Οι άνθρωποι που προσπαθούν να χάσουν βάρος ξεκινούν εξαντλητικές δίαιτες, υποβάλλονται σε διαδικασίες για να συρρικνώσουν το στομάχι τους ή αναζητούν ακριβά νέα φάρμακα όπως το Ozempic. Τώρα, ερευνητές προτείνουν μια πιο ήπια και δυνητικά φθηνότερη επιλογή: ένα χάπι με δόνηση που διεγείρει τις νευρικές απολήξεις του στομάχου για να πει στον εγκέφαλο ότι είναι ώρα να σταματήσει να τρώει.
Η κάψουλα - που αναφέρεται στο Science Advances - μειώνει την πρόσληψη τροφής σε χοίρους χωρίς να προκαλεί εμφανείς παρενέργειες. Οι επιστήμονες ελπίζουν τώρα να την εξελίξουν σε θεραπεία κατά της παχυσαρκίας για τον άνθρωπο.
Το στομάχι τεντώνεται όταν τρώμε, διεγείροντας τις νευρικές απολήξεις στο τοίχωμά του, οι οποίες στέλνουν μηνύματα στον εγκέφαλο. Αυτά τα σήματα μας κάνουν να νιώθουμε χορτάτοι, προτρέποντάς μας να απομακρυνθούμε από το τραπέζι του δείπνου. Οι ερευνητές προσπάθησαν να βρουν θεραπείες για την παχυσαρκία που να αξιοποιούν αυτή τη λειτουργία.
Έτσι, στη νέα μελέτη, μια ομάδα με επικεφαλής τη μηχανικό στον τομέα της βιοϊατρικής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ Shriya Srinivasan και τον γαστρεντερολόγο του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, Giovanni Traverso επινόησε μια εναλλακτική λύση: μια κάψουλα 31 επί 10 χιλιοστών που φέρει έναν μικροσκοπικό κινητήρα και μια μπαταρία. Ένα βύσμα γέλης στο χάπι εμποδίζει την ενεργοποίηση του κινητήρα, αλλά το τζελ διαλύεται γρήγορα όταν έρθει σε επαφή με το υγρό του στομάχου, επιτρέποντας στον κινητήρα να αρχίσει να περιστρέφεται. Όταν συμβεί αυτό, το χάπι ανακινείται για περίπου 38 λεπτά, όσο χρόνο παραμένει οτιδήποτε στο στομάχι. Οι ερευνητές υπέθεσαν ότι αυτές οι δονήσεις θα διεγείρουν τις νευρικές απολήξεις που ανιχνεύουν το τέντωμα και θα σημάνουν κορεσμό.
Η ομάδα δοκίμασε το χάπι στο στομάχι νεαρών γουρουνιών που είχαν περίπου το ίδιο μέγεθος και βάρος με τους ανθρώπους. Όταν οι επιστήμονες μέτρησαν την ηλεκτρική δραστηριότητα ενός τμήματος του πνευμονογαστρικού νεύρου, διαπίστωσαν ότι οι δονήσεις πυροδότησαν ένα πολύ παρόμοιο μοτίβο με το φυσιολογικό στομάχι, υποδηλώνοντας ότι το χάπι γαργαλάει τις νευρικές απολήξεις του οργάνου. Καθώς η συσκευή πάλλεται στο εσωτερικό τοίχωμα του στομάχου, περιστρέφεται επίσης, κάτι που φαίνεται να παρέχει περαιτέρω διέγερση.
Οι Srinivasan, Traverso και οι συνεργάτες τους διαπίστωσαν ότι το χάπι προκάλεσε στους χοίρους πολλές από τις ίδιες αλλαγές στα επίπεδα ορμονών με την κατανάλωση ενός γεύματος, συμπεριλαμβανομένης της αύξησης της ινσουλίνης και της μείωσης της ορμόνης γκρελίνης που προάγει την πείνα. Οι επιστήμονες παρακολούθησαν επίσης πόση τροφή καταβρόχθισαν τα γουρούνια με ένα από τα χάπια στο στομάχι τους και διαπίστωσαν ότι τα ζώα έτρωγαν περίπου 40% λιγότερο από αυτά που δεν είχαν λάβει χάπι.
Σε σύγκριση με τα γουρούνια που δεν πήραν χαπι, οι χοίροι με τα χάπια ήταν λιγότερο δραστήριοι, ειδικά μετά τα γεύματα. «Είναι σαν να έπεσαν σε ένα κώμα φαγητού», λέει ο Srinivasan. Διαφορετικά, σημειώνει, τα ζώα συμπεριφέρθηκαν κανονικά, υποδηλώνοντας ότι δεν βρήκαν τα χάπια ενοχλητικά. Οι ερευνητές έλεγξαν και για άλλες πιθανές παρενέργειες, όπως φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου, διάρροια και έμετο, αλλά δεν εντόπισαν καμία.
Για τα περισσότερα από τα πειράματα, οι επιστήμονες έδεσαν το χάπι μέσα στο στομάχι των ζώων, αλλά μέτρησαν επίσης και πόσο γρήγορα οι συσκευές διαπέρασαν το πεπτικό τους σύστημα, διαπιστώνοντας ότι απεκκρίνονταν μετά από περίπου 4 ημέρες.
Ωστόσο, οι ερευνητές πρέπει να απαντήσουν σε πολλές ερωτήσεις προτού μπορέσουν να μετατρέψουν το χάπι σε μια χρήσιμη επιλογή απώλειας βάρους. Για παράδειγμα, κανείς δεν ξέρει πώς θα είναι ένα δονούμενο χάπι στο στομάχι ενός ατόμου. Ένα γουρούνι δεν μπορεί να σου πει πόσο άβολο είναι. Επιπλέον, οι νευρικές απολήξεις του στομάχου σε παχύσαρκους ασθενείς μπορεί να είναι λιγότερο ευαίσθητες στο τέντωμα. Δεν είναι σαφές εάν θα ανταποκριθούν στη διέγερση από το χάπι με τον ίδιο τρόπο όπως στα μη παχύσαρκα άτομα. Επίσης, το μέγεθος των καψουλών είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο.
Οι Traverso και Srinivasan λένε ότι ελπίζουν να βελτιώσουν το χάπι και να εμβαθύνουν στις επιπτώσεις του στο σώμα. Για παράδειγμα, δεν ήταν σε θέση να αποδείξουν ότι προκαλεί απώλεια βάρους, επειδή οι χοίροι που μελέτησαν εξακολουθούσαν να αναπτύσσονται. Για να λύσουν το πρόβλημα, οι ερευνητές θέλουν να μελετήσουν το χάπι σε σκύλους, των οποίων το στομάχι μοιάζει περισσότερο με αυτό των ανθρώπων. Εάν βρουν τη χρηματοδότηση για αυτήν την έρευνα, λέει ο Traverso, «θα μπορούσαμε να κάνουμε δοκιμές σε ανθρώπους στα επόμενα 2 έως 3 χρόνια».
dnews.gr
