Πολλές φορές έχουμε αναφερθεί στις ομορφιές του νησιού μας , που δεν είναι και λίγες αν αναλογιστεί κανείς πως είμαστε ένα νησί. Και αυτό γιατί διαθέτουμε υδροβιοτόπους, θερμές πηγές, δάση, αλυκές κ.α. που δεν συναντάς συχνά σε νησιά αλλά ,περισσότερο, στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Τα ερωτήματα που μας προκύπτουν κάθε φορά σε ανάλογες αναφορές είναι τα εξής: γνωρίζουμε τον τόπο μας; Προστατεύουμε και φροντίζουμε τις φυσικές ομορφιές του; Τις αναδεικνύουμε όπου απαιτείται με ήπιας μορφής παρεμβάσεις ; Ή τελικά τις αφήνουμε και μαραζώνουν;
Πάντα η ανάδειξη δεν συνδέετε μόνο με το να επενδύσουμε και να βγάλουμε χρήματα αλλά και με το να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής των κατοίκων μιας περιοχής.
Ένα τέτοιο πανέμορφο σημείο συναντάς 25χλμ. περίπου από το κέντρο της πόλης ,κοντά στο χωριό Αντιμάχεια και προς τον δρόμο για την Κέφαλο. Ο λόγος για το καταπράσινο πευκοδάσος γνωστό και ως Πλάκα.
Πολλές δεκαετίες πριν αποτελούσε σημείο αναφοράς για τους Κώους κάθε Καθαρά Δευτέρα ή Πρωτομαγιά.
Θυμάμαι μικρή να πηγαίνουμε οικογενειακώς αλλά και με φίλους κουβαλώντας άπειρα ταπεράκια αλλά και τα απαραίτητα κρέατα για ψήσιμο. Ποιος να μην θυμάται πόσο όμορφες και ξέγνοιαστες στιγμές έχουμε ζήσει στην Πλάκα.
Αρκετά χρόνια μετά ,σήμερα, φαίνεται πως η πανδημία μας «ανάγκασε» ,όντας κλεισμένοι στα σπίτια μας, ν’ ανακαλύψουμε τις ομορφιές του νησιού μας. Το δάσος της Πλάκας «ξαναζεί» τέτοιες στιγμές με την διαφορά πως πλέον ο κόσμος είναι λιγότερος και η παραμονή του στο δάσος μικρότερης διάρκειας.
Μοναδική στιγμή για όλους, η παρουσία των δεκάδων ελεύθερων παγωνιών που τριγυρνούν ανάμεσα στους επισκέπτες.
Όμως και εδώ όπως και σε άλλα σημεία του νησιού υπάρχουν σημάδια εγκατάλειψης. Η ξύλινη γέφυρα είναι πλέον επικίνδυνη αφού πολλά ξύλα από την φθορά του χρόνου έχουν σπάσει και υπάρχουν κενά. Τραπεζάκια και παγκάκια που άλλοτε υπήρχαν δεν υπάρχουν παρά μόνο δυο. Η πέτρινη ψησταριά πλέον στέκει εκεί περιστοιχισμένη από παγώνια και γατάκια.
Στα θετικά να αναφερθεί ο ικανοποιητικός αριθμός από μεγάλους κάδους αλλά και «αυτοσχέδιους» που έχουν τοποθετηθεί πιθανόν από φυσιολάτρες.
Το δάσος είναι πολύτιµο στη Ζωή ,στην Υγεία, στον Πολιτισµό. Είναι ένα φυσικό αγαθό µε πολύπλευρη σηµασία και ανυπολόγιστη αξία. Ένας ανανεώσιµος φυσικός πόρος µε ανεξάντλητες δυνατότητες για την οικονοµική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, για τη δηµιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής για τον άνθρωπο.
Είναι καιρός οι αρμόδιοι αλλά και όλοι εμείς να προστατέψουμε και να φροντίσουμε το δάσος και το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον.
(Τώρα με την πανδημία μάθαμε αρκετά και τα εκτιμήσαμε περισσότερο)
Καλλιόπη Δανελλάκη
