Με αφορμή την τελευταία ανθρωπινή θηριωδία στον ανυπεράσπιστο σκύλο τύπου χάσκι, ας δούμε την σημασία της παρουσίας των ζώων, στην Αγία Γέννηση του Χριστού και την χρησιμότητά τους στην φύση.
Η Μαρία, ταξίδευε πάνω σε ένα ταπεινό γαϊδουράκι. Ήταν ‘στις μέρες της,’ περίμενε με αγωνία να έρθει στον κόσμο, το δικό της γλυκό μωρό.
Σύμφωνα με τους δυο Ευαγγελιστές, τον Λουκά και τον Ματθαίο, η Γέννηση του Χριστού, έγινε σε δύσκολους καιρούς.
Η τότε Ρωμαϊκή εποχή, ήταν πολύ ταραγμένη και οι φωνές των κατακτητών, ανακατεύονταν με τις κλαγγές των σπαθιών. Ο αιμοσταγής Ηρώδης, ήθελε να του καταγράψουν αναλυτικά, πόσους δούλους και πόση γη, είχε στην κατοχή του.
Ο καλοκάγαθος ξυλουργός Ιωσήφ, πήρε την ετοιμόγεννη Μαρία από την Ναζαρέτ, για να κάνουν το καθήκον τους, δηλαδή αυτό της απογραφής εκεί στην μακρινή Βηθλεέμ.
Κοσμοσυρροή παντού. Καμήλες, άλογα και γαϊδουράκια, πηγαινοέρχονταν διασχίζοντας τους χωμάτινους δρόμους.
Η Μαρία μετά το κοπιαστικό ταξίδι και τις μήνες που ωρίμασαν το μωράκι της, άρχισε να έχει τους πρώτους πόνους, που την ειδοποιούσαν για την επικείμενη γέννα. Το σούρουπο, έδινε την θέση του στην παγερή νύχτα. Έπρεπε γρήγορα κάπου να βρουν κατάλληλο χώρο, για να διανυχτερεύσουν.
Ο Ιωσήφ έψαξε παντού στα πανδοχεία και στα γύρω χαμόσπιτα, μήπως βρουν μια αδειανή γωνιά και περάσουν την δύσκολη χειμωνιάτικη νύχτα. Στην περιοχή της Μέσης Ανατολής τότε ήταν Δεκέμβρης, η παγωμένη καρδιά του Χειμώνα. Λόγο της απογραφής όλοι οι ξενώνες, ήταν γεμάτοι με κόσμο. Ένας φιλάργυρος πανδοχέας, τους έδωσε τον στάβλο του, έτσι για να γλιτώσουν από το κρύο και τη βροχή.
Μεσάνυχτα και το κλάμα του νεογέννητου Αγοριού, αντηχούσε στους σκοτεινούς λόφους της Βηθλεέμ. Στον νυχτερινό ουρανό, ένα ξεχωριστό λαμπερό Αστέρι, βάλθηκε να χαμηλώσει και να φωτίσει πιο πολύ από τα άλλα, την σκοτεινή στάνη του νεογέννητου Εμμανουήλ.
Τα ζώα του στάβλου, κοίταζαν γύρω παράξενα, αλλά τα χνώτα τους ήταν αρκετά, για να ζεστάνουν την αχυρένια φάτνη του μικρού Χριστού.
Η παρουσία των αθώων ζώων στη Θεία Γέννηση του Χριστού, είναι σημαντική και συμβολική. Ο Χριστός συχνά εμφανίζεται με τον αμνό στους ώμους και με το απολωλός, το χαμένο πρόβατο στην διδασκαλία Του, κατά την σύντομη ζωή Του. Αργότερα θα τον δούμε στην θριαμβευτική, αλλά ταπεινή έλευση του στα Ιεροσόλυμα, (Κυριακή των Βαΐων), επί όνου καθήμενος. Η σχέση των ζώων με τον άκακο Ιησού, ήταν παραδειγματική.
Έτσι παραδειγματικά, έδειξε την αγάπη και την προστασία του, στα πλάσματα του Δημιουργού και Πατέρα Του. Αλλά και η παρουσία των φτωχών και ταπεινών ανθρώπων, στην Θεία Γέννηση, είχε την σημασία της.
Οι διπλανοί ποιμένες, παραξενεύτηκαν από το περίεργο λαμπερό Αστέρι, πού έκανε την νύχτα μέρα. Διστακτικά πλησίασαν προσκύνησαν και ευλογήθηκαν, να δουν από κοντά τον νεογέννητο Μεσσία.
Ο σκληροτράχηλος Ηρώδης, το έμαθε. Οι τρεις σοφοί, αστρολόγοι και μάγοι από την μακρινή Ανατολή, ενώ περιδιάβαιναν την έρημο της Ιουδαίας, με παράξενο τρόπο έμαθαν από το λαμπερό Αστέρι, για τον ερχομό του νεογέννητου Ιησού Χριστού. Το έθιμο πρόσταζε στα νεογέννητα, να φέρνουν κάποια δώρα. Χρυσάφι, για τον Ουράνιο Βασιλιά των ανθρώπων. Λίβανο, ως θυμίαμα για την Αγιότητα του. Σμύρνα, για τις πληγές από την μαρτυρική του Θυσία και την Σταύρωση Του.
Τα Θεία δώρα των τριών Μάγων, θα τα κρατήσει η Παναγία και Μητέρα του Χριστού, η Μαρία μέχρι την Κοίμηση της.
Ύστερα θα περιπλανηθούν ανά τους αιώνες και τους διάφορους κατακτητές και έως το 1453 θα βρίσκονται στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί, θα μεταφερθούν στο Άγιο Όρος και θα παραμείνουν ασφαλή μέχρι και σήμερα.
Ο κακότροπος και αιμοσταγής βασιλιάς Ηρώδης, ένοιωσε να απειλείται από τον μικρό Ιησού. Βρήκε τον πιο απάνθρωπο τρόπο για να απαλλαγεί από τον Ουράνιο Βασιλέα. Κατάσφαξε και εξαφάνισε, 14 χιλιάδες νήπια αγόρια, κάτω των δυο ετών. Η καημένη η Ραχήλ, έκλαιγε και θρηνούσε τα μικρά τέκνα της στο ομώνυμο Τείχος των δακρύων, στην Ιερουσαλήμ.
Η θηριωδία του ανθρώπου, σε όλο της το μεγαλείο. Όμως ο νεογέννητος Χριστός επέζησε, ενώ οι Άγγελοι του τραγουδούσαν ανεβοκατεβαίνοντας στους ουρανούς. ‘Και επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία, ’ έψαλλαν.
Αλήθεια που είναι η πολυπόθητη ειρήνη; Χάθηκε κατατρομαγμένη, μέσα στους συχνούς, τρομερούς πολέμους ανά τον κόσμο! Σήμερα ζούμε την Ρώσο- Ουκρανική σύρραξη και τον αδυσώπητο πόλεμο, μεταξά Ισραήλ και Παλαιστίνης. Χιλιάδες οι αθώοι άμαχοι, κύριος γυναίκες και παιδιά, που δοκιμάζονται από τις θηριωδίες των εμπόλεμων πλευρών.
Που είναι η ευδοκία και η ευημερία; Εξαφανίσθηκε, πιεσμένη από τα μεγάλα οικονομικά παγκόσμια συμφέροντα, που εκμεταλλεύονται και καταδυναστεύουν τους φτωχούς λαούς!
Ο Χριστός γεννήθηκε φτωχός. Σε ένα ταπεινό στάβλο, χωρίς ακριβά ρούχα και πολυτελή, άνετα υπνοδωμάτια. Δίδαξε την αγάπη, σταυρώθηκε και αναστήθηκε. Πέρασε την σύντομη ζωή του, φορώντας απλό χιτώνα και δερμάτινα σανδάλια. Στις μετακινήσεις του, προτιμούσε το ταπεινό γαϊδουράκι, από το υπερεκτιμημένο, περήφανο άλογο, δείγμα πλούτου.
Έζησε λιτός ταπεινός, καταδεχτικός, δίχως στολίδια και λαμπερά ενδύματα ή ακριβά βασιλικά κοσμήματα, να τον κρατούν αιχμάλωτο της ματαιότητας και της εφήμερης γήινης δόξας.
Άραγε πόσοι εκπρόσωποι Του, Τον μιμούνται, στην ταπεινότητα, στην εγκράτεια, στην ακτημοσύνη και στην Χριστιανική, αδελφική αγάπη;
Σήμερα χιλιάδες άνθρωποι, ζούνε στο όριο της φτώχιας. Εκεί που οι λίγοι σπαταλάνε και συνεχώς ακολουθούν την καταναλωτική τους μανία, οι υπόλοιποι δεν έχουν ούτε να φάνε, ούτε να ντυθούν.
Κατοικούν σε σπίτια σκοτεινά και παγωμένα, χωρίς ρεύμα και θέρμανση.
Επιβιώνουν, με τα συσσίτια της Εκκλησίας και των φιλανθρωπικών οργανώσεων και ζουν με το φόβο να μείνουν άστεγοι.
Η τελευταία παγκόσμια, φονική πανδημία τους εξαθλίωσε.
Από την παγκοσμιοποίηση μιας θανατηφόρου, μεταδοτικής ασθένειας υπέφερε όλος ο κόσμος.
Όλους αυτούς που το σαθρό, μονοπωλιακό σύστημα της παγκοσμιοποίησης και της οικονομικής κατάκτησης, τους πτώχευσε, ο Ιησούς Χριστός τους προστατεύει και γεννήθηκε για αυτούς.
Γιατί ο νεογέννητος Εμμανουήλ, είναι ο κομιστής της ανιδιοτελούς Αγάπης, της αλληλεγγύης και της καλοσύνης, όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά και για τα ζώα όλης της Γης.
Για αυτά τα ανυπεράσπιστα ζώα του πλανήτη, που πολλές φορές εμείς οι άκαρδοι οι άνθρωποι εγκαταλείπουμε, βασανίζουμε, χρησιμοποιούμε για βαριές δουλείες, αιχμαλωτίζουμε, και σκοτώνουμε για το κρέας, το δέρμα και τα δόντια τους.
Ας μιμηθούμε τον νεογέννητο Χριστό, δείχνοντας στους συνανθρώπους μας, αλλά και στα ζώα, αυτές τις Άγιες Γιορτές, το μεγαλείο της αληθινής Χριστιανικής Αγάπης. Καλά Χριστούγεννα.
Ξανθίππη Αγρέλλη
