Το πρωί της Παρασκευής ήρθα στα επείγοντα του Νοσοκομείου και έκανα εισαγωγή.
Όταν έφτασα ήμουν πολύ άσχημα. Παροξυσμός του ΧΑΠ (Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια) που με ταλαιπωρεί τα τελευταία χρόνια .
Μόλις με είδαν έτρεξαν επάνω μου.
Άλλος μου μετρούσε την πίεση, άλλος το οξυγόνο, άλλος μου έπαιρνε αίμα, άλλος
μου έβαζε πεταλούδα, άλλος μου έκανε καρδιογράφημα και ένας άλλος περίμενε με το καροτσάκι να με πάει στο ακτινολογικό.
Υπό την καθοδήγηση μίας γιατρού Καταλίνα άκουσα να την αποκαλούν.
Πετούσε η ομάδα σας λέω.
Εμείς οι Κώοι λοιπόν, θα μπορούσες να πεις ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΧΕΡΟΙ μέσα στην ΑΤΥΧΙΑ μας και στην ΚΑΚΟΤΥΧΙΑ μας .
Μπορεί να είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν την σκληρή δοκιμασία να δουλεύεις στο Νοσοκομείο της Κω, αλλά είναι καλοί, είναι πολυυυυύ καλοί.
Αυτά για την..άφιξη...
Στέλλα Τσατσαρώνη
