Η σημερινή μέρα, η 8η Μαρτίου, η οποία έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, δεν είναι μέρα γιορτής, αλλά ημέρα τιμής για τους αγώνες που έχουν δώσει οι γυναίκες ανά τους αιώνες και συνεχίζουν να δίνουν καθημερινά για την κατάκτηση της ίσης μεταχείρισής τους και την εξάλειψη των κάθε είδους διακρίσεων και της έμφυλης βίας.
Όσο κι αν θεωρούμε ότι στον 21ο αιώνα οι κοινωνίες, τουλάχιστον οι δυτικές, έχουν προοδεύσει και η ισότητα των φύλων είναι δεδομένη και θεσμοθετημένη, ωστόσο καθημερινά μαθαίνουμε ή, ακόμα χειρότερα, βιώνουμε, περιστατικά άνισης μεταχείρισης, διάκρισης με βάση αποκλειστικά και μόνο το φύλο, κακοποίησης και βίας.
Είναι γεγονός ότι οι γυναίκες δεν έχουν ίσες ευκαιρίες στον επαγγελματικό στίβο, αμείβονται λιγότερο σε σχέση με τους άνδρες, επωμίζονται, συνήθως, όλα τα οικογενειακά βάρη και την ανατροφή των παιδιών, γίνονται δέκτες λεκτικής και σωματικής βίας, ακόμα και μέσα στο ίδιο το περιβάλλον τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι 1 στις 3 γυναίκες στην Ευρώπη έχει υποστεί σωματική ή και σεξουαλική βία. Είναι τραγικό το γεγονός ότι το 2021 συνολικά 17 γυναίκες στη χώρα μας υπήρξαν θύματα εγκληματικής ενέργειας εκ μέρους των συντρόφων τους και έχασαν τη ζωή τους.
Ωστόσο, απέναντι σε όλα αυτά που μαθαίνουμε και βιώνουμε καθημερινά και που μας γυρίζουν δεκαετίες πίσω, υπάρχει σήμερα μεγαλύτερη μαζικότητα στο κίνημα του φεμινισμού, περισσότερη διεκδίκηση και νομοθετική προστασία, λιγότερη ανοχή σε κάθε είδους φαινόμενα διακρίσεων. Οι γυναίκες αγωνίζονται, δημιουργούν, διαπρέπουν σε οποιονδήποτε τομέα, παρά τις αντιξοότητες, ως εργαζόμενες, ως νοικοκυρές, ως μητέρες, ως σύντροφοι, ως άνθρωποι. Χιλιάδες τα παραδείγματα, συνέχεια μπροστά μας.
Είναι γεγονός ότι όταν οι γυναίκες ενώνονται, η φωνή τους είναι πιο δυνατή. Όταν οι άνθρωποι ενώνονται, η φωνή τους είναι πιο δυνατή.
Πράγματι, παρά τους αγώνες και την αδιαμφισβήτητη πρόοδο, οι ανισότητες δεν έχουν εξαλειφθεί, είναι δίπλα μας. Και δεν θα εξαφανιστούν ούτε σε μία μέρα ούτε μόνο με ευχολόγια, χωρίς έργα και πράξεις απτές. Χρειάζεται καθημερινός αγώνας και παιδεία. Παιδεία.
Εμείς οι ίδιοι να είμαστε παράδειγμα για τους νέους και τα παιδιά μας με τη συμπεριφορά μας που δεν θα αναπαράγει κανένα στερεότυπο και δεν θα ανέχεται κανενός είδους διάκριση και ανισότητα. Και παράλληλα, το σχολείο, που πρέπει να είναι χώρος ασφαλής και ανοικτός για εποικοδομητικό διάλογο και για ουσιαστική προσέγγιση των νέων, ώστε να καλλιεργηθεί και να γίνει βίωμά μας η ισότητα όλων.
Είναι αλήθεια πως ο δρόμος προς την πραγματική ισότητα και την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων είναι μακρύς και δύσκολος. Όμως, όλοι μας μπορούμε να βάλουμε το μικρό μας λιθαράκι, για να ζήσουν οι επόμενες γενιές σε μια καλύτερη κοινωνία. Η κάθε μικρή προσπάθεια του καθενός μας ως φόρος τιμής στις γυναίκες που αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται καθημερινά, ως δώρο μας για τις γυναίκες της ζωής μας.
Με εκτίμηση,
Η Πρόεδρος του Βακούφ Κω
ΚΟΤΖΑΟΓΛΑΝ ΕΛΒΑΝ
