Μπαίνοντας στον ιερό ναό του Αγίου Νεκταρίου, στο ομώνυμο Μοναστήρι μας, αφού χαιρετήσεις τις μοναχές, προσκυνήσεις τις εικόνες του τέμπλου, οδηγείσαι μπροστά στη μεγαλοπρεπή εικόνα του Επισκόπου Πενταπόλεως, προστάτη της περιοχής μας.
Ακριβώς απέναντι υπάρχουν τα στασίδια των κυριών που αποτελούν τόσα χρόνια το "Σώμα" της εν λόγω Εκκλησίας. Αυτών που βρέξει - χιονίσει ήταν/είναι εκεί για τον Άγιο της καρδιάς τους, για το Μοναστήρι τους, που αποτελ-ούσε/ει το δεύτερο σπίτι τους.
Σε κάθε Λειτουργία ή γιορτή, ακολουθώντας το ίδιο πρωτόκολλο - τελετουργικό, με χαρά έβλεπες και την Μαριγώ (Πλατέλλα), τη Θεία Μαριγώ. Με το που σε κοιτούσε άστραφταν τα μάτια της από χαρά και καλοσύνη, ενώ σαν "οικοδέσποινα στο σπίτι της" σε καλωσόριζε με το βλέμμα της.
- Τί κάνεις Θεία;
- Καλά γιε μου. Δόξα το Θεό.
Και το γιε μου έβγαινε από την καρδιά της, τόσο που σε άγγιζε πολύ βαθιά, κάνοντάς σε να βγαίνεις από το ναό με μια αίσθηση αγαλλίασης.
Σαν τώρα θυμάμαι την τελευταία φορά που την είδα στον Άγιο Νεκτάριο της. Ήταν Μ. Παρασκευή του 2022, κι εκείνη εκεί παρά τις δυσκολίες μετακίνησής της, με το πι, να πάει να προσκυνήσει, παρακινούμενη από ένα καθήκον εσωτερικό και μια βαθιά πίστη που λίγοι έχουν. Κι έπειτα να αποχωρήσει με τη βοήθεια των γιων της.
Γιατί η Θεία Μαριγώ ήταν μια σπουδαία μάνα, που μεγάλωσε υποδειγματικά τα παιδιά της (Κώστα, Αντώνη, Νεκτάριο και Σταμάτη) κι αυτά της το ανταπέδιδαν κάθε μέρα με την αγάπη τους.
Η Θεία Μαριγώ ήταν μια από τις τελευταίες αγωνίστριες της γενιάς της, που μόχθησε πολύ και κατάφερε να κρατήσει την οικογένεια ψηλά. Ξεχωριστή γυναίκα, γειτόνισσα, φίλη και μοναδική συγγενής.
Είναι σίγουρο ότι οι άνθρωποί της θα τη θυμούνται πάντα με αγάπη, ενώ σε όλους μας θα μείνει με τη γλυκιά ανάμνηση ενός πολύ καλού Ανθρώπου.
Ο Άγιος Νεκτάριος της, ας την αναπαύσει και ας την κατατάξει δίπλα του, όπως ήταν πάντα.
Γ.Χ. Πασσανικολάκης(H κηδεία της θα γίνει την Παρασκευή 27/5 και ώρα 5 στο νέο Κοιμητήριο Κω)
