Η νυχτερινή ημισέληνος, σκορπούσε γενναιόδωρα το χρυσάφι της, στη θάλασσα της Μεσογείου. Βραδινή η απόδραση με ένα καλό, Αεροπορικό δίωρο ταξίδι, με τον έμπειρο πιλότο, κ. Γιώργο Χασκάκη.
Όσο μίκρυνε η απόσταση από την Αθήνα, τόσο πλησιάζαμε την φωτισμένη Τύνιδα. Το θρυλικό Τούνεζι, των Ελλήνων σφουγγαράδων και των γενναίων βουτηχτάδων, της Καλύμνου και της Σύμης. Στο Τούνεζι στη Μπαρμπαριά, έβγαζαν σφουγγάρια και μαργαριτάρια.
Η ολόφωτη Τύνιδα η πρωτεύουσα, μας υποδέθηκε μεγαλοπρεπής, φορτωμένη με πλούσια ιστορία και πολύτιμους Αρχαιολογικούς χώρους.
Ξεχωρίζει η θρυλική Καρχηδόνα, που στα ερείπιά της, διαβάζεις τον Ρωμαϊκό και Καρχηδονιακό πόλεμο, με μπροστάρη τον πολέμαρχο, Στρατηγό Αννίβα και τα κατορθώματά του.
Τα περισσότερα Αρχαία είναι σήμερα θαμμένα, κάτω από τα μοντέρνα και τα παλιά Γαλλικά κτήρια. Οι εντυπώσεις που αποκομίζει ο επισκέπτης, από την ηλιόλουστη Βόρεια Αφρικανική χώρα την Τυνησία, είναι ποικίλες.
Η φτώχεια, παρέα με τον πλούτο, η πολυτέλεια κρατά το χέρι της απλότητας, το παλιό συμβαδίζει με το καινούργιο, η θάλασσα της Μεσογείου, χαμογελά στην απέναντι έρημο Σαχάρα.
Η Τυνησία είναι μια χώρα, όπου ο χρόνος κυλά αργά, ευχάριστα και πολύ δημιουργικά.
Έτσι δικαιολογείται το πλήθος των τουριστών, που επισκέπτονται μια χώρα, σχεδόν όση η Ελλάδα, σε έκταση και σε πληθυσμό.
Η περιήγηση μας ξεκίνησε, με τον ικανό αρχηγό τον Μάχρεζ Μπαχρού. Έναν Τυνήσιο μορφωμένο έμπειρο ξεναγό, που μιλά άπταιστα Αραβικά, Αγγλικά, Γαλλικά και πάρα πολύ καλά Ελληνικά.
Αν και ήμασταν ένα γκρουπ από όλες τις ηλικίες, νέους και μεγαλύτερους, η ομάδα έδεσε τόσο καλά, για να περάσουμε ακόμη καλύτερα.
Στην ατέλειωτη διαδρομή, ανάμεσα στους χιλιάδες φοίνικες και στις καταπράσινες οάσεις, ξεχωρίζουν οι μιναρέδες, στα καινούργια και παλιά Τεμένη, όπου ο Μουεζίνης, πέντε φορές την ημέρα, καλεί σε προσευχή τους πιστούς Μουσουλμάνους.
Η χώρα έχει κατά το 99% Μωαμεθανούς, μαζί με ελάχιστους Εβραίους και λίγους Χριστιανούς Ορθόδοξους και Καθολικούς. Έχει και δυο περικαλλείς Καθολικούς Ναούς, έναν στην Καρχηδόνα, και έναν στην πρωτεύουσα Τύνιδα, απομεινάρια της Γαλλικής κυριαρχίας, μαζί με μερικά κτήρια, όπως το Εθνικό Θέατρο.
Αλλά και την Γαλλική γλώσσα, που την μιλούν σχεδόν όλοι οι Τυνήσιοι και την διδάσκονται ακόμη στα Σχολεία.
Η Μεντίνα της Τύνιδας, είναι φορτωμένη με ιστορικά μνημεία, ποικίλες γεύσεις, μαγαζιά με υφάσματα, μπρούτζινα είδη, κεραμικά, υφαντά χαλιά, ρουχισμό, ενθύμια, παραδοσιακά είδη και πλήθος χουρμάδων.
Οι πλούσιες υπαίθριες αγορές, έχουν επίσης ποικιλία εξωτικών φρούτων, θαλασσινών, ψαριών και κρεατικών.
Στο νότιο τμήμα της Τυνησίας, διασχίζοντας την κεντρική οδό, συναντάμε στην περιοχή Ελ Τζεμ, ένα από τα τρία Ρωμαϊκά Αμφιθέατρα, σε άριστη κατάσταση. Τα άλλα δυο είναι, στη Βερόνα της Ιταλίας και το Κολοσσαίο στη Ρώμη.
Στη θέση Μοναστήρ, που πήρε το όνομα του από ένα Παλαιοχριστιανικό Μοναστήρι, συναντάμε το περίτεχνο Μαυσωλείο, του απελευθερωτή της Τυνησίας, από τους Γάλους κατακτητές το 1956. Είναι του πρόεδρου, ΧαμπΊμπ Μπουργκίμπα.
Προχωρώντας ως την ερημική Ματμάτα, θα φιλοξενηθούμε με τσάι δυόσμου και Αραβική πίττα, βουτηγμένη στο ελαιόλαδο, σε ένα από τα πολλά σπίτια, που είναι χωμένα στα βράχια. Είναι τα σπίτια των τρωγλοδυτών.
Πηγαίνοντας στην Ντούζ, την πόλη στην άκρη της ερήμου, έχουμε την εμπειρία να ανεβούμε σε καμήλες, σε άλογο ή σε άμαξες, τα λεγόμενα παητόνια, μέχρι και σε μηχανοκίνητες γουρούνες.
Το σαφάρι στους κυματιστούς λόφους της Σαχάρας με τα τζιπ, είναι συναρπαστικό. Διασχίζοντας αυτή τη χώρα, από την εύφορη πλευρά της, ανάμεσα σε φραγκοσυκιές, θα δούμε απέραντους αμπελώνες, για καλό ντόπιο κρασί και ατέλειωτους ελαιώνες, με μεγάλη παραγωγή ελαιολάδου. Μια σπάνια παρουσία, είναι η τεράστια λίμνη Αλυκή, στη μέση του πουθενά, με το κρυστάλλινο αλάτι της και τις καλύβες των Βεδουίνων, με υφαντά, καμήλες, άλογα και γαϊδουράκια, στην άνυδρη έρημο.
Στην πόλη Τοζέρ, με τα υπέροχα πολυτελή Ξενοδοχεία Αραβικού ρυθμού, θα ζήσουμε παραμυθένιο δείπνο, από τις ‘χίλιες και μια νύχτες’, με ποικίλες ντόπιες νοστιμιές.
Το βουνό Άτλας, κυριαρχεί και χαρίζει τα γυμνά πετρώματα του, από όπου ξεπηδούν μικρά ποταμάκια και καταρράκτες σε μια μαγική όαση. Κάπου στη μέση της ερήμου Σαχάρας, κοντά στην πόλη Ντοζέρ, θα ζήσουμε σε ένα εξωπραγματικό, απόκοσμο σκηνικό, όπου γυρίστηκαν όλα τα επεισόδια από τον πόλεμο των άστρων το 1977.
Μια επίσκεψη στην ιερή πόλη Κάιρουαν, θα μας γυρίσει στα μαγαζιά, με τα μεθυστικά τοπικά αρωματοπωλεία και τα χειροποίητα χαλιά, που κοσμούν στρωμένα τα δάπεδα, στα μεγάλα Τζαμιά.
Η πόλη Χαμαμέντ, είναι μια τουριστική παραθαλάσσια πόλη, με θαυμάσια μαρίνα, που την βρέχει η Μεσόγειος και έχει δεκάδες ξενοδοχεία. Παραθαλάσσιο είναι και το τουριστικό -Ελ Σιντ Μπου Σαίντ,- με τα χαρακτηριστικά χρώματα, μπλε στα πορτόφυλλα και λευκό στους τοίχους, θυμίζοντας σε όλους ένα Κυκλαδίτικο τοπίο.
Η περιήγηση είχε από όλα και ζωολογικό κήπο, και παραδοσιακό Μουσείο, που αναπαριστά τον τρόπο ζωής των κατοίκων, καθώς και ένα άλλο Μουσείο το Μπαρντό, με την πλούσια συλλογή ψηφιδωτών.
Το ηλιοβασίλεμα είναι μαγευτικό, στις μοναδικές ακρογιαλιές της Τυνησίας και η φεγγαρόλουστη νύχτα, συντροφεύει τις βραδινές πτήσεις επιστροφής, στην Μεσογειακή Ελλάδα, με διαφορά ώρας, δυο ωρών.
Γενικά η Τυνησία, εκτός από μια όμορφη και φιλόξενη χώρα, με ενδιαφέροντα αξιοθέατα, είναι πάρα πολύ φθηνή, αφού ένα ευρώ ισοδυναμεί περίπου με τρία δηνάρια.
Με πενήντα ευρώ παίρνεις εκατόν εξήντα πέντε δηνάρια. Αν και το νερό είναι πολύ φθηνό πίνεται πάντα εμφιαλωμένο, γιατί είναι υφάλμυρο.
Σχετικά με την Εκπαίδευση, η χώρα έχει πολλά Εκπαιδευτήρια, καθώς και αρκετά Κέντρα Υγείας, για την Υγεία των κατοίκων της.
θαλασσινά και τα ψάρια, τα πουλερικά μαζί με το κρέας, από αρνί, καμήλα και λίγο βοδινό, αποτελούν την κυριότερη τροφή, με ιδιαίτερες πικάντικες γεύσεις, από την πληθώρα των μπαχαρικών. Όμως δεν υπάρχει το χοιρινό κρέας, αφού το ιερό Κοράνιο το απαγορεύει. Η Τυνησία είναι ημιπροεδρική Δημοκρατία, με επίσημη γλώσσα τα Αραβικά. Έχει στην κόκκινη σημαία της την ημισέληνο, σχεδόν παρόμοια με της Τουρκίας.
Από το γύρο της Τυνησίας, θα μας μείνουν αξέχαστα τα Ελληνικά, των καλόκαρδων Τυνήσιων, υπαίθριων μικροπωλητών. Μας φώναζαν, καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα, χρόνια πολλά, καλή χρονιά, έλα μέσα Μαρία.
Ακόμη ακούστε, Παπανδρέου, Μιμή, βας βας ο Παρασκευάς, μπράβο Ρούλα και Αθήνα, Ακρόπολη. Προπάντων όμως θα μας συνοδεύουν οι ωραίες εικόνες, που θα μας καλούν να επισκεφτούμε ξανά, αυτή την Μεσογειακή, όμορφη και φιλική κοντινή χώρα.
Ξανθίππη Αγρέλλη (Κως -22 Απριλίου -2024)
