Συνέντευξη - αφιέρωμα του Μάριου Παπαδημητρίου στον αρχιμουσικό Θανάση Πουλιού για τη διαδρομή της πιο ιστορικής “μπάντας” του Νησιού 
ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗΣ
- Καταρχάς Μαέστρο, θα ήθελα να ξεκινήσουμε κάνοντας μία ιστορική αναδρομή στο παρελθόν και να μας πεις για την ίδρυση της Φιλαρμονικής
Η ιστορία της φιλαρμονικής μας ξεκινάει το 1959, όταν με πρωτοβουλία του τότε έπαρχου κυρίου Νικηφόρου Τσόντου, δόθηκε η ευκαιρία στον αρχιμουσικό Παναγιώτη Τσακανιά να ιδρύσει την πρώτη φιλαρμονική του νησιού μας. Ο Π. Τσακανιάς ήρθε στην Κω, εγκαταστάθηκε στο νησί μας, δημιούργησε οικογένεια και έθεσε τον μεγαλεπήβολο στόχο, να ζωντανέψει μουσικά το νησί μας. Τι κι αν ξεκίνησε από το μηδέν, κατόρθωσε με το μεράκι και την θέληση του να δημιουργήσει μια άριστη φιλαρμονική ορχήστρα όπως εκείνος την οραματίστηκε. Ενδεικτικό της αγάπης του για την φιλαρμονική, είναι το γεγονός, ότι στις 4 Ιουνίου του 1959, όπου για πρώτη φορά τα μέλη της φιλαρμονικής εισήλθαν στο κτίριο της ΒΑΣ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ο ίδιος, με την συνδρομή των πρώτων μαθητών που συγκέντρωσε, άρχισαν αμέσως να εργάζονται πυρετωδώς στον χώρο που θα στέγαζε το μουσικό του όνειρο, αυτό της δημιουργίας της πρώτης μπάντας της Κω. Οι πρώτοι μαθητές μαζί με τον Μαέστρο, άρχισαν λοιπόν να καθαρίζουν και να βάφουν τον χώρο, όπου έμελλε να γίνει ο πρώτος ιστορικά μουσικός τόπος συνάντησης των μελών της Φιλαρμονικής και παρέμεινε για 50 ολόκληρα χρόνια ‘’το σπίτι’’ της.
Εν συνεχεία ο δάσκαλος μαζί με τους μαθητές άρχισαν να φτιάχνουν στολές, καπέλα και παπούτσια, προχωρώντας σταθερά σε όλα εκείνα τα απαραίτητα βήματα που χρειαζόταν να γίνουν, ώστε να ολοκληρωθεί η σύνθεση μιας φιλαρμονικής ορχήστρας αντάξιας του οράματος του δημιουργού της. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω ότι, ο Έπαρχος τότε, με δική του πρωτοβουλία, θέσπισε έναν ιδιότυπο τρόπο χρηματοδότησης της Φιλαρμονικής, όπου προαιρετικά ο κόσμος θα μπορούσε να δίνει ένα πενηνταράκι κατά την είσοδο του στον κινηματογράφο, με σκοπό την ενίσχυση της φιλαρμονικής. Αυτή όμως η κίνηση του Έπαρχου, βοήθησε οικονομικά αλλά όχι για πολύ, αφού λίγο αργότερα ο τότε Εισαγγελέας του νησιού κ. Δημητριάδης με απόφαση του απαγόρευσε την ενέργεια κρίνοντας την παράνομη. Ωστόσο, ο κόσμος αγκάλιασε την φιλαρμονική και δέχτηκε με μεγάλο ενθουσιασμό την δημιουργία της, δίνοντας δυναμικό παρών στην πρώτη της επίσημη εμφάνιση, του Αγίου Νικολάου, στις 6 Δεκεμβρίου του 1960, όπου ζωντάνεψε μουσικά όλο το νησί.
ΠΡΩΤΑ ΜΑΘΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΑΕΣΤΡΟΣ
- Από τα 60 χρόνια ζωής της φιλαρμονικής μας, πόσα χρόνια υπηρετείτε εσείς την φιλαρμονική ως αρχιμουσικός και ποιον διαδεχτήκατε όταν αναλάβατε;
Υπηρετώ την Φιλαρμονική του Δήμου μας, ακριβώς 25 χρόνια ως Μαέστρος και 17 ως μαθητής, σύνολο 42 χρόνια, δηλαδή περισσότερο από τα 2/3 των 60 χρόνων ιστορίας. Η δική μου εποχή στην φιλαρμονική, άρχισε το 1995, όταν και παραιτήθηκε ο τότε μαέστρος Γ. Γκούμας και τον διαδέχθηκα εγώ. Από τότε και μέχρι σήμερα, η ζωή μου είναι συνυφασμένη με την φιλαρμονική του Δήμου μας!
Η ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ!
- Είσαστε εκείνος που προσωπικά έχετε επιμεληθεί το λεύκωμα των 45 χρόνων από το 1959 – 2004 με την ιστορία της Φιλαρμονικής. Άρα είστε ο καθ’ ύλην αρμόδιος να μας παραθέσετε τις δύσκολες στιγμές στην ιστορία των 60 αυτών χρόνων
Ένας παλιός καθηγητής μου, έλεγε ότι η φιλαρμονική είναι η βιτρίνα κάθε δήμου. Αν πας σε μια πόλη και δεις μια καλοστημένη φιλαρμονική, σημαίνει ότι ο τοπικός δήμος λειτουργεί πολύ καλά. Αν όχι, τότε μάλλον συμβαίνει το αντίθετο. Η φιλαρμονική μας θεωρείται για πολλούς η “ναυαρχίδα” του πολιτισμού του νησιού. Καμία άλλη ομάδα δεν έχει αντέξει να ενεργεί και να προσφέρει στον τόπο μας για 60 ολόκληρα χρόνια. Για να περάσω όμως στην ουσία της ερώτησης, θεωρώ ότι χειρότερες στιγμές ήταν: Πρώτον η διάλυση της φιλαρμονικής το 1986 που συνέπεσε χρονικά με την παραίτηση του κ. Τσακανιά, δεύτερον η διάλυση της φιλαρμονικής το 1995 που ήταν φυσικό επακόλουθο της παραίτησης του κ. Γ. Γκούμα και τρίτον την μετακόμιση μας από το ιστορικό κτίριο της Βασ. Γεωργίου στα αποδυτήρια του σταδίου Ανταγόρας. Συμπερασματικά, να αναφέρω ότι θεωρώ μελανές σελίδες στην ιστορία της Φιλαρμονικής, τις δύο φορές που έφτασε στην διάλυση και αυτό γιατί η φιλαρμονική μας έκανε πολλά βήματα προς τα πίσω και χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, ώστε να ορθοποδήσει ξανά και να φτάσει σε ένα καλό επίπεδο.
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΕΣ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΕΠΑΝΑΣΥΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΜΠΑΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΗΔΕΝ
- Ας ανατρέξουμε τώρα στα τελευταία 25 χρόνια, κάνοντας ένα flashback στο δικό σας παρελθόν με την Φιλαρμονική, ως μαέστρος. Πώς ήταν το δικό σας ξεκίνημα ως Αρχιμουσικός, σε μία μπάντα, που όπως μας είπατε, είχε διαλυθεί προτού αναλάβετε;
Όπως σας ανέφερα και παραπάνω, τον Μάιο του 1995, ο τότε μαέστρος Γιάννης Γκούμας παραιτείται από τα καθήκοντα του και η φιλαρμονική του Δήμου της Κω διαλύεται. Τότε αρχίζει μία έντονη δυσαρέσκεια από τον κόσμο, ο οποίος μέχρι τότε, είχε δεχτεί με μεγάλο ενθουσιασμό την παρουσία της Φιλαρμονικής και δεν θα ήθελε σε καμία των περιπτώσεων να πάψει να υπάρχει. Το γεγονός αυτό θορύβησε τον Δήμο και 3 μήνες αργότερα, τον Αύγουστο του 1995, ο τότε Δήμαρχος Κ. Καίσερλης και ο πρόεδρος του Πνευματικού κέντρου Νίκος Κανταρζής, με κάλεσαν στο Δημαρχείο και μου έκαναν επίσημη πρόταση να αναλάβω την γενική διεύθυνση και αναδιοργάνωση της φιλαρμονικής. Η απάντηση μου ήταν αρνητική, διότι εργαζόμουν ήδη από το 1987 στον ιδιωτικό τομέα, έχοντας ιδρύσει την δική μου σχολή μουσικής. Παρόλα αυτά, δήλωσα στον Δήμαρχο, ότι θα τον βοηθήσω για μερικούς μήνες, αφιλοκερδώς, ώστε να βάλω το νερό στο αυλάκι και να δρομολογηθούν οι εξελίξεις, για να προσελκύσει ο Δήμος αρχιμουσικό από την Αθήνα. Μια από τις πρώτες μου ενέργειες, ήταν να ζητήσω από τον προηγούμενο μαέστρο, να μου κάνει μια τυπική ενημέρωση για την μέχρι πρότινος κατάσταση που επικρατούσε στην Φιλαρμονική, ωστόσο για λόγους που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω, η απάντηση του ήταν αρνητική! Έτσι μου παραδόθηκαν τα κλειδιά και την επόμενη μέρα το πρωί, πήγα σε ένα χώρο εγκαταλελειμμένο, με μουσικά όργανα στο πάτωμα, με ελλιπές αρχείο και αρκετά ακόμα προβλήματα, που είχαν ως αποτέλεσμα να μην ξέρω από που να αρχίσω. Με την εικόνα που αντίκρισα, ομολογώ ότι απογοητεύτηκα και τελικώς δεν δέχτηκα να αναλάβω. Αργότερα, συναντηθήκαμε άλλες 2 φορές με τον Δήμαρχο, όπου και πάλι αρνήθηκα να αναλάβω. Εν τέλει μετά από πιέσεις του Δημάρχου, αλλά και εξαιτίας της αγάπης που μου έδειξαν όλα τα παιδιά της Φιλαρμονικής, πείστηκα και αποδέχθηκα την πρόταση να αναλάβω αρχιμουσικός, την 1η Σεπτεμβρίου 1995 και στη συνέχεια πραγματοποίησα ως μαέστρος, την πρώτη μου εμφάνιση στις 28 Οκτωβρίου του 1995.
ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΠΟΥΛΙΟΥ
- Ποιες ήταν οι πρώτες σας ενέργειες από την στιγμή που αναλάβατε καθήκοντα αρχιμουσικού;
Πρωταρχικός μου στόχος, ήταν η επάνδρωση της Φιλαρμονικής, με επιπλέον μέλη, αφού μετά την διάλυση της, είχαν απομείνει πια μόνο 9 μουσικοί. Σχεδόν αμέσως ξεκίνησα τις εγγραφές νέων μελών και συγχρόνως κάλεσα αρκετούς παλιούς συμμαθητές μου (Βαγγέλης Σαρούκος, Βαγγέλης Τσουκαλάς, Θεολόγος Βαβλάς, Ανθιμος χατζηκώστας, Τζανέττος Κουλιάς κ.α.), να με στηρίξουν στο δύσκολο αυτό εγχείρημα ανασυγκρότησης της Φιλαρμονικής. Έτσι δειλά δειλά και αφού καταρτίσαμε μία αξιοπρεπή ομάδα μουσικών, ξεκινήσαμε τις πρώτες μας εμφανίσεις ως μπάντα. Αξίζει ωστόσο να επισημάνω, ότι διανύσαμε μια πολύ δύσκολη περίοδο, με πολύ σκληρή δουλειά, με υπομονή και επιμονή για να φτάσουμε στο σημείο να συμμετέχουμε σε πολλά φεστιβάλ, σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε συναυλίες στο εξωτερικό. Κατορθώσαμε να διοργανώσουμε ακόμη πανελλαδικής εμβέλειας, αλλά και διεθνή φεστιβάλ στην Κω, όπου στο νησί κατέφθασαν μουσικοί και μαέστροι από όλο τον κόσμο.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΩΝ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΥΠΟ ΟΜΑΔΩΝ
- Κατά την διάρκεια της θητείας σας η φιλαρμονική στελεχώθηκε με πάρα πολλά μέλη. Αυτό το θεωρείται προσωπική σας επιτυχία; Ήταν άραγε αυτή αιτία ώστε να δημιουργήσετε διάφορες υποομάδες μελών;
Ναι αυτό που λέτε είναι αλήθεια. Επί των ημερών μου η φιλαρμονική γέμισε από μέλη. Και αυτό έγινε, διότι πολλά νέα παιδιά ήρθαν στην φιλαρμονική, γιατί κατάλαβαν την σημασία της πολιτιστικής προσφοράς της και αγκάλιασαν αμέσως την προσπάθεια μας. Έκτοτε δημιούργησα την Μπαντίνα νέων, από μουσικούς έως 16 ετών και στην συνέχεια την ορχήστρα ποικίλης μουσικής από μουσικούς της φιλαρμονικής, αλλά και ειδικούς συνεργάτες-επαγγελματίες μουσικούς του νησιού μας. Ακόμη δημιούργησα την ορχήστρα λαϊκής μουσικής, με αφιερώματα σε όλους τους μεγάλους Έλληνες συνθέτες.
EΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ...
- Θα ήθελα σε αυτό το σημείο της συνέντευξης, να μας απαριθμήσετε κάποιες από τις διακρίσεις και τα επιτεύγματα της Φιλαρμονικής επί των ημερών σας. Θα μπορούσατε να μας αναφέρετε επιγραμματικά κάποιες από αυτές;
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στο τιμόνι της Φιλαρμονικής, καταφέραμε και πετύχαμε αρκετά. Θα χαρακτήριζα όμως, ως στιγμές ορόσημο, την ηχογράφηση δύο CD το 2000 στην Ρόδο στο Studio του Γ. Καραβελλάκη, αλλά και το 2010 στην Αθήνα στο Studio SIERRA. Η φιλαρμονική μας πρωτοπόρησε και στον εθελοντισμό, αφού με αφορμή την όσο καλύτερη διεξαγωγή του φεστιβάλ, δημιουργήσαμε μια ομάδα εθελοντών από 35 άτομα κάθε ηλικίας. Διοργανώσαμε σεμινάρια διεύθυνσης ορχήστρας για μαέστρους, φέρνοντας τον μοναδικό αμερικανό DR.LEON BLY, τον πρόεδρο του παγκοσμίου συλλόγου συμφωνικών ορχηστρών WASBE. Σε αυτά τα 20 χρόνια, η φιλαρμονική μας απέσπασε πολλά τιμητικά διπλώματα και βραβεία. Έπαιξε όλα τα είδη μουσικής, από ορχηστρική και ποπ μέχρι κλασική, τζαζ, αλλά και ελληνικά και ξένα αφιερώματα από σπουδαίες κινηματογραφικές παραγωγές. Επίσης, οφείλω να πω ότι έχουμε την τιμή να είμαστε ίσως η μοναδική φιλαρμονική της Ελλάδας, στην οποία έχει απονεμηθεί πλατινένιος δίσκος για την συμμετοχή της σε παραγωγή της δισκογραφικής εταιρίας Legend. Επιπροσθέτως, να αναφέρω ότι ξεκινώντας πριν από πολλά χρόνια, καθιερώσαμε κάθε χρόνο μαθήματα μουσικοκινητικής, στους βρεφονηπιακούς σταθμούς του δήμου μας, αλλά και σε πολλά νηπιαγωγεία, γεγονός που έκανε και άλλες φιλαρμονικές ανά την Ελλάδα, να ακολουθήσουν το παράδειγμα μας. Στον τομέα του εθελοντισμού καταφέραμε από το 2005 να συστρατεύσουμε όλα τα μουσικά σχήματα της Κω και σε συνεργασία με την φιλαρμονική μας, να διοργανώσουμε δυο μεγάλες συναυλίες. Η πρώτη ήταν αφιερωμένη και συνέβαλε οικονομικά στους πληγέντες του καταστροφικού σεισμού της Ν.Α Ασίας το 2004 και η δεύτερη ήταν αφιερωμένη στους πυρόπληκτους στην Πελοπόννησο και πολλές άλλες δράσεις, τις οποίες εμείς ανοίξαμε πρώτοι τον δρόμο και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!
- Μας αναφέρατε προ ολίγου τα επιτεύγματα αλλά και τις διακρίσεις της φιλαρμονικής. Μπορείτε να μας πείτε όμως και ποιες θεωρείτε κορυφαίες μουσικές στιγμές της, μέσα σε αυτά τα 60 χρόνια;
Αναμφίβολα η κορυφαία μας μουσικά στιγμή ήταν όταν το 2010 φτάσαμε να παίξουμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών με αφορμή τότε την επετειακή συναυλία 50 χρόνων της Φιλαρμονικής. Ωστόσο δεν μπορώ να μην προσθέσω ως κορυφαία στιγμή και το αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία που κάναμε το 2015, με τον μοναδικό ερμηνευτή Γιάννη Κούτρα. Καταλήγοντας θα ξεχώριζα ακόμη ως εξαιρετική στιγμή την πρόσφατη επετειακή συναυλία για τα 60 χρόνια της Φιλαρμονικής το 2019, όπου το αφιέρωμα στον Θάνο Μικρούτσικο, έμελε να συγκινήσει όλο το νησί και κατά γενική ομολογία ήταν κάτι το συγκλονιστικό να συμπράττει επί σκηνής, η ορχήστρα ποικίλης μουσικής και οι δικοί μας υπέροχοι τραγουδιστές, με τους εξαιρετικούς και αναγνωρισμένους ερμηνευτές Ρίτα Αντωνοπούλου και Χρήστο Θηβαίο, δημιουργώντας ένα εξαίσιο μουσικό αποτέλεσμα, που συγκίνησε ένα ολόκληρο νησί.
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΕΣ!
- Σε τι θα μπορούσατε να πείτε ότι διαφέρει η Φιλαρμονική μας σε σχέση με άλλες και σε ποιο επίπεδο θα κατατάσσατε την φιλαρμονική μας, σε σύγκριση με άλλες της υπόλοιπης Ελλάδας;
Είναι γεγονός ότι ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, ως φιλαρμονική πρωτοπορήσαμε αρκετά και εφαρμόσαμε πολλές καινοτόμες ιδέες. Καταφέραμε μέσα σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, να μετατρέψουμε την φιλαρμονική μας σε Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής, κάτι που είναι σίγουρα ιδιαιτέρως σημαντικό. Έχουμε μια πρωτοπόρα και μοντέρνα θα έλεγα φιλαρμονική, που σίγουρα βρίσκεται ανάμεσα στις καλύτερες της Ελλάδας και δεν μπορεί πλέον να συγκριθεί με τις κλασσικές παλαιού τύπου φιλαρμονικές, που είναι μόνο για παρελάσεις και λιτανείες.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΥ
- Έχετε περάσει και από την θέση του μαθητή, αλλά και από αυτή του δασκάλου μουσικής. Ποια θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερη επιτυχία ενός δασκάλου;
Η μεγαλύτερη επιτυχία ενός δάσκαλου, είναι να βγάλει μαθητές, οι οποίοι να γίνουν καλύτεροι από αυτόν και εγώ πιστεύω πως αυτό το έχω καταφέρει!
ΟΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ Η «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΟΥΛΙΟΥ»
- Έχουμε δει πολλές φορές τα παιδιά σας, τον Λευτέρη και την Μαρία, να λαμβάνουν συχνά μέρος σε φιλανθρωπικές δράσεις-εκδηλώσεις, που διοργανώνονται στο νησί μας. Αν αναλογιστούμε και την δική σας πορεία, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι εσείς εμφυσήσατε σε εκείνα την αξία του εθελοντισμού, της προσφοράς και της φιλανθρωπικής δράσης;
Η καριέρα μου και η πορεία μου, θεμελιώθηκαν πάνω στην πρόσφορα και στον εθελοντισμό και όχι στον βωμό του κέρδους και στην μουσική, με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Προσωπικά, είμαι περήφανος και χαίρομαι διπλά, που τα παιδιά μου ακολούθησαν την μουσική και κατ’ επέκταση τον δρόμο της προσφοράς, μέσα από τον εθελοντισμό και την φιλανθρωπία.
ΟΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, Η ΣΤΗΡΙΞΗ, ΤΟ ΣΠΑΣΙΜΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
- Διαβάζοντας κανείς την ιστορία της Φιλαρμονικής, παρατηρεί ότι και οι δυο πρώην αρχιμουσικοί, κάποια στιγμή δεν άντεξαν και παραιτήθηκαν. Υπήρξε στα 25 χρόνια κάποια στιγμή που να σκεφτήκατε να παραιτηθείτε;
Ναι κάποιες φορές, ομολογώ πως είχα φτάσει κοντά στην παραίτηση. Γιατί κάποια πράγματα που γίνονταν δεν μου άρεσαν, με ενοχλούσαν και το έλεγα. Πάντοτε είχα το θάρρος της γνώμης μου και ποτέ δεν δίστασα να συγκρουστώ με τους προϊσταμένους μου, όταν θεωρούσα ότι σε κάποια πράγματα είχα δίκιο. Διότι υπήρχαν εποχές που δεν μας στήριζαν (από τον δήμο) όσο θα έπρεπε. Να σας αναφέρω για παράδειγμα ότι υπήρξε υπεύθυνος της φιλαρμονικής, ο οποίος μου ζητούσε να βάζουμε εισιτήριο σε κάθε συναυλία της φιλαρμονικής. Προσπαθούσα να του δώσω να καταλάβει, ότι η φιλαρμονική συντηρείται και χρηματοδοτείται από τον Δήμο και απευθύνεται αποκλειστικά στους δημότες του νησιού. Ακόμη, να τονίσω ότι όλα αυτά τα χρόνια, έχω συγκρουστεί σθεναρά με Προέδρους, αλλά και με τους δύο τελευταίους πρώην δημάρχους μας, τον Κ. Καϊσερλη και τον Γ. Κυρίτση. Και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις, υπήρξα σκληρός και ανυποχώρητος σε πολλά ζητήματα, δίχως να υπολογίσω κανένα κόστος, ακόμα και την απώλεια της θέσης μου. Θα ήθελα όμως σε αυτό το σημείο, να ξεκαθαρίσω το εξής: Συγκρούστηκα πάντοτε και με μόνο γνώμονα το συμφέρον της φιλαρμονικής και των μουσικών - μελών αυτής και ποτέ δεν συγκρούστηκα για προσωπικό λόγο ή για να αποσπάσω κάποιο όφελος. Τέλος, εύχομαι και ελπίζω ότι θα καταφέρω να σπάσω την παράδοση και να φτάσω μέχρι το τέλος της θητείας μου σαν αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής, ως την συνταξιοδότηση μου. Και μετέπειτα βασικό μέλημα μου, είναι να βοηθήσω και στο μεταβατικό στάδιο, που είναι εξαιρετικά σημαντικό, ώστε να μην ζήσει και πάλι η φιλαρμονική μας καταστάσεις που αναγκάστηκε να βιώσει στο παρελθόν, φτάνοντας στα όρια της διάλυσης. Οφείλω να παραδώσω την φιλαρμονική, όχι όπως την παρέλαβα, αλλά όπως την ονειρεύτηκα, ισχυρή μουσικά και πολυμελής όπως είναι σήμερα! Όλα πρέπει στο μεταβατικό στάδιο να κυλήσουν ομαλά.
ΟΙ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
- Έπειτα από 25 χρόνια εμπειρίας στα πολιτιστικά τεκταινόμενα του δήμου ως αρχιμουσικός, Πρόεδρος της Επαρχιακής Επιτροπής Πολιτισμού, αλλά και ως μέλος του Δ.Σ. του Πανελλήνιου Συλλόγου Αρχιμουσικών, τι νομίζετε ότι πρέπει να αλλάξει στον τομέα του πολιτισμού του νησιού μας;
Οι πολιτιστικοί σύλλογοι του νησιού μας, θεωρώ ότι κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους και μας προσφέρουν ανεκτίμητα αγαθά, κρατώντας ζωντανή την παράδοση μας, με τα λιγοστά λεφτά που διαθέτουν και με την όποια στήριξη τους παρέχει ο ΔΟΠΑΒΣ, κατά κύριο λόγο και η περιφέρεια σε κάποιες περιπτώσεις. Κατά την ταπεινή μου άποψη, θα πρότεινα οι πολιτιστικοί φορείς και κυρίως ο ΔΟΠΑΒΣ, να επενδύσουν μελλοντικά σε κτηριακές υποδομές που λείπουν από το νησί (όπως για παράδειγμα ένα αμφιθέατρο με χώρο πάρκινγκ και σύγχρονο ηχοφωτιστικό εξοπλισμό). Για να επιτευχθεί αυτό, θα μπορούσε ο Δήμος να μειώσει το κόστος του προϋπολογισμού των “Ιπποκρατείων” για 2-3 χρόνια, ώστε να εξοικονομήσει κάποια χρήματα και να δημιουργηθεί χώρος, ώστε να προχωρήσει και να γίνει πράξη, ένα έργο που θα αναβαθμίσει τις εκδηλώσεις μας, θα ανεβάσει το πολιτιστικό μας επίπεδο και θα μας μείνει ως κληρονομιά για πάντα, μιας και θα το χαρούν και οι επόμενες γενιές.Ξέρετε ότι δεν υπάρχει ένας χώρος για να εκφραστούν σήμερα οι νέοι μας αλλά και οι μεγάλοι να παρουσιάσουν την δουλειά τους. Υπάρχουν δεκάδες μουσικοί, σχολές μουσικής, σχολές χορού, θεατρικές ομάδες που κάνουν σοβαρή δουλειά και θέλουν να την δείξουν αλλά δεν μπορούν πάντα. Ποια είναι η συνεισφορά του Δήμου διαχρονικά σε αυτούς τους συνδημότες μας, που είναι άνθρωποι του πολιτισμού;
Είναι δυνατόν να υπάρχει ένας και μοναδικός "Ορφέας" που μας άφησαν οι κατακτητές και από εκεί και πέρα, δεν μπορέσαμε να φτιάξουμε τίποτα! Που και αυτόν πλέον δεν τον παραχωρούν με ευκολία, αλλά και αν τον παραχωρήσουν, ζητούν ένα υπέρογκο ποσό ως αντίτιμο. Και με αφορμή αυτό το γεγονός, θα ήθελα να αναφέρω ως παράδειγμα, την θεατρική ομάδα του Αποστόλη Αφσαρίδη, που τα τελευταία χρόνια δίνει υπέροχες θεατρικές παραστάσεις στο Πυλί, γιατί δεν μπορεί να αντέξει το κόστος στον Ορφέα. Αυτό είναι απαράδεκτο! Γι' αυτό και επιμένω ότι είναι αναγκαιότητα η δημιουργία ενός νέου πλήρως εξοπλισμένου χώρου. Φανταστείτε πόσα λεφτά θα εξοικονομήσουμε αν γίνει αυτό το έργο πραγματικότητα. Θα μας απαλλάξει από αρκετή ταλαιπωρία κατά την πραγματοποίηση των συναυλιών και κάθε λογής παραστάσεων βέβαια. Αναλογιστείτε ότι σε κάθε εκδήλωση στα Ιπποκράτεια π.χ. πρέπει κάθε τρεις και λίγο να μεταφέρονται καθίσματα, εξέδρες, ηχητικά συστήματα κ.λ.π. όλα αυτά έχουν μεγάλο κόστος το οποίο αυξάνεται συνεχώς. Ενώ αν υπήρχε ένας οργανωμένος και μόνιμος χώρος διαθέσιμός να φιλοξενήσει κάθε είδους εκδήλωση, τότε θα συρρικνωνόταν σημαντικά το λειτουργικό κόστος, όλων αυτών των εκδηλώσεων. Ακόμα θα ήθελα να προσθέσω, ότι θα πρέπει στο μέλλον, οι διοικούντες τον Δήμο, να βάλουν γερές βάσεις και χωρίς προχειρότητες να επενδύσουν στο ντόπιο δυναμικό (σχολές θεάτρου, σχολές παραδοσιακών οργάνων, σχολές ζωγραφικής, σχολές χορού, παιδική χορωδία, σχολές φωτογραφίας ) και μέσα από αυτά τα εργαστήρια, σε μερικά χρόνια θα γεμίζουν εκδηλώσεις με τα δικά μας παιδιά και όχι να έρχονται για τις λεγόμενες αρπακτές οι “φίρμες” από την Αθήνα και να παίρνουν χοντρά οικονομικά πακέτα. Αυτά τα λεφτά, εγώ θα τα εξοικονομούσα και θα τα επένδυα σε δικούς μας δασκάλους μουσικής και στα δικά μας παιδιά. Γιατί θα πρέπει να ξέρετε ότι πολιτισμός δεν είναι να φέρνουμε σχήματα από την Αθήνα, να σκάμε λεφτά, να τα παίρνουν και να μην μένει τίποτα την άλλη μέρα στον τόπο μας. Πολιτισμός είναι να επενδύουμε στο καλλιτεχνικό μέλλον του δικού μας τόπου.
ΖΩΗ ΣΑΝ ΕΝΑ ΜΟΥΣΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ...
- Πως θα περιέγραφες την επαφή και το ταξίδι σου με την μουσική;
Ως μαθητής, μπήκα νωρίς στην διαδικασία να ονειρευτώ τον εαυτό μου ως επαγγελματία μουσικό. Από πολύ μικρός, κοίταζα τους μουσικούς και έλεγα μακάρι να μπορούσα και εγώ να τους μοιάσω και να τους φτάσω. Για μένα η καριέρα μου πήγε καλά και κατάφερα να το ζήσω το όνειρο. Αν με ρωτήσεις αν νιώθω μαέστρος ή μουσικός, θα σου πω μουσικός, νιώθω πολύ τυχερός που υπήρξα και θα είμαι μια ζωή μουσικός. Ως Μαέστρος, στέκεσαι απέναντι από τους μουσικούς σου και κουνάς ρυθμικά την μπαγκέτα σου, αυτοί σε κοιτάζουν στα μάτια και ακολουθούν πιστά τις οδηγίες σου. Εγώ πάλι, στα μάτια κάθε μικρού μουσικού, βλέπω τον εαυτό μου πριν από 50 χρόνια, όταν ξεκινούσα το μουσικό μου ταξίδι .Ένα δεκάχρονο αγόρι, που κρατούσε για πρώτη φορά στα χέρια του μουσικό όργανο. Διένυσα πολλά μουσικά χιλιόμετρα μέχρι να καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο να γίνω μαέστρος της φιλαρμονικής του δήμου Κω και μία από τις πιο χαρακτηριστικές και αναγνωρίσιμες φιγούρες του νησιού μας. Είχα την τύχη σε όλη αυτή την πολυετή πορεία, να συνεργαστώ με σημαντικούς ανθρώπους του πολιτισμού και να γνωρίσω τεράστιους μουσικοσυνθέτες - μύθους του ελληνικού τραγουδιού, που έγραψαν και άφησαν πίσω τους ιστορία, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο αγαπημένος Θάνος Μικρούτσικος και ο Γιώργος Κατσαρός! Ακόμη, ευτύχησα να έχω άριστους συναδέλφους, αλλά και στο παρελθόν σπουδαίους, καταρτισμένους και καλλιεργημένους δασκάλους, οι οποίοι με δίδαξαν να μιλώ όσο μπορώ λιγότερο, να ακούω, να αφουγκράζομαι και να δουλεύω περισσότερο.
Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥΣ
- Αυτά τα 25 χρόνια ως αρχιμουσικός ήρθατε σε επαφή με αρκετές και διαφορετικές προσωπικότητες που υπηρέτησαν στον Δήμο και συνεργαστήκατε κατά καιρούς με πολλούς προέδρους. Σχολίασε μου τις συνεργασίες αυτές ;
Για μένα όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν Πρόεδροι, τους οποίους μπορώ να κατατάξω σε τρεις κατηγορίες. Πρώτον, εκείνοι οι οποίοι προσέφεραν πολλά και στήριξαν την Φιλαρμονική, δεύτερον, εκείνοι οι οποίοι απλά πέρασαν ως επικεφαλής, αλλά δεν της έκαναν κακό και τρίτον, Πρόεδροι, οι οποίοι δεν ασχολήθηκαν καθόλου, θεωρώ ότι της έκαναν κακό και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αδιάφοροι κατά την θητεία τους. Τέτοιους αν ανατρέξουμε θα βρούμε σε όλες τις παρατάξεις, που κατά καιρούς διοίκησαν τον Δήμο.
- Σε όλα αυτά τα χρόνια παρουσίας σας στην Φιλαρμονική, συνυπήρξατε με αρκετούς προέδρους Πνευματικού Κέντρου και μετέπειτα ''ΔΟΠΑΒΣ''. Μπορείτε να μας αναφέρετε ποιοι κατά την δική σας κρίση και άποψη ξεχώρισαν τις 3 τελευταίες δεκαετίες;
Όλα αυτά τα χρόνια πέρασαν αρκετοί άξιοι άνθρωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης που εκτέλεσαν χρέη προέδρου στο Πνευματικό Κέντρο. Αυτοί που ξεχώρισαν, ήταν γιατί αντικειμενικά έδωσαν πολλά και προσέφεραν ουσιαστικά. Για παράδειγμα, να αναφέρω ότι ένας πολύ καλός πρόεδρος για την Φιλαρμονική μας που ξεχώρισε, ήταν ο κ. Βαγγέλης Χατζημιχάλης, ο οποίος συνήθιζε να έρχεται κάθε 2 μέρες από τους χώρους μας και ήξερε ακριβώς τι χρειαζόμασταν, παρέχοντας μας υλική, αλλά και ηθική συμπαράσταση. Όποτε τον είχαμε ανάγκη, ήταν εκεί. Ακόμα, κατά την διάρκεια της θητείας του δούλεψε πολύ ώστε να αφήσει πίσω του έργο. Θυμάμαι ότι τότε, είχαμε αρκετές ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές. Εκείνος, με προσωπικές ενέργειες βρήκε λύσεις και εξόπλισε τον χώρο της φιλαρμονικής, με κλιματιστικά, ντουλάπες φύλαξης στολών και των μουσικών οργάνων, ενώ παράλληλα αφιέρωνε ουσιαστικό χρόνο στα παιδιά. Τα παιδιά τον αγαπούσαν πολύ, διότι συζητούσε με αυτά και μαζί έθεταν στόχους για το μέλλον. Ένας ακόμη πρόεδρος που άφησε εποχή, ήταν ο κ. Παναγιώτης Θαλασσινός. Θεωρώ ότι ήταν μία από τις καλύτερες συνεργασίες που είχα. Μας στήριζε σε όλα, μας έδωσε φτερά και μας άφησε ελεύθερο το πεδίο να μεγαλουργήσουμε, φτάνοντας εκείνη την εποχή, μέχρι το Μέγαρο μουσικής Αθηνών. Ήταν εκεί πάντα για μας και τον ευχαριστώ δημόσια γι' αυτό. Σε αυτό το σημείο επειδή δεν θέλω να αδικήσω και κάποιους άλλους, που πέρασαν και διετέλεσαν ως επικεφαλής στο τμήμα του πολιτισμού, οφείλω να καταθέσω την άποψη ότι επίσης καλοί πρόεδροι υπήρξαν οι: Νίκος Κανταρζής, Ειρήνη Σβύνου, Κίτσα Θαλασσινού και Θεόφιλος Μουζουράκης.
Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΩ...
- Πέρα από την φιλαρμονική, της οποίας η συμβολή είναι τεράστια, θεωρείτε ότι υπάρχει καλή μουσική εκπαίδευση στο νησί μας;
Θεωρώ ότι τα τελευταία 30 χρόνια, γίνεται εκπληκτική δουλειά στην μουσική εκπαίδευση, στο νησί μας. Έχουμε υψηλού επιπέδου σχολές μουσικής (του κ. Καματερού ,της κα. Ορφανουδάκη ,του κ. Βουλιάκη, της κα. Σπυρίδωνος ) την υπέροχη παιδική χορωδία του 2ου Δημοτικού Σχολείου με τον κ. Χρήστο Γαμβρέλη, την Σχολή Βυζαντινής Μουσικής της Ι.Μ. Κώου και Νισύρου, που Διευθύνει ο πρωτοψάλτης καθηγητής κ. Γεώργιος Σακέλλης, κρίμα που δεν άντεξε η σχολή παραδοσιακών οργάνων , δώσαμε τόσες συναυλίες αρχές του 1990 με τον Γιώργο Σκαρπαθιωτάκη και ένα επιτελείο μουσικών από το νησί μας, με την προτροπή του Μηνά Χατζηαντωνίου ως Δ/ντη του Πν. Κέντρου, με αφιερώματα στον Νίκο Ξυλούρη, για να μαζέψουμε λεφτά, να πάρει λαούτα, βιολιά και σαντούρια το Πν. Κέντρο, τα οποία από ότι μαθαίνω πετάχτηκαν σε κάποια υπόγεια και τα έφαγε η υγρασία.
H ΒΑΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ΕΥΘΥΝΗ...
- Το να είσαι μαέστρος μίας φιλαρμονικής, ενός νησιού όπως η Κως, είναι σίγουρα πολύπλευρη ευθύνη. Πόσο βαριά είναι αυτή η ευθύνη για εσένα;
Πρώτα απ'όλα, όπως αναφέρατε σωστά, η ευθύνη όταν ηγείσαι μίας πολυμελούς ομάδας μουσικών, είναι αρκετά βαριά και μάλιστα οι ευθύνες είναι πολλές και διαφορετικές. Επιγραμματικά, να αναφέρω ότι ένας μαέστρος έχει ένα εύρος ευθυνών που κάνει το έργο του ακόμη δυσκολότερο. Πρώτον, όταν κατεβαίνει σε εθνικές εορτές, παρελάσεις αλλά και εκτός έδρας αποστολές, έχει την ευθύνη για την ασφάλεια των μουσικών του. Δεύτερον, έχει την ευθύνη του καλλιτεχνικού μουσικού μέρους σε κάθε παρουσία της μπάντας και τρίτον, έχει προσωπική ευθύνη απέναντι στους μικρούς μαθητές του, γιατί εκπαιδεύει μικρά παιδιά, για τα οποία είναι πρότυπο και πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός στην συμπεριφορά του και ειδικότερα στο τι λέει, τι συμβουλεύει και τι πράττει. Όλα αυτά συνιστούν μία δύσκολη αποστολή, για κάθε αρχιμουσικό. Γι'αυτό και καταλήγω στο συμπέρασμα, ότι η ευθύνη είναι πράγματι πολύ βαριά. Εδώ και 25 χρόνια προπορεύομαι σε κάθε παρέλαση, λιτανεία αλλά και κάθε έξοδο της φιλαρμονικής. Αυτό σημαίνει ότι έχω την ευθύνη να οδηγήσω την πομπή που ακολουθεί ορθά, πραγματοποιώντας μία ασφαλή για όλους διέλευση, μέσα από τους δρόμους της πόλης, διότι πάντα για εμένα προέχει το ζήτημα της ασφάλειας. Ξέρετε πόσες φορές σε δημόσιες συναθροίσεις και εκδηλώσεις, δεν έχουν φροντίσει να διατηρήσουν ανοικτό κάποιο δρόμο, ώστε να υπάρχει ελεύθερη δίοδος και έπρεπε αναγκαστικά μέσα σε 5 δευτερόλεπτα να πάρω εγώ πάνω μου την ευθύνη για την συνέχεια της πορείας, ώστε να κυλήσουν όλα ομαλά,διότι η πομπή δεν μπορεί να σταματήσει.
- Φθάνει να είναι ένας μαέστρος μόνο θεωρητικά καλός γνώστης της μουσικής ή θεωρείτε ότι χρειάζεται και κάτι άλλο, για να ηγηθείς μιας τόσο μεγάλης ομάδας μουσικών και κυρίως διαφορετικών ανθρώπων, προσωπικοτήτων και ηλικιών;
Όχι δεν αρκεί. Πολλοί καλοί μαέστροι σε θεωρητικές γνώσεις έχουν αποτύχει ως επικεφαλής, γιατί δεν μπόρεσαν να ηγηθούν ενός μουσικού συνόλου. Για να τα καταφέρει κανείς, πρέπει να είναι καλός ηγέτης, να ξέρεις να κρατάς τις ισορροπίες ανάμεσα σε μαθητές από 12 έως και 60 ετών πράγμα αρκετά δύσκολο. Ακόμη ένας σωστός μαέστρος, για να φτάσει στο σημείο να είναι σε θέση να διευθύνει ορθά μία ορχήστρα, πρέπει πρωτίστως να έχει περάσει την φιλοσοφία του και να έχει κάνει το μουσικό σύνολο να λειτουργεί σαν "μια γροθιά", ώστε να υπάρχει ομαδικό πνεύμα και να παίζουν συνεργατικά όλοι μαζί, χωρίς να ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλον. Διότι σε μία μπάντα, μόνο όταν ο καθένας βάζει τον εγωισμό χαμηλά, επιτυγχάνεται η διατήρηση του καλού κλίματος και δεν διαταράσσονται οι ισορροπίες. Επιπροσθέτως, ο καλός μαέστρος πρέπει να είναι σε θέση να εμπνέει καθημερινά, μέσα από τις πρόβες τους μουσικούς του, ώστε να τους δώσει όλα εκείνα τα μουσικά ερεθίσματα, που θα τους κάνουν να φτάσουν στο μέγιστο επίπεδο των δυνατοτήτων τους! Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ένας μαέστρος που έχει στην ομάδα του και μικρά παιδιά ,πρέπει να μπορεί να ανταποκριθεί και στον ρόλο του παιδαγωγού, γεγονός που ειδικά στις μέρες μας, δεν είναι καθόλου εύκολο. Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι δεν αρκεί να έχει κανείς μόνο θεωρητικές γνώσεις, αντιθέτως πρέπει να συγκεντρώνει, ως προσωπικότητα, εκείνα τα χαρακτηριστικά και τις αρετές, ώστε να θεωρείται επιτυχημένος.
«ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΣΗ, ΕΧΕΙ ΜΟΝΟ Η ΣΗΜΑΙΑ!»
- Παρά τα όσα έχετε καταφέρει στην μέχρι τώρα μουσική και καλλιτεχνική σας πορεία, όσοι σας ξέρουν, σας χαρακτηρίζουν ως ένα ταπεινό και πολύ απλό άνθρωπο. Εσείς τι έχετε να δηλώσετε;
Ακούστε, εγώ μεγάλωσα σε μία από τις φτωχογειτονιές της Κω, την Καζέρμα και είναι τιμή μου και καμάρι μου, που έζησα τα παιδικά μου χρόνια εκεί. Εκείνη τη εποχή εξάλλου, ήμασταν τα παιδιά της Καζέρμας ,τα παιδιά από το Κούμπουρνο, από τον Άγιο Νεκτάριο, από την πλατεία Διαγόρα κ.ο.κ. Παίζαμε τα σαββατοκύριακα μπάλα μεταξύ αυτών των περιοχών, μάθαμε να είμαστε απλοί άνθρωποι, γιατί προερχόμασταν από τίμιες λαϊκές οικογένειες. Όπως επίσης δεν "καβαλήσαμε ποτέ το καλάμι" γιατί η ζωή μας δίδαξε ότι όποιος "καβαλάει το καλάμι" κάποια στιγμή πέφτει από αυτό! Και εν τέλει, αυτό που με εκφράζει απόλυτα, είναι αυτό που είπε πρόσφατα ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης μας Σταύρος Ξαρχάκος, ότι «δικαίωμα στην έπαρση, έχει μόνο η Σημαία»!
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΩΝ ΑΡΧΙΜΟΥΣΙΚΩΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ!
- Το 2013 στις εκλογές του Πανελληνίου Συλλόγου Αρχιμουσικών ΠΑ.ΣΥ.Δ.Α.Υ.Φ.Ο-ΟΤΑ σας έγινε η τιμή να εκλεγείτε στην προεδρία του συλλόγου. Γεγονός που είναι εξόχως τιμητικό και για το νησί μας. Πείτε μας λίγα λόγια για την θητεία σας;
Ναι, πράγματι το 2013 στις αρχαιρεσίες που πραγματοποιήθηκαν για την εκλογή του προεδρείου των αρχιμουσικών, εκλέχθηκα πρώτος σε ψήφους πανελλαδικά. Γεγονός ιδιαίτερα τιμητικό για εμένα, που τόσοι συνάδελφοι ανά την Ελλάδα με επέλεξαν να τους εκπροσωπώ, ασκώντας τα καθήκοντα του Προέδρου. Όταν ένας αρχιμουσικός από ένα ακριτικό νησί της Δωδεκανήσου, εκλέγεται σε αυτήν τη θέση, σημαίνει ότι έχει κερδίσει μέσα από την δουλεία του, την εκτίμηση και τον σεβασμό της πλειοψηφίας των συναδέλφων αρχιμουσικών σε όλη την επικράτεια. Ωστόσο, το πιο σημαντικό για μένα είναι, όχι τόσο η προσωπική αναγνώριση, αλλά κυρίως ότι για πρώτη φορά, εκλέχθηκε πρόεδρος που να προέρχεται από την νησιωτική Ελλάδα και μάλιστα από έναν νησί της παραμεθορίου, όπως η Κως. Και αυτό το λέω γιατί μέχρι να εκλεγώ εγώ, στην θέση του προέδρου, οι διατελέσαντες μέχρι τότε πρόεδροι, προέρχονταν από την Αθήνα, την Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Οπότε, ως μαέστρος είμαι υπερήφανος που το νησί μας κατάφερε να αποκτήσει αυτήν την διάκριση.
ΔΟΥΛΕΙΑ, ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ...
- Μαέστρο πες μας πως θα περιέγραφες τον εαυτό σου συνοπτικά;
Θα με περιέγραφα ως έναν απλό, καθημερινό άνθρωπο αρκετά εργασιομανή χωρίς να ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό αλλά είναι όμως σίγουρα το μόνο χαρακτηριστικό που διαθέτω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα δούλευα σκληρά και είχα μεγάλη υπομονή και επιμονή.
ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΦΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΕΣ
- Ποια η σχέση σας με τις άλλες φιλαρμονικές του νησιού μας; Έχετε αλήθεια επαφές;
Πέρα από την φιλαρμονική της Δημ. ενοτ. Κω, το νησί μας διέθετε δύο ακόμη φιλαρμονικές, αυτήν της Δημοτικής Ενότητας Δικαίου και εκείνη της Δημοτικής Ενότητας Ηρακλειδών. Αναφερόμενος στην φιλαρμονική του πρώην Δήμου Δικαίου, οφείλω να σταθώ σε ένα εξαιρετικά κομβικό γεγονός, που τοποθετείται χρονικά πίσω στο 2011. Τότε πραγματοποιήθηκε μια κρίσιμη συνάντηση, ανάμεσα σε μένα, τον τότε Δήμαρχο Κώστα Καΐσερλη και τον δημοτικό σύμβουλο Γ. Κοπάδη, που έμελλε τελικά να αλλάξει το μέλλον των φιλαρμονικών της Κω, διότι μετά από εκείνη την συνάντηση, προέκυψαν δεδομένα που ανέτρεψαν τον σχεδιασμό που υπήρχε για το μέλλον των φιλαρμονικών του τόπου μας. Απόρροια αυτών των δεδομένων, ήταν και οι αλλαγές που επιβλήθηκαν από την τότε κυβέρνηση και αφορούσαν το σύστημα "Καλλικράτης" που έφερε τα πάνω κάτω σε ότι έχει να κάνει με τον τρόπο διοίκησης των δήμων. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, να πω ότι τότε μου προτάθηκε (από τον Δήμο Κω) να καταργηθεί η φιλαρμονική του Δήμου Ηρακλειδών και να μείνει μόνο της Κω (από την στιγμή που πλέον όλο το νησί έγινε ένας Δήμος). Εγώ διαφώνησα και σε αντίθεση με αυτή την επικρατούσα άποψη, πρότεινα να παραμείνουμε σε πρώτη φάση ως έχει και να προσπαθήσουμε να φτιάξουμε ακόμη μια φιλαρμονική στον πρώην Δήμο Δικαίου, για να έχουν πρόσβαση στο αγαθό της δωρεάν μουσικής εκπαίδευσης και τα παιδιά του Πυλίου και του Ζιπαρίου, σκεπτόμενος ότι δεν θα πρέπει να στερήσουμε το δικαίωμα σε αυτά τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την μουσική. Τελικά, η πρόταση αυτή εισακούστηκε και κατόπιν δικών μου ενεργειών, βρέθηκε ο μαέστρος (ο κ. Νεκτάριος Κούκουρας ), πήγα προσωπικά εγώ και συντήρησα όλα τα μουσικά όργανα, βρήκαμε μαθητές και κάπως έτσι ξεκίνησε δειλά δειλά τα πρώτα της βήματα η συγκεκριμένη φιλαρμονική. Δυστυχώς όμως, έκλεισε 6 μήνες μετά και παρέμεινε ενεργή, μόνο αυτή του πρώην Δήμου Ηρακλειδών.
Όσον αφορά τώρα την φιλαρμονική της Δημοτικής Ενότητας Ηρακλειδών, μέχρι και σήμερα που μιλάμε, δεν έχω αναφερθεί ποτέ για την σχέση ανάμεσα στις δύο μπάντες. Καλό είναι λοιπόν, μιας και μου δίνεται η ευκαιρία μέσα από αυτή την συνέντευξη, να πω κάποια πράγματα για το "κεφάλαιο" αυτό, ώστε να καταγραφούν και δημόσια. Η φιλαρμονική Ηρακλειδών, ιδρύθηκε από παιδιά της Αντιμάχειας, της Καρδάμαινας, του Μαστιχαρίου και της Κεφάλου, με σκοπό να καλύπτει τις ανάγκες αυτών των τεσσάρων χωριών. Στο ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας, βοήθησα τον μαέστρο της νέα αυτής φιλαρμονικής, δίνοντας του όλες τις παρτιτούρες για να ξεκινήσουν. Στην συνέχεια, τους δανείσαμε και κάποια μουσικά όργανα, μέχρι να προμηθευτούν τα δικά τους και σε γενικές γραμμές το κλίμα ήταν άριστο μεταξύ μας. Για να μιλήσω όμως πιο ανοικτά και ξεκάθαρα και επειδή δεν θέλω να θεωρηθεί ότι απέφυγα να απαντήσω στην ουσία της ερώτησης, πρέπει ξεκάθαρα να πω ότι με τον Νίκο Γκαναβούρα δεν ταιριάξαμε ποτέ και σε τίποτα. Έχουμε διαφορετικό τρόπο σκέψης, λειτουργίας, αντίληψης των πραγμάτων και ακολουθούμε διαφορετικές μεθόδους εκπαίδευσης των μαθητών μας. Για όλους τους παραπάνω λόγους, δεν μπορέσαμε ποτέ να συνεργαστούμε σωστά και δεν υπάρχει και λόγος πλέον, διότι ο καθένας έχει πάρει τον δικό του διαφορετικό δρόμο. Εκείνος ως επικεφαλής στην μπάντα της Δ.Ε. Ηρακλειδών και εγώ στην φιλαρμονική της ΔΕ Κω. Εξάλλου, μένουμε σε ένα μικρό τόπο και ο καθένας μας κρίνεται από το έργο του και από τις πράξεις του καθημερινά.
ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ…
- Ποια η σχέση σας όλα αυτά τα χρόνια με τους μαθητές που πέρασαν από την φιλαρμονική;
Ξέρετε, υπάρχει μεταξύ μας ένας ιδιαίτερος δεσμός που είναι και εξαιρετικά σπάνιος και αυτό, γιατί ένας καθηγητής στο Γυμνάσιο ή στο λύκειο θα έχει έναν μαθητή το πολύ 3 χρόνια. Η δική μου ευτυχία, είναι ότι αναλαμβάνω παιδιά από 11 ετών και τα έχω μαζί μου για δεκαετίες. Αυτή την στιγμή έχω στην οικογένεια της φιλαρμονικής, πατεράδες ,μαμάδες και μικρά παιδιά. Φανταστείτε λοιπόν τι σχέση έχω αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια με τους μαθητές μου, που οι ίδιοι πλέον μου εμπιστεύονται τα παιδιά τους.
Η ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
- Τι είναι αυτό που σας έχει κάνει εντύπωση από όσα κατά καιρούς έχουν γραφτεί για σας στον τοπικό και πανελλαδικό τύπο;
Κατά καιρούς έχουν γίνει διάφορα αφιερώματα στον τύπο για τα πεπραγμένα της φιλαρμονικής και μέσα από αυτά έχουν γίνει και ιδιαίτερες τιμητικές θα έλεγα αναφορές στο πρόσωπο μου, ως αρχιμουσικός, όμως αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και το έχω ξεχωρίσει, είναι το γεγονός ότι στο λεξικό της ελληνικής μουσικής (του Τάκη Καλογεροπούλου) υπάρχει εκτενή αναφορά στο όνομα μου, το οποίο βρίσκεται δίπλα σε ονόματα κορυφαίων αρχιμουσικών από την Αθήνα και την ηπειρωτική Ελλάδα και πραγματικά θεωρώ, ότι αυτή η ιδιαίτερη αναφορά στο πρόσωπο μου, αποτελεί το επιστέγασμα της σκληρής προσπάθειας που κατέβαλλα όλα αυτά τα χρόνια, για να βάλω και εγώ το δικό μου λιθαράκι στην μουσικά και καλλιτεχνικά δρώμενα του τόπου μου!
Η ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!
- H φιλαρμονική επί των ημερών σας διέπρεψε και κατά γενική ομολογία, τα καλύτερα της χρόνια, συνδυάστηκαν με την δική σας παρουσία στην ηγεσία της. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη και αν ναι, θα θέλατε να μας αποκαλύψετε ποιο είναι όλα αυτά τα χρόνια το μυστικό της επιτυχίας της;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω εγώ σε αυτό. Αυτό που σίγουρα μπορώ να σας πω, είναι ότι αφιέρωσα και αφιερώνω μεγάλο κομμάτι της μέρας μου στην φιλαρμονική. Όλα αυτά τα χρόνια έδωσα την ψυχή μου και σίγουρα πάντοτε θα είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι της ζωής μου. Να ξέρετε πάντως, πως κανείς δεν πετυχαίνει τίποτα μόνος του, χρειάζονται πολλοί για να επιτευχθεί ένα πολύ καλό αποτέλεσμα και σίγουρα ότι πετύχαμε στην φιλαρμονική, είναι προϊόν ομαδικής δουλειάς και προσπάθειας. Εγώ προσωπικά πάντως, ως Θανάσης Πουλιού, έχω να καταθέσω ότι την μεγάλη αγάπη που πάντα είχα για την μουσική, την μετέτρεψα σε αγάπη και αφοσίωση για την φιλαρμονική και αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά σε αυτό το δύσκολο εγχείρημα, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα. Η φιλαρμονική σταδιακά έγινε κτήμα μου, μπήκε για τα καλά στην ζωή μου και κατά συνέπεια στην καθημερινότητα μου και ίσως το μυστικό της επιτυχίας να είναι ότι ποτέ δεν την αντιμετώπισα απλά σαν μία δουλειά. Για εμένα σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο. Πολλές φορές στην ζωή μου χρειάστηκε να βάλω ως προτεραιότητα την φιλαρμονική, και σε δεύτερη μοίρα τα δικά μου θέλω, τις προσωπικές μου ανάγκες και την ξεκούραση μου. Γι'αυτό θα έλεγα μετά από τόσα χρόνια ότι η φιλαρμονική για μένα είναι η δεύτερη μου οικογένεια και μέσα από το καλό οικογενειακό κλίμα που καθιέρωσα, καταφέραμε και πετύχαμε διακρίσεις που μέχρι τότε φάνταζαν ακατόρθωτες για μία Φιλαρμονική της επαρχίας.
Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΚΩ...
- Λίγο πριν κλείσουμε την συνέντευξη, θα ήθελα να σου αναφέρω ενδεικτικά, μερικά ονόματα προσωπικοτήτων της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και του ευρύτερου κοινωνικού γίγνεσθαι του νησιού μας και να μας πεις πως θα τα χαρακτήριζες με λίγες λέξεις;
Μητροπολίτης Ναθαναήλ: Δραστήριος ,με ανησυχίες , δυναμικός, δεν θα μπορούσε να μας τύχει καλύτερος ποιμενάρχης .
Θεοδόσης Νικηταράς: Ενωτικός, ήρεμη δύναμη , σιγουριά.
Γιώργος Κυρίτσης: Δυναμικός με αδυναμίες .
Σέβη Βλάχου: Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση.
Μανόλης Ζερβός: Πρόεδρος που δεν ασχολήθηκε με την φιλαρμονική μας, οπότε δεν έχω άποψη.
Παναγιώτης Χατζηχριστοφής: Νέος , συνεργάσιμος, ξέρει να ακούει ,θέλει να μάθει, γεμάτος όρεξη για προσφορά.
