Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μ.Τσαβούσογλου αφού αναφέρθηκε - για πολλοστή φορά - στον τουρκικό παραλογισμό, να αμφισβητεί (παραβλέποντας το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη του Ο.Η.Ε), την ελληνική κυριαρχία σε νησιά του Αιγαίου, λόγω της ύπαρξης σ’ αυτά …μονάδων του στρατού μας, κατέληξε, με νόημα, στην απειλή, ότι η Τουρκία θα απευθύνει στην χώρα μας «… την τελευταία προειδοποίηση» ( ! ).
Ο υπουργός Εξωτερικών είναι ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας και επειδή είναι γνωστό, ότι στην διπλωματική γλώσσα η κάθε λέξη δεν είναι τυχαία, αλλά έχει την σημασία της, είναι επιτακτικό, να εμβαθύνουμε και να αναλύσουμε, ποιο σκοπό έχει η χρήση της διατύπωσης «… τελευταία προειδοποίηση».
Τελευταία προειδοποίηση απευθύνει κάποιος, όταν έχει σκοπό - μετά από αυτήν και αν αυτός που την «εισπράττει» δεν … πειθαρχήσει - να κάνει πράξη τις απειλές του.
Και οι απειλές που, σχεδόν καθημερινά & εκ περιτροπής, διατυπώνουν ο πρόεδρος της Τουρκίας και οι υπουργοί του, είναι σαφείς - πολύ καθαρές :
- 18 νησιά του Αιγαίου μας ανήκουν, γιατί η Ελλάδα τα κατέχει παράνομα.
- Στα νησιά του Αιγαίου που δεν είναι αποστρατικοποιημένα, η Ελλάδα έχασε την κυριαρχία της και άρα μας ανήκουν.
- Τα νησιά του Αιγαίου, που είναι τόσο κοντά στην Τουρκία & ειδικά το Καστελλόριζο, δεν έχουν ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε Α.Ο.Ζ , «κάθονται» πάνω σε δική μας ύφαλο- κρηπίδα και περιβάλλονται από την δική μας Α.Ο.Ζ, πλην 6 μιλίων αιγιαλ/δας ζώνης (με ωμή παραχάραξη της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας) κ.α.
Καλώς η χώρα μας - προχθές - απάντησε με επίσημο διάβημα, με το οποίο αποκρούει τις τουρκικές αιτιάσεις και τις χαρακτηρίζει «παράνομες και ανυπόστατες». Και καλώς να προχωρήσει σε πειστική ενημέρωση διεθνών οργανισμών (ΟΗΕ, Ε.Ε, ΝΑΤΟ κ.λ.π). Και τα πολιτικά κόμματα να αναπτύξουν μια «καμπάνια» ενημέρωσης των αντίστοιχων ιδεολογικά φιλικών τους κομμάτων -ιδιαίτερα αυτών που συμμετέχουν σε κυβερνήσεις.
Να εξηγήσουν πειστικά, ότι η πρόβλεψη της αποστρατικοποίησης νησιών στη Συνθήκη της Λωζάνης δεν έγινε χάριν της Τουρκίας, αλλά χάριν της ναυσιπλοΐας της Σοβιετικής Ένωσης στο Αιγαίο και ότι αυτή η πρόβλεψη δεν συνδέεται καθόλου με την κυριαρχία επί των βορειο-αιγαιοπελαγίτικων νησιών.
Να εξηγήσουν πειστικά, ότι η πρόβλεψη της αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων στην Συνθήκη των Παρισίων δεν έγινε χάριν της Τουρκίας, η ο οποία μάλιστα δεν είναι καν συμβαλλόμενο μέλος (σ’ αυτή την Συνθήκη) και ότι και αυτή η πρόβλεψη δεν συνδέεται με την κυριαρχία επί των Δωδεκανήσων.
Γιατί όλες αυτές τις απειλές, οι τούρκοι αξιωματούχοι όχι μόνο τις απευθύνουν προς την χώρα μας, αλλά τις διατυπώνουν γραπτώς σε διπλωματικά έγγραφα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, που τα καταθέτουν - το ένα μετά το άλλο - στον Ο.Η.Ε.
Οι καταθέσεις αυτών των εγγράφων, φυσικά, δεν είναι χωρίς σημασία. Έχουν τον σκοπό τους. Και ποιος είναι αυτός ;
Να προετοιμάσουν τους διεθνείς οργανισμούς και την διεθνή κοινή γνώμη, για όσα έχει σχεδιάσει να διαπράξει η Τουρκία.
Είναι και αυτές - όπως και η απειλή, για διατύπωση «… τελευταίας προειδοποίησης» - προπαρασκευαστικές πράξεις, για εισβολή σε νησί ή σε νησιά του Αιγαίου ;
Παράλληλα με αυτά, που συμβαίνουν σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, στο στρατιωτικό πεδίο οι προπαρασκευαστικές πράξεις της Τουρκίας έχουν γίνει προ πολ- λού και ανανεώνονται και κλιμακώνονται συνεχώς :
- με την εγκατάσταση στα τουρκικά παράλια της «στρατιάς του Αιγαίου» (με πολύ
μεγάλη δύναμη αποβατικών σκαφών),
- με τις καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, με επανδρωμένα
ή μη πολεμικά αεροσκάφη (που αναχαιτίζονται από την ελληνική αεροπορία) κ.λ.π.
Βιώνοντας αυτή την πολιτική και στρατιωτική συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στην χώρα μας, επιβάλλονται :
- η εθνική συνεννόηση των πολιτικών κομμάτων & η εθνική ομοψυχία στην κοινωνία
- η ενίσχυση, η αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού και των τριών κλάδων των ενόπλων δυνάμεων, για αποτροπή και αποτελεσματική εθνική άμυνα. Δυστυχώς, η τουρκική απειλή είναι υπαρκτή, δεν είναι προσχηματική και δυστυχώς αναγκάζει την ελληνική οικονομία να «αιμορραγεί» με τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες - ως ποσοστό επί του Α.Ε.Π - μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών, που μειώνουν πολύ δραστικά τα κονδύλια : για την ανάπτυξη, για την παιδεία, για την υγεία και για άλλες κοινωνικές ανάγκες.
19 / 2 / 2022
Κοσμάς Σφυρίου.
