Με ποιήματα των δύο Κώων ποιητών της Ελληνιστικής Εποχής Θεόκριτου και Ηρώνδα διοργάνωσε με επιτυχία χθες βράδυ στον αύλειο χώρο του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος Κω με την υποστήριξη του ΔΟΠΑΒΣ.
Ποιήματα των δυο Κώων ποιητών απήγγειλαν οι Σμάρω Παρισίδου, Μαρία Φρατζή και Δημήτρης Παπαστεριάδης ενώ σχολίαζαν οι Θεοδόσης Διακογιάννης και Μαρία Φρατζή.
Ενώ εκ μέρους του ΔΟΠΑΒΣ την εκδήλωση χαιρέτισε το μέλος της διοίκησης Κλεοπάτρα Μισαηλίδου
Χαιρετισμός του Αντιπροέδρου του ΔΙΙΚΩ Νίκου Στ. Μανούση, στην ποιητική βραδιά
Αξιότιμοι προσκεκλημένοι,
Αγαπητές Κυρίες και Κύριοι,
Καλησπέρα σας,
Εκ μέρους του Προέδρου και των μελών του ΔΣ του ΔΙΙΚΩ σας καλωσορίζω στο προαύλιο χώρο του Ιπποκράτειου Μελάθρου.
Θαρσείνχρη … ταχ’αυριονέσσετ’άμεινον» Θεόκριτος, Ειδύλλια
(Θάρρος πρέπει να’ χεις… σύντομα το αύριο θα είναι καλύτερο)
Τολμώ να υποθέσω πως κάπως έτσι θα ξεκινούσε την παρούσα εκδήλωση ο ίδιος ο Θεόκριτος αν ήταν σήμερα μαζί μας. Ευρισκόμενοι στο Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα της Κω και για να αναγάγουμε το έργο του Θεόκριτου στη σύγχρονη εποχή και στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας του κορωνοϊού, το θάρρος και η αισιοδοξία που διατρέχει το έργο του βουκολικού ποιητή θα μας ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα.
Οι σχεδόν σύγχρονοι ποιητές Θεόκριτος και Ηρώνδας έζησαν για πολλά χρόνια στο νησί της Κω, το οποίο είχε αναδειχθεί προσφιλές καταφύγιο των ποιητών και των λογίων κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους. Το δε έργο των ποιητών ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στην εποχή τους, καθώς κατόρθωνε να περιγράφει με περίσσια χάρη, απλότητα αλλά και φυσικότητα τον καθημερινό βίο αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν τότε οι άνθρωποι. Το έργο μάλιστα του Θεόκριτου, ο οποίος συνδέθηκε με τον Φιλητά, χαρακτηρίζεται από πλαστικότητα, ζωηρή έκφραση, πρωτοτυπία και τολμηρό ρεαλισμό.
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον η υπόθεση οι δύο αυτοί ποιητές να ζούσαν σήμερα και να περιέγραφαν την τρέχουσα συγκυρία. Οι συγκεκριμένοι λόγιοι, με τη γλυκύτητα και τη γραφικότητα της έκφρασης, θα προσέδιδαν νέα οπτική στηναφήγηση της κρίσης της πανδημίας και στο πως η τελευταία έχει μεταβάλει άρδην τη ζωή όλων μας. Ίσως μάλιστα έδιναν έμφαση και στον αντίκτυπο της πανδημίας στην ψυχή του ανθρώπου, την οποία, καθώς φαίνεται από το έργο τους γνώριζαν εις βάθος, υπογραμμίζοντας τις δυσμενείς επιπτώσεις της όπως στρες, απομόνωση, στιγματισμό αλλά καιισχυρό φόβο μετάδοσης του ιού.
Ωστόσο, θέλω να πιστεύω πως και οι δύο θα παρότρυναν τους συμπατριώτες μας να τηρούν με ευλάβεια τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης για την προστασία της υγείας μας, αναμφίβολα με χιούμορ και ίσως και με σκωπτική διάθεση, διασκεδάζοντας έτσι τις σχετικές φοβίες και καταπολεμώντας το στρες. Ενδεχομένως να τόνιζαν πως η απερισκεψία δεν είναι παλληκαριά και οι περιττές επαναλαμβανόμενες συζητήσεις απώλεια χρόνου. Άλλωστε, έχουμε διαπιστώσει πως το τελευταίο διάστημα και ειδικά αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα, χωρίς δυστυχώς μαγικές λύσεις.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κο Θεοδόση Διακογιάννη και την κα Μαρία Φρατζή για τη διοργάνωση της τόσο ενδιαφέρουσας ποιητικής βραδιάς, ως και την Σμάρω Παρισίδου και τον Δημήτρη Παπαστεριάδη για τη συμμετοχή τους.
5 Αυγούστου 2020, Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα Κω, Ιπποκρατικό Μέλαθρον
Αξιότιμοι προσκεκλημένοι,
Αγαπητές Κυρίες και Κύριοι,
Καλησπέρα σας,
Εκ μέρους του Προέδρου και των μελών του ΔΣ του ΔΙΙΚΩ σας καλωσορίζω στο προαύλιο χώρο του Ιπποκράτειου Μελάθρου.
«Θαρσείνχρη … ταχ’αυριονέσσετ’άμεινον» Θεόκριτος, Ειδύλλια
(Θάρρος πρέπει να’ χεις… σύντομα το αύριο θα είναι καλύτερο)
Τολμώ να υποθέσω πως κάπως έτσι θα ξεκινούσε την παρούσα εκδήλωση ο ίδιος ο Θεόκριτος αν ήταν σήμερα μαζί μας. Ευρισκόμενοι στο Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα της Κω και για να αναγάγουμε το έργο του Θεόκριτου στη σύγχρονη εποχή και στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας του κορωνοϊού, το θάρρος και η αισιοδοξία που διατρέχει το έργο του βουκολικού ποιητή θα μας ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα.
Οι σχεδόν σύγχρονοι ποιητές Θεόκριτος και Ηρώνδας έζησαν για πολλά χρόνια στο νησί της Κω, το οποίο είχε αναδειχθεί προσφιλές καταφύγιο των ποιητών και των λογίων κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους. Το δε έργο των ποιητών ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στην εποχή τους, καθώς κατόρθωνε να περιγράφει με περίσσια χάρη, απλότητα αλλά και φυσικότητα τον καθημερινό βίο αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν τότε οι άνθρωποι. Το έργο μάλιστα του Θεόκριτου, ο οποίος συνδέθηκε με τον Φιλητά, χαρακτηρίζεται από πλαστικότητα, ζωηρή έκφραση, πρωτοτυπία και τολμηρό ρεαλισμό.
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον η υπόθεση οι δύο αυτοί ποιητές να ζούσαν σήμερα και να περιέγραφαν την τρέχουσα συγκυρία. Οι συγκεκριμένοι λόγιοι, με τη γλυκύτητα και τη γραφικότητα της έκφρασης, θα προσέδιδαν νέα οπτική στηναφήγηση της κρίσης της πανδημίας και στο πως η τελευταία έχει μεταβάλει άρδην τη ζωή όλων μας. Ίσως μάλιστα έδιναν έμφαση και στον αντίκτυπο της πανδημίας στην ψυχή του ανθρώπου, την οποία, καθώς φαίνεται από το έργο τους γνώριζαν εις βάθος, υπογραμμίζοντας τις δυσμενείς επιπτώσεις της όπως στρες, απομόνωση, στιγματισμό αλλά καιισχυρό φόβο μετάδοσης του ιού.
Ωστόσο, θέλω να πιστεύω πως και οι δύο θα παρότρυναν τους συμπατριώτες μας να τηρούν με ευλάβεια τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης για την προστασία της υγείας μας, αναμφίβολα με χιούμορ και ίσως και με σκωπτική διάθεση, διασκεδάζοντας έτσι τις σχετικές φοβίες και καταπολεμώντας το στρες. Ενδεχομένως να τόνιζαν πως η απερισκεψία δεν είναι παλληκαριά και οι περιττές επαναλαμβανόμενες συζητήσεις απώλεια χρόνου. Άλλωστε, έχουμε διαπιστώσει πως το τελευταίο διάστημα και ειδικά αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα, χωρίς δυστυχώς μαγικές λύσεις.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κο Θεοδόση Διακογιάννη και την κα Μαρία Φρατζή για τη διοργάνωση της τόσο ενδιαφέρουσας ποιητικής βραδιάς, ως και την Σμάρω Παρισίδου και τον Δημήτρη Παπαστεριάδη για τη συμμετοχή τους.
5 Αυγούστου 2020, Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα Κω, Ιπποκρατικό Μέλαθρον
Αξιότιμοι προσκεκλημένοι,
Αγαπητές Κυρίες και Κύριοι,
Καλησπέρα σας,
Εκ μέρους του Προέδρου και των μελών του ΔΣ του ΔΙΙΚΩ σας καλωσορίζω στο προαύλιο χώρο του Ιπποκράτειου Μελάθρου.
«Θαρσείνχρη … ταχ’αυριονέσσετ’άμεινον» Θεόκριτος, Ειδύλλια
(Θάρρος πρέπει να’ χεις… σύντομα το αύριο θα είναι καλύτερο)
Τολμώ να υποθέσω πως κάπως έτσι θα ξεκινούσε την παρούσα εκδήλωση ο ίδιος ο Θεόκριτος αν ήταν σήμερα μαζί μας. Ευρισκόμενοι στο Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα της Κω και για να αναγάγουμε το έργο του Θεόκριτου στη σύγχρονη εποχή και στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας του κορωνοϊού, το θάρρος και η αισιοδοξία που διατρέχει το έργο του βουκολικού ποιητή θα μας ήταν ιδιαίτερα χρήσιμα.
Οι σχεδόν σύγχρονοι ποιητές Θεόκριτος και Ηρώνδας έζησαν για πολλά χρόνια στο νησί της Κω, το οποίο είχε αναδειχθεί προσφιλές καταφύγιο των ποιητών και των λογίων κατά τους αλεξανδρινούς χρόνους. Το δε έργο των ποιητών ήταν εξαιρετικά δημοφιλές στην εποχή τους, καθώς κατόρθωνε να περιγράφει με περίσσια χάρη, απλότητα αλλά και φυσικότητα τον καθημερινό βίο αλλά και τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν τότε οι άνθρωποι. Το έργο μάλιστα του Θεόκριτου, ο οποίος συνδέθηκε με τον Φιλητά, χαρακτηρίζεται από πλαστικότητα, ζωηρή έκφραση, πρωτοτυπία και τολμηρό ρεαλισμό.
Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον η υπόθεση οι δύο αυτοί ποιητές να ζούσαν σήμερα και να περιέγραφαν την τρέχουσα συγκυρία. Οι συγκεκριμένοι λόγιοι, με τη γλυκύτητα και τη γραφικότητα της έκφρασης, θα προσέδιδαν νέα οπτική στηναφήγηση της κρίσης της πανδημίας και στο πως η τελευταία έχει μεταβάλει άρδην τη ζωή όλων μας. Ίσως μάλιστα έδιναν έμφαση και στον αντίκτυπο της πανδημίας στην ψυχή του ανθρώπου, την οποία, καθώς φαίνεται από το έργο τους γνώριζαν εις βάθος, υπογραμμίζοντας τις δυσμενείς επιπτώσεις της όπως στρες, απομόνωση, στιγματισμό αλλά καιισχυρό φόβο μετάδοσης του ιού.
Ωστόσο, θέλω να πιστεύω πως και οι δύο θα παρότρυναν τους συμπατριώτες μας να τηρούν με ευλάβεια τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης για την προστασία της υγείας μας, αναμφίβολα με χιούμορ και ίσως και με σκωπτική διάθεση, διασκεδάζοντας έτσι τις σχετικές φοβίες και καταπολεμώντας το στρες. Ενδεχομένως να τόνιζαν πως η απερισκεψία δεν είναι παλληκαριά και οι περιττές επαναλαμβανόμενες συζητήσεις απώλεια χρόνου. Άλλωστε, έχουμε διαπιστώσει πως το τελευταίο διάστημα και ειδικά αυτό το καλοκαίρι είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα, χωρίς δυστυχώς μαγικές λύσεις.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κο Θεοδόση Διακογιάννη και την κα Μαρία Φρατζή για τη διοργάνωση της τόσο ενδιαφέρουσας ποιητικής βραδιάς, ως και την Σμάρω Παρισίδου και τον Δημήτρη Παπαστεριάδη για τη συμμετοχή τους.
