Στο πολυθόρυβο λιμάνι της Κω, καθημερινά τα ημερόπλοια, κάνουν μια μικρή κρουαζιέρα, στην Ελληνική Πολυνησία.
Ανάμεσα στα τόσα πλοιάρια, με δυσκολία βρήκαμε εισιτήρια. Ευτυχώς βρήκαμε στο φιλόξενο πλοιάριο, ‘Πριγκίπισσα Νταιάννα’, μια οικογενειακή επιχείρηση, με τον άξιο καπετάνιο κ. Σακελλάρη Καθοπούλη, την καπετάνισσα κ. Σταματία και τους γιους τους.
Έτσι επισκεφτήκαμε την Ακριτική Ψέριμο και την Ιστορική Εκκλησιά, της Σεπτής Κοιμήσεως της Παναγίας του Δεκαπενταύγουστου. Ο Ιερομόναχος εφημέριος, παπά Νικόλας, μας υποδέθηκε με Χριστιανική καλοσύνη. Θαυμάσαμε το εξαιρετικό ξυλόγλυπτο Ιερό Τέμπλο, ένα υπέροχο έργο τέχνης, που φιλοξένει Βυζαντινές παλαιές Εικόνες. Το ωχρό φως των κανδηλιών, μαζί με τα ευλαβικά αναμμένα κεριά, μυστική προσευχή ικεσίας στην Παναγία.
‘Κύριε εκέκραξα προς σε εισάκουσον μου’, και το ευωδιαστό θυμίαμα αναδύεται προς τα Ουράνια, κατά τον κατανυκτικό Εσπερινό.
Ο προαύλιος χώρος περιποιημένος, με γλάστρες και ποικιλία πράσινου, ενώ το πανύψηλο καμπαναριό, ξεχωρίζει και κάνει αισθητή την παρουσία του περικαλλούς Ιερού Ναού, στο αραιοκατοικημένο νησί.
Πλήθη κόσμου, συρρέουν από την Κάλυμνο, την Κω και τα άλλα γύρω νησιά, να προσκυνήσουν την Θαυματουργό Ιερά Εικόνα της Παναγίας. Κάθε χρόνο η Ψέριμος, κατακλύζεται από Έλληνες ευλαβείς προσκυνητές, που κουβαλάνε τα ημερόπλοια μαζί με τους ξένους, στις ημερήσιες εκδρομές τους. Σε μια ήρεμη θάλασσα, σπαρμένη από ψήγματα διαμαντιών, το ημερόπλοιο μαζί με άλλα, άφησε πίσω του λευκό διάδρομο, από τα αφρισμένα κύματα. Η Κως μαγευτική, πανέμορφη όσο απομακρύνονταν από εμάς, τόσο μας προκαλούσε να την απαθανατίσουμε, πλαισιωμένη με την μεγαλοπρέπεια του θεσπέσιου, ηλιόλουστου πρωινού της Κυριακής.
Διάσπαρτα νησάκια στο Αιγαίο πέλαγος, στεφανωμένα με μικρά Ιερά Εξωκλήσια, ξεχώριζαν όπως και το νησί Πλατύ, ριγμένο στην αγκαλιά του Ποσειδώνα. Το προσεγγίσαμε για να διαπιστώσουμε πως ο πέτρινος όγκος του, βρέχονταν από βαθιά καταγάλανα νερά, με τα ψάρια και τα θαλασσινά, να κάνουν τη δική τους γιορτή. Οι τουρίστες βάλθηκαν να δοκιμάσουν, τις πρώτες δροσιστικές βουτιές. Αφήνουμε το μικροσκοπικό νησάκι Πλατύ, έναν ηφαιστειογενή όγκο, με λιγοστές πράσινες πινελιές, να ξεφυτρώνουν μέσα από τα άνυδρα πετρώματα πορσελάνης. Στολίδι του, το Ιερό μικρό Εξωκλήσι, του Αγίου Νικόλα, προστάτη των ναυτικών.
Το ευχάριστο θαλασσινό ταξίδι, στα σμαραγδένια Αιγαιοπελαγίτικα νησιά μας, συνεχίζεται μέχρι και τον επόμενο θαλασσινό σταθμό. Το πλοίο βιράρισε την άγκυρά του, για να την βυθίσει ξανά, εκεί στον μπλε όρμο στο Βαθύ, στην γειτονική Κάλυμνο. Ένα μοναδικό φυσικό φιόρντ, φιλοξενεί δεκάδες καράβια, στο κατεξοχήν νησί των ψαράδων, των σφουγγαράδων και των ναυτικών. Επιβλητικοί πέτρινοι, ορεινοί όγκοι, στολισμένοι με θάμνους και πολλά αειθαλή δένδρα και ανάμεσα τους, μικρά Εξωκλήσια.
Περιδιαβαίνοντας τα γραφικά σοκάκια, στο Βαθύ με την συνοδεία των φλύαρων τζιτζικιών, σε κάποιο στενό θαυμάσαμε ένα μικρό, πέτρινο ενυδρείο, με δεκάδες ποικιλόμορφα θαλασσινά ψάρια.
Λίγο πιο πέρα, τα καλά οργανωμένα ιχθυοτροφεία της Καλύμνου, προσελκύουν χαρούμενα δελφίνια και παράλληλα προμηθεύουν τα εστιατόρια και τα μαγαζιά, με τα καλύτερα ψάρια και θαλασσινά.
Μια μαγευτική περιοχή, με πολλές ταβέρνες και τις ντόπιες ποικίλες λιχουδιές, όπως στρογγυλούς ολόγλυκους λουκουμάδες και θυμαρίσιο μέλι. Ακόμη οι Καλύμνικες κουλούρες, για το παραδοσιακό ‘μιρμιζέλλι,’ που θυμίζουν τον Κρητικό ‘ντάκο’ και δελεάζουν και τον πιο λιτοδίαιτο ουρανίσκο. Χαρακτηριστικά κιόσκια, με τα γνήσια σφουγγάρια, των σφουγγαράδων της Καλύμνου και διάφορα προϊόντα και ντόπια ενθύμια, που τα πήραμε αποχαιρετώντας τον μοναδικό σε ομορφιά ‘Βαθύ’ όρμο της Καλύμνου.
Αλλά και η μοναχική Ψέριμος, με την Βυζαντινή Εκκλησιά της Παναγιάς, με τους λιγοστούς κατοίκους, στα χαμηλόκτιστα σπίτια και τους τουρίστες να διακόπτουν την γαλήνη της. Τα υπαίθρια τουριστικά μαγαζιά και τα κιόσκια, καταλήγουν στην αμμουδερή παραλία, με την ζαχαρένια άμμο, να προσφέρει απόλαυση στους δεκάδες λουόμενους, που θέλουν να διασκεδάσουν στις διακοπές τους και να χαρούν τον ήλιο και την θάλασσα.
Η Ψέριμος, με την γαλήνια παρουσία της, με την Ελληνικότητα της και με την ένδοξη Σημαία μας, αποτυπωμένη σε μια πέτρινη πλαγιά, να χαρακτηρίζει την Αιγαιοπελαγίτικη, γαλανόλευκη ομορφιά των νησιών μας.
Η Ψέριμος, παραμένει η ήρεμη δύναμη για παραθερισμό, χωρίς οχλοβοή και θορύβους, πέρα από τους πολυπληθείς θερινούς, ημερήσιους περιηγητές της. Γευθήκαμε δροσερό καρπούζι και ευχάριστες γεύσεις, από ντόπια παραδοσιακή κουζίνα, μαζί με τη φιλόξενη διάθεση των μόνιμων κατοίκων, της Ψερίμου και της Καλύμνου
Το φρέσκο θαλασσινό, απογευματινό αεράκι, μας ανακούφιζε από τη ζέστη και τον καυτό ήλιο, καθώς το αφρισμένο κύμα, έσπρωχνε το πλοιάριο, προς το απάνεμο φυσικό λιμάνι της Κω.
Παντού στην θαλάσσια διαδρομή, μας χαιρετούσαν μικροσκοπικά νησάκια και βραχονησίδες. Πολύτιμα πετράδια, ‘χρυσοπράσινα φύλλα, ριγμένα στο Αιγαίο πέλαγος’. Ένα μαγευτικό ταξίδι, με την καταγάλανη θάλασσα, να συνομιλεί με τον ανέφελο, γαλάζιο ουρανό και στον ορίζοντα οι κάτασπροι γλάροι, πιστά να ακολουθούν τα καράβια.
Φθάσαμε στο επιβλητικό Κάστρο της Νεραντζιάς, χαρακτηριστικό ιστορικό στολίδι, αλλοτινών εποχών του νησιού. Το πολύβουο λιμάνι, φορτωμένο με πλοία, θόρυβο και πολύ κόσμο, μας υποδέχθηκε μαζί με τα υπόλοιπα ημερόπλοια. Ένα θαλάσσιο οδοιπορικό, βρεγμένο με την αρμύρα της θάλασσας, πλαισιωμένο από το μπλε του Αιγαίου πελάγους, μια μικρή κρουαζιέρα στα διπλανά νησιά, έφθασε στο τέλος της διαδρομής της.
Η λαμπερή και μεγάλη Γιορτή του Δεκαπενταύγουστου, το ‘Πάσχα’ του καλοκαιριού, στέλλει το ευλογημένο μήνυμά της, σε όλα τα νησιά και σε όλη τη Χριστιανοσύνη.
Καλό Δεκαπενταύγουστο
Ξανθίππη Αγρέλλη
