Για άλλη μια φορά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα βρεθήκαμε ως ελληνική κοινωνία να ακούμε δια στόματος πρωθυπουργού να μιλάει για ‘success story’. Αρχικά, από τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μιλούσε για το ‘success story’ της ελληνικής οικονομίας και τελικά βρεθήκαμε επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, με ένα νέο μνημόνιο.
Σήμερα, μεσούσης μια παγκόσμιας πανδημικής κρίσης, ακούμε τον νυν πρωθυπουργό, Κ. Μητσοτάκη και το επιτελείο του, να μιλούν για νέο ‘success story’, αναφορικά με τη διαχείριση της εξάπλωσης του κορωναϊού COVID19 στη χώρα μας. Σαφώς δεν θα διαφωνήσω πως στην πρώτη φάση εξάπλωσης του ιού, η Ελλάδα έλαβε έγκαιρα μέτρα, προκειμένου να ελαχιστοποιήσει το βαθμό εξάπλωσης του.
Όμως για να βάλουμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση, η κυβέρνηση έπραξε το αυτονόητο. Βιώνοντας τις χιλιάδες -καθημερινά – απώλειες ανθρώπινων ζωών ανά την υφήλιο και ζώντας το ανθρώπινο δράμα στη γειτονική μας χώρα, στην Ιταλία, οι Έλληνες επιστήμονες συνέστησαν στον πρωθυπουργό να λάβει αυστηρά μέτρα –απαγόρευσης σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό της ‘κανονικότητας’- για να μην υπάρξουν εστίες αναπαραγωγής και διάδοσης του ιού. Και το έκανε. Και ορθώς έπραξε. Δεν αμφισβητείται αυτή η επιλογή.
Να αποδώσουμε τα εύσημα στην κυβέρνηση για τα γρήγορα αντανακλαστικά της ως προς την απόφαση της για τον κατ’ οίκον περιορισμό των Ελλήνων για 2 ολόκληρους μήνες, όμως αλήθεια, από πού προκύπτει το ‘success story’;
Από την εμφανή απουσία ενός ολοκληρωμένου και συνεκτικού σχεδιασμού για την επόμενη μέρα του εγκλεισμού, η οποία θα έφθανε αργά ή γρήγορα καθώς καμία οικονομία δεν μπορεί να σταθεί όρθια σε καταστολή.
Άλλωστε, η υπομονή και καρτερία με την οποία αντιμετώπισαν οι Έλληνες την περίοδο της συνολικής απαγόρευσης ως κοινωνία, ως συλλογικότητα, έχει φθάσει στα όρια της. Η κοινωνία αποφάσισε να στηρίξει με συνέπεια τα μέτρα πρόληψης-απαγόρευσης, προσδοκώντας πως αυτό το διάστημα η κυβέρνηση θα δούλευε πυρετωδώς έναν οδικό χάρτη για την επόμενη μέρα.
Έφθασε αυτή η πολυπόθητη ημέρα και έντρομοι αντιλαμβανόμαστε από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού πως τα νέα μέτρα επιστροφής στην ‘κανονικότητα’ και της επανεκκίνησης της οικονομίας, χωλαίνουν από παντού. Ξαφνικά, οι πολιτικές προστασίας που είχαν ανακοινωθεί την περίοδο της καραντίνας, καταρρίπτονται από τους ίδιους που τις επέβαλαν. Η πολυφωνία και η ασάφεια είναι έκδηλη σε κάθε εξαγγελία. Ανοίγουν, δεν ανοίγουν τα σχολεία. Μεταδίδουν, δεν μεταδίδουν τα παιδιά τον ιό, οι μάσκες προστατεύουν, δεν προστατεύουν, και άλλα πολλά.
Τελικά, δεν ξέρω αν οι μάσκες προστατεύουν ή όχι. Αυτό που βλέπω είναι πως οι μάσκες έπεσαν, αναδεικνύοντας τη γύμνια και την απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την επιστροφή στην καθημερινότητα θα πω και όχι στην ‘κανονικότητα’ του Κ. Μητσοτάκη. Γιατί οι όροι αυτής της ‘κανονικότητας’ καθώς αναδεικνύουν το πρόσωπο μιας αυταρχικής κυβέρνησης που πιστεύει πως με την ενδυνάμωση του φόβου μέσα από τα καλοπληρωμένα και ελεγχόμενα ΜΜΕ, οι Έλληνες θα συνεχίσουν να πειθαρχούν ως
πρόβατα σε οτιδήποτε ανακοινώνεται από το κυβερνητικό επιτελείο. Από πότε η κανονικότητα σημαίνει αυταρχικότητα;
Οι Έλληνες όμως γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν. Έδωσαν τον απαιτούμενο χρόνο που χρειαζόταν η κυβέρνηση για να αξιολογήσει και να προσαρμόσει τη διακυβέρνηση της και τη λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας στις νέες συνθήκες. Όμως σε καμία περίπτωση , αυτό δεν μεταφράζεται ως μια ανοιχτή , λευκή επιταγή.
Το ‘success story’ αποδεικνύεται μια επικοινωνιακή φούσκα που πολύ στήθηκε καλά από την ΝΔ με τα εκατομμύρια που διατέθηκαν στα ΜΜΕ, μια πομφόλυγα που πολύ γρήγορα ξεφούσκωσε.
Θα μιλήσουμε για ‘success story’ όταν οι πολιτικές που λαμβάνονται θα κρατήσουν την κοινωνία ζωντανή και την οικονομία όρθια. Ο κόσμος έδωσε απλόχερα και με αυτοθυσία το απαιτούμενο χρόνο που χρειαζόταν η κυβέρνηση για να οργανώσει και να θωρακίσει την ελληνική κοινωνία μέσα από μια νέα καθημερινότητα και να επαννεκινήσει την οικονομία με την ενεργό στήριξη του κράτους μέσα από τη χορήγηση πόρων και την εφαρμογή ‘έξυπνων’ πολιτικών που θα κρατήσουν όρθια την ελληνική οικονομία. Προς το παρόν αυτό δεν διαφαίνεται. Το μόνο που διαπιστώνουμε είναι οι αυτοαναιρέσεις και οι ‘κολωτούμπες’ ως προς τα μέτρα προφύλαξης από τον ιό – χαρακτηριστική περίπτωση η χρήση της μάσκας- και σαφώς τα τσουχτερά πρόστιμα που έχουν ανακοινωθεί.
Οι πολιτικές επιλογές κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι στο εκκίνηση τους. Θα μιλήσουμε για ‘success story’ όταν και όποτε περάσει αυτή η κρίση και το διακύβευμα της επιστροφής στην κανονικότητα έχει θετικό ισοζύγιο.
Τώρα απαιτούνται γενναίες πολιτικές αποφάσεις, αποκέντρωσης αρμοδιοτήτων για ένα ευέλικτο μοντέλο πολυεπίπεδης διακυβέρνησης, ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα επιχορηγήσεων και δανεισμού με την ανάπτυξης νέων χρηματοδοτικών εργαλείων για την ενίσχυση της οικονομίας, ενίσχυση και στελέχωση των υπαρχουσών υγειονομικών δομών και δημιουργία νέων, ανάπτυξη tailor made προγραμμάτων για την ανακούφιση των ευπαθών ομάδων, εφαρμογή ειδικών πολιτικών για την αντιμετώπιση της νέας μορφής ανεργίας- της «κορωνοανεργίας» – που απειλεί να αφήσει εκτός εργασίας χιλιάδες εργαζόμενους, με πρώτους τους απασχολούμενους στον κλάδο του τουρισμού.
Λήψη μέτρων προστασίας για την πρώτη κατοικία, κίνητρα στους αγρότες για την ενίσχυση της αγροτικής παραγωγής, στήριξη με κάθε δυνατό τρόπο του επιχειρηματικού κόσμου που δραστηριοποιείται στον τουρισμό και βιώνει την μεγαλύτερη κρίση στη μεταπολιτευτική περίοδο. Ας μην ξεχνάμε πως ο τουρισμός αποτελούσε έως σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους ‘αιμοδότες’ της ελληνικής οικονομίας και σήμερα χρειάζεται ‘μετάγγιση’ από το κράτος. Καλό θα είναι αυτό να πράξει το κράτος με το όποιο κόστος. Ο σχεδιασμός πρέπει να λαμβάνει υπόψη του όχι μόνο το τώρα αλλά και το μέλλον. Αν οι τουριστικοί μας προορισμοί πληγούν ανεπανόρθωτα στη φάση αυτή από την κρίση, αυτό υποθηκεύει και τη μελλοντική τους επιβίωση.
Επιβάλλεται σκληρή γραμμή στους Ευρωπαίους εταίρους μας προκειμένου να λειτουργήσει η Ένωση στην πράξη με όρους αλληλεγγύης και στήριξης των κρατών μελών (Κ Μ) στο
σύνολο τους. Οι κυβερνητικές οδηγίες της Γερμανίας για τον περιορισμό των διακοπών των Γερμανών εντός γερμανικής επικράτειας, π.χ. δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ένδειξη αλληλεγγύης. Οι ανακοινώσεις της Γερμανίδας Επιτρόπου, Ursula Von De Leyen, για την μη μετακίνηση των τουριστών από τις χώρες τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μόνο πνεύμα αλληλεγγύης δεν εκφράζει. Η Ένωση, οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την αντιμετώπιση της κρίσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι να προβαίνει σε εξαγγελίες περιορισμών – που δυστυχώς είναι συνυφασμένες με τα συμφέροντα συγκεκριμένων Κ Μ.
Η Ένωση οφείλει άμεσα να προβεί στην υιοθέτηση ενός «Ευρωπαϊκού Υγειονομικού Πρωτοκόλλου» για την μετακίνηση των Ευρωπαίων εντός της Ένωσης, να δημιουργήσει ένα ενιαίο «Ευρωπαϊκό Υγειονομικό Διαβατήριο», καθώς και ένα κοινό «Υγειονομικό Πρωτόκολλο Λειτουργίας των Ευρωπαϊκών Τουριστικών Προορισμών» και όχι να απομονώνει τα Κ Μ, θυμίζοντας άλλες μακρινές εποχές. Όπως και πολλά άλλα ευτράπελα και μη-αλληλέγγυα, όπως πχ οι συμβιβασμοί του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ως προς τις δημοσιονομικές πολιτικές αντιμετώπισης της κρίσης που δυστυχώς η κυβέρνηση παρακολουθεί παθητικά χωρίς να υψώνει τα ανάστημα της και να θέτει τα όρια της ανοχής της.
Εν κατακλείδι, η κρίση αναδεικνύει τους ηγέτες της και ο απολογισμός γίνεται στο τέλος και όχι στην αρχή! «Κι αν μας αντέξει το σκοινί θα φανεί στο χειροκρότημα», όπως μας λέει και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, που αποτέλεσε κι αυτή μέρος του ‘success story’ της κυβέρνησης!
ΥΓ: Αλήθεια, τι έχει γίνει με την αποσυμφόρηση των νησιών από τους παράνομους μετανάστες; Η συναίνεση της λήψης αποφάσεων με τις τοπικές κοινωνίες για τη δημιουργία νέων ΚΥΤ στα νησιά; Το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο σε τι φάση βρίσκεται και πολλά φλέγοντα ζητήματα που απαιτούν λύσεις. Αποτελούν κι αυτά μέρος του ‘success story’;
Παρασκευή – Ελευθερία Φτακλάκη
Πολιτικός Επιστήμων/ Διεθνολόγος –
Γραμματέας Νησιωτικής Πολιτικής ΚΙΝΑΛ
