Το Ιερό Παρεκκλήσιο της Φανερωμένης, επί της οδού Μπουμπουλίνας, είναι αφιερωμένο στα Εννιάμερα της Παναγιάς.
Την παραμονή γίνεται ο μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός από τον Μητροπολίτη κ. κ. Ιερεμία και με την συμμετοχή πολλών ιερέων.
Την επομένη τελείται η μεγάλη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, μαζί με πολλούς συλλειτουργούς ιερείς. Πλήθος ευλαβών πιστών,
γεμίζουν ασφυκτικά κάθε χρόνο, το Ιερό Παρεκκλήσιο της Παναγιάς της Φανερωμένης. Η Εκκλησία της Παναγίτσας, είναι μια από τις
τελευταίες Εκκλησίες που κτίστηκαν μέσα στην πόλη, μετά την ανέγερση του Αγίου Παύλου.
Αισθητή είναι ακόμη για πολλούς, η απουσία του μακαριστού Αρχιμανδρίτη, Δημήτρη Γρύλλη, εφημέριου για 40 περίπου χρόνια, του Ιερού Ναού. Πιστός ως προς τους κανόνες της Εκκλησίας και προσηλωμένος υπηρέτης του Κυρίου, από το 1947, διακόνησε στην
Παναγιά την Φανερωμένη, από το 1967 έως και το 2006, που εκδήμησε προς Κύριο. Άξιος συνεχιστής του πνευματικού του έργου, είναι ο νέος και δραστήριος εφημέριος, ο Αρχιμανδρίτης, Νεκτάριος Χάσικος.
*Η Παναγία η Αχούσα
Το τοπίο σε εκείνη την υπέροχη Λαγκάδα, είναι θεσπέσιο.
Τριγύρω οι καφετί λόφοι, συνθέτουν ένα μοναδικό, φυσικό πίνακα, γαλήνιου μεγαλείου όπου στη μέση, βρίσκεται ένα μικρό πάλλευκο Εξωκλήσι, αφιερωμένο στην Παναγία. Περικυκλωμένο από ελαιώνες και αμπελώνες, το Εξωκλήσι η Παναγιά η Αχούσα, ονομάσθηκε έτσι,
επειδή σε εκείνο το σημείο αντιλαλούν, οι απέναντι άχρωμοι ορεινοί όγκοι και βγάζουν μια ξεχωριστή, δυνατή ηχώ.
Έτσι το Ηχούσα σιγά, σιγά έγινε Αχούσα, σύμφωνα με την ντοπιολαλιά. Κατά μια άλλη εκδοχή, συγκέντρωνε τα ‘αχ και βαχ’ τους αναστεναγμούς,
τις προσευχές και τις παρακλήσεις, των σκλαβωμένων Ελλήνων, επί Οθωμανικής Τουρκοκρατίας, ζοφερής Ιταλοκρατίας και σκληρής Γερμανοκρατίας, οι οποίοι παρακαλούσαν την Παναγία, για την λευτεριά τους. Το Εκκλησάκι, γιορτάζει μετά τον Δεκαπενταύγουστο, στα
Εννιάμερα της Κοιμήσεως της Παναγίας, ή αλλιώς στην Απόδοση της Σεπτής Κοιμήσεως, στις 23 Αυγούστου.
Μετά τον κατανυκτικό Εσπερινό, ακολουθεί παραδοσιακό πανηγύρι και την επομένη οι πιστοί προσέρχονται, για να παρακολουθήσουν ευλαβικά, την Θεία Λειτουργία.
Καθώς κατηφορίζω αντικρίζω τους απέραντους αγρούς, γεμάτους με κατακόκκινες ντομάτες και διάφορα κηπευτικά.
Απέναντι μου κοιτάζω την απεραντοσύνη, της ήρεμης Αιγαιοπελαγίτικης θάλασσας και νοιώθω πολύ τυχερή, γιατί ζω σε ένα ευλογημένο τόπο, γεμάτο φυσική ομορφιά και ζεστή νησιώτικη φιλοξενία.
*Σύμφωνα με τις Γραφές, η Παναγία, όταν επρόκειτο να κοιμηθεί, κάλεσε όλους τους Αποστόλους. Γι’ αυτό και το τροπάριο λέγει.
‘Απόστολοι από όλα τα πέρατα, συναθροισθείτε εδώ, στο χωριό Γεσθημανή και κηδέψατε το Σώμα μου και Συ Υιέ μου, παράλαβε το Πνεύμα μου.’
Αφού η Σεπτή Σορός της Παναγιάς, ετάφη και σφραγίστηκε ο λαξευτός Τάφος της, ο Απόστολος Θωμάς, άργησε και δεν πρόλαβε την ταφή.
Όταν ήλθε, σε Εννέα ημέρες, ζήτησε να δει το Άγιο Σώμα, της Μητέρας του Χριστού. Ανοίγοντας τον Ιερό Τάφο, εξεπλάγησαν όλοι, αφού μόνο η Αγία Ζώνη της Παναγιάς, (που σήμερα βρίσκεται, στο Άγιο Όρος), υπήρχε εκεί, ενώ Εκείνη είχε μετοικήσει στα Ουράνια.
Για την ιστορία, να πούμε ότι η Ορθόδοξος Γραφή, είναι η πιο σωστή που φέρει την Παναγία, να τελειώνει τον επίγειο βίο της, στην περιοχή Γεσθημανή. Σύμφωνα πάλι, με τις δοξασίες των Καθολικών, η Παναγία ακολούθησε τον αγαπημένο Μαθητή του Χριστού, Ιωάννη που την
φρόντιζε μέχρι την Έφεσο. Εκεί πιστεύουν ότι βρίσκεται το σπίτι και ο Ιερός Τάφος της. Αυτό όμως δεν αποδείχθηκε, γιατί μπορεί η Παναγία, ευρισκομένη σε βαθύ γήρας, να μπόρεσε και να ακολούθησε τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, μέχρι την Έφεσο. Έπειτα, ίσως να βρήκε τρόπο
και να επέστρεψε και πάλι, στους Αγίους Τόπους.
Ξανθίππη Αγρέλλη
