Στις σκοτεινές μέρες του καιρού μας η άνοιξη που έρχεται και ο λόγος ο καλός, είναι μια ελπίδα!
(από την παράδοση της Αντιμάχειας, ‘’λόγια της αγάπης και του έρωτα’’ από τον αεί-ποτε Κώστα Μουνούχα),
‘’λόγια της αγάπης του έρωτα’’
---Τατί ‘με γω! τατί ‘σε συ! τα τι ζωή κρατούμε!
Τούτον τον άθλιον καιρόν πως θα τον νταγιαντούμε;
---Δεν τα γεντώ πουλάκι μου γιατι ‘σαι κλειδωμένη.
Βγαίνεις τον μήνα μια φορά, πέρδικα πλουμισμένη!
---Πέρδικα ‘μαι γω;
---Πέρδικα ‘σαι μάτια μου με τα φερσίματα σου!
Με ψήσαν και με μάραναν αυτά τα ψέματα σου!
---Ψεύτρα ‘μαι γώ;
---Ψεύτρα δεν είσαι μάτια μου και γω το ψέμα λέω
Και γω για το κορμάκι σου νύχτα και μέρα κλαίω!
---Γιατί κλαίς;
---Κλαίω για το κορμάκι σου πουν άσπρο σαν το γάλα
Να κρεμμαστώ στην πόρτα σου ν’ ανάψω σαν λαμπάδα!
---Ε κακά-ψυχρά!
---Θέλεις πικρά, θέλεις θερμά, θέλεις μαριολεμένα,
Τρεις άγγελοι απ τον ουρανό μου τόπανε και μένα!
---Τι σούπανε;
---Μούπαν για το κορμάκι σου να πέσω να πάρω!
Κι αν δεν το πάρω μάτια μου να πέσω να πεθάνω!
---Ε! πόθανε!
---Θέλεις το κόρη θέλεις το, να πέσω να πεθάνω;
Να πέσω να ψυχομαχώ στα γόνατα σου επάνω;
---Ε! Μην κλαίς και σκιάζομαι!
---Μην σκιάζεσαι αγάπη μου και γω δεν σ’ απαρνίσκω!
Οπου σταθείς κι όπου βρεθείς θ’ άρχομαι να σε βρίσκω!
---Πού θα με βρείς;
---Στην κλίνη σου αγάπη μου, ο κάθε νιός σε ρίζει!
Αγάπα τον αυτόν τον νιό, όπου σε τριγυρίζει!
---Ποιος ειν’ αυτός;
---Είναι κοντός είναι λιανός είναι και καμωμένος
Φορεί το φέσι του στραβά σαν νέος παινεμένος!
---Ποιος τον επαίνεσεν;
---Η αφεντιά σου αγάπη μου κι όλη η φαμελιά σου!
Να μ’ αξιώσει ο Θεός νάμπω στην αγκαλιά σου!
(για την μεταφορά Ν. Μυλωνάς)
