Την ώρα που ο μισός και πλέον πλανήτης (4,5 δισεκατομμύρια),είναι εγκλωβισμένος στα σπίτια του και όλοι ταξιδεύουμε με ένα πλοίο σε αχαρτογράφητα νερά, η ανησυχία όλο και γιγαντώνεται. Όσο ο χρόνος γυρίζει αργά στο ρολόι του τοίχου, κρατώντας στην παλάμη του σαν χάντρες από κομπολόι τις ώρες και τις μέρες, τόσο αργεί να έλθει η πολυπόθητη θεραπεία. Είτε σαν εμβόλιο για την πρόληψη, είτε σαν ευεργετικό φάρμακο, για την ίαση αυτής της φοβερής πανδημικής ασθένειας. Οι μέρες πέφτουν, σαν κιτρινισμένα ξερόφυλλα από τα δένδρα και οι μήνες που ακολουθούν, δεν δείχνουν σημάδια ελπίδας, για πλήρη απαλλαγή από την κατάρα του 21 αιώνα. Ο προσωπικός οικιοθελής ή επιβαλλόμενος από την Πολιτεία, εγκλεισμός στο σπίτι μας, ένα σκοπό έχει. Να προστατεύσει εμάς και τους γύρω μας, από την ταχύτατα εξαπλωμένη πανδημία. Βέβαια, έχουμε τόσα πολλά να κάνουμε και να μοιράσουμε τις ώρες μας, ανάμεσα στις σπιτικές δουλειές του νοικοκυριού και στα ευχαρίστα χόμπι μας. Ακόμη να απολαύσουμε πιο ζεστές στιγμές και ευχάριστη οικογενειακή συντρόφια, με τους οικείους μας. Σίγουρα δεν θα μας λείψει τίποτα, από το καθημερινό μας πρόγραμμα, το φαγητό ή τον ήσυχο ύπνο μας. Θα μας λείψει όμως, η συνήθης κοινωνική ζωή και η επικοινωνία με τους συμπολίτες μας. Όπως η φλυαρία των φίλων μας στις καφετέριες, η κουβεντούλα των συνδαιτυμόνων μας, στα εστιατόρια. Οι φωνές των παιδιών, στις αλάνες και στις αυλές, τα απογεύματα ή τα μεσημέρια, στις ώρες κοινής ησυχίας.
Θα μας λείψουν οι κουρασμένοι υπάλληλοι, των Δημοσίων Υπηρεσιών και των Τραπεζών. Οι πλανόδιοι πραματευτές των δρόμων, που θα προσπαθήσουν να μας πείσουν για να ξεπουλήσουν την πραμάτεια τους. Τα υπαίθρια, ψαράδικα του λιμανιού. Επίσης οι ποικίλες Δημόσιες εκδηλώσεις ανησυχίας και συνωστισμού, στις διάφορες αίθουσες. Οι ρομαντικές βραδιές, στο Σινεμά Ορφέας. Θα μας λείψουν τα Σχολεία με τις εκδρομές τους, τις παρελάσεις και την ατέλειωτη φλυαρία των παιδιών, στα διαλλείματα. Θα μας λείψει η νυχτερινή βόλτα, γύρω από το φωτισμένο πέταλο του νησιώτικου λιμανιού ή σε μια από τις αμμουδερές παραλίες, του Αιγαιοπελαγίτικου νησιού μας. Θα επιθυμήσουμε, τους συγγενείς και φίλους, να μπαινοβγαίνουν από τα σπίτια μας, φορτωμένοι με γλυκά και με πολύ παραφουσκωμένο κουτσομπολιό.
Θα μας λείψει το κομμωτήριο, αλλά και το συνηθισμένο κούρεμα στο ανδρικό μπαρμπέρικο.
Θα επιθυμήσουμε τόσο μια ποδηλατάδα, στους ποδηλατοδρόμους και την άνετη βόλτα μας στα μαγαζιά, με τις ατέλειωτες ώρες για ψώνια, είτε σε τρόφιμα, είτε σε ρούχα και παπούτσια.
Θα αναζητήσουμε τις συναθροίσεις στις Εκκλησιές, με τους ύμνους να πλημυρίζουν τον Ιερό χώρο και τη γλυκόλαλη καμπάνα, να μας καλεί. Θα μας λείψουν και οι ευλαβείς κυρίες, που πάνε εγκαίρως για να κλείσουν δυο-τρεις θέσεις, ρεζέρβα και αρνιόνται να τις παραχωρήσουν. Μα πιο πολύ, θα νοσταλγήσουμε την Λαμπρή. Εφέτος την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, δεν φτιάξαμε φούντες, με τη μεθυστική μυρωδιά του δυόσμου και της βιολέτας, ούτε θα πλέξουμε Βάγενους Σταυρούς για το καλό, την Κυριακή των Βαΐων. Δεν παρακολουθήσαμε τις Κυριακάτικες, Θείες Λειτουργιές της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ούτε θα παρακολουθήσουμε ευλαβικά και τις Ιερές Ακολουθίες, της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας. Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, θα στερηθούμε την Αγία Ακολουθία του Νυμφίου και την Μεγάλη Τετάρτη την Ακολουθία του Ευχελαίου και του Αγίου Μύρου. Την Μεγάλη Πέμπτη, δεν θα ακούσουμε τα Δώδεκα Ιερά Ευαγγέλια, την πάνσεπτη Ιερή Ακολουθία του Εσταυρωμένου και την θλιμμένη ημέρα της Αγίας και Μεγάλης Παρασκευής. Το στόλισμα και την περιφορά των Επιταφίων. Θα μας λείψει η μεσονύχτια, πανηγυρική γιορτινή βραδιά με το Άγιο Φως και το Χριστός Ανέστη, καθώς και η Λαμπροφόρος Δεύτερη Ανάσταση, με τα μοναδικά Αναστάσιμα τροπάρια.
Βέβαια σαν νοικοκυρές και τα κουλουράκια μας θα κάνουμε και τις λαμπρόπιττες μας και τα κόκκινα αυγά, θα βάψουμε και θα τα τσουγγρίσουμε οικογενειακά και τα ψητά μας θα τα ψήσουμε. Δεν μπορούμε όμως να πλησιάσουμε ούτε τα Εξωκλήσια, για να ανάψουμε ένα κεράκι για τις Άγιες ημέρες. Ούτε στα κοιμητήρια μπορούμε να πάμε, για να μεταφέρουμε στους κεκοιμημένους την χαρά της Ανάστασης.
Οι απαγορεύσεις και ο φόβος του θανατηφόρου κοροναιού, κυρίεψαν τους πάντες και τα πάντα και ανέτρεψαν τους κανονικούς ρυθμούς της ζωής.
Ερήμωσαν οι δρόμοι, σιώπησαν οι Πλατείες, έκλεισαν τα καταστήματα, πλήττοντας την οικονομία, το εμπόριο και τον τουρισμό.
Γιατί ο θανατηφόρος ιός, ξεκίνησε από την άλλη άκρη της γης, την Κίνα και γρήγορα άπλωσε το θανατηφόρο πέπλο του, σε όλο τον πλανήτη Γη.
Τελικά, ‘Είμαστε ελεύθεροι πολιορκημένοι, αλλά σε λίγο θα είμαστε ελεύθεροι και υγιείς,’ όπως τόνισε και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, σε ένα από τα τελευταία διαγγέλματά του.
Ξανθίππη Αγρέλλη
