Η Εβδομάδα που ακολουθεί την Λαμπροφόρο Εορτή του Πάσχα, λέγεται Διακαινήσιμος και σημαίνει την ανακαίνιση ή ανανέωση του ανθρώπου. Πως όμως να ξαναγεννηθεί και να ξανανιώσει ο άνθρωπος, χωρίς την Αγάπη; Η Ανάστασης του Κυρίου, έφερε μαζί και το μήνυμα της Αγάπης. Το Ιερό Ευαγγέλιο στην Καινή Διαθήκη, την αναφέρει ως την Νέα Εντολή, που συμπληρώνει τις 10 Εντολές της Αγίας Γραφής στην Παλαιά Διαθήκη.
Ο Χριστός με την λέξη Αγάπη, χαλιναγωγεί την διάθεση του ανθρώπου να κλέβει, να ψεύδεται, να φθονεί, να βασανίζει και να φονεύει. Όλα αυτά τα κάνει όταν δεν αγαπά τον πλησίον του. Δύσκολη υπόθεση για την ανθρώπινη ψυχή, να αγαπήσει εξ όλης της καρδίας τον πλησίον, να τον συμπονέσει και να του το δείξει με την συμπαράσταση του.
Ακόμη πιο δύσκολη υπόθεση, είναι να τον συγχωρήσει, αφού προηγουμένως έχει πληγωθεί δια λόγων ή έργων από αυτόν. Αν καταφέρει και τον συγχωρήσει, επανέρχεται στη αγάπη που τρέφει για αυτόν, χωρίς εγωισμό αλλά με ταπείνωση και αυταπάρνηση.
Πως μπορεί ο άνθρωπος να αγαπήσει ουσιαστικά, τον συγγενή, τον φίλο, τον γείτονα, τον συνάδελφο, τον συμπολίτη του και τον ξένο;
Πως μπορεί ο καχύποπτος άνθρωπος, να εμπιστευθεί τον διπλανό του και να τον φιλοξενήσει, στο σπίτι του και στην καρδιά του;
Ο Ιησούς, ως καλός γνώστης της ανθρώπινης υπόστασης, γνωρίζει πόσο δύσκολα οι άνθρωποι αγαπούν, ώστε να μην μισούν, να μην συκοφαντούν, να αποδέχονται και να σέβονται ο ένας τον άλλο. Αλλά και πόσο πιο δύσκολα συγχωρούν και ξεχνούν, τα οποιαδήποτε σφάλματα τους.
Το Ιερό Ευαγγέλιο, αναφέρεται κατά την Μεγάλη Εβδομάδα, σε δυο βασικά κείμενα που αποτελούν πυλώνες διδαχής, αλλά και κανόνες Αγάπης προς τον πλησίον.
Το ένα είναι η προς Κορινθίους Α’ επιστολή του Αποστόλου των Εθνών Παύλου, που διαβάζεται την μεγάλη Τέταρτη, στην ακολουθία του Ιερού Ευχελαίου. Περιέχει Θεία λόγια προτροπής στους ανθρώπους, για αλτρουισμό και άδολη αγάπη.
Ο Απόστολος Παύλος, τονίζει την σημασία της αγάπης, ανάμεσα στην πίστη και την ελπίδα, όπου ξεχωρίζει η μεγαλειώδης ανιδιοτελής προσφορά της. Για αυτό ο Απόστολος των Εθνών, Άγιος Παύλος λέει, πως ακόμη και αν όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων να ομιλούμε, χωρίς να τρέφουμε αγάπη μέσα μας, μοιάζουμε με θορυβούντα, κούφιο χαλκό και με κύμβαλο που κροταλίζει.
Και συμπληρώνει, πως ακόμη και αν προβλέπουμε τα πάντα σαν προφήτες ή έχουμε πίστη τόσο δυνατή, που να μετακομίζει τα βουνά, χωρίς την αγάπη, τίποτα δεν αξίζουμε.
Αν δεν μπορούμε να αγαπάμε, ακόμα και αν θυσιάσουμε τον εαυτό μας ή τα υπάρχοντα μας στους μη έχοντες, πάλι αυτό είναι ανώφελο, χωρίς την αγάπη. Η αγάπη συγχωρεί, ελεεί, συμπονά, συγχαίρει την επιτυχία, βοηθά και προσφέρει. Δεν φθονεί, δεν ζηλεύει, δεν υπερηφανεύεται, ούτε μεγαλοπιάνεται και δεν καυχιέται από εγωισμό. Δεν ασχημονεί δηλ δεν συμπεριφέρεται άσχημα, δεν είναι εριστική, δεν απαιτεί, δεν οικειοποιείται οτιδήποτε ξένο. Δεν θυμώνει, δεν θέλει το κακό ή το άδικο κανενός, ούτε να εκδικηθεί κανέναν. Δεν έχει χαιρεκακία για την αδικία, αλλά χαίρεται με το δίκιο και επιβραβεύει την αλήθεια και όχι τα ψεύδη. Όλα τα αγκαλιάζει, τα πιστεύει, τα ελπίζει, τα αντέχει, τα ανέχεται και τα υπομένει, χωρίς να είναι μικροπρεπής. Αυτή είναι η ανεκτίμητη αξία, της πραγματικής αγάπης μέσα από την συγχώρηση, όπως την υμνεί ο Απόστολος Παύλος.
Για αυτό και η αξία της αγάπης δεν εκπίπτει ποτέ.
Πόσο δύσκολο είναι, να αγαπάμε αυτούς που μας πληγώνουν, μας περιφρονούν, μας ειρωνεύονται, μας χλευάζουν, μας ελέγχουν, μας απορρίπτουν ή μας τρομοκρατούν και μας επιβάλλονται δια της βίας;
Εδώ χρειάζεται η συγχώρηση. Η δύναμης της συγνώμης, βρίσκεται στο Ιερό Ευαγγέλιο της Δεύτερης Ανάστασης, που διαβάζεται την Κυριακή, κατά τον Εσπερινό της Αγάπης, σε πολλές γλώσσες.
Είπε ο Ιησούς, ‘Αν αφήσετε τις αμαρτίες των άλλων θα αφεθούν και οι δικές σας. Αν τις κρατάτε μέσα σας, θα τις κρατάει και ο Δημιουργός σας.’
Την ίδια Παράκληση, συναντάμε και στην Κυριακή Προσευχή, δηλ στο ‘Πάτερ ημών’ οπού καταλήγει με το και ‘Άφες ημίν τα ωφελήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέτες ημών.’
Την Μεγάλη Πέμπτη οι Μακαρισμοί, μας σκιαγραφούν μιαν άλλη παρόμοια εικόνα ανθρώπων, που θα εισέλθουν μέσω της Αγάπης στον Παράδεισο. Είναι οι ταπεινοί και αθώοι, στο νου και όχι οι πονηροί και ύπουλοι. Είναι αυτοί που πενθούν, είναι οι πράοι, που θα κατακτήσουν την Γη. Είναι αυτοί που πεινούν και διψούν, για να αποδοθεί η δικαιοσύνη και έτσι αυτοί θα χορτάσουν αιωνία γαλήνη. Ακόμη είναι εκείνοι, που με αγάπη ελεούν τους ενδεείς και θα τους επιστραφεί αυτή τους η ελεημοσύνη.
Όσοι έχουν καθαρά καρδιά, θα δουν τον Δημιουργό τους και οι ειρηνοποιοί θα λέγονται παιδιά του. Όσοι υπερασπίζονται το δίκαιο, θα κερδίσουν την Βασιλεία των Ουρανών. Ευτυχισμένοι αιώνια, θα είναι και όσοι τους κοροϊδεύουν οι άλλοι, τους διώχνουν, τους συκοφαντούν, γιατί υποστηρίζουν σθεναρά τον Χριστό.
Το σημαντικότερο συμπέρασμα, μέσα από όλα αυτά τα σοφά και Θεία λόγια, είναι να προσπαθήσουμε, να τα προσαρμόσουμε στην σύγχρονη ζωή μας. Η σωστή συμπεριφορά και ο τρόπος ζωής, που κτίζει ο κάθε άνθρωπος, δίπλα στον συνάνθρωπο του, στον πλησίον του, χωρίς να τον πληγώνει, είναι η αρχή.
Στον ευέξαπτο και ταραγμένο σημερινό κόσμο, ο καθένας θα πρέπει με οδηγό τα λόγια της Αγάπης, που αποτρέπει κάθε κακόβουλη πράξη για τον διπλανό μας, να τα υιοθετήσει. Ας συμβιώσουμε αυτές τις δύσκολες μέρες, με οδηγό την αγάπη και την φροντίδα στους γύρω μας.
Όσο δύσκολο και αν είναι, ας ανακαινίσουμε την ψυχή μας ξεκινώντας από αυτή την Εβδομάδα της Διακαινησίμου δηλ της αναγέννησης του ανθρώπου και ας προσπαθήσουμε, να Αγαπήσουμε αλλήλους.
Χριστός Ανέστη.
Ξανθίππη Αγρέλλη
