Πώς συνάδει η μοναξιά με τη συντροφικότητα;
Πώς μπορεί κάποιος να νιώθει μόνος μέσα στο ζευγάρι του; Υπάρχουν πολλές φορές που αισθανόμαστε ότι ο σύντροφός μας δεν μας καταλαβαίνει ή ότι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε όπως θα θέλαμε ή να συνεννοηθούμε. Η δυσκολία στην επικοινωνία και στη συμβατότητα δημιουργούν συχνά το αίσθημα του αδιέξοδου και της μοναξιάς μέσα στη σχέση.
Ενώ υπάρχει το συναίσθημα, διαπιστώνουμε ότι υπάρχει απόκλιση στα «θέλω», στις αξίες, στις προτεραιότητες, αλλά και στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε και ερμηνεύουμε την πραγματικότητα. Από τη μια δεν θέλεις να εγκαταλείψεις κι από την άλλη δυσανασχετείς, γιατί δεν «εισπράττεις» αυτό που θα ήθελες…
Και κάπως έτσι δημιουργείται ένα δίλημμα εντός μας για τη σχέση μας και το μέλλον της. Έχουμε την προσδοκία και την ελπίδα ότι κάποτε τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, θα «αλλάξει» ο τρόπος που σκέφτεται ο σύντροφός μας, αλλά στην πράξη αυτό δεν γίνεται απαραίτητα.
Όταν φτάνει κανείς σε αυτό το σημείο και νιώθει μόνος στη σχέση του, το πρώτο ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσει στον εαυτό του είναι το πώς έφτασε ως εδώ τόσο το συναίσθημα αυτό όσο και η σχέση. Τι φταίει; Πόσο προσπάθησα από τη μεριά μου; Τι έχω πει και τι δεν είπα; Τι είπα με λανθασμένο τρόπο; Ποια είναι η δική μου διαχείριση; Είναι αποτελεσματική; Πόσο καιρό διαιωνίζεται αυτό το μοτίβο; Έχω βρει το θάρρος να μιλήσω ειλικρινά και ήρεμα με τον σύντροφό μου αντί να συγκρούομαι ή να τσακώνομαι; Έχει μεσολαβήσει κάτι που τα άλλαξε όλα;
Οι σχέσεις εξ ορισμού έχουν τα σκαμπανεβάσματά τους. Θα υπάρχουν, δηλαδή και φάσεις δύσκολες, περίεργες, ζόρικες και κρίσιμες. Η μοναξιά, ωστόσο είναι κάτι άλλο. Δεν είναι κάτι το προσωρινό ή κατά συνθήκη. Συνήθως είναι μια εσωτερική ψυχική κατάσταση που διαμορφώνεται και παγιώνεται με τον καιρό. Αρχίζει να εκπίπτει η αίσθηση του «μαζί» και κυριαρχεί περισσότερο η απόσταση και η απουσία.
Όσο επιμένει το συναίσθημα του «παλεύω μόνος μου» αρχίζουν εκτός από τη μοναξιά κι άλλα συναισθήματα: θυμός, απογοήτευση, εκνευρισμός, νευρικότητα, άγχος κι απόγνωση. Τότε ενεργοποιούνται κι άλλες σκέψεις: τι κάνω σε αυτή τη σχέση που νιώθω ούτως ή άλλως μόνος; Γιατί μένω; Από συνήθεια ή από φόβο; Τι πιθανότητες έχω να ανατρέψω αυτό που συμβαίνει; Πώς μπορώ να το αντιμετωπίσω; Φτιάχνεται άραγε ή είναι πλέον αργά;
Οι σχέσεις χρειάζονται πάντα παρατήρηση και αναστοχασμό. Συχνά εθελοτυφλούμε, προσπερνούμε και δικαιολογούμε, ώσπου φτάνουμε σε θλιβερές διαπιστώσεις ως προς όλα αυτά που για καιρό συγκαλύπταμε, ακόμα και με την ανοχή μας. Είναι σημαντικό να μιλάμε, να εκφράζουμε στον σύντροφό μας τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τους προβληματισμούς μας στον σωστό χρόνο (κι όχι αναδρομικά και ετεροχρονισμένα). Δεν είναι γκρίνια, ούτε παράπονο να πεις αυτό που σε ενοχλεί.
Είναι ειλικρίνεια όταν συνοδεύεται από παραδείγματα, επιχειρήματα και προτάσεις. Είναι πιο έντιμο να εκδηλώσεις τώρα τη δυσανασχέτηση και τον θυμό σου παρά να εκδηλώνεις «μούτρα» ή να ξεσπάς με υπονοούμενα.
Αναρωτήσου γιατί μπορεί να νιώθεις μοναξιά στη σχέση σου. Είναι το συναίσθημα που έχει φθίνει; Είναι η κατανόηση και η συμπόνια που δεν εισπράττεις; Είναι η κριτική ή απαξίωση που δέχεσαι; Είναι η καλή κουβέντα που τόσο σου λείπει; Είναι η απουσία στα δύσκολά σου; Είναι ο χρόνος και η προσοχή που δεν σου αφιερώνονται; Είναι η ρουτίνα στην οποία έχετε βουλιάξει; Είναι που θεωρείσαι δεδομένος και δεν σε διεκδικεί πια; Είναι που έχεις αναλάβει περισσότερες ευθύνες από τον σύντροφό σου και πνίγεσαι χωρίς βοήθεια; Είναι που έχεις πάψει να νιώθεις ότι αγαπιέσαι με τον τρόπο που θα ήθελες; Είναι η επικοινωνία που έχει χαθεί;
Όποιος κι αν είναι ο λόγος, σκέψου αν σου αξίζει μια σχέση όπου νιώθεις μόνος ή μόνη… Αν το αντέχεις… Τίποτα δεν πονάει περισσότερο συναισθηματικά όσο η παρουσία ενός «απόντος» συντρόφου...
rodiaki.gr
