ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΗΣ, ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟ Δ.Σ. ΛΙΝΟΠΟΤΙΟΥ Ε. ΚΑΡΟΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ
Γ. ΦΟΡΟΖΗ - ΤΣΙΓΑΡΑ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΟ Δ.Σ. ΖΗΠΑΡΙΟΥ Κ. ΜΑΛΙΛΗ ΚΑΙ Β. ΤΟΠΠΟΥ ΚΑΙ Η ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟ 2ο Δ.Σ. Ε. ΛΗΜΝΟΥ
Επιμέλεια Γιώργος Χ. Πασσανικολάκης
Πάντα θεωρούσα την προσφώνηση “δάσκαλε/δασκάλα” ως τον πιο τιμητικό τίτλο, την ύψιστη κατάκτηση για ένα/μια λειτουργό της εκπ/σης. Θυμάμαι με γλυκύτητα αγαπημένους δασκάλους σε 1ο Δημοτικό Σχολείο (την πρώτη μου δασκάλα, την αείμνηστη Χρύσα Φουρτούνη - Μαστρομιχάλη), 1ο Γυμνάσιο και Ιπποκράτειο Λύκειο, που με πάθος για τη διδασκαλία και αγάπη για τους μαθητές τους, κατάφεραν να κάθονται δίπλα στα παιδιά και όχι απέναντί τους, που γνώριζαν (θυμούνται) τα μικρά ονόματά τους, τις ιδιαιτερότητες ή τις δυσκολίες (μαθησιακές ή οικογενειακές) τους, που ήταν φιλικοί και συνάμα επέβαλλαν την πειθαρχία, που παρασύρονταν από τον παλμό και τα συναισθήματα των παιδιών της τάξης, καλλιεργώντας τα μοναδικά τους χαρίσματα, και τελικά, άντεξαν την αμφισβήτηση και την επιθετικότητά τους, δίνοντας και την ψυχή τους.
Δάσκαλοι και καθηγητές υπάρχουν πολλοί. Είναι όσοι διάλεξαν αυτό το επάγγελμα. Πόσοι το επέλεξαν γιατί το γούσταραν και γιατί είδαν το σχολείο ως ιδέα; Ποιοί και πόσοι, όμως, είναι πραγματικοί δάσκαλοι; Είναι αυτοί που αφήνουν τα παιδιά να πετάξουν στο μαγικό χώρο της μάθησης. Είναι αυτοί που κατάλαβαν ότι, η εκπ/ση δεν είναι ευθεία γραμμή και συνειδητοποίησαν πως, κανένα παιδί δεν μαθαίνει από κάποιον δάσκαλο με τον οποίο δεν νιώθει χαρούμενο. Είναι αυτοί, οι οποίοι ολοκληρώνοντας τη διδασκαλίας τους τα έχουν καταστήσει ανεξάρτητα, τόσο γνωσιακά όσο και ως προσωπικότητες. Είναι αυτοί που καταθέτουν τον εαυτό τους στα σχολεία. Είναι αυτοί που “στοιχειώνουν” (με την καλή έννοια) τον χώρο που… έμαθαν τους μαθητές να μαθαίνουν.
Αρχίζοντας ο γιος μου το μαγικό ταξίδι στην εκπ/ση, πάντα άκουγα στο μικρόκοσμο του Ζηπαρίου για την αυστηρή Δ/ντρια του Δημοτικού Σχολείου κα Φραντζέσκα Ρέβελα. Ωστόσο, κατά την πρώτη επαφή διαπίστωσα ότι, η αυστηρή Δ/ντρια γινόταν παιδί κάθε χρονιά που καλωσόριζε τα νέα παιδιά (κι ας είχε 30 χρόνια στην πλάτη), ενώ σ’ έκανε να νιώθεις σιγουριά που εμπιστεύτηκες το παιδί σου για να γίνει άξονας της ζωής του.
Στα 34 χρόνια εκπ/κής πορείας, η Καλυμνιά μαθήτρια που πέρασε νηπιαγωγός, αλλά από μικρή ήθελε να γίνει δασκάλα, έγινε Κωα κι έκανε το Δ.Σ. Ζηπαρίου 2ο σπίτι της και τον μόνιμο πυρήνα του σχολείου οικογένειά της. Έδωσε τη ψυχή της στην τάξη, όπου τα παιδιά αντιλαμβάνονταν ότι, κάποιος μπορεί να είναι αυστηρός, αλλά ταυτόχρονα να τα αγαπάει πολύ. Χάρισε πολλή αγάπη, αλλά και πήρε πολλή αγάπη τόσο από τους συναδέλφους - φίλους της (ειδικά την τελευταία της ημέρα), όσο και από τα παιδιά, τα οποία στο καθιερωμένο χριστουγεννιάτικο παζάρι τον Δεκέμβρη του 2021 (έχοντας αποχωρήσει 6 μήνες), έσπευδαν να την αγκαλιάσουν. Τα τελευταία 14 χρόνια κουμάνταρε το 2ο μεγαλύτερο σε πληθυσμό σχολείο των Δωδ/σων όσο καλύτερα μπορούσε, πάντα σε συνεργασία και με ομόνοια με τους συναδέλφους της, τους γονείς και την τοπική κοινωνία, αφήνοντας ένα σχολείο αρκετά εξοπλισμένο ηλεκτρονικά.
Ίσως τα παιδιά να “βαρέθηκαν” την αυστηρή αλλά δίκαιη κυρία Δ/ντρια, όμως το αποτύπωμά της θα μείνει για πάντα στο σχολείο. Άλλωστε, δάσκαλοι/ες που ξαναβρήκαν το παιδί μέσα τους, δεν περνούν απαρατήρητοι. Και μπορεί τώρα που συνταξιοδοτήθηκε να κάνει όσα την ευχαριστούν, μεταξύ άλλων το διάβασμα και τη συγγραφή ποιημάτων, ωστόσο δεν κρύβει ότι της λείπουν τα παιδιά, τα γέλια, οι συνάδελφοι, η σχολική καθημερινότητα με τα πάνω και τα κάτω της.
Η ΚαλυμνοΚωα κα Φραντζέσκα, η δοτική δασκάλα, η δίκαιη συν/φος, η αυστηρή δ/ντρια, η ποιήτρια και ευαίσθητη ψυχή, μέσα από τις απαντήσεις της (σ.σ. προτίμησα να μην είναι ερωτοαπαντήσεις), αλλά και από τις περιγραφές των φίλων της εκπ/κών.
ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάλυμνο. Φοίτησε στο 6ο Δημοτικό Σχολείο Καλύμνου (σημερινό 5ο) και αργότερα στο Γυμνάσιο – Λύκειο Θηλέων Καλύμνου. Ήταν πάντα επιμελής και μελετηρή μαθήτρια. Από το Γυμνάσιο, ήδη, ήξερε ότι ήθελε να ασχοληθεί με την εκπ/ση. Αρχικά, στόχευε για αγγλική φιλολογία, αλλά άλλαξε γνώμη και τελικά μετά τις πανελλήνιες, πέρασε ως αριστούχα στη Σχολή Νηπιαγωγών Αθήνας, που ήταν και η πρώτη της επιλογή.
ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΑ
Οικογενειακοί λόγοι επέβαλαν τη διαμονή της στην Αθήνα για 1 επιπλέον έτος, οπότε για να μην περάσει άσκοπα η χρονιά έδωσε κατατακτήριες και πέρασε στη Ράλλειο Παιδαγωγική Ακαδημία. Σε 1 χρόνο φοίτησης πέρασε τα μαθήματα και των 2 ετών (που διαρκούσε κανονικά η φοίτηση) και πήρε και το πτυχίο της δασκάλας.
ΜΕ 2 ΠΑΤΡΙΔΕΣ
Εδώ και 36 χρόνια ζει στην Κω, εκ των οποίων 32 στο Ζηπάρι, με το σύζυγο και τα 2 παιδιά της, έχοντας πλέον 2 πατρίδες.
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
Διορίστηκε πρώτα ως δασκάλα και είδε ότι της άρεσε η αλληλεπίδραση με τα παιδιά ηλικίας δημοτικού, οπότε απέρριψε το διορισμό ως νηπιαγωγού που ήρθε 3 χρόνια αργότερα. Ο πρώτος διορισμός ήταν στο 1/Θ (μονοθέσιο) Δ.Σ Λινοποτίου.
Η φοίτηση στη σχολή δεν μπορούσε να καλύψει όλο το φάσμα της εκπ/κής πραγματικότητας που κάποιος νέος εκπ/κός θα συναντούσε, οπότε το να διοριστεί σ’ ένα σχολείο μόνη της με 26 μαθητές όλων των τάξεων και διοικητικά καθήκοντα για τα οποία δεν είχε ιδέα (δεν υπήρχε σχετικό μάθημα ή επιμόρφωση τότε), ήταν πολύ δύσκολο.
Θυμάται ότι είχε ρίξει το κλάμα της ζωής της, γιατί δεν ήταν σίγουρη ότι θα τα καταφέρει. Με τη βοήθεια καλών και πιο έμπειρων συναδέλφων τα έβγαλε πέρα. Δεν ξεχνά ποτέ τον κ. Κώστα Κέλλη στο Δ.Σ Μαστιχαρίου και τον κ. Κων/νο Σαλαμαλέκη στο Δ.Σ Αμανιού, τους οποίους ευχαριστεί πολύ για τη βοήθειά τους.
26 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ Δ.Σ. ΖΗΠΑΡΙΟΥ
Στην εκπ/ση έμεινε συνολικά 34 χρόνια, από τα οποία τα 26 στο Δ.Σ Ζηπαρίου, που αγάπησε πολύ και θεωρούσε ότι είναι το 2ο σπίτι της. Τα τελευταία 14 υπηρέτησε ως Δ/ντρια.
ΑΥΣΤΗΡΗ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ
Αυτό που έχει να θυμάται μετά από τόσα χρόνια είναι η σχέση της με τα παιδιά και με τους συν/φους της (κυρίως με το μόνιμο πυρήνα που ήταν σταθερός μέσα στα χρόνια). Όσο κι αν είχε την ετικέτα της “αυστηρής”, θεωρεί ότι, τόσο οι μαθητές όσο και οι συνάδελφοί της τη θυμούνται με αγάπη, όπως κι εκείνη.
Ως συν/φος υποστηρίζει πως ήταν τυπική στα καθήκοντά της, ανοικτή σε συνεργασίες, και υποστηρικτική όποτε κάποιος χρειαζόταν βοήθεια. Ως δ/ντρια θα έλεγε πως ήταν αντικειμενική, γιατί προσπαθούσε πάντα να μην κάνει διακρίσεις, εκτιμώντας ότι, σε μεγάλο ποσοστό το πέτυχε.
ΚΑΛΟ ΚΛΙΜΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝ/ΦΩΝ
Αν θα μπορούσε να μιλήσει για κάποιο επίτευγμα θα έλεγε ότι, προσπάθησε να διατηρήσει το καλό κλίμα που βρήκε ανάμεσα στο Σ/γο Διδασκόντων όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό που την χαροποιούσε ιδιαίτερα ήταν που οι νέοι συν/φοι έλεγαν πως ήθελαν να έρχονται ξανά και ξανά στο Ζηπάρι λόγω των καλών σχολίων που άκουγαν τόσο στη Ρόδο όσο και σε κουβέντες που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους εκπ/κούς.
Νιώθει υπερήφανη που άφησε ένα σχολείο εξοπλισμένο που μπορεί να ανταποκριθεί σε μεγάλο βαθμό στις προκλήσεις της σύγχρονης διδασκαλίας, ενώ αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει τη Σχ. Επιτροπή που έκανε το καλύτερο δυνατό, το Σωματείο Γονέων, αλλά και τους τοπικούς επιχ/τίες που πάντα στήριζαν το σχολείο.
ΣΧΕΣΕΙΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑΣ
Απέκτησε σχέσεις ζωής, οικογενειακές, φιλικές, γνώρισε πάρα πολλούς συν/φους τόσα χρόνια, πέρασε πολύ όμορφα. Δεν μπορεί να ξεχωρίσει κάποιον ιδιαίτερα. “Για μένα όλοι, κυρίως ο μόνιμος πυρήνας αλλά όχι μόνο, πάντα θα κρατούν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου” εξομολογείται.
Η ΑΤΑΚΑ ΣΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ
Η ατάκα που μάλλον θα θυμούνται οι συνάδελφοι, αλλά και εκείνη κατά την καθιερωμένη ετήσια κοπή της βασιλόπιτας, όταν της ζητούσαν για δώρο άδεια, είναι: “Δεν δίνεται η άδεια για δώρο”.
ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ
Με τους γονείς, η σχέση της εξαρτιόταν από τη σοβαρότητα και το είδος των αιτημάτων τους. Υπήρχαν γονείς που είχαν εκτίμηση στο πρόσωπό της και στην προσπάθεια της να κουμαντάρει ένα πολύ μεγάλο σχολείο, που κατανόησαν τις δυσκολίες και τα εμπόδια που αντιμετώπιζε καθημερινά. Υπήρχαν κι εκείνοι που δεν δέχονταν ότι το σχολείο είναι θεσμός που λειτουργεί κάτω από νόμους και κανόνες και δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει, οπότε φαντάζεται ότι θα έχουν μείνει μ’ αρνητικά συναισθήματα.
ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Τα παιδιά αντιλαμβάνονται ευκολότερα ότι κάποιος μπορεί να είναι αυστηρός, αλλά ταυτόχρονα να τα αγαπάει πολύ. Οπότε, άλλοτε με αυστηρότητα (όποτε χρειαζόταν), άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με διπλωματία χειριζόταν ανάλογα την κάθε κατάσταση.
ΑΣΤΕΙΕΣ - ΑΒΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Κατά τη διάρκεια τόσων χρόνων υπήρξαν πολλές στιγμές που ήταν άβολες, όπως όταν μάθαινε ότι κάποιο παιδί τους αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας ή όταν συνέβαιναν κάποιες παρεξηγήσεις ανάμεσα σε συν/φους, που λύνονταν αργότερα. Μια αστεία στιγμή, ανάμεσα σε τόσες πολλές που είναι δύσκολο να θυμηθεί, συνέβη πριν λίγο καιρό, αφού είχε αποχωρήσει από την υπηρεσία. Περνώντας έξω από το σχολείο από την πίσω πλευρά, είχαν διάλειμμα τα μικρά παιδιά. Πλησιάζει στα κάγκελα ένα δευτεράκι και της λέει:
- Κυρία, γιατί φύγατε από δ/ντρια;
- Ε...τόσα χρόνια... Δε με βαρεθήκατε; απάντησε.
- Ε ναι, σίγουρα, της λέει, και παρόλη τη συγκίνηση που ένιωσε, της ήρθε να βάλει τα γέλια.
ΒΙΒΛΙΟΠΑΙΧΝΙΔΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ “ΧΡΥΣΑΝΘΕΜΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ”
Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με τη βραβευμένη ηλεκτρονική εφημερίδα “Ο μαγικός κόσμος του παιδικού βιβλίου” στη στήλη “Βιβλιοπαιχνιδίσματα”. Εκεί παρουσίαζε τον αντίκτυπο που είχαν τα λογοτεχνικά βιβλία στις παιδικές ψυχές, δείχνοντας τις δημιουργίες τους: εικαστικές, θέατρο, γραπτό λόγο κ.τ.λ Αν θα ξεχώριζε κάποια παρουσίαση - κριτική θα ήταν αυτή του βιβλίου “Χρυσάνθεμα στο χιόνι” του φίλου και συναδέλφου της Βασίλη Κουτσιαρή.
ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ ΑΠΟ ΜΙΚΡΗ
Τα βιβλία πάντα έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή και την καθημερινότητά της. Ήταν από τα παιδιά που έμενε μέσα τ’ απογεύματα διαβάζοντας, σε αντίθεση με τα άλλα που έβγαιναν για παιχνίδι. Μεγαλώνοντας διάβαζε παντού, στο γυμναστήριο, στην παραλία, όπου χρειαζόταν αναμονή, στα ταξίδια... Την αγάπη της για τα βιβλία προσπάθησε να μεταδώσει στα παιδιά, ασχολούμενη με τη Φιλαναγνωσία, κάνοντας κάποια χρόνια και γιορτή Φιλαναγνωσίας στο τέλος της χρονιάς.
Η ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Παρόλο που αγαπά τη λογοτεχνία, αυτό που της βγαίνει πιο εύκολα είναι η έκφραση με στίχους. Έχει γράψει κάποια ποιήματα, αλλά αν θα διάλεγε κάτι, αυτό θα ήταν παραμύθι.
Η ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ελπίζει γρήγορα να βρει τις ισορροπίες της στη νέα πραγματικότητα που ζει, ενώ δεν κρύβει ότι της λείπει το σχολείο, τα παιδιά, τα γέλια, οι συν/φοι, η σχολική καθημερινότητα με τα πάνω και τα κάτω της.
ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ
Η τελευταία μέρα ήταν γεμάτη συγκίνηση. Οι συν/φοί της, της είχαν ετοιμάσει (μυστικά) πάρα πολλές εκπλήξεις. Δεν είχε καταλάβει πως σχεδίασαν και πραγματοποίησαν τόσα πράγματα. “Θα μου μείνει πάντα αξέχαστο, πήρα πολλή αγάπη. Έκλαιγα για μέρες” σημειώνει.
ΣΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ
Της αρέσει η γυμναστική, το διάβασμα και οι εικαστικές δημιουργίες, ενώ στο ερώτημα για “παραξενιές” το αφήνει σ’ άλλους. Προς το παρόν, στον ελεύθερο χρόνο της βγάζει βόλτες τον σκύλο του γιού της, μαγειρεύει και διαβάζει. Τα ταξίδια είναι κάτι που θα της άρεσε πολύ να κάνει, μόλις ξεπεραστούν οι δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε όλοι.
ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ
Πλέον, την τραβάνε πια τα αγαπημένα πρόσωπα κι όχι ο τόπος. “Αν και αγαπώ όλα τα νησιά, σίγουρα Κάλυμνος και Κως γιατί εκεί ζουν τα μέλη της οικογένειάς μου” κλείνει τη συνέντευξη - εξομολόγηση.
ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Ένα αφιέρωμα, δεν θα ήταν ολοκληρωμένο εάν δεν παίρναμε τις απόψεις (όχι και τόσο αντικειμενικές λόγω βαθιάς φιλίας και εκτίμησης) από τους συναδέλφους της, με τους οποίους πορευόμενοι στα χρόνια απέκτησαν σχέσεις ζωής.
Μιλούν για εκείνη ο πρώην Διευθυντής του Δ.Σ. Ζηπαρίου (τον οποίο διαδέχτηκε) κ. Δ. Παπακωνσταντίνου, ο καλός της συνάδελφος κ. Π. Νικολόπουλος, η Διευθύντρια κα Ε. Ξανθοπούλου, η Υποδιευθύντρια κα Ε. Μπακάρη και οι δασκάλες του σχολείου: Π. Καβουκλή, Ε. Αερικού, Δ. Βραχνά, Α. Κεφαλιανού, ενώ ιδιαίτερα συναισθηματικά είναι τα λόγια των δασκάλων που τώρα βρίσκονται σ’ άλλα σχολεία: Ο. Σκουρλή, Ε. Ανθούλη και Κ. Βραχνά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Κ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΗ, ΑΡΤΙΑ, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ ΜΕ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ Δ/ΣΗ
Μεγάλη τιμή για μένα, ν’ απευθύνω έναν χαιρετισμό, μ’ αφορμή την αφυπηρέτηση από το δημόσιο βίο και την αποχώρηση από την υπηρεσία της αγαπητής μου συναδέλφισσας και επί πολλά χρόνια συνεργάτιδας κας Ρέβελα Φραντζέσκας
Να χαιρετήσω τον άνθρωπο, τη χαρισματική προσωπικότητα με την ανεκτικότητα και την επικοινωνιακή αμεσότητα που την διέκρινε, με την άριστο σε βαθμό σχέση με το ανθρώπινο περιβάλλον.
Να χαιρετήσω την εκπαιδευτικό με την αγάπη για το λειτούργημα στο ύψιστο σημείο, την άρτια παιδαγωγό που δε μένει ποτέ στατική, αλλά παρακολουθεί την εξέλιξη της επιστήμης και επιδιώκει την ανανέωση της γνώσης.
Να χαιρετήσω το στέλεχος της εκπαίδευσης με τις υψηλές διοικητικές ικανότητες, το χάρισμα της επικοινωνίας με τους συναδέλφους και τους γονείς ως διευθύντριας, τη διευκολυντική της στάση προς όλους για την άμεση επίλυση των όποιων προβλημάτων.
Φραντζέσκα σ’ ευχαριστώ για τη στήριξη και τη συμπαράσταση στο έργο του σχολείου όλα αυτά τα χρόνια. Δε θα ξεχάσω ποτέ τους αγώνες που δώσαμε μαζί και με όλους τους συναδέλφους για την ανάδειξη των σκοπών και στόχων καθώς και του ίδιου του Σχολείου μας μέσα από την καθημερινότητα, την εφαρμογή προγραμμάτων, την πραγματοποίηση εκδηλώσεων και τόσα άλλα.
Θέλω να σε διαβεβαιώσω ότι η κοινωνία μας και εμείς θα σε θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη και σου εύχομαι να χαρείς την οικογένεια σου και τη σύνταξή σου υγιής και για πολλά-πολλά χρόνια.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ: ΑΓΑΠΗΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΑΞΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΑ ΚΑΙ Δ/ΝΤΡΙΑ
Την κα Φραντζέσκα τη γνωρίζω πολλά χρόνια, καθώς συνυπηρετήσαμε στο ίδιο σχολείο. Είναι μια πολύ άξια συναδέλφισσα και απεδείχθη πολύ άξια διευθύντρια. Είναι από τους ανθρώπους που μπορεί να συνεργαστεί τόσο με τα παιδιά, ξεδιπλώνοντας την παιδαγωγική της όσο και με τους γονείς και την ευρύτερη κοινωνία, συμμετέχοντας και σ’ άλλες κοινωνικές δραστηριότητες.
Πολλοί συνάδελφοι που πέρασαν από το σχολείο έχουν κρατήσει επαφή και σχέσεις, ενώ ανταλλάσουν επισκέψεις. Είναι ένα αξιαγάπητο πρόσωπο, άξια στη δουλειά της που αξίζει να την θυμόμαστε, γιατί έδινε πολλή αγάπη στους μαθητές, δείχνοντας αληθινό ενδιαφέρον. Αυτά τα λίγα, γι’ αυτό το αγαπητό μου πρόσωπο, για το οποίο ότι και να πω θα φανεί υποκειμενικό, αν και αυτό αποτελεί αντικειμενικότητα μέσα από την υποκειμενικότητα.
ΕΦΗ ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ: ΑΓΑΠΗΣΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗ ΓΙ’ ΑΥΤΟ
Η Φραντζέσκα για πολλούς που περάσαμε από αυτό το σχολείο είναι η διευθύντρια της καρδιάς μας. Τα 11 χρόνια που περάσαμε μαζί δεν μπορώ να τα μεταφέρω με κανέναν τρόπο μέσα σε λίγες γραμμές. Τα σχολεία δεν τα κάνουν τα κτίρια αλλά οι άνθρωποι. Και το Δημοτικό Σχολείο του Ζηπαρίου είναι για πολλούς συνδυασμένο με την αγαπημένη μας Φραντζέσκα.
ΕΙΝΑΙ O ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ “ΕΜΠΛΕΞΑ” ΜΕ ΤΗ Δ/ΣΗ
Είναι ο λόγος που “έμπλεξα” από μικρή με την διοίκηση, προσπαθώντας δίπλα της να μάθω και να βοηθήσω με κάθε τρόπο το σχολείο μας, στηρίζοντας μικρούς και μεγάλους, είτε όταν ήμουν στο νησί είτε όταν ήμουν στην άλλη άκρη της Γης. Και όσο και αν έχουμε μάθει στο επάγγελμά μας να χάνουμε συνεργάτες κάθε χρόνο, η φετινή απώλεια ήταν η πιο δύσκολη από όλες.
ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Εγώ προσωπικά δεν μπόρεσα ποτέ να αφήσω ούτε το νησί, ούτε αυτό το σχολείο, το οποίο αγάπησα μέσα από την δική της αγάπη για αυτό. Ήταν εκεί για εμάς και για αυτό, με κάθε τρόπο. Κρατούσε τον σύλλογο ενωμένο στα εύκολα και στα δύσκολα και προσπαθούσε να πάρει τον καλύτερο εαυτό μας, με τον ίδιο τρόπο που ένας εκπαιδευτικός κάνει για τους μαθητές του. Την ευχαριστώ για όλα. Επαγγελματικά και προσωπικά.
ΕΥΔΟΞΙΑ ΜΠΑΚΑΡΗ: ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΓΕΜΑΤΗ ΦΩΣ, ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ, ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ
Ρέβελα Φραντζέσκα ένα όνομα που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένο στην ιστορία του δημοτικού σχολείου Ζηπαρίου. Ένας άνθρωπος που πρόσφερε για πολλά χρόνια στην εκπαίδευση, στους συναδέλφους της και στους μαθητές της. Μια προσωπικότητα γεμάτη φώς που το μετέδιδε απλόχερα σε όσους βρίσκονταν γύρω της. Όταν ανέλαβε την διοίκηση του σχολείου όνειρο της ήταν να φτιάξει ένα σχολειό που να μπορεί να ανταπεξέρχεται στις απαιτήσεις του 21ου αιώνα. Και νομίζω ότι τα κατάφερε. Φεύγοντας, άφησε πίσω της ένα σχολειό εφοδιασμένο με τηλεοράσεις και Η/Υ σε κάθε αίθουσα, προτζέκτορες, ένα σχετικά άρτια εξοπλισμένο εργαστήριο Η/Υ κ.α.
ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΕ
Αξιολογότατη εκπαιδευτικός, γνήσιος άνθρωπος, υποδειγματική διευθύντρια κατάφερε στο πέρασμα όλων αυτών των χρόνων να διοικήσει ένα από τα μεγαλύτερα σχολεία των Δωδεκανήσων με τον καλύτερο τρόπο. Την αγαπήσαμε όλοι και μας αγάπησε, βρίσκονταν πάντα στο πλευρό μας όταν την χρειαζόμασταν, αντιμετώπιζε με δικαιοσύνη όλους τους συναδέλφους και πάντα μας συμβούλευε σαν παλαιότερη και πιο έμπειρη. Την αγαπήσαμε όλοι και όταν μάθαμε ότι πρόκειται να συνταξιοδοτηθεί ακόμα και οι συνάδελφοι που υπηρετούν σε αλλά μέρη της Ελλάδας έστειλαν τις ευχές τους και ένα μήνυμα αγάπης στην κυρία Φραντζέσκα. Ακόμα και αν πολλές φορές ερχόταν σε σύγκρουση με κάποιους από τους γονείς πάντα στο τέλος κατάφερνε να τους πάρει με το μέρος της και να παραδεχτούν την προσπάθεια της που είχε πάντα στόχο το καλό των παιδιών και του σχολείου.
ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Από την πλευρά των μαθητών τώρα, όσοι τυχεροί την γνώρισαν σαν δασκάλα έχουν να θυμούνται τα καλύτερα και όσοι μαθητές την γνώρισαν σαν διευθύντρια, αν και την φοβόντουσαν λίγο γιατί την θεωρούσαν αυστηρή, ανυπομονούσαν να μπει στην τάξη τους για μια ώρα και να κάνει μαζί τους μια από αυτές της υπέροχες συζητήσεις που συνήθιζε. Γνώριζε όλα τα παιδιά με το μικρό τους όνομα και θυμόταν πάντα τα ονόματα όλων των παλιών της μαθητών.
Το κενό που άφησε στο σχολείο δυσαναπλήρωτο. Της εύχομαι ότι καλύτερο για το μέλλον και ελπίζω να ξέρει ότι πάντα θα την σκεπτόμαστε και θα την αγαπάμε πάντα.
ΠΟΠΗ ΚΑΒΟΥΚΛΗ: ΔΙΠΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΑΚΟΥΡΑΣΤΗ, ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ, ΔΙΑΛΛΑΚΤΙΚΗ
Η κυρία Ρέβελα Φραντζέσκα, ως εκπαιδευτικός και ως διευθύντρια, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση. Επί σειρά ετών, προσέφερε μεγάλο εκπαιδευτικό έργο και υπηρέτησε με πάθος τον ρόλο της δασκάλας, δείχνοντας τη μεγάλη της αγάπη στο σχολείο και στα παιδιά. Χαρακτηριζόταν από μια διαρκή ενεργητικότητα και μια ακούραστη δράση.
ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
Είχα μια πολύ καλή συνεργασία μαζί της και πάντα με προθυμία ήθελε να βοηθήσει είτε εμένα είτε οποιονδήποτε άλλον συνάδελφο σε ό,τι χρειαζόμασταν, δίνοντας λύση σε πολλά θέματα που απασχολούσαν την εκπαιδευτική κοινότητα.
Ήταν πολύ διαλλακτική κι επικοινωνιακή με τους γονείς, συμβουλεύοντάς τους για τη σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών και βρίσκοντας λύσεις στα προβλήματα που αντιμετώπιζαν σχετικά με αυτά.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ
Η απουσία της από τη φετινή έναρξη του σχολείου αποτελεί πραγματική απώλεια για τους μαθητές, τους γονείς, το βοηθητικό προσωπικό του σχολείου και όλους τους συναδέλφους.
Της εύχομαι από καρδιάς καλή συνταξιοδότηση και καλή συνέχεια στις υπόλοιπες ασχολίες της.
EMMANOYΕΛΑ ΑΕΡΙΚΟΥ: ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ - ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ
Ό,τι και να γράψει κάποιος για την Φραντζεσκα είναι απλά λίγο! Ήταν πρώτα απ όλα άνθρωπος. Δεν ξεχώριζε κανένα, ούτε νέο ούτε παλιό συνάδελφο, μας αγκάλιαζε όλους κάτω από την ομπρέλα ασφαλείας της. Αγαπούσε πολύ τη δουλειά της και τα παιδιά και ήταν ευέλικτη και ανοιχτή σε πολλές καινούριες ιδέες που ήταν προς όφελος των παιδιών.
Σε σχέση με τους γονείς είχε έναν απίστευτο χειρισμό, συμπονετική στο πρόβλημα του κάθε γονέα, αλλά διασφαλίζοντας τα όρια κάθε φορά. Ήταν διευθύντρια που έβρισκε λύσεις σε όλα τα θέματα. Είναι και θα είναι η Διευθύντρια της καρδιάς μου και νομίζω ότι αυτό το νιώθουν όλοι όσοι την ήξεραν καλά.
Και μια απόδειξη της δουλειάς της ήταν πριν μέρες που πέρασε από το σχολείο έτρεξαν τα παιδιά και την αγκάλιασαν. Μας λείπει και θα μας λείπει πάντα.
ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΒΡΑΧΝΑ: ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΜΑΜΑ ΜΑΣ
Η Φραντζέσκα πέρα από καλή δασκάλα και καλή διευθύντρια είναι πάνω από όλα άνθρωπος. Δεν σκεφτόμουν ποτέ ότι θα δουλέψω παραπάνω στο σχολείο ή θα κάτσω παραπάνω στο σχόλασμα, απλά το έκανα για αυτήν γιατί ήξερα πάντα ότι θα το εκτιμούσε. Ήταν σαν μάνα μας και μπορεί να μας μάλωνε καμία φορά, όμως το έκανε γιατί μας θεωρούσε οικογένεια και σε κάθε οικογένεια μια μαμά πάντα μαλώνει τα παιδιά της για να μάθουν.
ΑΡΓΥΡΩ ΚΕΦΑΛΙΑΝΟΥ: ΜΕΓΑΛΗ ΘΑΥΜΑΣΤΡΙΑ ΤΗΣ ΑΥΣΤΗΡΗΣ… ΑΛΛΑ ΔΙΚΑΙΗΣ Δ/ΝΤΡΙΑΣ
Λοιπόν, ήμουν και είμαι θαυμάστρια της διευθύντριας Φραντζεσκας γιατί πάνω από όλα σε 45 ανθρώπους ήξερε να διοικεί και να τους βάζει όλους στη θέση τους! Παρόλο που ήμασταν φίλες, στο σχολείο ήμουν μια απλή συνάδελφος και ήταν απίστευτα δίκαιος άνθρωπος με όλους μας! Ήξερε να χειρίζεται δύσκολες καταστάσεις με εκπαιδευτικούς αλλά και με τους γονείς, τους οποίους τους κρατούσε πάντα σε απόσταση και πάντα στήριζε το σωστό και το δίκιο!
ΕΠΛΕΝΕ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ
Η Φραντζεσκα, από την πρώτη στιγμή που έγινε διευθύντρια, ανέλαβε τα πάντα, παραγγελίες για πράγματα του σχολείου, παρουσιολόγιο εκπαιδευτικών, αλληλογραφία, πρακτικό, μητρώο μαθητών, ανάλυση προβλημάτων με εκπαιδευτικούς και μαθητές, συνεννόηση με μηχανικούς, ηλεκτρολόγους και τα λοιπά προβλήματα του σχολείου, μέχρι τις κουρτίνες του σχολείου έπλενε και τις κρεμούσε!
ΕΒΑΖΕ ΚΑΤΩ ΚΑΙ 10 ΑΝΤΡΕΣ Δ/ΝΤΕΣ
Τι θέλω να πω; Ήταν μια γυναίκα που ανέλαβε τη διεύθυνση του πιο μεγάλου και δύσκολου σχολείου, το έκανε με την καρδιά της, το αγάπησε όλο αυτό, και ξέρετε κάτι, έβαζε και 10 άντρες διευθυντές κάτω με τον τρόπο που διαχειριζόταν όλα τα πράγματα!
ΜΑΓΝΗΤΙΖΕ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Όταν έφτασε η στιγμή να καλύψει συνάδελφο που απουσίαζε (γιατί έκανε κι αυτό) την κοίταζα με το στόμα ανοιχτό, γιατί το μάθημα που έκανε η διευθύντρια ως δασκάλα ήταν μάθημα που όλοι οι νέοι εκπαιδευτικοί που έρχονται μες στη διάθεση να δουλέψουν θα το ζήλευαν! Τι εννοώ; Είχε τρομερές γνώσεις και απίστευτο επίπεδο επικοινωνίας με τους μαθητές, τους μαγνήτιζε, τους κέρδιζε το ενδιαφέρον με απλά πράγματα και ατελείωτες συζητήσεις!
ΚΟΚΕΤΑ ΜΕ ΣΤΥΛ
Τι να πω για το ντύσιμο της. Κάθε μέρα ερχόταν κοκέτα στο σχολείο. Κάθε μέρα με διαφορετική γόβα. Καταλαβαίναμε ότι ανέβαινε στον όροφο γιατί ακούγαμε το τακ, τακ, τακ, τακ από τα τακούνια της! Πολύ όμορφο στυλ, ακόμα και στο ντύσιμο. Είχε επίπεδο η γυναίκα!
ΠΗΡΑΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ
Τα γράφω όλα αυτά και σκέφτομαι πόσο πολύ μου λείπει, πόσο λείπει αυτή η διευθύντρια από το σχολείο μας. Δε θα ξεχάσω και τα μαθήματα ζωής που μας πρόσφερε. Πάντα να μαζέψουμε λεφτά για παιδιά και οικογένειες με προβλήματα, να πουλήσουμε αστεράκια για τα παιδιά που υποφέρουν και κάθε χρόνο λεφτά που περίσσευαν στο ταμείο του σχολείου να τα στείλουμε σε ανθρώπους που είχαν ανάγκη. Μας έμαθε άπειρα πράγματα για την ανακύκλωση και μας μύησε σ’ αυτήν! Μας μιλούσε και μας τόνιζε πράγματα για την υγιεινή διατροφή και επέμενε και φώναζε να τρώμε υγιεινά για να μας βλέπουν ως παράδειγμα οι μαθητές μας!
ΦΙΛΗ, ΑΔΕΛΦΗ, ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Δ/ΝΤΡΙΑ
Όσο τα σκέφτομαι όλα αυτά απλά ξέρω ότι δε θα υπάρξει άλλος τέτοιος άνθρωπος ν’ ασχοληθεί μ’ όλα αυτά παράλληλα και να έχει και θέση διεύθυνσης! Γι’ αυτό είναι η διευθύντρια της καρδιάς μας που αγάπησαν όλοι οι εκπαιδευτικοί που πέρασαν από το σχολείο μας, και ήταν πάρα πολλοί. Γι’ αυτό την αγαπάμε άπειρα και εγώ προσωπικά την λατρεύω γιατί ήταν η φίλη μου, η αδερφή μου, η μαμά μου και μετά η διευθύντρια μου, η διευθύντρια της καρδιάς μου.
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ
“Απα πα πα πα”, “Παιδάκι μου πας καλά;”, “Τι συμβαίνει εδώ;”. “Λοιπόν συνάδελφοι εμείς εδώ είθισται να πίνουμε τον καθιερωμένο καφέ μας σε ένα παραλιακό μαγαζί”, “Αααα, έννοια σου”.
ΟΛΓΑ ΣΚΟΥΡΛΗ: ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ
Η γνωριμία μας με τη Φραντζέσκα άρχισε όταν πρωτοήρθα στην Κω το 2011 κι εμφανίστηκα στο δημοτικό σχολείο Ζηπαρίου να δουλέψω. Μάλιστα, θυμάμαι, στον πρώτο Σύλλογο Διδασκόντων που κάναμε τον Σεπτέμβρη, έκανα μια “παρατήρηση” σχετικά με ένα ενδοσχολικό θέμα. Αυτό την έκανε, λέει, να σκεφτεί εκείνη την ώρα: “Τι θέλει η Πατρινιά να μας πει τώρα;” Ακόμα το λέμε και γελάμε πια…
Γελάμε πάρα πολύ αφού έχουμε κλάψει, έχουμε εκνευρίσει η μία την άλλη, έχουμε συζητήσει για προσωπικά μας θέματα κι έχουμε καταφέρει να χτίσουμε μία σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού.
Σαν διευθύντρια αυτό που χαιρόμουν σε εκείνη ήταν το αίσθημα δικαίου που είχε προς όλους τους συναδέλφους, ανεξάρτητα από φιλίες ή επαγγελματικές διαφωνίες. Κάποιοι τη χαρακτήρισαν “διευθύντρια της καρδιάς μας”, άλλοι “διευθύντρια με τη μεγαλύτερη συλλογή από γόβες”, εγώ θα τη χαρακτηρίσω για άλλη μια φορά “Δικό μου άνθρωπο”.
Την αγαπώ αληθινά και της εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να είναι γερή και να προσφέρει στους ανθρώπους γύρω της την ηρεμία και την ευγένεια που τη χαρακτηρίζουν.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΡΑΧΝΑ: ΠΗΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
Φραντζεσκα Ρεβελα, αν και η ετυμολογία του ονόματος της σημαίνει ελεύθερη, η ίδια έχει δημιουργήσει αληθινούς δεσμούς με τους συναδέλφους της που στη συνέχεια έγιναν φίλοι, συνοδοιπόροι σε αυτό το μοίρασμα της γνώσης και της αγάπης για τα παιδιά και τον συνάνθρωπο.
Ως διευθύντρια ήταν εξαιρετική γιατί δεν είχε ξεχάσει ότι είναι δασκάλα, βάζοντας το κοινό καλό ως πρωταρχική της αξία. Αν και οι ατάκες της είχαν ταυτόχρονα χιούμορ και μια μαμαδίστικη αυστηρότητα, αυτό που θα θυμάμαι πάντα είναι το καθαρό βλέμμα της και το γλυκό της χαμόγελο.
Είχε την δεξιότητα να διαχειρίζεται μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς με σεβασμό και διακριτικότητα, επιδιώκοντας να μην έρχεται κανείς σε άβολη θέση. Η Φραντζεσκα με βεβαιότητα είναι η διευθύντρια της καρδιάς μας και νιώθω τυχερή που στα πρώτα μου χρόνια ως εκπαιδευτικός, υπηρέτησα στο Δημοτικό Σχολείο Ζηπαρίου, παίρνοντας μαθήματα ζωής από αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο.
ΕΡΡΙΚΑ AΝΘΟΥΛΗ: ΓΟΥΣΤΑΡΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΩΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ – ΜΑΣ ΕΝΕΠΝΕΕ
Το σημαντικότερο επίτευγμα της ήταν η ισότιμη μεταχείριση όλων ανεξαιρέτως των συναδέλφων και το βαθύ αίσθημα δικαιοσύνης. Δίκαιη, εργατική, αυστηρή, ανοιχτόμυαλη, συμπονετική, οργανωτική, ειλικρινής.
Το φετίχ της ήταν οι κόκκινες γόβες στον αγιασμό! Και μετά το πέρας της τελετής, φόραγε τα φλατ.
ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΠΟΛΥ ΤΟ Δ.Σ. ΖΗΠΑΡΙΟΥ
Για μένα, αποτελεί πρότυπο προϊστάμενης αρχής, με την έννοια ότι δεν ήταν μια διαχειριστική Διευθύντρια, αλλά μετασχηματιστική. Με άλλα λόγια, δεν είχε τη θέση αυτή από ανάγκη, δεν έγινε διευθύντρια επειδή δεν την πάλευε άλλο να διδάσκει. Έγινε, επειδή αγαπούσε πολύ το συγκεκριμένο σχολείο. Άλλωστε, θα μπορούσε με τα προσόντα της, να πάει σε όποια σχολική μονάδα του νησιού ήθελε.
ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΔΑΔΕΛΦΟΥΣ
Πάντα έμπαινε στη θέση του συναδέλφου, γιατί πάνω απ’ όλα, παρέμεινε εκπαιδευτικός. Δεν ξέχασε πώς είναι να έχεις τα προβλήματα μιας τάξης και πάντα βοηθούσε και συμπαραστεκόταν σε συναδέλφους που αντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες με παιδιά με προβλήματα συμπεριφοράς ή γνωστικά.
ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗ ΦΙΛΑΝΑΓΝΩΣΙΑ
Επίσης, ανυπομονούσε να μπει σε τμήμα και να διδάξει Φιλαναγνωσία στους μαθητές, για δυο λόγους: 1) για να εμφυσήσει στα παιδιά την αγάπη για τα βιβλία και το διάβασμα και 2) για να ξεφύγει λίγο από την άχαρη χαρτούρα του γραφείου της.
ΟΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΤΗΣ
Ταυτόχρονα, υπήρξε τυπική και έκανε παρατηρήσεις αν αργούσες το πρωί. Συνήθιζε να αποστρέφεται όποιον αντιλαμβανόταν ότι είναι “τεμπέλης”, δηλαδή βιαζόταν να φύγει στο 5ωρο μονίμως και όταν αντιλαμβανόταν ότι ένας συνάδελφος δεν αγαπούσε/νοιάζεται πραγματικά τα παιδιά. Στην πορεία της ξεχώρισε τον κ. Παναγιώτη Νικολόπουλο. Κι εκτιμά απεριόριστα τη νυν διευθύντρια κ. Έφη Ξανθοπούλου και τη συνάδελφο κ. Όλγα Σκουρλή.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕ ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
Ακόμη, την εκτιμώ απεριόριστα γιατί υπήρξε ο πρώτος άνθρωπος που μου έδειξε ότι το μάθημα των Αγγλικών είναι ισότιμο με τα υπόλοιπα και πρέπει ως τέτοιο να το αντιμετωπίζει ο σύλλογος διδασκόντων. Αμέσως, δέχτηκε την πρότασή μου να καλέσουμε την κα Ματθαιουδακη Μαρίνα, καθηγήτρια του ΑΠΘ και συγγραφέα του magic book Γ’ δημοτικού και πραγματοποιήσαμε ενημερωτική εκδήλωση σχετικά με τα Αγγλικά στον χώρο του σχολείου.
Ρε παιδί μου, η γυναίκα γούσταρε να κάνουμε ωραία πράγματα για να ευχαριστιούνται τα παιδιά κι εμείς κι όχι για ν’ ακούγεται απαραίτητα το όνομα του σχολείου.
ΣΕ ΕΝΕΠΝΕΕ
Είχε μια απίστευτη ικανότητα να κρατάει τους γονείς σε απόσταση και να βάζει τους “απαράδεκτους” στη θέση τους, όπως και τα κακομαθημένα παιδιά, απ’ όποια οικογένεια κι αν προέρχονταν. Σε ενέπνεε πάντα να δουλεύεις με τον τρόπο της. Σου δημιουργούσε με την ακούραστη φύση της, όρεξη για δουλειά.
Αν θυμάμαι καλά, μια ατάκα της ήταν: Δε μας παρατάς; και "Μάλιστα", ως ειρωνική / απαξιωτική απάντηση σε κάτι που δεν της άρεσε ή την ενοχλούσε.
Δεν της άρεσαν οι φλυαρίες, πάντα τα λόγια της ήταν εύστοχα και περιεκτικά.
ΟΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟ Δ.Σ. ΛΙΝΟΠΟΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟ Δ.Σ. ΖΗΠΑΡΙΟΥ
EMMANOYHΛ ΚΑΡΟΓΙΑΝΝΗΣ: ΜΑΣ ΦΕΡΘΗΚΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΣΕ ΣΑΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΝΑ ΜΑΣ
Ήταν μια νέα δασκάλα σ’ ένα μικρό μονοθέσιο σχολείο με ελάχιστους μαθητές, που όμως το αγάπησε τόσο πολύ όπως και τους μαθητές της. Μας φέρθηκε σαν δεύτερη μάνα και δεν ήταν απλώς μια δασκάλα. Μέχρι σήμερα, μας θυμάται όλους με τα μικρά μας ονόματα. Επίσης, με τις οικογένειές μας ανέπτυξε φιλικές, θα έλεγα αδελφικές, σχέσεις.
ΑΨΟΓΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Άψογη ως δασκάλα και υπέροχος άνθρωπος. Αυτό άλλωστε αποδεικνύεται από το γεγονός ότι για πολλά χρόνια κατείχε τη θέση της διευθύντριας στο δημοτικό σχολείο Ζηπαρίου. Τη θυμόμαστε πάντα, όλα τα παιδιά εκείνης της γενιάς, με πολλή αγάπη.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΦΟΡΟΖΗ – ΤΣΙΓΑΡΑ: ΗΡΕΜΗ, ΕΠΙΜΟΝΗ, ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ, ΚΑΛΟΣΥΝΑΤΗ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΗ
Ήμουν πρώτη δημοτικού, στο δημοτικό σχολείο Λινοποτίου που ήταν μονοθέσιο. Η κυρία Φραντζέσκα ήταν πρωτοδιόριστη. Ήταν πολύ καλή και πάντα με το χαμόγελο. Το μάθημα ήταν πιο πολύ για μας σαν παραμύθι, διότι την ακούγαμε που παρέδιδε σ’ όλες τις τάξεις.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΣ ΔΑΣΚΑΛΑ
Δεν ξεχνιέται γιατί ήταν η πρώτη μας δασκάλα. Μας δίδαξε και μας έμαθε τα πρώτα μας γράμματα. Ήταν ήρεμη, χαμογελαστή, καλοσυνάτη και προστατευτική, ιδιαίτερα με εμάς τα μικρά. Δεν θα ξεχάσω την επιμονή της.
Κ. ΜΑΛΙΛΗ: Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΡΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΕΧΩ
Την είχα 2 ή 3 χρονιές. Ήταν η καλύτερη δασκάλα που θα μπορούσα να έχω. Ήταν πάντα κοντά μας και μας βοηθούσε πολύ με τα μαθήματα. Μας έμαθε πολλά πράγματα. Θυμάμαι ότι συμμετείχαμε σε πολλούς διαγωνισμούς και πάντα μας στήριζε, ενώ είχαμε πάρει και αρκετά βραβεία. Προσωπικά, με είχε στηρίξει σε διαγωνισμό αγιογραφίας που είχα εκπροσωπήσει το σχολείο. Ήταν η καλύτερη δασκάλα.
ΒΙΚΥ ΤΟΠΠΟΥ: ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΤΗ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Ήταν δίπλα μας σε ότι θέλαμε. Μας εξηγούσε και μας μάθαινε πράγματα. Ήταν αυστηρή, αλλά δίκαιη μ’ όλα τα παιδιά. Ήταν πολύ αγαπητή και συνεχίζει ακόμη και τώρα να ενδιαφέρεται για εμάς τι έχουμε κάνει στη ζωή μας και πως προχωρήσαμε. Ήταν η αγαπημένη μου δασκάλα.
ΕΙΡΗΝΗ ΛΗΜΝΟΥ: Η ΓΛΥΚΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΠΟΥ ΞΕΧΩΡΙΖΕ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Την κυρία Φραντζέσκα την είχα στην 3η και στην 4η τάξη στο 2ο Δημοτικό Σχολείο. Ήταν στα πρώτα χρόνια διδασκαλίας της. Έχω μια πολύ γλυκιά ανάμνηση όταν σκέφτομαι αυτά τα χρόνια, πολύ ωραία συναισθήματα από εκείνη την εποχή. Η κυρία Φραντζέσκα και ο κύριος Χρήστος Γαμβρέλλης ξεχώριζαν από αυτό το σχολείο. Μπορώ να σου πω ότι, ήταν η μόνη δασκάλα που ξεχώρισα από τα σχολικά μου χρόνια.
ΜΗΤΡΙΚΗ ΦΙΓΟΥΡΑ
Ένας άνθρωπος γλυκός, πολύ δοτικός με τα παιδιά. Μας αγκάλιαζε και μας μάθαινε πράγματα πέρα από το στενό πλαίσιο των μαθημάτων, επιμένοντας πολύ και σε θέματα συμπεριφοράς. Μας έδειχνε μεγάλη τρυφερότητα, σαν μαμά μας. Μια πραγματικά ωραία μητρική φιγούρα που μας αγαπούσε και μας νοιαζόταν.
ΜΕ ΘΥΜΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ
Αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση από εκείνη είναι πως, μετά από τόσα χρόνια κι αφού είχα κάνει οικογένεια κι είχα αλλάξει, με θυμόταν και ρωτούσε να μάθει πράγματα για μένα.
