O Πάνος Μπλέτζας είναι ένας νεαρός ταλαντούχος τραγουδιστής και συνθέτης που ξεκίνησε να ασχολείται με το τραγούδι από την ηλικία των 12! Έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός με την ερμηνεία του στο τραγούδι «Αλήθεια» σε δική του μουσική και στίχους Στέλιου Μαργωμένου. Ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μνήμη του αδικοχαμένου δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ που παρουσιάστηκε από την εκπομπή της Ζήνας Κουτσελίνη στο STAR και στην εκπομπή «Αλήθειες με τη Ζήνα» στις 19 Απριλίου 2021.
Ο Πάνος Μπλέτζας μιλάει σήμερα στο okmag για την αγάπη του για το τραγούδι για το πόσο τυχερός ήταν που συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Θέμης Αδαμαντίδης, ο Τάκης Σούκας, o Σταμάτης Κόκοτας, η Άντζελα Δημητρίου και αποκαλύπτει ότι στις αρχές της καριέρας του έπρεπε να κάνει διάφορες δουλειές αφού μόλις στα 18 έγινα πατέρας και έπρεπε όχι μόνο να ζήσει τον εαυτό του και να σπουδάσει, αλλά να φροντίσει και την κόρη του για την οποία είναι περήφανος!
Σε ποια ηλικία ένιωσες ότι η μουσική και το τραγούδι είναι αυτό που αγαπάς και θέλεις να ασχοληθείς με αυτό;
Νομίζω πως σε ότι έχει να κάνει με την τέχνη στην οποιαδήποτε μορφή της, εκείνη μας διαλέγει από την ώρα της γέννησης μας και όχι το αντίστροφο. Μας αγγίζει από την αρχή και είναι δύσκολο,
συνήθως ακατορθωτο να ξεφύγουμε απο αυτό τον δρόμο. Από την ηλικία των 7 που εχω τις πιο καθαρές μνήμες θυμάμαι ένα μικρό παιδί να κολλάει το αυτί του στα ηχεία των ραδιοφώνων για να ακούσει τραγούδια που τότε μου έκαναν εντύπωση. Όσο απίθανο κι αν σου ακουστεί απο δέκα – έντεκα ετών στα παιχνιδια μου σκεφτόμουν εξώφυλλα δίσκων και συναυλίες. Κάπου στα 12 η θεία μου, μου έφερε καποια Χριστουγεννα δωρο το πρωτο μου μπουζούκι. Ύστερα όλα άρχισαν να παίρνουν το δρόμο τους πια.
Υπήρξαν άνθρωποι που σε βοήθησαν και σε προέτρεψαν να συνεχίσεις και να κάνεις ανώτερες σπουδές στη μουσική;
Οι γονείς μου υπήρξαν υποστηρικτικοί εξ αρχής σε αυτό. Άρχισα πολύ γρήγορα μαθήματα πιάνου και θεωρητικών ενώ συνεχίζω να παίζω πάντοτε μπουζούκι. Το μεγάλο μεράκι όμως πάντα ήταν το τραγούδι. Στα 17 μου με άκουσε στην Κω η σολίστ και καθηγήτρια πιάνου Τίνα Κωνσταντινίδου. Αμέσως με έφερε στην Αθήνα για ακρόαση στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών – Χαλανδρίου. Εκείνη τη μέρα κέρδισα μια υποτροφία όπου και σπουδασα Μουσική και Συγχρονο τραγουδι αποφοιτώντας το 2020 με Άριστα και τιμητική διάκριση.
Ποιες συνεργασίες σου ξεχωρίζεις μέχρι τώρα;
Υπήρξα πραγματικά τυχερός. Κατάφερα να σταθώ δίπλα σε βουνά του Ελληνικού τραγουδιού. Όπως η Πίτσα Παπαδοπούλου , ο Θέμης Αδαμαντίδης , ο Τάκης Σούκας ,Ο Σταμάτης Κόκοτας, η Άντζελα Δημητρίου και πολλοί άλλοι .
Ξεχωρίζω και θεωρώ θησαυρό τη συναντηση μου με τον μυθο Μίμη Πλέσσα. Με τον οποίο δεν συνεργαστήκαμε μονο σε επίπεδο συναυλιών αλλά είχα την ανέλπιστη τιμή να τον τραγουδήσω σε πρώτη εκτέλεση και στην δισκογραφία. Παραμένει πάντοτε πρώτος στην καρδιά και στην μέχρι τώρα πορεία μου ο σπουδαίος συνθέτης και σολίστας του μπουζουκιού Χρήστος Παπαδόπουλος ( Παιδιά από την Πάτρα) . Το σημαντικότερο κεφάλαιο στο ξεκίνημα μου και όχι μονο. Ένας συνθέτης και άνθρωπος που με έχει σημαδέψει και χαρακτηρίσει σε μεγάλο βαθμό ως καλλιτέχνη. Επτά χρόνια δίπλα του έμαθα την δουλειά ουσιαστικά και συνεχίζω πάντοτε να τον αποκαλώ ΄δασκαλο και «Αρχάγγελο» μου αφου του χρωστάω στον μεγαλύερο βαθμο την ύπαρξη μου μουσικά .
Πώς γεννήθηκε η ιδέα να γράψεις μουσική για τον αδικοχαμένο Γιώργο Καραϊβάζ;
Μέσα από την φιλική σχέση του Στιχουργού Στέλιου Μαργωμένου με την Ζήνα Κουτσελίνη. Συνεργαζόμουν στενά τότε με τον Στέλιο.Την ημέρα που συνέβη το τραγικό για όλους μας συμβάν ο Στέλιος έγραψε αυτούς τους στίχους βαθιά συγκινημένος . Τους έστειλε στην Ζήνα και της είπε «Για τον Γιώργο μας . Μην τους διαβάσεις ζωντανά ειναι για μας».
Η Ζήνα πολύ συγκινημένη διάβασε τους στίχους στην εκπομπή με δάκρυα στα μάτια. Αργότερα ζήτησε να μελοποιηθεί ώστε να γίνει τραγούδι και κανείς ποτέ να μην ξεχάσει τον Γιώργο. Να περάσει με αυτό τον τρόπο στην αιωνιότητα . Ύστερα μου πρότειναν να γράψω τη μουσική και να το τραγουδήσω. Δώσαμε όλα τα δικαιώματα στο χαμόγελο του παιδιού και στηρίξαμε όσο μπορούσαμε και εμείς την προσπαθεια να στηθεί ενα πολυιατρείο στην μνήμη του Γιώργου .
Πόσο δύσκολος είναι ο δρόμος του καλλιτέχνη;
Εχει τις καλές και τις δύσκολες στιγμές. Δεν είναι μονο όμορφες και γεμάτες τέχνη και συναίσθημα στιγμές. Υπάρχει έντονος ανταγωνισμός. Εκεί χρειάζεται παιδεία, πίστη στον εαυτό μας και στον Θεό και μεγάλη υπομονή για να καταφέρεις να προχωρήσεις. Μάτια και ψυχή στον στόχο . Να μην σε επηρεάζει το σκοτάδι πίσω απο τα φώτα της σκηνής σε πολλά επίπεδα .
Έχει χρειαστεί να κάνεις και άλλες δουλειές εκτός από του τραγουδιστή για λόγους επιβίωσης;
Στα πρώτα χρόνια φυσικά . Δούλευα σε ότι μπορούσα να κάνω. Από μπάρ ξενοδοχείων σεζόν στην Κω μέχρι στο ξυλουργείο του ξαδέρφου μου στην Κυψέλη. Και πόσα άλλα. Βρέθηκα με ένα παιδί στην αγκαλιά στα 18 μου χρόνια. Έπρεπε να ζήσει εκείνο , εγω και να σπουδάσω. Σήμερα βλεπω την κόρη μου στα 10 της και καμαρώνω.
Έρωτας αναρχικός η νέα δισκογραφική σου δoυλειά. Εσύ ερωτεύεσαι… αναρχικά ή είσαι ήπιων τόνων;
Ο έρωτας νομίζω είναι από την φύση του αναρχικός. Δεν αντιλαμβάνεται σύνορα, χρώματα ηλικίες, κοινωνικές και ταξικές ανισότητες και θέσεις. Βιώνεται πάντα έντονα για να είναι έρωτας ουσιαστικός και αληθινός. Και πάντοτε σε γεμίζει με ελευθερία και μια αίσθηση αθανασίας. Νιώθεις ζωντανός και παντοδύναμος μόνο όταν είσαι ερωτευμένος στην καρδιά και το μυαλό. Τα συμβατικά ποτέ δεν μου έκαναν αίσθηση και απλά τα προσπερνούσα .
Ο «Έρωτας αναρχικός» είναι για μένα ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι . Σε στιχους της αγαπημένης ηθοποιου Γιούλης Ηλιοπούλου και μουσική του συνθέτη των μεγάλων επιτυχιών Βασίλη Δαραμούσκα ( Απτο Βορρά μέχρι το Νότο Του Β.Καρρά κ.α ). Ένα τραγούδι που κέρδισε τη θέση του στα μεγάλα ραδιόφωνα και τραβάει τον δρόμο του πια πιστεύω για όλο και περισσότερες καρδιές. Κυκλοφορεί απο την Alpha Records. Φέτος το χειμώνα εμφανίζομαι στο «Ρεφρέν» στη Νέα Φιλοθέση στην Αθήνα, κάθε Παρασκευή και Σάββατο. Είναι ένας υπέροχος χώρος
Τι ονειρεύεσαι για το μέλλον;
Αυτό που πάντα με ενδιαφέρει, είναι οι άνθρωποι να ταξιδεύουν με τη μουσική μου. Να τους αγγίζει στην ψυχή. Βαθιά όχι μόνο στην επιφάνεια μιας νυχτας μεθυσμένης. Να την κουβαλάνε μαζί τους. Σε μνήμες ,σε στιγμές , σε χαρές και πίκρες. Να την αγαπούν ουσιαστικά .
okmag.gr
