Διαβάσαμε, ακούσαμε και παρακολουθήσαμε δηλώσεις του κ. Δημάρχου, των δημοτικών συμβούλων, των πρώην δημάρχων και τα σχόλια δημοτών για το θεμα της μίσθωσης για 30 χρόνια από τον Δήμο μας των 65 στρεμμάτων ιδιοκτησίας Ελληνικού Δημοσίου στην παραλία της Λάμπης μετα την νέα ΑΒΙΚΩ και μέχρι τον Μύλο από την ΕΤΑΔ.
Η προτεινόμενη μίσθωση (κατά την γνώμη μου) είναι ετεροβαρής. Ο Δήμος δεσμεύεται για 30 χρόνια με ενοίκια ύψους 4,00 εκ. χωρίς να είναι καθαρός ο τρόπος, το περιεχόμενο των έργων και το ύψος των επενδύσεων που θα γίνουν ώστε να μπορεί να προσδιοριστεί η ετήσια απόδοση και κάτ’ επεκταση να αποδειχθεί ο κοινωφελής χαρακτήρας της όλης παρέμβασης-αξιοποίησης της περιοχής.
Ο Δήμος μας διαχρονικά (και εκ του αποτελέσματος), δεν προσπάθησε με οργανωμένα σχέδια και σοβαρές πολιτικές κινήσεις να αποκτήσει κυριότητα της συγκεκριμένης περιοχής. Σταδιακά εκεί έχει εκποιηθεί μεγάλο κομμάτι Δημόσιας ιδιοκτησίας της περιοχής.. Δεν είναι μόνο η πρόσφατη απώλεια των 15 στρεμμάτων της Νέας ΑΒΙΚΩ. Ο χώρος παρακείμενου μεγάλου ξενοδοχείου, επι Δικτατορίας πουλήθηκε σε ιδιωτική εταιρεία που χρηματοδοτήθηκε αδρά για την κατασκευή του. Μάλιστα, όπως το παραδέχεται η ΕΤΑΔ, το ξενοδοχείο έχει καταλάβει τμήμα της δημόσιας έκτασης με κατασκευή αυθαίρετων κτηρίων και φύτευση με ελιές εξαιρείται της ενοικίασης στον Δήμο,
Το συμπέρασμα σήμερα είναι ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει σε προτεραιότητα στην Δημοτική διεκδίκηση δημοσίας περιουσίας. Την περιουσία αυτή κατέγραψαν οι Ιταλοί για δικούς τους σκοπούς. Περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο με τίτλους ιδιοκτησίας κατοχυρωμένη και απαλλαγμένη από την απειλή καταλήψεων και χρησικτησίας από ‘’αρπακτικούς’’ πολίτες. Ο Δήμος της πόλης Κω προικίστηκε με δημοσιά κτήρια με την απελευθέρωση-ενσωμάτωση με πρώτο από όλα με το Δημαρχείο. Οι 5 κοινότητες αντιθέτως δεν πριμοδοτήθηκαν! Εκτός μίας περίπτωσης που αξίζει να αναφέρουμε.
---Η περίπτωση της Κέφαλου: Η Κέφαλος είναι η μονή από τις 6 κοινότητες που έχει προικιστεί από την Ελληνική πολιτεία με σημαντική ακίνητη περιουσία. Στο Κτηματολόγιο υπάρχει καταχωρημένη στην ιδιοκτησία της η ΚΜ 2008 Γαιών Κεφάλου εκτάσεως 40.450 στρεμμάτων που συντελέστηκε με την απόφαση 46296/28-12-1967 του νομάρχη Δωδεκανήσου την περίοδο της Δικτατορίας. Προφανώς με το ‘’αποφασίζειν και διατάσσειν’’!. Οι αφηγήσεις λένε ότι ο τότε (διορισμένος) κοινοτάρχης Ιωάννης .Σεβαστιανός, δάσκαλος, ζώντας την ‘’ένδεια’’ του χωριού του, που υπέφερε από την φτώχεια και την φυγή της μετανάστευσης παρουσιάζοντας την προβληματική κατάσταση στους τότε κυβερνώντες υπέβαλε το αίτημα της παραχώρησης των γαιών Κέφαλου στην κοινότητα με στόχο: την αποκατάσταση των ακτημόνων και την ανάπτυξη της πολύ καθυστερημένης κοινότητας του (σε σχέση με το υπόλοιπο νησί). Δυστυχώς οι άλλοι τότε τοπικοί παράγοντες δεν εκμεταλλευτήκαν το γεγονός και δεν πρόβαλαν ανάλογα αιτήματα, όπως θα έπρεπε.
--- Η πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να αποδεχτεί την ενοικίαση θα έπρεπε να συνοδευτεί με αίτημα εξαγοράς με την όσο το δυνατόν μακροχρόνια εξόφληση του. Η υπό όρους ενοικίαση δεν είναι καλή λύση γιατί υπόκειται σε πολλές πιθανότητες ανάκλησης, μερικής ή ολικής μορφής, όπως προκύπτει από την περιγραφή του συμφωνητικού που έγινε από τον κ. Δήμαρχο.
--- Υπάρχουν όμως και τις αδυναμίες του Δημου μας! Το 1995 αγόρασε το συγκρότημα της βιοτεχνίας ‘’ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΦΑΣΙΟΝΣ’’ που το χρυσοπλήρωσε μάλιστα, με σκοπό να στεγάσει δημόσιες υπηρεσίες (Αστυνομία, Πυροσβεστική …) με ενοικίαση και κάποιες δημοτικές υπηρεσίες ώστε να αποκεντρωθεί η πόλη. Αντί αυτού ακόμη και σήμερα μένει αναξιοποίητο και ίσως καταρρεύσει από την εγκατάλειψη. Την ίδια στιγμή ο Δήμος μας από την μία ενοικιάζει ακίνητα για να στεγάσει το Λιμενικό Ταμείο, την ΚΕΚΠΑΠΥΑΣ, τα ΚΕΠ, κλπ και από την άλλη αφήνει να καταρρέουν ακίνητα του όπως το κτήριο της.
---Θυμόμαστε όλοι την προηγούμενη δημοτική αρχή όπως και η νυν να έχουν συστήσει αντιδημαρχία αξιοποίησης δημοτικής περιουσίας με δύσκολα ορατά αποτελέσματα. Η αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας είναι πρωτεύων θέμα για την ανάπτυξη του νησιού μας. Μέχρι τώρα γίνεται ατομική και αποσπασματική αξιοποίηση με εμπορικά και πελατειακά συμφέροντα μακριά από ένα συνεκτικό σχέδιο στόχων και διαδοχικών βημάτων με συγκεκριμενοποίηση κοστολογημένων προτάσεων.
Δημήτρης Μυλωνάς πολ. μηχ.
