Τα σήμαντρα χτυπούσαν, σκορπώντας την ιερή αίσθηση των μοναστικών προσευχών, και των αρετών, όπως της αγνότητας, της ταπείνωσης, της ακτημοσύνης, της υπακοής, της πίστης και της αφοσίωσης.
Με Χριστιανική αδελφική αγάπη, οι μοναχές υποδέθηκαν τους ευλαβείς προσκυνητές, στον φερώνυμο Ιερό Ναό για τη χάρη του Αγίου Νεκταρίου.
Με συγκινητική κατάνυξη άνοιξε η θύρα, για την η γιορτή του Αγίου Νεκταρίου στο ομώνυμο γυναικείο Μοναστήρι. Την παραμονή της γιορτής πλήθος πιστών παρακολούθησαν τον μέγα Αρχιερατικό Εσπερινό όπου χοροστάτησε ο μητροπολίτης κ. κ. Ναθαναήλ, μαζί με τον κλήρο.
Κάτω από το ταπεινό φως των κανδήλων και των κεριών, πλήθος ευλαβών προσκυνητών, προσευχήθηκε και προσκύνησε την Ιερά Εικόνα και τμήμα των Αγίων Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου. Την επομένη τελέσθηκε η Θεία Αρχιερατική Λειτουργία, καθώς και η καθιερωμένη λιτανεία που καταλήγει πάντα στον τάφο του ιδρυτή της γυναικείας Ιεράς Μονής, του μακαριστού Μητροπολίτου Ναθαναήλ Α’ Δικαίου.
Ακολούθως οι Μοναχές και η Ηγουμένη φιλοξένησαν τον νυν Μητροπολίτη κ. κ. Ναθαναήλ Β’, τους ιερείς, τους ψαλμωδούς και τους ευλαβείς προσκυνητές, προσφέροντας πρωινό στην παρακείμενη αίθουσα.
Ο Άγιος βίος και το πλούσιο Χριστιανικό έργο του Αγίου Νεκταρίου, όπως μας τον παραθέτουν οι Εκκλησιαστικοί χρονογράφοι και ιστορικοί.
Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε στην Σηλυβρία της Θράκης την 1η Οκτωβρίου του 1846. Λεγόταν κατά κόσμο Αναστάσιος Κεφαλάς και αποτελούσε το πέμπτο παιδί μιας εξαμελούς οικογένειας.
Έφυγε 12 ετών για την Κωνσταντινούπολη, όπου εργαζόταν σκληρά και ακολούθως σπούδαζε. Διορίστηκε σε ηλικία 20 χρονών διδάσκαλος στην Χίο αλλά ως ανήσυχος νους αναχώρησε για την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Δίπλα στον Πατριάρχη Σωφρόνιο, συμπλήρωσε τις Θεολογικές του σπουδές και το 1889 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Πενταπόλεως στην Λιβύη, στην θέση του τότε εκδημήσαντος επίσκοπου Νείλου. Προβλήματα, ίντριγκες, συκοφαντίες και φθονερές ύπουλες κινήσεις, από το περιβάλλον του κλήρου τον αδίκησαν και επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε στην Χαλκίδα ως ιεροκήρυκας. Ακολούθως ανέλαβε διευθυντής στην Ριζάριο Εκκλησιαστική Σχολή ως το 1897.
Κατά την παραμονή του εκεί έγγραψε πλήθος Θεολογικών βιβλίων. Μετέβη για λίγο στο Άγιο Όρος και το 1904 πήγε στην Αίγινα και ξαναζωντάνεψε την Ιερά γυναικεία Μονή Αιγίνης, ως το 1908. Παρέμεινε στήριγμα της Ιεράς Μονής, αλλά δεν ολοκλήρωσε το έργο του, αφού έγινε για άλλη μια φορά θύμα εσωτερικών ερίδων των ανωτάτων κληρικών. (δυστυχώς υπάρχει και αυτή η απογοητευτική όψη του κλήρου). Το 1920, την 8η Νοεμβρίου σε ηλικία 74 ετών κοιμήθηκε εν ειρήνη στο Αρεταίειο Νοσοκομείο, με ανίατη νόσο.
Ανακηρύχθηκε ο Άγιος του εικοστού αιώνα, αφού έκανε θαύματα κατά τον λιτό του βίο, βοηθώντας παντοιοτρόπως όλους τους ανθρώπους. Αν και αδικήθηκε, δικαιώθηκε από τον Κύριο και ποτέ δεν εκδικήθηκε τους συκοφάντες του. Ήταν πράος και καλοσυνάτος και μέχρι σήμερα συνεχίζει να είναι ο νεοφανής και θαυματουργός Άγιος όχι μόνο στην Αίγινα, όπου συρρέουν πλήθη πιστών για να προσκυνήσουν τα Άγια Λείψανα του αλλά και σε όλη την Ελλάδα.
Χρόνια Πολλά γεμάτα ευλογία, στους εορτάζοντες Νεκτάριο και Νεκταρία.
Ξανθίππη Αγρέλλη
