Κάθε χρόνο τέτοια εποχή παρατηρούνται αυξημένοι τραυματισμοί στις παραλίες, κυρίως σε αγόρια εφηβικής ηλικίας και νεαρούς άνδρες που ασχολούνται με θαλάσσια σπορ.
Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στο iatropedia.gr, αυτό συμβαίνει επειδή η απειρία ή/και η συνήθως παράτολμη φύση τους τούς ωθεί σε πολλά λάθη.
Το νερό μπορεί να μοιάζει πιο ασφαλές απ’ ό,τι η ξηρά.
Ωστόσο οι σέρφερ, όσοι κάνουν wakeboard ή άλλο θαλάσσιο άθλημα, ακόμα και οι κολυμβητές, μπορεί να υποστούν τους ίδιους τύπους τραυματισμών με τους ασκουμένους της ξηράς.
Η διαφορά είναι ότι στη θάλασσα ο τραυματισμός μπορεί να αποδειχθεί απειλητικός.
Και αυτό διότι ο τραυματίας πρέπει πρώτα να μεταφερθεί σε ένα σκάφος ή στην ξηρά, για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.
Γι’ αυτόν το λόγο δεν πρέπει ποτέ να ασχολείται κάποιος με θαλάσσια σπορ μόνος του.
Ειδικά φέτος ο κίνδυνος τραυματισμού είναι ακόμα μεγαλύτερος, προειδοποιεί ο ορθοπεδικός χειρουργός Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος, διευθυντής του Τμήματος Αναίμακτης-Μη Μεταγγιστικής Ορθοπεδικής Χειρουργικής στο Ιατρικό Κέντρο Περιστερίου.
Αιτία γι’ αυτό είναι ο παρατεταμένος εγκλεισμός και η αδράνεια λόγω του κοροναϊού.
«Η απομάκρυνση από προπονήσεις και γυμναστήρια έχει επιδεινώσει τη φυσική κατάσταση των περισσότερων ατόμων. Αυτό αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού, εάν πιέσει κάποιος τον εαυτό του για να επιτύχει τις επιδόσεις που είχε παλαιότερα ή το περασμένο καλοκαίρι» λέει.
Βέβαια, δεν έχουν όλα τα θαλάσσια σπορ τον ίδιο βαθμό επικινδυνότητας, ούτε προκαλούν τους ίδιους τραυματισμούς.
Θαλάσσιο σκι, wakeboard και σαμπρέλες
Οι λάτρεις του θαλάσσιου σκι, παραδείγματος χάριν, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να υποστούν τραυματισμό στα κάτω άκρα σε σύγκριση με όσους κάνουν wakeboard ή μπαίνουν σε σαμπρέλες ή μπανάνες. Παρουσιάζουν επίσης συχνότερα τραυματισμούς στα μαλακά μόρια (λ.χ. μυς, τένοντες κ.λπ.).
Όσοι μπαίνουν σε σαμπρέλες ή μπανάνες κινδυνεύουν περισσότερο να υποστούν τραυματισμούς στο δέρμα. Μώλωπες (μελανιές) και εκδορές (γρατζουνιές) είναι πιο συχνές σε αυτούς.
Τα κατάγματα είναι πολύ συνηθισμένα σε όσους κάνουν θαλάσσια σπορ. Οι πιο επιρρεπείς σε αυτά είναι, με την αναγραφόμενη σειρά, οι wakeboarders και οι σκιέρ. Ακολουθούν οι επιβαίνοντες σε σαμπρέλες.
Έχει βρεθεί ότι το ήμισυ αυτών των καταγμάτων αναπτύσσονται στα κάτω άκρα. Το περίπου 40% εκδηλώνονται στο ισχίο ή/και στο μηριαίο οστό.
Αντίστοιχα, το windsurfing και το kitesurfing μπορεί να προκαλέσουν ευκολότερα κατάγματα στο πόδι, στο χέρι και στον ώμο.
Η κολύμβηση
Ανάλογοι κίνδυνοι υπάρχουν και με όλα τα άλλα θαλάσσια σπορ. Ακόμα και η φαινομενικά «αθώα» κολύμβηση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα όπως:
Τενοντίτιδα και ρήξη του στροφικού πετάλου του ώμου
Σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου
Ρήξη στο χόνδρο γύρω από την υποδοχή ώμου
Τενοντίτιδα του δικεφάλου
Οι τραυματισμοί αυτοί είναι συχνότεροι στους λουόμενους οι οποίοι:
Καταπονούν τις αρθρώσεις τους με πολύωρη κολύμβηση
Δεν έχουν προηγουμένως κάνει προθέρμανση και ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης
Δεν κάνουν διαλείμματα
Πώς να προστατευτείτε
Η αντιμετώπιση των τραυματισμών στα θαλάσσια σπορ εξαρτάται από το είδος τους, αλλά μπορεί να αποδειχθεί επίπονη και χρονοβόρα. Τα κατάγματα λ.χ. μπορεί να χρειαστούν θεραπεία 1,5 έως 2 μηνών ή περισσότερο για να αντιμετωπιστούν. Και αυτό, χωρίς να αποκλείεται η ανάγκη χειρουργικής αποκατάστασης, κατά τον κ. Τριανταφυλλόπουλο.
Πριν λοιπόν σπεύσετε να ανεβείτε στο σερφ, να βάλετε τα πέδιλα του σκι ή να βουτήξετε στη θάλασσα, κάνετε τις απαιτούμενες διατάσεις (στρέτσινγκ), συνιστά. Θα σας βοηθήσουν να θερμάνετε τους μυς σας και να αυξήσετε την ελαστικότητα και το εύρος κίνησης των αρθρώσεων. Με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να αποφύγετε πολλούς δυνητικούς τραυματισμούς.
Απαραίτητο είναι ακόμα να μην ασχολείστε με θαλάσσια σπορ (ούτε καν με κολύμπι) εάν:
Δεν αισθάνεστε καλά
Έχετε καταναλώσει αλκοόλ
Δεν έχουν περάσει τουλάχιστον 2 ώρες από το φαγητό
