Αδράνεια και παθητικότητα είναι δύο λέξεις που είχαν χαρακτηρίσει την ελληνική εξωτερική πολιτική. Αδράνεια, όπως στα Ίμια το 1996 και παθητικότητα, όπως στην επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών το 2018. Όλα αυτά ανήκουν πλέον στον παρελθόν καθώς η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έκλεισε το προηγούμενο κεφάλαιο και άνοιξε ένα καινούργιο. Αυτό της ενεργητικής και αποφασιστικής διπλωματίας.
Μέσα σε λίγους μόλις μήνες η ελληνική κυβέρνηση, πράττοντας σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον έκλεισε μία υπόθεση που εκκρεμούσε εδώ και περίπου 40 χρόνια με την Ιταλία, έβαλε σε διαδικασία επίλυσης ένα άλλο θέμα που εκκρεμούσε 15 χρόνια με την Αίγυπτο, με τη μερική οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και άσκησε ένα δικαίωμα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο από το 1995 και ήταν η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν το έκανε. Με προσεκτικές και αποφασιστικές κινήσεις η ελληνική εξωτερική πολιτική περνάει σε μία νέα εποχή.
Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη από την Τουρκία. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το βαθύ κράτος της γειτονικής χώρας, βλέπουν απέναντί τους μία χώρα η οποία κινείται και πράττει. Δεν συζητάει μόνο και κυρίως δεν διστάζει να μετουσιώσει σε πράξη όσα απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο.
Την ίδια στιγμή που η Τουρκία επιμένει στη φαντασίωση της νέο-οθωμανικής υπερδύναμης, η Ελλάδα ενεργοποιεί και αξιοποιεί περιφερειακές συμμαχίες, όπως αυτή με τη Γαλλία, με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο και φυσικά τηρώντας μία κοινή γραμμή με την Κύπρο.
Η Ελλάδα είναι σαφές ότι έχει αφήσει πίσω της την εποχή της παθητικής διπλωματίας και της αδράνειας, λαμβάνοντας υπόψη της και το υψηλό επίπεδο των Ενόπλων Δυνάμεων. Το ελληνικό κράτος, για πρώτη φορά μετά την προσάρτηση των Δωδεκανήσων μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο θα μεγαλώσει με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στο Ιόνιο και ακόμα περισσότερο με την επέκταση νοτίως της Κρήτης.
Το λυπηρό σε όλα τα παραπάνω είναι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έπραξε ούτε εθνικά, ούτε αποσκοπώντας σε κάποιο πρόσκαιρο πολιτικό όφελος. Έκανε τη χειρότερη επιλογή, λαμβάνοντας υπόψη της τις φωνές μειοψηφίας στο εσωτερικό του κόμματος για να μην αντιμετωπίσει προβλήματα. Δεν είδε το δεντρο και όχι το δάσος, αλλά τα αγριόχορτα και όχι το δάσος.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ο σκύλος δαγκώνει όταν είναι στριμωγμένος στη γωνία. Η Τουρκία και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι στη γωνία και στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, με την οικονομία να καταρρέει. Εδώ είναι που πρέπει να επιδείξουμε ψυχραιμία και αποφασιστικότητα.
