανοώ απόλυτα, γιατί το ζω και εγώ καθημερινά, ότι οι συνάδελφοι προκειμένου να λειτουργήσουν τα καταλύματα τους δεν έχουν μεγάλα περιθώρια επιλογής, ελπίζω όμως και προτρέπω κάθε συνάδελφο ξενοδόχο να επιλέγει με κριτήριο όχι μόνο την διαθεσιμότητα, αλλά την ποιότητα, την καταλληλότητα και την ικανότητα του προσωπικού να εκπροσωπήσει τις αξίες μας.
Για να διατηρήσουμε ζωντανή, τη μοναδική εμπειρία της Ελληνικής φιλοξενίας, που για δεκαετίες αποτελεί την ψυχή του τουρισμού μας.
Με τιμή,
Μηνάς Ν. Χατζημιχαήλ
