Μια συγκλονιστική επιστολή, απέστειλε στη "Ροδιακή" συμπολίτης μας, Γιάννης Ροδίτης, ο οποίος δίνει τη μάχη με τον καρκίνο από το 2023.
Ο ίδιος, σημειώνει μεταξύ άλλων τους λόγους για τους οποίους ο καρκίνος του άλλαξε τη ζωή, κάνοντάς τον καλύτερο άνθρωπο αλλά και πιο δυνατό χαρακτήρα, ενώ δεν παραλείπει να ευχαριστήσει ονομαστικά τους γιατρούς και όλους όσοι στάθηκαν στο πλευρό του σε αυτή τη δοκιμασία.
Ο ίδιος αναφέρει: "Αν θέλετε αφιερωστε 3 λεπτά να το διαβάσετε. Από χτες που το δημοσίευσα έχω λάβει τόση αγάπη από αμετρητο κόσμο από όλη την Ελλάδα. Τόσοι πολλοί άνθρωποι που παλεύουν με τον καρκίνο να μου στέλνουν μηνύματα για το πόσο κουράγιο και δύναμη πήραν. Νιώθω υπέροχα που έκανα έστω μερικούς ανθρώπους χαρούμενους τους έκανα να δουν λίγο διαφορετικά τα πράγματα, πιο αισιόδοξα, πιο θετικά... Αν για οποιοδήποτε λόγο θέλετε να το χρησιμοποιήσετε μήπως αυτό βοηθήσει περισσότερο κόσμο, έχετε το ελεύθερο από εμένα να το χρησιμοποιήσετε όπως εσείς νομίζετε. Είμαι διαθέσιμος για οτιδήποτε με θελήσετε. Σημείωση: οι προθεσεις μου είναι ξεκάθαρα μήπως και μπορέσουμε να βοηθήσουμε κάποιους ανθρώπους που βλέπουν την αρρώστια ως κάτι το κακό και όχι ως ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ όπως το βλέπω εγώ.
Ακολουθεί σεντονάκι, αλλά σας παρακαλώ να το διαβάσετε. Μετά το 2017, η ζωή μου άρχισε να παίρνει την κατιούσα. Καταστράφηκα οικονομικά, οικογενειακά, και έπεσα σε κατάθλιψη. Μέχρι που, αρχές Ιανουαρίου του 2023, εμφανίστηκε ο καρκίνος στη ζωή μου και αναθεώρησα τα πάντα. Η κοσμοθεωρία μου άλλαξε ριζικά.
Ο καρκίνος με ανάγκασε να κάνω μια αναδρομή στη ζωή μου. Μου έδωσε τον χρόνο να αναλογιστώ τι είχα κάνει, να αντικρίσω τα λάθη μου, να σκεφτώ τους ανθρώπους που έβλαψα, αλλά και αυτούς που βοήθησα. Έμαθα να συγχωρώ πιο εύκολα, να αγαπώ περισσότερο, να συμφιλιωθώ με τον εαυτό μου και να τον αγαπήσω. Αναθεώρησα τα πάντα και άρχισα να απολαμβάνω τα μικρά, καθημερινά πράγματα – όχι τα υλικά αγαθά, αλλά π.χ., να απολαμβάνω το ηλιοβασίλεμα στο Μόντε Σμιθ. Άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου, και αυτή την αγάπη προσπαθώ να τη μοιράζω απλόχερα στους γύρω μου. Σταμάτησα να ασχολούμαι με τα μικρά, ασήμαντα πράγματα της καθημερινότητας, που τώρα πια μου φαίνονται τόσο ανούσια και χωρίς σημασία. Εστίασα στη θετικότητα, στην καθημερινή αγάπη, και στα όμορφα πράγματα που μας συμβαίνουν και που πριν απλώς δεν έβλεπα.
Δίνοντας μάχη επί 20 μήνες, έχω λάβει τόση πολλή αγάπη, βοήθεια και συμπόνοια από την οικογένειά μου, από φίλους και γνωστούς, αλλά και από αγνώστους. Όλα αυτά με έκαναν να αγαπήσω ακόμα περισσότερο την οικογένειά μου. Και μέσα σε όλα αυτά, τον περασμένο Οκτώβριο, ενώ ήμουν στο 4ο στάδιο μεταστατικού μελανώματος, εμφανίστηκε ξαφνικά στη ζωή μου ένας ξανθός άγγελος, η Johanna Lammi, που με αγάπησε ανιδιοτελώς, αψηφώντας την οικονομική μου κατάσταση και την κατάσταση της υγείας μου. Πιστεύω ότι αυτός ο άγγελος δεν ήρθε τυχαία στη ζωή μου· πιστεύω ότι στάλθηκε από κάπου και για κάποιο λόγο, ως ο θεραπευτής άγγελός μου.
Στη διάρκεια αυτών των 20 μηνών, με 5 μεταστάσεις, χρειάστηκε να κάνω συνεχώς εγχειρήσεις, θεραπείες, και ακτινοβολίες σε Ρόδο, Αθήνα και Κρήτη. Έχω μόνο θετικές εντυπώσεις από τα νοσοκομεία μας, από τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, και το διοικητικό προσωπικό που με φρόντισαν. Όλοι οι γιατροί μου ήταν εξαιρετικοί επιστήμονες, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ήταν άνθρωποι. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για έναν καρκινοπαθή. Γι' αυτό, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους. Δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους, αλλά θα αναφέρω μερικούς, όπως:
• κ. Μανώλης Καράλας (Διευθυντής Β’ Χειρουργικής Νοσοκομείου Ρόδου)
• κ. Αθανάσιος Καρονίδης (Χειρούργος Πλαστικής στο Γ. Γεννηματάς)
• κ. Ελένη Γκόγκα (Καθηγήτρια Παθολογίας-Ογκολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο)
• κ. Δημήτρης Ματθαίος (Ογκολόγος στο ΓΝ Ρόδου μέχρι πρόσφατα και ήδη καθηγητής Ογκολογίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης)
• κ. Μαρία Παρασκευά (Ογκολόγος στο ΓΝ Ρόδου), η οποία με ανέλαβε μετά την αποχώρηση του κ. Ματθαίου.
• κ. Γιάννης Μπαούρης (Ουρολόγος στο ΓΝ Ρόδου - ότι και να πω γι αυτόν τον άνθρωπο είναι λίγο)
• κ. Μαρία Τόλια (Διευθύντρια του ακτινοθεραπευτικού του ΠΑΓΝΗ)
• κ. Λεωνίδας Λέκας (Νευροχειρουργός, CyberKnife Specialist στο Αρεταίειο και στο ΙΑΤΡΟΠΟΛΙΣ)
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω την κ. Μαρία Κρητικού, Πρόεδρο του Συλλόγου Καρκινοπαθών Δωδεκανήσου, που προσφέρει τεράστιο έργο αφιλοκερδώς και με έχει βοηθήσει, καθώς και τον εξαιρετικό επιστήμονα και δικηγόρο κ. Δήμο Μουτάφη, ο οποίος όλο αυτό το διάστημα με έχει υποστηρίξει στις ανοιχτές υποθέσεις μου με τη δικαιοσύνη.
Η επιστήμη έχει κάνει τεράστια άλματα τα τελευταία χρόνια στην αντιμετώπιση του καρκίνου. Δείτε εμένα· μετά από όλα αυτά που έχω περάσει, είμαι ακόμα εδώ και σας γράφω. Ό,τι και αν σας συμβαίνει, μην το βάζετε κάτω. Να έχετε πίστη, να είστε αισιόδοξοι, να σκέφτεστε θετικά, να αγαπάτε τον εαυτό σας. Μην ασχολείστε με μικρά, ανούσια πράγματα. Εστιάστε στα μικρά, καθημερινά θαύματα που ζούμε και θα δείτε ότι όλα θα πάνε καλά. Όταν εμφανίζονται προβλήματα, να ξέρετε ότι πάντα, με έναν μαγικό τρόπο, θα βρίσκεται ένα χέρι βοήθειας, έστω και την τελευταία στιγμή, όπως συνέβη και σ' εμένα άπειρες φορές το διάστημα αυτό.
Ίσως κάποιοι με θεωρήσετε τρελό που, ενώ δίνω ίσως τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής μου, εγώ νιώθω ότι διανύω μία από τις πιο ευτυχισμένες περιόδους της ζωής μου. Αυτό γιατί, αν και λογικά δεν θα έπρεπε να βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο, είμαι ακόμα εδώ. Κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος δεν μπορεί να προβλεφθεί από κανέναν μας και ο λόγος που ζω ακόμα πιστεύω ότι είναι ο συνδυασμός της ιατρικής επιστήμης και της αλλαγής στον τρόπο σκέψης μου. Νιώθω πιο θετικός και πιο αισιόδοξος από ποτέ.
ΘΑ ΒΓΩ ΝΙΚΗΤΗΣ!!!
Σας ευχαριστώ όλους για την αγάπη που μου στέλνετε (να ξέρετε ότι την νιώθω) και για τον χρόνο που μου αφιερώσατε.
