Μια απίστευτη δικαστική εξέλιξη είχε η αγωγή εμπλεκόμενων σε τροχαίο ατύχημα στην Κω κατά της ασφαλιστικής εταιρείας αφού η απαίτησή τους από αδικοπραξία παρεγράφη εν επιδικία.
Το Τριμελές Εφετείο Δωδεκανήσου εξέτασε ειδικότερα την έφεση που άσκησε η ασφαλιστική εταιρεία κι ένας κάτοικος Πλατανίου της Κω κατά δύο ημεδαπών κατοίκων της Κω.
Οι καθ’ ων η κλήση άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω την από 4η Σεπτεμβρίου 2001 αγωγή τους κατά των καλούντων, επί της οποίας, εκδόθηκε οριστική απόφαση του Δικαστηρίου, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή.
Το πρωτόδικο δικαστήριο με οριστική απόφασή του, έκρινε ότι το ατύχημα οφειλόταν σε αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου, πλην όμως ότι η πρώτη ενάγουσα συνετέλεσε κατά ποσοστό 20% στον τραυματισμό της στο κεφάλι, καθώς δεν φορούσε κράνος, στη συνέχεια δε έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και υποχρέωσε τους εναγομένους να καταβάλουν, έκαστος εις ολόκληρον, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 31.661,25 ευρώ και στο δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 776,06 ευρώ.
Κήρυξε την απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς μεν την πρώτη ενάγουσα για το ποσό των 20.542,92 ευρώ, ως προς δε τον δεύτερο ενάγοντα για το ποσό των 500 ευρώ και επέβαλε σε βάρος των εναγόμενων μέρος της δικαστικής δαπάνης των εναγόντων, ύψους 900 ευρώ.
Με απόφαση του Δικαστηρίου κρίθηκε ότι η εκκαλούμενη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Κω δημοσιεύτηκε στις 14-05-2002, οι δε πρώτες μετά την έκδοσή της διαδικαστικές πράξεις των διαδίκων ήταν η κατάθεση, στην Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, στις 26-07-2002, της από 25-07-2002 έφεσης των εναγόντων, η οποία δεν επιδόθηκε στους εναγομένους (γεγονός που οι ενάγοντες συνομολόγησαν με τις ενώπιον του Δικαστηρίου προτάσεις τους) και της από 25-07-2002 έφεσης της δευτέρας εναγόμενης Ασφαλιστικής Εταιρείας, η συζήτηση των οποίων προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 15-10-2003, οπότε ματαιώθηκε λόγω απεργίας των δικαστικών υπαλλήλων, στην ίδια δε δικάσιμο είχε αρχικώς προσδιοριστεί και η από 07-08-2003 αντέφεση – λειτουργούσα ως έφεση – των εναγόντων κατά της άνω έφεσης της δευτέρας εναγόμενης, η συζήτηση της οποίας ομοίως ματαιώθηκε για τον ίδιο λόγο.
Οι ενάγοντες επανέφεραν προς συζήτηση την αντέφεσή τους με την από 15-12-2004 κλήση τους, η οποία δεν κοινοποιήθηκε στην δευτέρα εναγομένη, αλλά μόνο στον πρώτο εναγόμενο στις 24-02-2005, ορίστηκε δε δικάσιμος η 15-02-2006, κατά την οποία οι ενάγοντες, προφανώς διαπιστώνοντας την μη κοινοποίηση της κλήσης στη δευτέρα εναγομένη, παραιτήθηκαν από αυτήν (κλήση), στη συνέχεια δε επανέφεραν την αντέφεση με την από 03-04-2006 (με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 58/06-04-2006) κλήση τους, η οποία επιδόθηκε στον πρώτο εναγόμενο στις 17-04-2006 και στη δευτέρα εναγομένη στις 12-04-2006, με συνέπεια, αφού από 15-10-2003 έως 12-04-2006 είχε παρέλθει η προβλεπόμενη στο άρθρο 10 § 2 του Ν 489/1976 διετία, οι αγωγικές αξιώσεις των εναγόντων προς τη δευτέρα εναγομένη Ασφαλιστική.
Οι καθ’ ων οι πρόσθετοι λόγοι έφεσης – ενάγοντες – εκκαλούντες – εφεσίβλητοι προέβαλαν αντένσταση αναστολής της παραγραφής των αξιώσεών τους η οποία δεν έγινε δεκτή.
Με την ίδια απόφαση υποχρεώνεται η παθούσα να επιστρέψει στην ασφαλιστική εταιρεία το ποσό των 23.373,87 ευρώ που είχε λάβει ως προσωρινά εκτελεστό!
Η ασφαλιστική εταιρεία εκπροσωπήθηκε στην δίκη από τον δικηγόρο κ. Κώστα Ασλάνη.
