Ο Αντώνης Αβρίθης από την Κω δεν πίστευε ποτέ ότι θα μπορούσε να ασχοληθεί επαγγελματικά με την επιστήμη της παλαιοντολογίας, βλέποντας ότι στην Ελλάδα ο συγκεκριμένος κλάδος δεν διαθέτει σχολές και θέσεις εργασίας σε σχέση με τις χώρες του εξωτερικού.
Καλό όμως είναι να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή...
Από τα παιδικά του χρόνια στο νησί των Δωδεκανήσων, τότε που λάτρευε να παίζει με φιγούρες δεινοσαύρων· από τα χρόνια του Γυμνασίου, όταν για να αντιμετωπίσει την ανία διάβαζε από το βιβλίο της Βιολογίας το εκτός ύλης κεφάλαιο με τη θεωρία του Δαρβίνου· από εκείνη τη βόλτα που έκανε με τον πατέρα του, τότε που εντόπισε δύο απολιθωμένα στρείδια σε ένα χωράφι στην Αντιμάχεια της Κω. Έκτοτε, άρχισε να διαβάζει επιστημονικές έρευνες, να έρχεται σε επαφή με ξένους ερευνητές και, τελικά, τον περασμένο Σεπτέμβριο, 20 ετών πια, ανακάλυψε ένα νέο είδος σαλιγκαριού, το οποίο πήρε τιμητικά το όνομά του.
Από κάποιες παλιότερες έρευνες στο πεδίο της παλαιοντολογίας για την Κω προκύπτει ότι στο νησί υπήρχαν κάποτε λίμνες, στις οποίες ζούσαν αρκετά ενδημικά είδη. «Σ’ εκείνα τα μέρη που ήταν λίμνες, εγώ ξεκίνησα να συλλέγω γαστερόποδα, κοσκίνιζα τα μέρη όπου υπήρχε τρεχούμενο γλυκό νερό και ξαφνικά βρήκα ένα μικροσκοπικό γαστερόποδο. Το έστειλα στον ερευνητή Βόλφγκανγκ Φίσερ, με τον οποίο συνεργαζόμασταν πάνω σε μια έρευνα για τα ζωντανά γαστρόποδα γλυκού νερού, εκείνος συμβουλεύτηκε τους συναδέλφους του και δεν βρήκαν άλλο παρόμοιο είδος – κάπως έτσι τελικά πήρε το όνομά μου: Radomaniola avrithisi». Κατά κάποιον τρόπο, πραγματοποίησε ένα όνειρό του, που συμβαδίζει με την πρακτική του Δαρβίνου να πηγαίνει σε ένα μέρος με ανεξερεύνητα σημεία ανακαλύπτοντας νέα είδη. «Νιώθω ότι είμαι τυχερός και ότι μου πάει αυτό με το οποίο ασχολούμαι. Δεν είναι ένας εύκολος ούτε ένας στρωτός δρόμος που πηγαίνει κάπου, αλλά είναι ένας που φτιάχνεται στην πορεία».
Τη δυσκολία αυτού του δρόμου την είχε αντιληφθεί από τότε που προσπάθησε να ανοίξει το πρώτο παλαιοντολογικό μουσείο της Κω με ευρήματα που είχε συλλέξει ο ίδιος και άλλοι ερευνητές. Το μουσείο δεν υλοποιήθηκε, καθώς ο Αντώνης συγκρούστηκε με τους τοπικούς παράγοντες του νησιού. Η συλλογή παραμένει στους διαδρόμους του Γυμνασίου όπου κάποτε φοιτούσε. Παρ’ όλα αυτά δεν το βάζει κάτω, κι ας μένει τώρα στους Αμπελοκήπους της Αθήνας. Πιστεύει και ελπίζει στη δύναμη της γενιάς του. «Νιώθω πως οι γύρω μας προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πράγματα. Αν όμως οι νέοι καταλάβουν τη δύναμή τους και το τι μπορούν να κάνουν σε αυτή την ηλικία, τα πράγματα θα είναι διαφορετικά», λέει με αυτοπεποίθηση. Θαρρώ πως έχει δίκιο.
Για βιοποριστικούς λόγους, όπως λέει, σπουδάζει στο Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, αλλά παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα Γεωλογίας στο Aνοιχτό Πανεπιστήμιο της Βρετανίας. Η μέρα κυλάει στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου, με βόλτες στα πάρκα της Αθήνας, με κάποια έξοδο με την κοπέλα του στην Πλάκα ή στου Ψυρρή.
Επίσης, τον τελευταίο καιρό επικοινωνεί με επιτυχία την επιστήμη της παλαιοντολογίας μέσα από το κανάλι του Palaiopaido σε TikTok και YouTube. «Όπως όλοι ξέρουν για την αρχαία Ελλάδα, γιατί να μην μπορούν να μάθουν και για την προϊστορική Ελλάδα; Είμαστε μια χώρα με μεγάλη ευαισθησία στον αρχαίο πολιτισμό, αλλά ελάχιστοι κατανοούν την παλαιοντολογία και ακόμα πιο λίγες είναι οι δομές που φιλοξενούν τέτοια κληρονομιά. Πραγματικά, είναι ένα αντικείμενο που μπορεί να αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις».
Πηγή: kathimerini.gr
