Η 29η Σεπτεμβρίου 2025 σηματοδοτεί την έναρξη του δεύτερου βαθμού εκδίκασης μιας υπόθεσης που έχει απασχολήσει την τοπική κοινωνία της Κω για σχεδόν δύο δεκαετίες. Πρόκειται για μια ποινική υπόθεση που συνδυάζει πολύπλοκα νομικά ζητήματα και διασταυρούμενες αποφάσεις πολιτικών και ποινικών δικαστηρίων, με κεντρικό σημείο αντιπαράθεσης την κυριότητα ενός αγροτεμαχίου 5.600 τ.μ. στη θέση «Αττάμι».
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρίσκονται μία 65χρονη υπήκοος Τουρκίας κι ένας 82χρονος Έλληνας από την Κω, οι οποίοι στον πρώτο βαθμό κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε ποινή κάθειρξης 7 ετών.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η υπόθεση έχει αφετηρία στις αρχές της δεκαετίας του 2000, όταν ξεκίνησαν οι διενέξεις για την κυριότητα του συγκεκριμένου ακινήτου. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι κατηγορούμενοι, ενεργώντας από κοινού, προσκόμισαν ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κω, τον Μάιο του 2009, χειρόγραφο ιδιωτικό συμφωνητικό του 1964, με το οποίο ο πατέρας της 65χρονης φερόταν να έχει αγοράσει το ακίνητο από τέσσερα άτομα.
Η εισαγγελική αρχή υποστήριξε ότι το συμφωνητικό ήταν πλαστό και χρησιμοποιήθηκε σκόπιμα για να ακυρωθεί απόφαση του 1983, η οποία είχε αναγνωρίσει κυρία του ακινήτου μία γυναίκα που είχε ήδη αποβιώσει, με τον μηνυτή να εμφανίζεται ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος της.
Το δικαστήριο εκείνης της εποχής, πεισθέν από το έγγραφο, ακύρωσε την παλαιά απόφαση και έδωσε τη δυνατότητα στους κατηγορούμενους να διεκδικήσουν την κυριότητα.
Οι δύο κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν τις κατηγορίες:
• Απάτης ενώπιον δικαστηρίου από κοινού, με περιουσιακό όφελος και ζημία τρίτων άνω των 120.000 ευρώ.
• Χρήσης πλαστού εγγράφου από κοινού, με αντίστοιχη ζημία τρίτων και σκοπό πορισμού παράνομου οφέλους άνω του ίδιου ποσού.
Η υπερασπιστική γραμμή
Η υπεράσπιση, τόσο στον πρώτο βαθμό όσο και στην προετοιμασία της εφετειακής δίκης, αμφισβήτησε:
Τη νομιμοποίηση του μηνυτή να παρασταθεί ως πολιτική αγωγή, υποστηρίζοντας ότι στερείται πραγματικού κληρονομικού δικαιώματος, αφού η απόφαση που του αναγνώριζε τίτλο κυριότητας είχε ακυρωθεί.
Την αξία του ακινήτου, επικαλούμενη εκτιμήσεις που την τοποθετούν πολύ κάτω από τα 120.000 ευρώ –όριο για την κακουργηματική μορφή– άρα οι πράξεις θα έπρεπε να χαρακτηριστούν πλημμελήματα, με συνέπεια την παραγραφή.
Τη γνησιότητα του συμφωνητικού, σημειώνοντας ότι έχει αναγνωριστεί ως αυθεντικό σε προηγούμενη διαδικασία.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης υποστήριξαν ότι η υπόθεση είναι προϊόν εσφαλμένων νομικών κρίσεων και ότι η ποινική διαδικασία δεν μπορεί να αποδώσει ευθύνη εκεί όπου τα αστικά δικαστήρια έχουν ήδη διαμορφώσει διαφορετικό πλαίσιο.
Η θέση της πολιτικής αγωγής και της Εισαγγελίας
Αντίθετα, η πολιτική αγωγή και η Εισαγγελία υποστήριξαν ότι η χρήση πλαστού εγγράφου συνιστά πράξη με άμεσες περιουσιακές συνέπειες για τους κληρονόμους της αρχικής ιδιοκτήτριας. Η Εισαγγελέας ζήτησε την απόρριψη των ενστάσεων της υπεράσπισης, τονίζοντας ότι το όφελος υπερβαίνει το όριο των 120.000 ευρώ και ότι το έννομο συμφέρον του μηνυτή είναι επαρκώς τεκμηριωμένο.
Πηγή:www.dimokratiki.gr
