Λίγες μόλις ώρες έμειναν, πριν ανοίξουν οι κάλπες για τις Αυτοδιοικητικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου και η αλήθεια είναι, ότι λίγο πολύ, όλοι περιμένουμε με προσμονή αυτή την ώρα… Άλλοι γιατί συμμετέχουν στην διαδικασία (οι ίδιοι ή συγγενείς τους) και αγωνιούν για το αποτέλεσμα, άλλοι γιατί έχουν δώσει μάχη στο παρασκήνιο (για ιδιοτελείς λόγους) και περιμένουν να μάθουν, εάν οι κόποι τους έπιασαν “τόπο” και οι υπόλοιποι, γιατί δεν αντέχουν άλλο την πολιτική αντιπαράθεση, που τους τελευταίους μήνες, έχει απ’ άκρη σ’ άκρη, “σκεπάσει” το Νησί, και αναζητούν τη λύτρωση…
Εκτός από τους “φανατικούς”, που σε όποια μεριά και να ανήκουν, θεωρούν δεδομένη την νίκη και (ανώνυμα) θριαμβολογούν στα σχόλια των ιστοσελίδων προσπαθώντας να επηρεάσουν την κοινή γνώμη, οι υπόλοιποι (στην πλειοψηφία τους), κρατούν (και σοφά) “δεμένα τα άλογα” και αρκούνται απλά, σε διερευνητικές συζητήσεις με συγγενείς και φίλους.
«Ποιόν βλέπεις να βγαίνει»; «Ποιος λες θα κερδίσει»; Είναι συνήθως ένα μεγάλο μέρος της κουβέντας, το οποίο, όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών, (αναλόγως την οικειότητα) μετατρέπονται σε: «την τάδε να ψηφίσεις που είναι εξαίρετη επιστήμονας και από καλή οικογένεια» ή «τον τάδε να ψηφίσεις που είναι καλό παιδί και μας έχει βοηθήσει»…
Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ήδη σε εφαρμογή, τα αυτοκίνητα κινούνται με αυτόματο πιλότο, αλλά τα κριτήρια με τα οποία επιλέγουμε πολιτικά πρόσωπα, έχουν κολλήσει στο “παρελθόν” και είναι εκ του αποτελέσματος… “λοιμώδη”. Έχει ποτίσει για τα καλά το DNA φαίνεται και το εμβόλιο δεν έκανε δουλειά…
Και για τις Εθνικές εκλογές, υπάρχουν ελαφρυντικά… Πιο απρόσωπα τα πράγματα, τους υποψήφιους βουλευτές, άντε να τους πετύχεις σε κανένα πανηγύρι, πώς να ξέρεις το ποιόν τους, πώς να ξέρεις τις ικανότητες και τις προθέσεις τους… Στις αυτοδιοικητικές όμως και ιδιαίτερα σε μέρη “μικρά“, όπως είναι η Κως, δικαιολογίες δεν χωράνε! Λίγο πολύ, όλοι ξέρουμε “τι καπνό φουμάρει“ ο καθένας και ενώ το περιθώριο λάθους υπάρχει πάντα (άνθρωποι είμαστε), οι πιθανότητες για μία καλή επιλογή, είναι με το μέρος μας.
Καλή επιλογή για τον Τόπο όμως, όχι για την “τσέπη“ μας, γιατί κάπου εκεί την πατάμε συνήθως! Δύσπιστοι (σε ένα βαθμό δικαιολογημένα) στο μακροχρόνιο πλάνο για το γενικό καλό, κοιτάμε τι μπορούμε να “αρπάξουμε” άμεσα, μέχρι βέβαια το πρόβλημα να έρθει στην πόρτα μας και τότε με μνήμη κοντή, να βγούμε δημόσια, στα μέσα ή στα “σόσιαλ” να ζητήσουμε και τα ρέστα...
«Αλλά αυτοί είμαστε» (οι ψηφοφόροι) που λέει και ο κ. Κουτσούμπας (Γ.Γ. ΚΚΕ) και αναμενόμενα, αυτοί είναι και (κατά πλειοψηφία) οι υποψήφιοι που “εκτρέφει” το σύστημα… Από τα ίδια “υλικά” είμαστε άλλωστε φτιαγμένοι… Σάρκα, αίμα, οστά και μπόλικος εγωισμός…
Και αν τα 3 πρώτα είναι απαραίτητα για την ζωή, εμείς πιο πολύ χρησιμοποιούμε το τελευταίο! Αυτό ορίζει τα κενά αναμεσά μας, αυτό μας διαχωρίζει σε νικητές και χαμένους…
Πόσο “χαμένος” είναι άραγε κάποιος, που έχει πρόθεση και όρεξη να συνεισφέρει στα κοινά και επειδή π.χ. δεν είχε μεγάλο σόι, χρήματα ή “δόντι”, δεν εξελέγη; Και τι είναι τέλος πάντων, αυτό που έχασε, η καρέκλα; Γιατί εάν τον ένοιαζε αυτό, καλώς την έχασε! Εάν θες να βάλεις ένα λιθαράκι σε αυτό τον Τόπο, μπορείς να το κάνεις από οποιαδήποτε θέση. Μπορείς να το κάνεις με την στάση σου στην καθημερινότητα! Είναι εύκολο να αναδείξουμε ένα πρόβλημα, το δύσκολο είναι να βρούμε και να δώσουμε την λύση! Εάν λοιπόν μια μέρα δεις σκουπίδια σε μια παιδική χαρά, μην βγάλεις φωτογραφία, πάρε μια σακούλα και μάζεψε όσα μπορείς… Τα μικρά πράγματα φέρνουν τις μεγάλες αλλαγές και δεν χρειάζεται ούτε δημοτικός σύμβουλος να είσαι, ούτε Δήμαρχος για να τα κάνεις!
Προφανώς και η “φωνή” μεγαλώνει εάν μπεις στο Δημοτικό Συμβούλιο, προφανώς και θα έχεις περισσότερα “εργαλεία” στα χέρια σου εάν εκλεγείς. Τουλάχιστον στα χαρτιά, και φυσικά… μόνο εάν είσαι με την “σωστή” πλευρά! Εάν είσαι με τους “χαμένους” απλά θα περνιέσαι στα “πρακτικά”… Το εκλογικό σύστημα όπως έχει διαμορφωθεί (και ειδικά με τις τελευταίες αλλαγές), ως Σολομώντεια λύση για την εύρυθμη λειτουργία των Δήμων, “σκοτώνει” την Δημοκρατία, εξαλείφοντας τον ρόλο της μειοψηφίας και το “όπλο” για το “φονικό” το έδωσε η ίδια η αντιπολίτευση, με την στάση της, όλα τα προηγούμενα χρόνια (και δεν αναφερόμαστε μόνο στην προηγούμενη 4ετία).
Όταν είσαι αδιάλλακτος και εμμονικός σε απόψεις, που μπορεί να είναι μη εφαρμόσιμες, όταν μονίμως φέρνεις εμπόδια στις διαδικασίες, όταν ο σκοπός σου γενικά, είναι να βάλεις “τρικλοποδιές” στο Δήμο για να το χρησιμοποιείς πολιτικά, τότε γίνεσαι το Νο1 πρόβλημα, όχι μόνο για την εκάστοτε Αρχή, αλλά για το Νησί το ίδιο και φυσικά για τους κατοίκους του!
Εννοείται πως η μειοψηφία είναι πάντα εκεί (και πρέπει να είναι πάντα εκεί) για να ελέγχει, για να “τραβάει το αυτί”, όποτε χρειάζεται, για να καταθέτει σκέψεις και προτάσεις, δεν νοείται όμως να μην απλώνει ποτέ το χέρι… Δεν νοείται να μην μπορούν πολιτισμένα να κάτσουν σε ένα τραπέζι όλοι μαζί, να συσκεφθούν… να συναποφασίσουν… και μια φορά να συμφωνήσουν. Να μιλήσουν όλοι και αυτός με τις 3.000 ψήφους και αυτός με τις 100 και να ακουστούν το ίδιο, με αλληλοσεβασμό! Ποτέ δεν ξέρεις ποιος θα φέρει την ιδέα στο τραπέζι… Υπάρχουν πάντα αξιόλογα στελέχη στην Αντιπολίτευση, που δυστυχώς μένουν αδρανή και ανεκμετάλλευτα, λόγω της στάσης που κρατάει η παράταξη τους!
Συνηθίζουμε να λέμε, ότι μόνο ο πρώτος μένει στην Ιστορία και ότι τον δεύτερο, δεν τον θυμάται κανείς, όμως στην πολιτική αυτό δεν ισχύει (ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να ισχύει)! Ο δεύτερος και ο τρίτος και ο τέταρτος…, μπορεί να έχασαν μια “κούρσα” αλλά (στο σύνολό τους) παραμένουν η φωνή ενός μεγάλου μέρους των συμπολιτών μας και αυτό δεν πρέπει να το υποτιμάει κανείς, ούτε η Πλειοψηφία, ούτε οι ίδιοι οι Επικεφαλής, που πολλές φορές την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια μετά την “ήττα”…
Θα μπορούσαμε βέβαια να μην σπαταλάμε τόση ενέργεια σε όλα αυτά και ως “ενήλικες στο δωμάτιο” να εστιάζουμε στα σημαντικά, χωρίς “βάθρα” και “στέμματα”… Όμως (για όλους) είναι στην μέση το “ΕΓΩ”… Ποιος θα πάρει την δόξα; Ποιος θα πάρει τα εύσημα; Ποιος θα μείνει στην Ιστορία; (φυσικά, και το “παραδάκι” έχει κάπου μια μικρή γωνίτσα σε όλο αυτό…).
Οι μεν (νικητές- Αρχή) ανασφαλείς μην χάσουν τα κεκτημένα (και ολίγον τι εκδικητικοί) , “κλείνουν τα μικρόφωνα” στην μειοψηφία και εκείνοι με την σειρά τους, κάνουν ότι μπορούν (συνήθως γκαρίζουν) για να γίνει αισθητή η παρουσία τους… Τα πρόσωπα αλλάζουν, οι παρατάξεις πάνε και έρχονται, όμως η κατάσταση ίδια (και χειρότερη)! Ένας φαύλος κύκλος, μια “σπείρα θανάτου” για το Νησί και λύση δεν φαίνεται στον ορίζοντα!
Σε αυτή την εκλογική διαμάχη, υπάρχουν βέβαια ιδιαιτερότητες που μπορεί να περιπλέξουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα… Το σενάριο να έχουμε Δήμαρχο για 10 ψήφους παραπάνω (που λέει ο λόγος) από τον 2ο , δεν είναι και επιστημονικής φαντασίας και ένα Νησί χωρισμένο στα 2, δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση, για όποιον κληθεί στο τιμόνι. Λόγω νόμου, θα έχει τα κλειδιά, θα έχει και τις πόρτες, να κάνει ότι θέλει στον Δήμο, όμως δεν θα έχει ένα μεγάλο μέρος του Νησιού…
Υπό την επήρεια του αποτελέσματος και συναισθηματικά πιο ευάλωτος, έστω και για τα μάτια του κόσμου, θα επιδιώξει να απλώσει το χέρι στην απέναντι όχθη… Πολύ πιθανόν, στην δήλωση του μετά το εκλογικό αποτέλεσμα, ο όποιος Δήμαρχος να κάνει λόγο για ενότητα και για Δημοτική Αρχή όλων των Κώων (γνωστή η κασέτα)… Στην πραγματικότητα όμως δεν “πολυσκάει”… Με τον καιρό, θέλοντας και μη, θα γεμίσει περισσότερο τον “σάκο” από το απέναντι “χωράφι”…
Ο ρόλος της μειοψηφίας όμως, υπονομεύεται αρκετά και αυτό ενέχει κινδύνους! Μπορεί σε συνδυασμό οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης, να συγκεντρώσουν μεγαλύτερο ποσοστό από την πλειοψηφία και παρόλα αυτά, να μην έχουν καμία επιρροή στα όσα αποφασίζονται για το Νησί! Και αυτό είναι μόνο η αρχή του προβλήματος…
Όσο η φωνή της “χαμηλώνει”, όλο και πιο “αδιάφοροι” θα γίνονται οι επίδοξοι εκφραστές της, όλο και πιο λίγοι θα τολμούν το διαφορετικό και είναι πολύ πιθανό, να βλέπουμε (όλο και πιο συχνά από εδώ και στο εξής) παρατάξεις “μια χρήσης” ή επικεφαλής “ενός φεγγαριού”, με ότι αυτό συνεπάγεται για την κυβερνησιμότητα, αλλά και την “επιτήρηση” του Δήμου. Ο “διάλογος” (έστω υπό την μορφή της “φασαρίας” που είχαμε μέχρι σήμερα), θα μετατραπεί σε παράσταση για ένα ρόλο, και το έργο άγευστο και βαρετό θα βασανίζει συνεχώς τους ίδιους θεατές… Το “μοντέλο Ερντογάν”, μια “βάρκα” μακριά είναι άλλωστε, και στο Αιγαίο κυκλοφορούν πολλές αυτή την περίοδο…
Η έλλειψη αλληλοσεβασμού “πνίγει” το επίπεδο δεμένο στον πάτο…Τα αξιώματα θα πρέπει να υποστηρίζονται με πράξεις! Δεν υπάρχουν νικητές και χαμένοι, όταν ο στόχος είναι κοινός… Είναι άραγε;;
Καλή επιτυχία και καλή φώτιση, σε όλους τους υποψήφιους!
Καλή ψήφο!!
"ΒτΚ"
