Μεγάλη θλίψη προκάλεσε στην τοπική μας κοινωνία, η είδηση του θανάτου του επίτιμου Πρόεδρου του Συνδέσμου Εθελοντών Παλαιών Πολεμιστών και Αντιστασιακών Κω, Δημήτριου Τριπολίτη, (σε ηλικία 97 ετών), ενός ήρωα, που πολέμησε για το ύψιστο ιδανικό της ελευθερίας, προσφέροντες πολύτιμες υπηρεσίες στον τόπο και την πατρίδα του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Δημήτρης Τριπολίτης του Ιωάννου γεννήθηκε στην Κω στις 18 Ιουλίου του 1924.
Φοίτησε στα Ελληνικά σχολεία του νησιού έως το 1938. Στην Δευτέρα τάξη του Ιπποκράτειου Γυμνασίου, οι Ιταλικές αρχές έκλεισαν το γυμνάσιο γιατί τα ελληνόπαιδα αρνήθηκαν να παρελάσουν με τις φασιστικές οργανώσεις στις 28 Οκτωβρίου του 1938.
Το 1938-1939 φοίτησε στην 3η τάξη του Ιταλικού Γυμνασίου. Λόγω των διάφορων πιέσεων που γινόντουσαν σε βάρος των Ελληνοπαίδων, αναγκάστηκε να αποχωρήσει από αυτό.
Στην συνέχεια εργάστηκε στο δικηγορικό γραφείο του Κου Στέφανου Δημητρίου Κιτρίνα. Εκείνο το διάστημα με τους παιδικούς του φίλους ανέπτυξαν πλούσια αντιστασιακή δράση.
Μετά την κατάληψη της Κω , τον Οκτώβριο του 1943, από τα γερμανικά στρατεύματα, μέχρι τον Απρίλιο του 1944, με την βοήθεια του αδελφού του Παντελή Τριπολίτη ο οποίος υπηρετούσε στις Υπηρεσίες Πληροφοριών των συμμαχικών Δυνάμεων Μέσης Ανατολής, φυγαδεύτηκε με πλοίο της παραπάνω υπηρεσίας στο Bodrum Τουρκίας. Με άλλους πρόσφυγες έφθασε στο Αϊδίνη ( Τουρκίας) και από εκεί με τραίνο γαλλικής εταιρείας έφθασε στα σύνορα Τουρκίας στην πόλη Φεβζί Πασά. Εκεί τους παρέλαβε αγγλική στρατιωτική επιτροπή και με τραίνο έφθασε στο Χαλέπι Συρίας, σε στρατόπεδο προσφύγων με διοικητή τον Λοχαγό Bretton. Στην συνέχεια μέσω Συρίας και Λιβάνου έφθασε στο Νουζεϊράτ ( επαρχία της Γάζας) στην Παλαιστίνη.
Στις 25-7-1944 κατετάγει εις ΒΕΣΜΑ (Βασιλικός Ελληνικός Στρατός Μέσης Ανατολής), κριθείς ικανός. Στρατιωτικό κλιμάκιο του Ελληνικού Στρατού τον κατέταξε στο πεζικό ως εθελοντή . Με τραίνο φθάνει στο Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Σχολών στην έρημο Φανάρα της Αιγύπτου όπου εκπαιδεύτηκε επί δύο μήνες και εν συνεχεία μετατέθηκε στο Ελληνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως της Μεσογείου (Ε.Κ.Ε.Μ) με διοικητή τον Συνταγματάρχη πυροβολικού Νικόλαο Μούντριχα και Υποδιοικητή τον συμπατριώτη του, Υπολοχαγό πεζικού Κο Αντώνη Νικολαϊδη
Στις 30-7-1944 Έμπεδος μονάδα Γ.Κ.Ε.Σ. ( Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Σχολών).
Στις 11-8-1944 Στην δύναμη Ε.Κ.Ε.Μ. (Ελληνικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Μεσογείου).
Στις 10-9-1944 με το οπλιταγωγό “ΝOVGOROD” φεύγει από το Port Said με άλλα τρία μεταγωγικά πλοία με συμμαχικό στρατό και φθάνει στον Τάραντα της Ιταλίας ( ανήμερα της Γιορτής του Τίμιου Σταυρού 14-9-1944).Αποβιβάστηκε και έφθασε στο 186 Στρατόπεδο Διερχομένων Συμμαχικών Στρατευμάτων. Στον Τάρανδα της Ιταλίας εκτελεί ανά τακτά διαστήματα φρουρά του αμερικάνικου αεροδρομίου στην Πόλη San Giorgio di Grottoglia. Η ειδικότητα του ήταν σκοπευτής όλμων 4 ιντσών. Μετά από τρείς μήνες διαμονής στο Τάρανδα, η μονάδα του μετακινείται στο χωριό Tuturano έξω από το λιμάνι του Brindisi, Νοτίου Ιταλίας .
Αρχές Φεβρουαρίου με το Liberty Ploid αναχώρησε για την Ελλάδα , η οποία συν το χρόνο είχε απελευθερωθεί . Με φάλαγγα στρατιωτικών αυτοκινήτων φθάνει στο 35ο Στρατόπεδο Πυροβολικού στο Γουδί. Εκεί μονάδα του Ε.Κ.Ε.Μ. δημιουργεί το Γ.Κ.Ε.Α ( Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Αθηνών – Σχολή Πεζικού).
Κατόπιν διαταγής του Στρατηγού υπηρετεί μέχρι τις 31-8-1945 ως ταχυδρόμος στο Α2 επιτελικό γραφείο- Τμήμα Λογοκρισίας.
Στις 31-12-1944 του απενεμήθει η ταινία του Χρυσού Σταυρού Αγίου Μάρκου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.
Στις 25-1-1945 : Υποδεκανέας.
Στις 1-3-1945 Στην δύναμη Γ.Κ.Ε.Α.( Γενικό Κέντρο Εκπαιδεύσεως Αθηνών) Σχολή Πεζικού Α΄ Επιτελικό Γραφείο. Ταχυδρόμος- Υπηρεσία Λογοκρισίας.
Στις 31-8-1945 απελήθει , μαζί με άλλους Δωδ/νήσιους ,ως Έλλην Εξωτερικού. Με αγγλικό αντιτορπιλικό ανοιχτού πελάγους , φθάνει στην Ρόδο και από εκεί με το Ελληνικό αντιτορπιλικό «Μιαούλης» αποβιβάζεται στην Κω.
Στις 1-11-1945 Προσλαμβάνεται από την Βρετανική Στρατιωτική Διαχείριση ως υπάλληλος στο κτηματολογικό γραφείο Κω-Λέρου . Μετά την 31-7-1945 ( ημέρα Ενσωματώσεως της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα) προσλαμβάνεται στην στρατιωτική διοίκηση Δωδ/νήσου ως διοικητικός υπάλληλος και τεχνικός βοηθός τοπογράφου μηχανικού ( στην ίδια υπηρεσία). Στις 31-3-1947 εργάζεται στο ίδιο γραφείο ως γραμματέας Α’ έως τον Νοέμβριο του 1955.
Στις 17-3-1946 Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Ελλήνων Αθλητών Κω «ΑΝΤΑΓΟΡΑΣ» έως το 1953. Συμμετέχει στα Δ.Σ. ως Γραμματέας και Αντιπρόεδρος.
Από το 1946-1952 συμμετέχει ως ιδρυτικό μέλος και μέλος του Δ.Σ. ως Ταμίας και Γραμματέας στον Σύνδεσμο Εφέδρων Εθελοντών Κω. Ο ίδιος φροντίζει στην διάσωση του ιστορικού αρχείου του Συνδέσμου των Εφέδρων Εθελοντών Κω 1940-1945, ελπίζοντας στην ανάδειξη των αγώνων για την ενσωμάτωση της Δωδ/νήσου στην Ελλάδα. Ο Σύνδεσμος διαλύεται το 1952 από την Ασφάλεια Χωροφυλακής Κω διότι σε μία Γενική Συνέλευση προς ανάδειξη νέου Δ.Σ. τα μέλη αρνήθηκαν να υπογράψουν υπεύθυνη δήλωση για την αποκήρυξη του Άρη Βελουχιώτη.
Τον Σεπτέμβριο του 1946 και κατόπιν νομοθετικού διατάγματος του Υπουργείου Παιδείας παίρνει το απολυτήριο Γυμνασίου από το Ιπποκράτειο Γυμνάσιο Κω ( σε δύο εξεταστικές περιόδους ως «κατοίκων διδαχθείς»
Το 7-10-1950 διορίστηκε από τον Μητροπολίτη Κώου Εμμανουήλ στην «εφορία κατηχητικών σχολείων αρρένων».
Στις 2-11-1950 διορίστηκε από τον Μητροπολίτη Κώου Εμμανουήλ ως μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής της διαχειρίσεως των εκκλησιαστικών επιτροπών Ιερών ναών Αγίου Νικολάου και Αγίας Παρασκευής.
Στις 19-4-1951 διορίζεται ως εκκλησιάρχης του Ιερού ναού Αγίου Νικολάου .
Στις 15-10-1952 διορίζεται μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής διαχειρίσεως των Κτηματικών Περιουσιών της Ιεράς Μητροπόλεως Κω.
Κατά την Γερμανική κατοχή, όταν απεκαλύφθει το συμμαχικό δίκτυο κατασκοπείας ( στο οποίο υπηρετούσε ο αδελφός του Παντελής Τριπολίτης), Λεηλάτησαν τα καταστήματα αδελφών Τριπολίτη και τα υπάρχοντα της οικείας του. Συνέλαβαν τον πατέρα του Ιωάννη Τριπολίτη, με το αιτιολογικό ότι ο γιός του Παντελής ήταν πράκτωρ των συμμαχικών μυστικών υπηρεσιών, ο δε Δημήτρης ότι υπηρετούσε στις Ένοπλες Δυνάμεις Μέσης Ανατολής. Μετά από τρεις μέρες ο πατέρας του αφήνετε ελεύθερος διότι προσωπικά δεν τον βάρυναν κατηγορίες. Με την επικρατούσα κατάσταση στην Γερμανική κατοχή η οικονομική κατάσταση της οικογένειας έφθασε σ΄ένα τέτοιο σημείο που ο ίδιος οδηγήθηκε στην μετανάστευση. Ήταν ο μόνος τρόπος για να βοηθήσει την οικογένεια του.
Μετά από διάφορες διατυπώσεις που κράτησαν έναν χρόνο, στις 7-11-1955 φεύγει μέσω του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, με το πλοίο «Κυρήνεια» από το λιμάνι του Πειραιά. Ύστερα από 33 μέρες ταξίδι έφθασε στην Μελβούρνη της Αυστραλίας και από εκεί σιδηροδρομικώς στην πόλη Αδελαΐδα. Μετά από ενάμιση χρόνο εργασίας του , στο τέλος του 1956 μεταναστεύει στο Βελγικό Κονγκό ( Ελισάβετβιλ) όπου εργάζεται ως εμπορικός αντιπρόσωπος στην εταιρεία IFRA. Εκεί μετανάστευσε και η μνηστή του Κατερίνα Γαμβρέλλη . Παντρεύτηκαν στις 28-7-1957.Απέκτησαν δυο κόρες την Διονυσία και την Μυρσίνη. Σύντομα δημιουργεί την δική του εμπορική δραστηριότητα μέχρι τον Ιούνιο του 1974.
Μετά τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Ζαΐρ , για την Ζαϊροποίηση όλων των επιχειρήσεων που κατείχαν Ευρωπαίοι μετανάστες, προσλαμβάνετε ως δ/ντής από τον Υπουργό Δικαιοσύνης του Ζαΐρ Mr. Zondomio, στον οποίο είχε περιέλθει μια μεγάλη Ισραηλινή Επιχείρηση. Ζήτησε άδεια για να συνοδεύσει την οικογένεια του στην Ελλάδα, όπου φθάνοντας στην Κω έκρινε καλό να μην επιστρέψει στην Αφρική.
Από το 1975 έως το 1993 ίδρυσε Ναυτιλιακό και τουριστικό γραφείο και άσκησε το επάγγελμα του Ναυτιλιακού και τουριστικού πράκτορα.
Το 1983, επανιδρύεται ο Σύνδεσμος με την ονομασία Σύνδεσμος Εθελοντών Παλαιών Πολεμιστών και Αντιστασιακών Κω ,1940-1945, Ο Αλέξανδρος Διάκος. Συμμετέχει από το 1983 έως το 2000 στα Δ.Σ. ως Γενικός Γραμματέας και από το 2001 έως το 2011 ως Πρόεδρος. Το 2011 αποχωρεί από Σύνδεσμο για να τον παραδώσει στους απογόνους των Παλαιών Εθελοντών Πολεμιστών και Αντιστασιακών για να υπάρχει συνέχεια στο ιστορικό γίγνεσθαι. Το 2011, ανακηρύσσεται επίτιμος Πρόεδρος του Συνδέσμου από το Δ.Σ. των απογόνων των Εθελοντών Πολεμιστών και Αντιστασιακών του Συνδέσμου. Ετοίμασε με την αρωγή του νέου Δ.Σ. των απογόνων του Συνδέσμου και ιδιαιτέρως με την συμβολή της Κας Μαρίας Τουλαντά- Παρισίδου, την έκδοση βιβλίου Μητρώου των Παλαιών Πολεμιστών Κω, το οποίο είναι υπό έκδοση. Το αρχείο διαφυλάχτηκε τόσο από τον Πρόεδρο του Συνδέσμου 1983-2000, Κον Λεωνίδα Βουκουβαλίδη ,όσο και από τον ίδιο τον Δημήτρη Τριπολίτη ως Πρόεδρο από το 2000- 2011.
Επιθυμία του είναι να διαφυλαχτεί το αρχείο σε ιστορικό μουσείο το οποίο ελπίζει ότι θα ιδρυθεί από τον Δήμο Κω και να διδάσκεται σε όλα τα σχολεία.
ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ
- Βεβαίωση από την Δ/νση Ιστορίας Στρατού του Γενικού Επιτελείου Στρατού ότι από 15-9-1244 έως 15-2-1945 υπηρέτησε στο Ε.Κ.Ε.Μ. στον Τάρανδα Ιταλίας στο στρατόπεδο 186.
-23-8-1959 Αναμνηστικό Μετάλλιο Εκστρατειών 1941-1945.
-20-6-1965 Πατριαρχείο Αλεξάνδρειας- Ιερά Μητρόπολη Κεντρώας Αφρικής- Λουμπουμπάσι – Χρυσούς Σταυρός ως επίτιμου Ιεροψάλτου.
-1967 Τιμητική διάκριση από τους φίλους του Ανταγόρα
-7-3-1981 Πνευματικός όμιλος Κω «Ο ΦΙΛΗΤΑΣ» Μετάλλιο τίτλου Τιμής Πατριώτη.
-9-8-1985 Μετάλλιο Αγωνιστού Εθνικής Αντίστασης κατά των στρατευμάτων κατοχής 1941-1945.
-30-9-1986 Πολεμικός Σταυρός Συνομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών Ευρώπης
-15-8-1987 Δήμος Κω Χρυσού μετάλλιο της Ιστορικής πόλης της Κω.
-Πνευματικό Κέντρο Δήμου Κω , Περγαμηνή Τιμητικής Διάκρισης.
-Τιμητική πλακέτα από τον Σύνδεσμο Εφέδρων Καταδρομέων Δωδ/νήσου.
-Επαρχείο Κω και Επαρχιακή Επιτροπή Πολιτισμού, Τιμητική Διάκριση
-Νομαρχιακή Διοίκηση Δωδ/νήσου- Επαρχείο Κω, τιμητική Διάκριση
-20-10-1995 Από τον Παναγιότατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο τον Α΄, Χρυσούς Σταυρός.
-22-4-1998, Οικουμενικό Πατριαρχείο Ιερά Μητρόπολης Κώου- Μητροπολίτης Κώου Αιμιλιανός , για τις υπηρεσίες του στην Μητρόπολη Κω.
-6-12-2003 Λιμεναρχείο Κω, τιμήθηκε ως ναυτικός πράκτωρ για την προσφορά του στο λιμάνι Κω.
-28-11-2011 Οι απόγονοι των Παλαιών Πολεμιστών και Αντιστασιακών σε τιμητική εκδήλωση απονέμουν τον Τίτλο του Επίτιμου Προέδρου του Συνδέσμου ως υπηρετούντος στα Δ.Σ. 1946-1952 και 1983-2011.
