Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, είναι αναμφίβολα από τα πλέον σημαντικά και θλιβερά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας .
Η Βασιλεύουσα έπεσε στα χέρια βαρβάρων. Η ιαχή «εάλω ή Πόλις» ακούγεται σα θρήνος από αυτήν την καταραμένη Τρίτη, στις 29 τού Μαϊου του 1453 μέχρι σήμερα, από την θάλασσα του Μαρμαρά, στον Βόσπορο, στην Μεσόγειο, σε όλες τις χώρες της Δύσης καί της Ανατολής . Το ρολόι του χρόνου κόλλησε.
Για τη ψυχή όλου του ελληνισμού αυτή η ημερομηνία τον στοιχειώνει. Η θυσία του Αυτοκράτορα και η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως στις 29 Μαΐου του 1453 από τους Οθωμανούς, ήταν η τελική φάση μιας θλιβερής πορείας, του σπουδαιότερου ανθρώπινου πολιτισμού, προς την πτώση και την παρακμή.
Σήμερα αντιμετωπίζοντας μια πρωτοφανή προκλητικότητα από τουρκικής πλευράς, θα ήταν σκόπιμο να θυμηθούμε εν ολίγοις ποια κατάσταση επικρατούσε στη Βασιλεύουσα πριν την πτώση. Σε πολλά σημεία η κατάσταση δεν διαφέρει από το σήμερα στην Χώρα μας..
-Κατ αρχήν χαρακτηριστικό στοιχείο της εποχής ήταν η βαθιά κοινωνική παρακμή , η φιλαυτία των κατοίκων και η αδιαφορία της ελίτ για τα θεματα άμυνας και ασφαλείας της Πόλης.
– Είχε αναπτυχθεί έντονο αντιμιλιταριστικο πνεύμα, υπήρχε έλλειψη ενδιαφέροντος για την άμυνα και κοινωνική αποστροφή προς τον πόλεμο. Πολλοί νέοι προσπαθούσαν να αποφύγουν τη στράτευση και κλείνονταν σε μοναστήρια. Σειρά μέτρων είχαν οδηγήσει στη μείωση των στρατιωτικών δαπανών, που συνέβαλλαν στην αποδόμηση των Ενόπλων Δυνάμεων της αυτοκρατορίας. Σταμάτησε η παροχή κλήρου γης στους ακρίτες των συνόρων. Τα κτήματά τους μπήκαν σε φορολογία και κινδύνευαν να τα χάσουν, ή να γίνουν δουλοπάροικοι των πλουσίων για τα χρέη τους. Γι’ αυτό πολλοί τα πουλούσαν, εξαγόραζαν τη στρατιωτική τους θητεία και αναζητούσαν καλύτερη τύχη στις πόλεις.
Ευτυχώς με την ιστορική φράση «Τό τήν πόλιν σοι δούναι ούτ΄ εμου εστίν ούτ΄ άλλου τών κατοικούντων έν ταύτη. Κοινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν καί ού φεισόμεθα τής ζωής ημών», διατράνωσε θυσιαζόμενος ο αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Παλαιολόγος την διαχρονική απάντηση των Ελλήνων όταν καλούνται να παραδώσουν γην και ύδωρ …..
Ό τελευταίος αυτοκράτορας τών Ελλήνων έπεσε μαχόμενος ώς απλός στρατιώτης. Δέν παραδόθηκε. Δέν συμβιβάστηκε παραδίδοντας γη. Δέν πρόδωσε. Ό λαός μας, ένιωσε τό μεγαλείο τής θυσίας του καί τόν μαρμάρωσε. Αυτός ό υπέροχος λαός, τόν θρήνησε καί τόν τραγούδησε ταυτόχρονα. Τέτοιος ωραίος θάνατος συμπυκνώνει όλα τά όνειρα τού σταυρωμένου λαού μας. Αποτελεί πρότυπο καί αποτελεί παράδειγμα.
«Εσείς πουλιά πετούμενα, πετάτε στον αέρα
Στείλτε χαμπέρια στη Φραγκιά στη Μοσχοβιά μαντάτα
Πήραν την πόλη πήρανε, πήραν τη Σαλλονίκη
Πήραν και την Αγια Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι
Και η κυράτσα Παναγιά στην πόρτα ακουμπισμένη
Χρυσό μαντήλιν εκρατεί, τα δάκρυα της σφουγγούσε
Και τους μαστόρους έλεγε και τους μαστόρους λέγει
Πάψτε μαστόροι τη δουλειά, μη χάνετε καιρό σας
Εδώ τζαμί δε γίνεται, για να λαλούν χοτζάδες,
εδώ θα μένει η Αγια Σοφιά…» και δυστυχώς ,παρά τις «χλιαρές» αντιδράσεις της διεθνούς κοινωνίας , έγινε τζαμί ……
Αν επιθυμούμε την ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ εκτός από την απότιση φόρου τιμής στους τελευταίους ηρωικούς αγωνιστές της Πόλης για τη θυσία τους, είναι οφελιμο να παραδειγματιζόμαστε από την απάντηση του τελευταίου αυτοκράτορα……..
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Θεωρώ μεγάλο ιστορικό λάθος , εμείς οι ΕΛΛΗΝΕΣ να ονομάζουμε την ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ με το όνομα που της έδωσαν οι Τούρκοι κατακτητές ως Ινσταμπούλ, πολύ πιο θλιβερό βέβαια θεωρώ αυτό να ακούγεται από τα χείλη του Έλληνα Κυβερνήτη.
Επίσης πρέπει να υπενθυμίσουμε σε ορισμένους «πρόθυμους» εδώ στη Χώρα μας ότι η Ελλάδα ήταν υπό οθωμανικό ζυγό επι 400 χρόνια αλλά «δεν Υπήρξε Ποτέ Μικρή Οθωμανική Επαρχία» . Οι Έλληνες είχαν διαβατήριο στην Ευρώπη πριν αποκτήσουν ταυτότητα . Κανείς δεν αναρωτιόταν ποιος είναι αυτός ο λαός και τι θέλει . ΄Ενα μέρος της Ελληνικής ιστορίας υπήρχε στις κληρονομιές του Ευρωπαικού κόσμου . Ελληνισμός υπήρχε από την Οδησσό, τις παραδουνάβιες περιοχές, την Ανατολική Ρωμυλία έως τη Μικρά Ασία ,την Αλεξάνδρεια και την Κάτω Ιταλία …
Με όλο τον σεβασμό προς τους θεσμούς της Πατριδος μας , καλο είναι το πολιτικό προσωπικό της Χώρας μας, πριν αναφερθεί σε ιστορικά ευαίσθητα θέματα, να μελετά λίγο την ιστορία διοτι , όταν αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα , με λάθος εθνική προσέγγιση , κατ` αρχήν δημιουργεί πρόβλημα στο φρόνημα του λαού και δεύτερον δεν εξυπηρετεί την υποστήριξη των εθνικών μας θεμάτων …….νομίζω ότι αυτό το αντιλαμβάνεται ο κάθε πατριωτικά σκεπτόμενος Έλληνας.
