Αγαπημένη Κατερίνα και απροσδόκητη ταξιδιώτισσα για το μεγάλο ταξίδι!
Ευτύχησα να σε γνωρίσω, γι’ αυτό και το θλιβερό νέο τού θανάτου σου, που για λόγους συγκυρίας έφτασε καθυστερημένο, ήταν συγκλονιστικό, αφήνοντας μεγάλο πόνο σε μένα προσωπικά, αλλά και στη συντοπίτισσά σου σύζυγό μου Χριστίνα.
Τον πόνο μας αυτόν όμως, δε θα τον συγκρίνω με το καταλυτικό μέγεθος του πόνου των γονιών σου και των υπόλοιπων αγαπημένων σου.
Η Γειτονιά των Αγγέλων, λατρευτή φίλη, έγινε πιο πλούσια με την άφιξή σου εκεί ψηλά! Εμείς όμως όλοι/ες που σε γνωρίσαμε νιώθουμε τόσο φτωχοί!
Γνωριστήκαμε καλή μου εδώ στο μακρινό Τορόντο, με την μεσολάβηση της αγαπημένης σου θείας Τίτσας Κότση,-συμμετέχουμε και στον δικό της πόνο-σε κώτικο φιλόξενο σπίτι και «ξεμοναχιασμένοι» είπαμε τα δικά μας.
Από την πρώτη στιγμή με άγγιξες και με ενθουσίασες με το επίπεδο της σκέψης σου και την ευφράδεια του λόγου σου.
Το μεγαλείο της γνωριμίας σου συνεχίστηκε, με μια ωραία νησιώτικη κωακή βεγγέρα στο δικό μου σπίτι, κάποιες μέρες αργότερα, ανάμεσα σε αρκετούς ξενιτεμένους συμπατριώτες σου.
Εκεί γίναμε πιο πολύ φίλοι και είπαμε περισσότερα, μαθαίνοντας με έναν τρόπο σεμνό και ταπεινό, για τις πολλαπλές δράσεις σου γενικά στην δημοσιογραφία και σε θαύμασα!
Επέστρεψες στην Κω και αμέσως με έφερες σε επαφή, για μια όμορφη συνεργασία με τοπικά έγκριτα μέσα ενημέρωσης.
Η δε τελευταία μας επικοινωνία έγινε «σχετικά πρόσφατα», με μια τιμητική ζωντανή συνέντευξη που μού πήρες, στη διάρκεια εκπομπής σου, από τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό.
Αποχαιρετώντας σε, θυμάμαι την φωτεινή, μέσα από τη σεμνότητά σου, προσωπικότητα, όπου ξεχείλιζαν η πηγαία καλοσύνη και η ειλικρινής ευγένεια.
Θρηνούμε κι εμείς μαζί με όλο το αγαπημένο σου νησί, τον μισεμό σου!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κωακής Γης που σε σκεπάζει και Αιώνια θα παραμένει η Μνήμη σου στις θυμήσεις μας και στις καρδιές μας!
Τα θερμά μας συλλυπητήρια εκφράζουμε, με την συζυγό μου, στους πονεμένους σου γονείς και στους υπόλοιπους αγαπημένους σου!.
