Τα Χριστούγεννα είναι μια παραδοσιακά οικογενειακή γιορτή που ταυτίζεται με τη χαρά και την αγάπη και για πολλούς, σημαίνουν φως, εσωτερική λάμψη και προσωπική αναγέννηση.
Στις γιορτές των Χριστουγέννων μας δίνεται η ευκαιρία να βρεθούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να ανταλλάξουμε δώρα και να χαρούμε το εορταστικό κλίμα των ημερών. Ισχύει όμως αυτό για όλους; Υπάρχουν πλέον πολλά άτομα που δυσκολεύονται να βιώσουν αυτή τη θαλπωρή των Χριστουγέννων με αποτέλεσμα να νιώθουν μόνοι και μελαγχολικοί.
Το περιβάλλον είναι αυτό που ασκεί τη μεγαλύτερη πίεση σε αυτή την καταναγκαστική για κάποιους χαρά των Χριστουγέννων. Φίλοι που μας λένε «γιορτές είναι», η οικογένεια που μας θυμίζει ότι τις «χρονιάρες μέρες» όλοι οι συγγενείς παρευρίσκονται στο εορταστικό τραπέζι, ΜΜΕ και διαφημίσεις που μας προτρέπουν να καταναλώσουμε, τιμώντας έτσι την παράδοση της ανταλλαγής των δώρων και της απαστράπτουσας εμφάνισης στα ρεβεγιόν, μουσικές στους δρόμους και φώτα εντείνουν την εορταστική ατμόσφαιρα. Ωστόσο, η πραγματικότητα δεν είναι πάντα έτσι...
Συνήθειες και παραδόσεις οικογενειακές έχουν συνθέσει την εσωτερική μας φωνή που μας σπρώχνει καταναγκαστικά να συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις που ίσως δεν θέλουμε να παρακολουθήσουμε, να ψωνίσουμε πράγματα, που δεν μπορούμε να πληρώσουμε και να αισθανόμαστε χαρά, την οποία δεν βιώνουμε πάντα..
Στα έντονα φώτα της πόλης και των εορτασμών η απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου πονάει περισσότερο, η μοναξιά φαίνεται πιο δύσκολη, η χρόνια ασθένεια φαντάζει πιο απειλητική, η ανέχεια γίνεται δυσβάστακτη.
Τι κάνουν λοιπόν οι άνθρωποι που καταναγκάζονται να νιώσουν χαρούμενοι; Συχνά υιοθετούν συμπεριφορές για να μουδιάσουν τα συναισθήματά τους και να γεμίσουν τα συναισθηματικά κενά. Υπερκατανάλωση υλικών αγαθών, αλκοόλ, υπερφαγία δημιουργούν μια πρόσκαιρη αίσθηση ικανοποίησης, η οποία ακολουθείται συχνά από τύψεις, εμπλέκοντας το άτομο σε έναν φαύλο κύκλο πρόσκαιρης απόλαυσης-ενοχής.
Τι μπορούμε να κάνουμε αν δυσκολευόμαστε να ενταχθούμε στο πνεύμα των Χριστουγέννων; Πρώτα απ όλα ας αποδεχτούμε ότι δεν υπάρχει υποχρεωτική χαρά. Είναι «εντάξει» να μην νοιώθουμε «καλά» στις γιορτές..Η συμμετοχή στους εορτασμούς ας γίνεται με ευγένεια και φροντίδα απέναντι στη διάθεσή μας, χωρίς υπερβολές και καταναγκασμούς.
Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Μπορούμε να προβούμε σε δραστηριότητες που έχουν ως επίκεντρο τον αλτρουισμό και την αλληλεγγύη. Να δώσουμε, να χαρίσουμε, να βοηθήσουμε, να υποστηρίξουμε.
Ας μην απογοητευόμαστε και μην τα βάζουμε με τον εαυτό μας. Οι δυσκολίες στη ζωή είναι καθημερινές και οι γιορτές δεν μπορούν να αποτελέσουν εξαίρεση.
Ίσως όμως να μπορούν να αποτελέσουν μια ευκαιρία ενδοσκόπησης. Ίσως αυτές οι γιορτές να είναι η ευκαιρία μας να δούμε τις βαθύτερες ανάγκες μας και να φροντίσουμε τον εαυτό μας, όπως αυτός το χρειάζεται.
Πεγκυ Σαλούρου
Ψυχολόγος, Κοινωνική Λειτουργός
