Τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων μας, που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα ευγενή ή ‘βάρβαρα’, εξακολουθούν να υπάρχουν και να αποτελούν αντικείμενο συζητήσεων.
Με τον όρο έθιμο, εννοούμε την κοινωνική συνήθεια, δηλ μια δραστηριότητα, που συνήθως είθισται να επαναλαμβάνεται, σε σταθερό χρόνο και τόπο. Τα ήθη είναι οι άγραφοι νόμοι μιας κοινωνίας, που ορίζουν συναισθηματικά την λειτουργία της, ανάλογα την σωστή ή λανθασμένη συμπεριφορά και τις δράσεις της.
Όλοι όσοι αγαπάμε τα ζώα, ως φιλόζωοι τα συμπονάμε πολύ, γιατί είναι θύματα των ανθρώπων και κυρίως δυο βασικών εθίμων της κοινωνίας μας.
Του τοπικού ‘βάρβαρου’ εθίμου των χοίρο- σφαγείων και του Πανελλήνιου εθίμου του Πάσχα, με την σφαγή των αμνοεριφίων.
Κατά τις Χριστουγεννιάτικες Γιορτές, έχουμε κυρίως την σφαγή των πουλερικών. Πουλερικά έσφαζαν ιδίως κοκόρια, και σε ονομαστικές γιορτές, καθώς και στη θεμελίωση των σπιτιών.
Αυτά τα ‘βάρβαρα’ έθιμα, είναι βαθιά ριζωμένα στον πατροπαράδοτο και παμπάλαιο, παραδοσιακό τρόπο ζωής των κάτοικων της υπαίθρου, των χωριών, αλλά και των πόλεων. Παράλληλα υπάρχουν και σε άλλες χώρες, όπως στην Αμερική, όπου την Ημέρα των Ευχαριστιών μερικές μέρες πριν τα Χριστούγεννα, θυσιάζονται αρκετά πουλερικά. Τα ζώα ανέκαθεν αποτελούν μέσο συντροφιάς και ψυχαγωγίας των ανθρώπων, ως κατοικίδια, που πολλές φορές γίνονται θύματα άκαρδης εγκατάλειψης ή σκληρού βασανισμού, από τους ιδιοκτήτες τους.
Σε πολλές χώρες, τα ζώα προστατεύονται ως ιερά από τις θρησκείες που επικρατούν, όπως στην Ινδία οι αγελάδες, κατά τον Ινδουισμό και στην Κίνα οι πίθηκοι, κατά τον Βουδισμό.
Γνωρίζουμε ότι μερικά ζώα, τα χρησιμοποιούν για διασκέδαση, όπως στις Ταυρομαχίες στην Ιβηρική, δηλ στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, αλλά και στο μακρινό Μέξικο. Συνηθισμένες επίσης σε πολλές χώρες, δίχως να έχουν καταργηθεί, είναι οι αλεκτορομαχίες, δηλ οι κοκορομαχίες και οι κυνομαχίες, δηλ οι σκυλομαχίες. Όπως παλιότερα το έθιμο του αρκουδιάρη (φωτο).
Ακόμη η παράνομη αγοροπωλησία ζώων, η εξόντωση των ελεφάντων για τα ελεφαντόδοντα τους, η σφαγή των νηπίων της φώκιας, για τη γούνα τους και η απεχθής αιχμαλωσία πουλιών και ζώων, στο Τσίρκο, σε πάρκα και σε ιδιωτικούς χώρους, βλέπουμε ότι συνεχίζεται ανενόχλητη.
Αν θα επισκεφθούμε ορισμένες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, θα δούμε ότι υπάρχουν τα Μουσεία του τρόμου. Έχω επισκεφθεί στο Παρίσι στη Γαλλία και στην Πράγα στη Τσεχία, δυο μεγάλα Μουσεία τρομερών βασανιστηρίων, που τα ξαναζωντανεύουν με μηχανική υποστήριξη. Εκεί θα διαπιστώσετε, το μέγεθος της αγριότητας του ανθρωπίνου γένους. Θα δείτε πως οι άνθρωποι, βασάνιζαν με χιλίους δυο σκληρούς τρόπους, τους τιμωρημένους και τους παραβάτες συνανθρώπους τους, μαζί δε και τα ζώα. Αυτά όταν τα χρησιμοποιούσαν για τα ανθρώπινα βασανιστήρια, τα τελείωναν με τον ίδιο τρόπο, όπως και στις Ρωμαϊκές αρένες, στο Κολοσσαίο. Βλέπουμε λοιπόν το απύθμενο μέγεθος της σκληρότητας του ανθρώπου, που αφού υπέβαλλε σε φρικτά βασανιστήρια μέχρι θανάτου, τον συνάνθρωπο του δεν δίσταζε να τα επαναλάβει και στα αθώα ζώα. Περιμένουμε λοιπόν, το ανθρωποειδές αυτό να λυπηθεί τα κάθε είδους ανυπεράσπιστα πλάσματα; Άλλωστε είναι γνωστή η ρύση, που επικρατεί. ‘Γνώρισα τους ανθρώπους και τελικά, αγάπησα τα ζώα’.
Από καταβολής κόσμου ο άνθρωπος είναι άπληστος, αχόρταγος και παμφάγο ζώο, κυρίως δε κρεοφάγο, σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Θα αναφερθούμε και σε περιπτώσεις ανθρωποφαγίας, από τους πρωτόγονους, απολίτιστους, κανίβαλους που κυνηγούσαν εκτός από τα ζώα και τους συνανθρώπους τους.
Παρότι ο Δημιουργός, μέσα από τους Λόγους και τις Θρησκείες, έδωσε αυστηρή Εντολή να αγαπάμε, να φροντίζουμε και να προστατεύουμε τα ζώα, εμείς αντίθετα δεν σταματάμε να τα κυνηγάμε, να τα σκοτώνουμε και να τα χρησιμοποιούμε με κάθε τρόπο, για την επιβίωση την δική μας και μόνον αυτή.
Αναφορικά με το πρωτόγονο απομεινάρι, το κυνήγι, που πολλοί ζητούν να απαγορευθεί, αυτό έχει τους δικούς του κανόνες υπό την νομοθεσία της Πολιτείας. Βεβαία είναι σκληρό ο άνθρωπος να σημαδεύει στον φτερό, τα ανυποψίαστα πουλιά, που πετούν στον αέρα και μετά το κυνηγόσκυλο να τα αποτελειώνει και να του τα φέρνει. Το ίδιο συμβαίνει, όταν ο τρομαγμένος λαγός, κοιτάζει τον θύτη του στα μάτια και εκείνος του τινάζει την τουφεκιά, ενώ το κυνηγόσκυλο σπεύδει να του φέρει το τρόπαιο.
Όμως το κυνήγι υπάρχει νόμιμα, σε ορισμένες κυνηγητικές περιόδους και περιοχές, χωρίς να έχει απαγορευθεί. Το ίδιο και χειρότερο σκηνικό συμβαίνει στην Αγγλία, όπου οργανώνεται ολόκληρη κυνηγετική εξόρμηση, με εκπαιδευμένα σκυλιά και αλεπούδες, για το χόμπι των Άγγλων ευγενών.
Από την θυσία του Αβραάμ με το κριάρι, μέχρι τον αμνό του Πάσχα των απανταχού Χριστιανών, τα ζώα θα συνεχίζουν να θυσιάζονται και να αποτελούν θύματα των ανθρώπων. Δεν έχει σημασία αν η θανάτωση τους γίνεται βίαια, βασανιστικά με αργό θάνατο και επώδυνα, με τα μαχαίρια ή ανώδυνα με σύγχρονα μέσα σφαγής. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε υπεύθυνοι διότι αντί να τα φροντίζουμε, τους αφαιρούμε το δικαίωμα ζωής στον πλανήτη, με τον κίνδυνο πολλά από αυτά τα είδη, να έχουν εξαφανιστεί. Επειδή λοιπόν, κατά το μεγαλύτερο μέρος στον κόσμο, οι άνθρωποι τρέφονται με κρέας, είναι πολύ δύσκολο να απαγορευθεί η κρεοφαγία.
Θα κλείσουν οι ψησταριές, τα σουβλατζίδικα, τα κρεοπωλεία, θα απαγορευθεί το κυνήγι, θα σταματήσει η εκτροφή ζώων και πουλερικών με βιομηχανικό τρόπο, θα παγώσουμε την κτηνοτροφία; Τι από όλα αυτά; Τότε θα χαθούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας και φυσικά οι άνθρωποι θα επαναστατήσουν, αν τους στερήσουν το κρέας διεκδικώντας το.
Ας μην μιλάμε λοιπόν εκ του ασφαλούς, για ρομαντικούς στόχους, απραγματοποίητους και για ενέργειες μη ρεαλιστικές στον καιρό μας.
Πάντα οι άνθρωποι μέχρι και σήμερα, τα ζώα τα χρησιμοποιούσαν για τις δουλειές, τις μεταφορές και τις μετακινήσεις τους. Φυσικά και για την τροφή τους. Τα ‘βάρβαρα’ όπως χαρακτηρίζονται τα παραδοσιακά χοίρο-σφάγια, εξασφάλιζαν την κουμπάνια, δηλ τα αποθέματα σε κρέας, για όλη την οικογένεια, κατά τους νεκρούς και ψυχρούς μήνες του Χειμώνα. Αυτά τα έθιμα των προγόνων μας είναι δύσκολο να τα καταργήσουμε, αλλά με την πάροδο του χρόνου σταδιακά χάνονται. Εξάλλου μερικοί ντόπιοι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, θέλουν να τα κρατούν ζωντανά αναβιώνοντας τα.
Φρικτά βασανιστήρια, υπέστησαν πολλά ζώα μαζί με τα αφεντικά τους, κατά την Ιερά Εξέταση, από Καθολικούς Χριστιανούς μιμούμενους, τις ανθρωποθυσίες που έβαζαν στην πυρά τους ανθρώπους, στο καιρό του Ιπποκράτη. Έτσι οι ‘πιστοί’ φανατικοί ιερωμένοι, έκαιγαν ζωντανούς στην πυρά τους ‘άπιστους’. Επίσης στην Αγγλία οι Προτεστάντες Χριστιανοί, έκαιγαν και τις ονομαζόμενες μάγισσες, μαζί με τις γάτες τους, ιδίως αν ήταν μαύρες. Τις θεωρούσαν και αυτές μαγικές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις σημερινές ανθρωποθυσίες, στο βωμό σκοτεινών αιρέσεων.
Σε φρικτά βασανιστήρια, όχι μόνο ζώων, αλλά και αθώων ανθρώπων, είχαν επιδοθεί και οι Χριστιανοί Προτεστάντες και Καθολικοί οι Γερμανοί στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 6,5 εκατομμύρια αθώοι Εβραίοι, βασανιστήκαν φρικτά, στο Ολοκαύτωμα, γιατί είχαν την ατυχία να γεννηθούν Ιουδαίοι. Άλλο 1,5 εκατομμύριο άμαχοι, ακολούθησαν την τύχη τους, στα φρικιαστικά εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας, επειδή ήταν ανάπηροι, Ρομά, Αθίγγανοι και ομοφυλόφιλοι και δεν τους ενέκριναν.
Μαζί τους, βασάνιζαν και σκότωναν και τα κατοικίδια τους.
Ας εξαντλήσουμε λοιπόν την ευαισθησίας μας, στα άμοιρα ζώα και παράλληλα, ας αναρωτηθούμε μέχρι σήμερα πόσοι άνθρωποι και ζώα βασανιστήκαν και εξοντώθηκαν, εκτός από τις φυσικές καταστροφές, στους τελευταίους σύγχρονους πολέμους;
Όπως στο Βιετνάμ, στη Μέση Ανατολή στην Κύπρο, στη Σερβία, όπου εξολοθρεύονταν και βομβαρδίζονταν όχι μόνο ο άμαχος πληθυσμός, άλλα μικρά παιδιά και αθώα ζώα;
Την ιδία σκληρότητα βιώνουμε καθημερινά, με φρικτά εγκλήματα, μαχαιρώματα και απάνθρωπη συμπεριφορά, σε συνανθρώπους μας και σε ζώα. Τι περιμένουμε λοιπόν αγαπητοί αναγνώστες; Μετά από τέτοια σκληρή συμπεριφορά όταν οι άνθρωποι δεν λυπούνται τους συνανθρώπους τους; Να συμπονέσουν και τα ζώα; Έτσι λοιπόν φίλοι αναγνώστες, πολύ δύσκολα οι άνθρωποι θα δείξουν ευαισθησία στα ζώα, αλλά θα βάλουν πάνω από όλα το συμφέρον, την τροφή και την διαβίωση τους.
Θα κλείσω με μια σοφή φράση του Αρχαίου, Πλατωνικού Φιλόσοφου, Αριστοτέλη (385-322 π. Χ. )
‘Το μεγαλύτερο θηρίο στη Γη, είναι ο άνθρωπος. Αυτός είναι ικανός για τα βέλτιστα, δηλ για τα καλύτερα και για τα χείριστα, δηλ για τα χειρότερα.’ Σας ευχαριστώ, για την ανάγνωση.
Ξανθίππη Αγρέλλη
