Με το περιβόητο «άνοιγμα» του τουρισμού να είναι προ των πυλών και τις υγειονομικές και οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας στα νησιά μας να έχουν «χτυπήσει κόκκινο», γίνεται κατανοητό ότι η συμπεριφορά όλων μας, κυρίως όμως της κυβέρνησης, για την επαναλειτουργία της πραγματικής αγοράς (εστίαση, τουρισμός, διεθνείς αερομεταφορές), αποτελεί τον πιο κρίσιμο παράγοντα για την ασφαλή επιστροφή της νησιωτικής οικονομίας στην πριν το 2020 κατάσταση.
Και όλα αυτά σε μια εποχή, που ενώ εμπεριέχει σημαντικά ρίσκα «πολιτικής στρατηγικής», την ίδια στιγμή αναδεικνύει νέες προκλήσεις για το αύριο του δωδεκανησιακού τουρισμού, για το μέλλον των νησιών μας. Οι μεγάλοι τουριστικοί παίκτες δίνουν το σήμα, οι ευρωπαϊκές χώρες που τροφοδοτούν τον εισερχόμενο τουρισμό ακόμα δεν έχουν καταλήξει οριστικά σε ενιαία τακτική για το συνδυαστικό πακέτο τουρισμού – μετακινήσεων – διεθνών μεταφορών, οι διμερείς συμφωνίες δεν αποτελούν από μόνες τους τη λύση, ο χρόνος τρέχει…
Σε αυτούς τους απαιτητικούς καιρούς, δυστυχώς, στο κέντρο λήψης αποφάσεων έχουμε μια κυβέρνηση που ταυτίζει την πραγματικότητα με τη μικροκομματική στοχοθέτηση της και έχει μετατρέψει τη διαχείριση της πρωτοφανούς κρίσης σε ένα μακρόσυρτο επικοινωνιακό παιχνίδι εντυπώσεων. Η πραγματικότητα όμως είναι αντικειμενική, αδυσώπητα ρεαλιστική και πατάει στη γη, ενώ η «στοχοθέτηση» είναι υποκειμενική και όταν μετατρέπεται σε καθημερινή δράση «πετάει στα σύννεφα».
Σε μια εποχή που συντελούνται τεχνολογικές επαναστάσεις και η πανδημία προκαλεί σημαντικές αλλαγές σε κράτη και κοινωνίες, θα πρέπει να σταθούμε με σοβαρότητα απέναντι στην νησιωτική κοινωνία και να δώσουμε ρεαλιστικές λύσεις στο καθοριστικό για την αυριανή ημέρα ερώτημα: Ποιός είναι ο δρόμος που θα πρέπει να ακολουθήσουμε;
Τι θα ισχύσει τελικά στα κριτήρια – οριστική – απόφαση – για τις μετακινήσεις από και προς τρίτες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ο εμβολιασμός ή/και το αρνητικό τεστ του ταξιδιώτη, τα επιδημιολογικά δεδομένα και η πορεία των εμβολιασμών σε συνδυασμό με τα παραπάνω, το πιστοποιητικό του εμβολιασμού να δίνει επιπλέον διευκολύνσεις στους τουριστικούς προορισμούς, π.χ. σε μουσεία και εκδηλώσεις, όπως προτείνεται από μεγάλες χώρες «εισερχόμενου τουρισμού» για την Ελλάδα; Πότε θα ανοίξουν πλήρως οι διεθνείς αερομεταφορές;
Αυτό το εκκρεμές πολιτικών διαθέσεων και διαπραγματεύσεων θα κρίνει την πορεία του τουρισμού στα νησιά μας το 2021 και για την επόμενη απρόβλεπτη και συνεχώς μεταβαλλόμενη δεκαετία.
Υπάρχει καιρός να βελτιώσουμε την κατάσταση – πρέπει να αναλάβουμε δράση!
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον χρειάζεται να βάλουμε σύγχρονα και σταθερά θεμέλια στον τουρισμό μας.
Δεν πρέπει να θεωρήσουμε μονοδιάστατα ότι τα «πράσινα» πιστοποιητικά είναι οι επόμενες «γαλάζιες σημαίες» για το νησιωτικό τουρισμό.
Σήμερα πιο έμπειροι μετά από τον ένα χρόνο που βιώνουμε τις επιπτώσεις της πανδημίας, η απάντησή μας θα πρέπει να είναι στοχοπροσηλωμένη, συνδυαστική και με προοπτική:
Οικονομική στήριξη που να λαμβάνει υπόψη τις χωρικές ιδιαιτερότητες σε περιφερειακό επίπεδο, μέσα από το Ταμείο Ανάκαμψης με ειδικό «νησιωτικό οδικό χάρτη» και χρηματοδοτικά εργαλεία κατάλληλα προσαρμοσμένα για τις περιφέρειες μας, με πρωτοβουλίες προβολής και τουριστικού μάρκετινγκ που να ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των τοπικών κοινωνιών, αλλά και στις νέες προκλήσεις που συνεπάγονται οι αναπτυξιακοί στόχοι που υλοποιεί το κάθε νησί ξεχωριστά (πράσινη ενεργειακή αναβάθμιση, πρότζεκτ ηλεκτροκίνησης, δραστηριότητες εναλλακτικού – ποιοτικού – τουρισμού όπως είναι ο αγρο-τουρισμός, ο καταδυτικός, ο αναρριχητικός, ο πολιτιστικός τουρισμός, αναφέρομαι σε ορισμένα παραδείγματα).
Οι εργαζόμενοι και οι νησιώτες επιχειρηματίες δεν θα αρκεστούν στα ευχολόγια και τα επιδόματα του χειμώνα, ούτε στη συγκυριακή ανακύκλωση μικρών ή μεγαλύτερων επιτυχιών που ταλαντώνονται ανάμεσα σε πρωτόκολλα καραντίνας covid free νησιών και πολλών χρονικά διαφοροποιημένων «ανοιγμάτων» της αγοράς.
Αυτό που πρωτίστως χρειάζεται στη Δωδεκάνησο είναι έργα ουσίας, με δράσεις που θα πρέπει να συνδυάζουν την οικονομική ευημερία, την κοινωνική συνοχή και την προστασία του φυσικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος. Σύμμαχός μας η ψηφιακή τεχνολογία, για τη δημιουργία δικτύων που «μηδενίζουν» τις αποστάσεις μεταξύ των νησιωτικών πολιτισμικών χώρων και τουριστικών προορισμών, που προβάλλουν παγκόσμια τα νησιά μας και καθιστούν αξιόπιστο το «άνοιγμα» των διεθνών αεροπορικών και θαλάσσιων μεταφορών στις νησιωτικές πύλες, λιμάνια και αεροδρόμια.
Τουρισμός χωρίς απρόσκοπτες μεταφορές, με αμφισβητούμενα πρωτόκολλα και με τα περισσότερα ξενοδοχεία κλειστά – δεν γίνεται!
Είναι φανερό ότι μπροστά μας ξεδιπλώνεται μια νέα πραγματικότητα στον τουρισμό. Ο ανταγωνισμός θα γίνεται πιο έντονος. Ακόμα και χώρες που παραδοσιακά προτιμούν για τουρισμό τα νησιά μας σκέπτονται την ανάπτυξη του δικού τους «all inclusive (όπως στο ρωσικό θέρετρο Σότσι στη Μαύρη Θάλασσα).
Η υπεύθυνη Αριστερά που εμείς εκπροσωπούμε πρέπει να ανεβάσει στροφές, να προχωρήσει δυναμικά αν θέλει να σταθεί επάξια ως ο πρωτοπόρος της κοινωνίας στην μετά κόβιντ εποχή. Και μπορεί. Με τις τεκμηριωμένες προτάσεις της για ένα διαφοροποιημένο παραγωγικό μοντέλο που να βασίζεται στην καινοτομία, την πράσινη ενέργεια, την απρόσκοπτη ενδονησιωτική επικοινωνία, τον ποιοτικό τουρισμό, την ήπια, αειφόρα ανάπτυξη των νησιών μας. Με την τουριστική περίοδο να διαρκεί όλο το χρόνο – τη Δωδεκάνησο ανοικτή στη φιλοξενία ως παγκόσμιος τουριστικός και πολιτιστικός προορισμός 365/365. Με τα μουσεία και τα καταστήματα ανοικτά. Για να μην αγωνιούμε πότε θα έρθει το πρώτο κρουαζιερόπλοιο στη Ρόδο ή το πρώτο αεροσκάφος με τσάρτερ πτήση στην Κω τους ανοιξιάτικους μήνες …
