Πραγματικά δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω. Ίσως από ένα μεγάλο «μπράβο» στη δημοτική αρχή γιατί χρειάζεται πραγματικό ταλέντο για να κάνεις τη ζωή σε μια πόλη χειρότερη από αυτό που ήδη ήταν.
Το μαρτύριο δεν έχει τελειωμό. Από τη μια η δημοτική αστυνομία αιχμή του δόρατος της διοίκησης κυνηγάει με ευλάβεια τα μονά-ζυγά στην Ελ. Βενιζέλου. Γιατί αν δεν κόψεις κλήση σε ένα αυτοκίνητο που παρκάρει 20 λεπτά εκτός σειράς, πώς θα φανεί ότι δουλεύεις; Η πόλη μπορεί να διαλύεται, αλλά το πρόστιμο να πέφτει, ε; Αυτά είναι αποτελεσματικότητα.
Από την άλλη, η υπηρεσία καθαριότητας, άλλη μια όαση λειτουργίας φροντίζει να μας μοιράζει ειδοποιήσεις για το πότε και πού να πετάμε τα σκουπίδια μας. Όχι, όχι για να τα μαζέψει. Για να μας υπενθυμίσει ότι τα σκουπίδια είμαστε εμείς, που περιμένουμε να υπάρξει κάποιο ίχνος λογικής.
Γιατί αν σεβαστείς την «οδηγία» και πας να πετάξεις τα σκουπίδια σου στον κάδο, το πιο πιθανό είναι να βρεθείς μπροστά σε άδειο πεζοδρόμιο. Όχι επειδή καθάρισε κανείς μη γελιόμαστε. Αλλά επειδή κάποιον ενοχλούσε η παρουσία των κάδων και η δημοτική αρχή πάντα πρόθυμη να ικανοποιήσει επιλεκτικά παράπονα τους εξαφάνισε. Πού τους έβαλαν; Σε θέσεις στάθμευσης. Φυσικά. Δύο σε ένα: ούτε σκουπίδια να πετάξεις, ούτε αυτοκίνητο να παρκάρεις. Μια πόλη που σε κλωτσάει όπου κι αν πας.
Κι όλα αυτά στον αυτόματο. Διοίκηση ανύπαρκτη. Σχέδιο μηδέν. Κανείς δεν ξέρει ποιος αποφασίζει, ποιος ευθύνεται, ποιος κάνει τι. Εκτός αν πρόκειται να ρίξουν ευθύνη αλλού τότε όλοι ξέρουν να δείχνουν με το δάχτυλο. Όμως όταν φτάνει η ώρα να αναλάβουν, να κάνουν το αυτονόητο, να δώσουν λύση, εξαφανίζονται. Όπως οι κάδοι. Όπως η λογική. Όπως η στοιχειώδης φροντίδα για την πόλη.
Και λυπάμαι. Λυπάμαι για το νησί μας. Όχι γιατί δεν αξίζει καλύτερα αλλά γιατί κυβερνιέται από ανθρώπους που δεν μπορούν, δεν θέλουν ή δεν ενδιαφέρονται. Λυπάμαι που φτάνω να γράφω με τέτοιο ύφος αλλά αν δεν μιλήσεις με ειρωνεία, με τι να μιλήσεις; Με ευγένεια; Αυτή εξαντλήθηκε στην πρώτη θητεία.
Λυπάμαι. Και ντρέπομαι. Γιατί όση ανοχή δείχνουμε, τόση απαξίωση εισπράττουμε.
Αναγνώστρια