Στα Δωδεκάνησα αυτή τη στιγμή υφίσταται ένα υπαρκτό πρόβλημα. Πάνω από 14.000 ακίνητα σε Ρόδο, Κω και Λέρο αντιμετωπίζουν την απειλή της κατεδάφισης και των υπέρογκων προστίμων, με αποτέλεσμα χιλιάδες ιδιοκτήτες να κινδυνεύουν να χάσουν την περιουσία τους. Στους ιδιοκτήτες αυτούς δεν εμφανίζεται η ιδιοκτησία τους στους τόμους του Κτηματολογίου και δεν μπορούν να κάνουν εγγραφή, την ίδια ώρα που έχουν εκδοθεί πρωτόκολλα κατεδάφισης των κτισμάτων.
Ο πυρήνας του προβλήματος βρίσκεται αρκετά βαθιά στην ιστορία και το παρελθόν και συγκεκριμένα στην ενσωμάτωση του ιταλικού Κτηματολογίου στο ελληνικό. Το ερώτημα είναι γιατί από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η ελληνική πολιτεία δεν φρόντισε το εν λόγω ζήτημα να λυθεί και να μην υφίσταται ο κίνδυνος. Με την απομάκρυνση των Ιταλών η κτηματογράφηση δεν ολοκληρώθηκε και χιλιάδες ιδιοκτησίες δεν καταγράφηκαν στους τόμους του Κτηματολογίου, με συνέπεια ακίνητα να κινδυνεύουν είτε να κατεδαφιστούν, είτε να περάσουν στην ιδιοκτησία του Δημοσίου.
Δεν είναι όμως η κατάλληλη στιγμή να κάνουμε ιστορική αναδρομή για να δούμε ποιος δεν έκανε καλά τη δουλειά του αλλά να δούμε τι μπορούμε να αποφύγουμε στο σήμερα και ποιες λύσεις πρέπει να βρούμε έτσι ώστε να πάψει να υπάρχει το εν λόγω πρόβλημα.
Το πρώτο που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε είναι το γεγονός ότι η ελληνική πολιτεία, είχε αποδεχτεί αποκλειστικά τα ιταλικά κτηματολογικά δεδομένα, υιοθέτησε και επικύρωσε τις προβλέψεις των διατάξεων του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου (άρθρο 3) που όριζε τον αιγιαλό, προσαυξάνοντας κατά 12 μέτρα τα όρια της οριογραμμής του, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην υπόλοιπη χώρα.
Τεράστιες εκτάσεις γης, με χιλιάδες ιδιοκτησίες, στην παράκτια ζώνη των νησιών, που βρίσκονται εκτός αιγιαλού και παραλίας με τον εθνικό νόμο, δεν μπορούν να κτηματογραφηθούν με την αιτιολογία ότι βρίσκονται στη ζώνη της παραλίας, όπως την ορίζει ο κτηματολογικός κανονισμός . Δηλαδή αυτό που ισχύει στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν θα ισχύει στα Δωδεκάνησα. Επιπλέον έχουν εκδοθεί τα πρωτόκολλα κατεδάφισης εκατοντάδων κτισμάτων που κλείνουν 20ετία από την καταγραφή από τις Κτηματικές Υπηρεσίες του Δημοσίου ενώ έχουν επιβληθεί και πράξεις επιβολής προστίμων αυθαίρετης χρήσης.
Η μετάβαση όμως του Κτηματολογίου Ρόδου και Κω και Λέρου στο Εθνικό Κτηματολόγιο πρέπει να γίνει με όρους ισονομίας των Δωδεκανήσων με την υπόλοιπη Ελλάδα. Είναι ευκαιρία να διορθωθούν λάθη του παρελθόντος και η μετάβαση να έχει πραγματικό νόημα και όχι απλά μια μεταφορά διατάξεων σε ένα νόμο.
Απαραίτητη προϋπόθεση αρχικά είναι η κατάργηση του άρθρου 3 του Κτηματολογικού Κανονισμού Δωδεκανήσου και η δυνατότητα κτηματογράφησης των ιδιοκτησιών που δεν έγινε ποτέ, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο.
Όλα αυτά πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη πριν να είναι αργά και μετά θα κάνουμε το ταμείο για τις ευθύνες και τις παραλείψεις υπευθύνων και ανευθύνων.
