Η πρόσφατη παρέμβαση του κ. Πασσανικολάκη σήκωσε το χαλί κάτω από το οποίο κρύβουμε τη σκόνη τόσα χρόνια. Παρακολουθώντας τις παρεμβάσεις του κ. Πασσανικολάκη τα τελευταία χρόνια είμαι σίγουρος ότι αυτός ήταν ο σκοπός της. Να παρακινήσει και όχι να αποδώσει ευθύνες στις διοικήσεις των ομάδων.
Αυτό σε συνδυασμό με το γεγονός ότι διάφοροι φίλοι θεωρούν ότι οι διοικήσεις των ομάδων θα έπρεπε να κάνουν περισσότερα για τις αθλητικές εγκαταστάσεις, με αναγκάζει να κάνω μια πολύ εκτενή αναφορά, ίσως κουραστική, σίγουρα ενοχλητική, για όλα όσα έχω αποκομίσει από την ενασχόληση μου με τον τοπικό αθλητισμό τα τελευταία 9 χρόνια. Είναι ένα πολύ μεγάλο κείμενο αλλά τα πράγματα ποτέ δεν είναι απλά και γρήγορα και η επιφανειακή ενασχόληση με τα προβλήματα δεν οδηγεί σε λύσεις. Οι απαντήσεις δυστυχώς δε χωράνε στις οθόνες των smartphones!
Υπήρξα ταμίας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος του ΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ 2000 για 7 χρόνια. Από φέτος συμμετέχω στη διοίκηση του ΑΣ ΔΟΞΑ ΚΑΡΔΑΜΑΙΝΑΣ. Έχω πλήρη εικόνα για το τοπικό μπάσκετ και μία σχετικά καλή εικόνα για το τοπικό ποδόσφαιρο. Είναι δύο κόσμοι πολύ μακρινοί και πολύ κοντινοί ταυτόχρονα. Μακρινοί όσο αφορά στο ενδιαφέρον του κόσμου αλλά κοντινοί όσο αφορά στα λειτουργικά προβλήματα και τις λάθος νοοτροπίες σε πολλά πράγματα όπως συμβαίνει σε όλο το φάσμα του μαζικού αθλητισμού.
Ας μιλήσουμε για το μπάσκετ.
Το 2014, όταν άρχισα να έχω επαφή με το μπάσκετ, το άθλημα βρισκόταν σε σχετική παρακμή. Η περίοδος των μνημονίων και η διακοπή επιχορηγήσεων από τις ομοσπονδίες και τους Δήμους οδήγησε σε αποδιοργάνωση των δομών που υπήρχαν και η επιβίωση του αθλήματος εκείνη την περίοδο οφείλεται κυρίως σε ηρωικές προσπάθειες ανθρώπων που φυλούσαν Θερμοπύλες με τεράστιο κόστος και χωρίς καμία θετική προοπτική.
Από τότε μέχρι σήμερα στο μπάσκετ της Κω έχει συντελεστεί κοσμογονία και όποιος έχει πλήρη εικόνα το καταλαβαίνει. Οι διοικήσεις άλλαξαν, προσαρμόστηκαν, οργανώθηκαν, έμαθαν να παράγουν οι ίδιες τα οικονομικά μεγέθη που απαιτούνταν για την επιβίωση τους αρχικά και για την βελτίωση του επιπέδου λειτουργίας τους στη συνέχεια. Και η αλήθεια είναι ότι ΠΕΤΥΧΑΝ. Το μπάσκετ της ΚΩ είναι πλέον κατά 95% αφιερωμένο στα παιδιά και το κοινωνικό αγαθό που παρέχει ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΟ. Και είναι μια καλή ευκαιρία να πω δημόσια ότι είμαι ευγνώμων σε όλους τους ανθρώπους του τοπικού μπάσκετ γιατί παρά τις κατά καιρούς διαφωνίες μας, η μεγάλη εικόνα είναι ότι μόχθησαν και μοχθούν για να απαντήσουν σε κοινές αγωνίες με τις δικές μου.
Ας μιλήσουμε για τις διοικήσεις.
Οι διοικήσεις των σωματείων του μπάσκετ τουλάχιστον, στις οποίες γνωρίζω προσωπικά σχεδόν όλα τα μέλη ένα προς ένα, δεν αποτελούνται από κροίσους που ξοδεύουν λεφτά για να αγοράσουν προσωπική προβολή. Αποτελούνται από ανθρώπους που προσπαθούν με μεγάλο προσωπικό κόστος να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις που παράγουν οι στόχοι που θέτουν. Και δεν είναι λίγες. Πρέπει να κάνουν δραστηριότητες με οικονομικό όφελος για την ομάδα και να ζητάνε χορηγίες για να μπορέσουν να πληρώσουν προπονητές, διαιτητές, γραμματείες, γιατρούς αγώνα, αθλητικό ρουχισμό, αθλητικό εξοπλισμό, ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ, ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ, ταξίδια, μεταφορές, παράβολα στην ομοσπονδία, καθαριστήρια για τις στολές, καθαρισμό για τους χώρους άθλησης, αναλώσιμα και πολλά άλλα. Πρέπει να φροντίζουν να βρίσκουν σωστούς προπονητές και κυρίως παιδαγωγούς, να συνοδεύουν όλα τα τμήματα στους αγώνες, να οργανώνουν τα πρωταθλήματα και τους αγώνες, να ερευνούν και να αγοράζουν το καλύτερο δυνατό αθλητικό υλικό, να.. να…
Επίσης πρέπει να διαχειρίζονται τη σχέση των γονιών με τους Συλλόγους. Και όπως είναι γνωστό, αλλά και φυσικό και αναμενόμενο, η οπτική ενός γονιού που εξ’ ορισμού έχει σαν απόλυτη προτεραιότητα αυτό που θεωρεί καλό για το παιδί του ακόμα και σε ένα αντικείμενο που ίσως δε γνωρίζει πολύ καλά, αρκετές φορές συγκρούεται με την οπτική των διοικήσεων που έχουν υποχρέωση να έχουν σαν προτεραιότητα το καλό του συλλόγου και λειτουργούν με τη νοοτροπία ότι το καλό των πολλών υπερτερεί του καλού του ενός.
Και μετά από όλα αυτά θα πρέπει να διαχειρίζονται και τη σχέση του συλλόγου με την τοπική αυτοδιοίκηση και τους έχοντες το μαχαίρι και το καρπούζι.
Ας μιλήσουμε για την τοπική αυτοδιοίκηση.
Αρχικά θέλω να διευκρινίσω ότι τρέφω μεγάλο σεβασμό για τους ανθρώπους που επιλέγουν να εκτεθούν στη δημόσια κρίση και να υποστούν το μεγάλο προσωπικό κόστος που αυτό συνεπάγεται και το οποίο γνωρίζω από προσωπική εμπειρία ως μέλος οικογένειας και επιχείρησης πρώην αυτοδιοικητικού στελέχους. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων έχει πολύ καλή πρόθεση.
Ωστόσο η πρόθεση δεν είναι αρκετή όταν φιλοδοξείς να διαχειριστείς τις τύχες της κοινωνίας και αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ.
Από δω και πέρα θα αναφερθώ σε γεγονότα με ονόματα. Γι’ αυτό θεωρώ χρήσιμο να διευκρινίσω ότι δεν έχει καμία πολιτική σκοπιμότητα η παρέμβαση μου. Αλλά δε μπορώ να ανεχθώ άλλο μια κατάσταση στην οποία όποιος μιλάει και ασκεί κριτική για τα κακώς κείμενα στοχοποιείται ως συμμετέχων σε πολιτικά παιχνίδια με εκλογικές σκοπιμότητες.
Ας μιλήσουμε για τα κλειστά γήπεδα μπάσκετ.
Το 2014 όταν αναλάβαμε τη διοίκηση του ΑΣ ΗΡΑΚΛΗΣ 2000 ο πρώτος στόχος ήταν να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να επιβιώσει ο Σύλλογος μέχρι να κατασκευαστεί το κλειστό γυμναστήριο στην Πλάκα όπως είχε ανακοινωθεί γιατί θεωρούσαμε ότι μετά θα ήταν πιο εύκολο η ομάδα να πάρει το δρόμο της.
Από την αρχή είχαμε ενστάσεις για τη χρησιμότητα ενός τέτοιου έργου ωστόσο αποδεχθήκαμε το επιχείρημα της Δημοτικής Αρχής ότι έχει δαπανηθεί δημόσιο χρήμα για να εκπονηθούν μελέτες και δεν γίνεται αυτό να πεταχτεί στα σκουπίδια. Επίσης αποδεχθήκαμε (κακώς τότε) την λογική του αγαπητού Γιώργου Κυρίτση ότι το δημόσιο χρήμα πρέπει να ξοδεύεται για μεγάλα έργα πνοής που μπορούν να έχουν παραπάνω χρησιμότητες και όχι επιμέρους μικρότερα που να εξυπηρετούν τις ανάγκες μερικών ομάδων. Ο σχεδιασμός που μας παρουσιάστηκε προέβλεπε την δημιουργία πρώτα του κλειστού γηπέδου στην Πλάκα ώστε να καλύψει τις περιοχές που ήταν πολύ απομακρυσμένες από το ένα και μοναδικό υφιστάμενο κλειστό γήπεδο της πόλης και στη συνέχεια την δημιουργία του κλειστού στο Λινοπότι ώστε να ολοκληρωθεί το πλέγμα τον εγκαταστάσεων που θα κάλυπταν τις ανάγκες συνολικά.
Στη συνέχεια και ενώ τα χρόνια περνούσαν, αυξανόταν και η δυσπιστία μας για την πρόθεση της δημοτικής αρχής να θέσει σαν προτεραιότητα αυτό το έργο. Δεν είμαστε αγνώμονες. Σίγουρα προέκυψαν πολλές αναπάντεχες κρίσεις στο ενδιάμεσο. Capital controls, Μεταναστευτικό, Σεισμός του 2017. Ο καθένας μπορεί να αξιολογεί τα πράγματα όπως νομίζει.
Ωστόσο το αποτέλεσμα είναι ένα. Η δημιουργία κλειστού στην Πλάκα ήταν περισσότερο ένας τρόπος να μας αποφεύγει η προηγούμενη Δημοτική Αρχή και λιγότερο ένα αληθινό όραμα.
Όταν προέκυψε το μεταναστευτικό και στη συνέχεια η δημιουργία του Hot Spot στο Πυλί, ο κ. Καματερός, τότε κυβερνητικός βουλευτής, για να κατευνάσει τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας του Πυλιού εξασφάλισε χρηματοδότηση 1 εκατ. Ευρώ από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής για τη δημιουργία κλειστού γυμναστηρίου στη Δημοτική Ενότητα Δικαίου. Οι άνθρωποι της ΑΕ ΔΙΚΑΙΟΥ, όπως ήταν αναμενόμενο, σταμάτησαν να ποντάρουν στην υλοποίηση του συνολικού σχεδιασμού του κ. Κυρίτση αφού διέκριναν μια σπάνια για αυτούς ευκαιρία. Αφού λοιπόν η Δημοτική Ενότητα Κω είχε ήδη ένα κλειστό και η Δημοτική Ενότητα Δικαίου είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει αυτόνομα ένα άλλο ο συνολικός σχεδιασμός έχασε οποιαδήποτε λαϊκό έρεισμα και η Δημοτική Ενότητα Ηρακλειδών έμεινε «ξεκρέμαστη».
Τότε αποφασίσαμε να αυτονομηθούμε και να διερευνήσουμε πιθανές λύσεις που δε θα εντάσσονται σε συνολικό σχεδιασμό. Στην τελευταία λαϊκή συνέλευση που έγινε στην Καρδάμαινα (πριν τις προηγούμενες Δημοτικές Εκλογές) εγώ προσωπικά έθεσα δημόσια το ζήτημα της δημιουργίας κλειστού χώρου πολλαπλών χρήσεων χρησιμοποιώντας ένα μικρό τμήμα μιας μεγάλης δημοτικής έκτασης ακριβώς δίπλα στο νέο Δημοτικό Σχολείο Καρδάμαινας ο οποίος θα είχε αφενός τεράστια συνέργεια με το Δημοτικό Σχολείο και αφετέρου θα εξυπηρετούσε μεγάλο τμήμα των αθλητικών και πολιτιστικών αναγκών της κοινωνίας. Με συγκεκριμένη πρόταση τόσο όσο αφορά στο σχεδιασμό του κτιρίου όσο και όσο αφορά τις επιμέρους λειτουργίες, την ένταξη στο οργανόγραμμα του Δήμου κλπ. Η αρχική απάντηση ήταν ότι η Δημοτική Αρχή θα επιμείνει στον σχεδιασμό της. Μετά από μεγάλη προσπάθεια αποδέχθηκε να ξανασυζητήσουμε τον ευρύτερο σχεδιασμό μετά τις εκλογές του 2019.
Ωστόσο η Δημοτική Αρχή άλλαξε το 2019. Πολύ σύντομα μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Δημοτική Αρχή του κ. Νικηταρά αποδέχθηκε να συναντηθεί μαζί μας. Αναλύσαμε τη λύση που προτείνουμε. Διερευνήσαμε και άλλες. Συμφωνήσαμε ότι αυτή η λύση, παρά το γεγονός ότι είναι γραφειοκρατικά η πιο χρονοβόρα, είναι η ενδεδειγμένη και θα έχει τα καλύτερα αποτελέσματα. Συμφωνήσαμε να ξεκινήσει η προσπάθεια σύνταξης όλων τα απαραίτητων μελετών και να την υποστηρίξουμε όλοι ώστε σε ένα σχετικά ευνοϊκό αλλά ρεαλιστικό σενάριο να μπορεί να δημοπρατηθεί το έργο εντός 4 ή 5 ετών, μετά την απαραίτητη διευθέτηση του γειτνιάζοντος ρέματος, την έγκριση προεδρικών διαταγμάτων κλπ.
Λίγο μετά από αυτό προέκυψε η πανδημία. Πολλά πράγματα μπήκαν σε αναμονή. Πολλές προτεραιότητες άλλαξαν. Ωστόσο πολύ γρήγορα οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας προσαρμόστηκαν. Γνωρίζω λόγω επαγγελματικής ιδιότητας ότι οι μελέτες των ιδιωτικών έργων έτρεχαν πιο γρήγορα από πριν. Δε γνωρίζω ποιες ήταν οι προτεραιότητες του Δήμου και ποια η παραγωγική ικανότητα των υπηρεσιών του. Επίσης δεν γνωρίζω αν και πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η περιβόητη Αναπτυξιακή Εταιρεία ΚΩΑΝ. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι το μόνο που έχει γίνει είναι η ανάθεση σε εξειδικευμένο γραφείο για τη σύνταξη της υδρολογικής μελέτης για τη διευθέτηση του ρέματος. Για να είμαι δίκαιος πρέπει να πω ότι δεν έχω διαχειριστεί δημόσια έργα ως μελετητής και δεν μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι άλλο θα μπορούσε να έχει γίνει ταυτόχρονα. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η διευθέτηση του ρέματος είναι μία από τις 10 προ-απαιτούμενες μελέτες και προεγκρίσεις για την ολοκλήρωση του τοπικού ρυμοτικού σχεδίου για την υλοποίηση του έργου. Μία άλλη είναι τοπογραφική – υψομετρική αποτύπωση του χώρου. Σε συνεννόηση με τον αγαπητό Θεοδόση Νικηταρά ανέλαβα να βρω έναν συνάδελφο ιδιώτη τοπογράφο ο οποίος θα βοηθήσει την τεχνική υπηρεσία του Δήμου με αυτή την αποτύπωση. Αυτός ο συνάδελφος έχει βρεθεί και έχει προσφερθεί να βοηθήσει. Εκείνος, όντας πιο έμπειρος και λιγότερος ονειροπόλος, μου είπε ότι θα ασχοληθεί μόλις οι τεχνικές υπηρεσίες δείξουν να ασχολούνται με οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα 8 εναπομείναντα απαιτούμενα ζητήματα γιατί υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας και δε μπορεί να απασχολείται άνευ ουσίας. Σε 2 περιπτώσεις μέσα στον επόμενο χρόνο, βρισκόμενος στην πολεοδομία και στις τεχνικές υπηρεσίες ρώτησα αν υπάρχει κάποια πρόοδος και οι συνάδελφοι μηχανικοί των υπηρεσιών δήλωσαν παντελή άγνοια επί του θέματος. Τα αναφέρω αυτά αφενός για να γνωρίζουν όλοι όσα γνωρίζω εγώ τουλάχιστον και αφετέρου γιατί κατά περιόδους διακινείται από άγνωστες πηγές ένα επιχείρημα που αναφέρει ότι το θέμα δεν προχωράει γιατί εγώ υποσχέθηκα να κάνω ένα τοπογραφικό και δεν το έχω κάνει.
Αυτά είναι όλα τα δεδομένα που έχω όσο αφορά στο κλειστό γυμναστήριο εντός της Δημοτικής Ενότητας Ηρακλειδών. Ωστόσο, όσο μεγάλο όνειρο και πραγματική ανάγκη είναι ένα κλειστό γυμναστήριο, τόσο σκληρή είναι και η καθημερινότητα που αναγκάζει τους συλλόγους να ασχολούνται καθημερινά με τα ανοικτά γήπεδα καθώς ο χρόνος δε σταματάει για κανέναν, γενιές ολόκληρες μπορούν να χαθούν από το άθλημα ή τον αθλητισμό γενικότερα.
Ας μιλήσουμε και για τα ανοικτά γήπεδα.
Από το 2014 μέχρι σήμερα, όσο παρακολουθώ το τοπικό μπάσκετ (αντίστοιχα πράγματα συμβαίνουν και στο ποδόσφαιρο) μία από τις μεγαλύτερες αγωνίες των διοικήσεων είναι να συμβαδίσουν με τις εξελίξεις στο άθλημα έχοντας ως εφόδιο ελλιπείς και ξεπερασμένες υποδομές. Άλλη μια μεγάλη αγωνία είναι να πείσουν τα παιδιά να έρθουν στα γήπεδα. Για αυτό προσπαθούν να διατηρούν τις εγκαταστάσεις όσο πιο λειτουργικές γίνεται και να προμηθεύονται ή να κατασκευάζουν αθλητικό εξοπλισμό για να κάνουν την ενασχόληση με το άθλημα όσο πιο θελκτική γίνεται για τα παιδιά. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Διοίκηση του ΑΣ Ηρακλής 2000 από το 2014 ως το 2021, έβαψε 2 φορές το αποδυτήρια, μία φορά την περίφραξη του γηπέδου, ανακαίνισε πλήρως την αποθήκη η στέγη της οποίας ήταν ετοιμόρροπη, προμηθεύτηκε πάνω από 10 προβολείς για το φωτισμό του γηπέδου, άλλαξε τα αντιανεμικά δίχτυα, συντήρησε τους πάγκους, άλλαξε στεφάνια στις μπασκέτες, αγόρασε τροχήλατες παιδικές μπασκέτες για τους πολύ μικρούς αθλητές, προμηθεύτηκε σύστημα ήχου για τις αγωνιστικές και εξω-αγωνστικές δραστηριότητες κ.ά.
Αντίστοιχα και περισσότερα στο θέμα των υποδομών έκανε για παράδειγμα και ο ΑΣ Δόξα Καρδάμαινας την ίδια περίοδο, για τα οποία είμαι σε θέση να γνωρίζω. Είμαι σίγουρος ότι και οι υπόλοιποι σύλλογοι λειτούργησαν με αυτό τον τρόπο γιατί εκ των πραγμάτων δε γινόταν διαφορετικά.
Και φτάνουμε στο σήμερα και την περιβόητη ανακαίνιση των ανοιχτών γηπέδων η οποία έχει γίνει ένα τεράστιο σίριαλ, δυσανάλογα μεγαλύτερο από το μέγεθος των παρεμβάσεων που γίνονται. Για να γνωρίζουν όλοι όσα δεδομένα γνωρίζω και εγώ, οφείλω να αναφέρω τα εξής.
Αρχικά το 2018-2019 είχαμε συζητήσει με μεγάλο ξενοδοχειακό όμιλο της περιοχής ο οποίος είχε προσφερθεί να ανακαινίσει πλήρως το γήπεδο στα πλαίσια της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης του. Τα στελέχη του ομίλου είχαν μεγάλη διάθεση να ξεπεραστούν τα προβλήματα και να γίνει η παρέμβαση. Μάλιστα είχαμε κάνει αποτύπωση των χώρων, προμέτρηση ποσοτήτων και εργασιών και προϋπολογισμό που ανερχόταν σε αρκετές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Ωστόσο το project κόλλησε σε πολεοδομικά ζητήματα και κάποιες εξασφαλίσεις που ζήτησε ο όμιλος από τον Δήμο οι οποίες δεν μπόρεσαν να παρασχεθούν. Μάλιστα όταν συνειδητοποιήσαμε ότι ο Δήμος δεν έχει σχέδια των χώρων του γηπέδου και των αποδυτηρίων καταθέσαμε τις αποτυπώσεις μας στον ΔΟΠΑΒΣ για να τον διευκολύνουμε σε οποιασδήποτε ενέργειες και αν επρόκειτο να προβεί.
Επιπλέον από το 2019 οι αρμόδιες αντιδήμαρχοι κ. Βλάχου και κ. Κασσιώτη με ενημέρωσαν ότι συντάχθηκε μελέτη για την ανακαίνιση των γηπέδων σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Η μελέτη αυτή, για το αντικείμενο της οποίας δεν ενημερωθήκαμε εκ των προτέρων ώστε να πούμε τις παρατηρήσεις μας και τις προτάσεις μας, είναι αυτή που έφτασε τώρα να μας ταλαιπωρεί σχεδόν 4 χρόνια αργότερα. Βεβαίως έχουν μεσολαβήσει διάφορα γεγονότα όπως η πανδημία και άλλα, όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι ενώ αυτό ίσχυε για ολόκληρη τη χώρα άλλοι Δήμοι προχώρησαν πολλά περισσότερα πράγματα ενώ και εδώ στον τόπο μας άλλες παρεμβάσεις που δεν υπήρχαν ούτε σαν ιδέα όταν συζητούσαμε για την ανακαίνιση των γηπέδων έχουν συλληφθεί, σχεδιαστεί και υλοποιηθεί ήδη.
Όσο αφορά τώρα στις αστοχίες υλοποίησης αυτής της μελέτης, αυτό που προέχει είναι με κάθε τρόπο να ολοκληρωθούν οι εργασίες για να επιστρέψουν τα παιδιά στο γήπεδο. Εκ των υστέρων μπορούμε να αξιολογήσουμε ψύχραιμα αλλά ας μην περιμένει κανείς να είμαστε ευγνώμονες για αυτή τη διαχειριστική ανεπάρκεια που έχει προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά στην καθημερινότητα των παιδιών.
Το τελευταίο στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι ένας γεγονός που έχει να κάνει περισσότερο με την κοινωνία και λιγότερο με τον αθλητισμό. Είναι πλέον ευρέως γνωστό και με επώνυμες μαρτυρίες ότι εκλεγμένος τοπικός άρχοντας εξαπέλυσε σοβαρές απειλές σε προέδρους συλλόγων που ασκούσαν κριτική για την παντελή αδιαφορία του φορέα που εκπροσωπεί σχετικά με τα προβλήματα των συλλόγων. Επειδή όμως δεν θέλω να θεωρηθεί ότι υπάρχει κάποια πολιτική σκοπιμότητα δε θα αναφερθώ ονομαστικά προς το παρόν. Αναμένω όμως όπως και όλη η αθλητική κοινότητα μια κατ’ ιδίαν συγνώμη σε εκείνους τους ανθρώπους γιατί αυτές οι συμπεριφορές είναι που απομακρύνουν τους πολίτες από τους δημοκρατικούς θεσμούς και τους τόσο απαραίτητους εθελοντές από τους συλλόγους που δίνουν οξυγόνο στην κοινωνία.
ΥΓ: Επειδή ο αγαπημένος φίλος Κώστας Καραθωμάς, παρέθεσε τη μακέτα με την οποία σχηματοποίησαν τα όνειρα της ΑΕ ΔΙΚΑΙΟΥ και με συγκίνησε θυμίζοντας μου την περίοδο που οραματιζόμασταν και εμείς λύσεις, παραθέτω και εγώ τη δική μας πολύ πιο πρόχειρη αλλά το ίδιο ρομαντική σχηματοποίηση των ονείρων μας.
Μιχάλης Χατζηγιακουμής
