Αλήθεια σε τι Κόσμο, ζούμε σήμερα ; Ο Κόσμος που ζούμε όλοι μας, έχει πια αλλοιωθεί και επικίνδυνα παραμορφωθεί. Δικτάτορες με την μάσκα του Δημοκράτη, κυβερνούν σε δυστοπικές εποχές και δυσοίωνους καιρούς, που δυσχεραίνουν τη ζωή των λαών και προβληματίζουν την κοινωνία. Ζούμε απειλές για Παγκόσμιο πόλεμο και για τρομακτικές, καταστροφικές πυρηνικές εκρήξεις. Ενώ τα εμπόλεμα μέρη αποζητούν την ειρήνη, η άλλοτε φιλειρηνική Ευρώπη, χρηματοδοτεί και εξοπλίζει τους πολέμους.
Όλα αυτά, την ώρα που στέλλουμε πυραύλους, για εξερεύνηση, σε μακρινούς πλανήτες. Ζούμε το απόλυτο θέατρο του παραλόγου, όταν δυο πρώην εχθροί, στο Ανατολικό μπλοκ και στο Δυτικό μπλοκ, συμμαχούν και κάθονται στο ίδιο τραπέζι, για να μοιράσουν μια χώρα και μετά όλο τον Κόσμο. Παράλληλα διάγουμε, την ξέφρενη εποχή της τεχνολογίας και της τεχνικής νοημοσύνης, που μπορεί να αποβεί μοιραία επικίνδυνη, για την ανθρωπότητα. Παρακολουθούμε, την πειραματική και δοκιμαστική εμφύτεψη μικροτσίπ, για καλύτερη επικοινωνία, ηλεκτρονική, τηλεφωνική και άμεση παρακολούθηση της ζωής μας.
Έχουμε πια νόμιμα τα Στρατόπεδα, συγκέντρωσης χιλιάδων μεταναστών, που μπήκαν, στην Ευρώπη και στη χώρα μας, σαν ειρηνικοί εισβολείς, με ειρηνική και άοπλη κατάκτηση.
48% οι μετανάστες στην Αγγλία, 46% στην Γαλλία και έπεται συνέχεια, με καθαρή αλλοίωση του ντόπιου πληθυσμού. Παράλληλα έχουμε και τον υπέρ-τουρισμό, με τα ασφυκτικά τουριστικά ρεύματα, που εύκολα μεταδίδουν από απλές λοιμώξεις και ιούς, μέχρι την παγκόσμια πανδημία. Ζούμε συχνές και ομαδικές απολύσεις, από τους κεφαλαιοκράτες, αυξάνοντας έτσι την ανεργία, που δεν έχει τέλος.
Ακόμη έχουμε κλεισίματα και μεταπωλήσεις Τραπεζών, αυτοκτονίες, χρεωκοπίες και κατασχέσεις δανειοληπτών και μεγάλων επιχειρηματιών. Βιώνουμε την αυτοκρατορία, των ολίγων πλουσίων δισεκατομμυριούχων, που κυβερνούν υπό σκιά τον Κόσμο. Αφού χόρτασαν από χρήμα και ξεχείλισαν από πλούτη και ανέσεις, τώρα επιθύμησαν σφόδρα και την εφήμερη δόξα της εξουσίας.
Επί πλέον ζούμε την πλήρη ασέβεια, προς το περιβάλλον. Παρά τις εξαγγελίες και τις Διεθνείς νομοθεσίες, ζούμε τις δραματικές συνέπειες, της κλιματικής αλλαγής.
Όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη, το λιώσιμο των πάγων, οι ανεξέλικτες πυρκαγιές, οι φοβεροί τυφώνες και οι μεγάλες πλημμύρες. Καταστρέφουμε τη γη μας και τρώμε γρήγορα, έτοιμα φαγητά, με συντηρητικά και άλλα χημικά, σύνθετα και πρόσθετα. Αντικαταστήσαμε το πηγαίο νερό, με το επεξεργασμένο και εμφιαλωμένο σε πλαστικά μπουκάλια, που τα στοιβάζουμε στον πλανήτη, μαζί με τόνους σκουπίδια, της καταναλωτικής μας μανίας. Καθημερινά βιώνουμε την βία και την επιθετικότητα, με τα διάφορα εγκλήματα, όπως ανθρωποκτονίες, γυναικοκτονίες, βιασμούς, ενδοοικογενειακή βία, κακοποιήσεις και βασανισμούς παιδιών, ληστείες και κάθε παρανομία και απανθρωπιά, που γεμίζει τις φυλακές και τα νεκροταφεία. Και όλα αυτά, από την έλλειψη αγάπης, προς τον συνάνθρωπό μας.
‘Αγαπήσωμεν αλλήλους, για να ζήσουμε με ομόνοια’. Ίσως να ζούμε ξανά, παλιές και άγνωστες ιστορίες, που σημερα γίνονται παγκόσμια, άμεσα γνωστές, μέσα από τα ΜΜΕ και τα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η πολιτική δυστυχώς αντικαταστάθηκε και καλύφθηκε, από το απόλυτο προσωπικό και όχι από το κοινωνικό συμφέρον. Βλέπουμε να κυριαρχεί, η νέα τάξη πραγμάτων και η στάση επαγρύπνησης, η ‘wokeagenda, που θα μας αφυπνίσει και θα μας επιβάλει, το αφύσικο ως φυσικό και το ανώμαλο ως ομαλό.
Αυτός είναι ο περίεργος και διεφθαρμένος Κόσμος, που ζούμε και καλλιεργούμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
Ζήσαμε την παράνοια της Παγκόσμιας πανδημίας και παράλληλα εμβολιαστήκαμε υποχρεωτικά, με αμφιλεγόμενα εμβόλια, ενώ κλειστήκαμε στα σπίτια μας αδιαμαρτύρητα, για το καλό μας.
Δυστυχώς, ζούμε δύσκολους καιρούς και για τη Θρησκεία μας. Άτομα που προσβάλουν την Θρησκεία των άλλων, δεν πρέπει να λέγονται μορφωμένα και πολιτισμένα. Ούτε στους σκληρούς διωγμούς των πρώτων Χριστιανών, τόση εμπάθεια και τόσο μίσος. Τελευταία, άτομα που θέλουν να λέγονται καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, ζωγράφοι, γλύπτες, συγγραφείς, για να προβληθούν και να βγουν από την αφάνεια, διαλέγουν το δρόμο της πρόκλησης. Βυσσοδομούν, πάνω στα όσια και τα Ιερά μιας μερίδας πιστών, νομίζοντας ότι αν προκαλέσουν το Δημόσιο αίσθημα, θα καταφέρουν να γίνουν επί τέλους γνωστοί.
Το μόνο που πετυχαίνουν, είναι να γίνονται μισητοί, γιατί δεν σέβονται το Θρησκευτικό αίσθημα των άλλων. Ζούμε στη Γη σε ένα πολυπληθές μωσαϊκό, οκτώμισι δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Δικαίωμά μας ελευθέρα, να είμαστε άθρησκοι ή άθεοι, ειδωλολάτρες, δωδεκαθειστές, παγανιστές, Ινδουιστές Ισλαμιστές, Βουδιστές, Ιουδαίοι, Χριστιανοί ή άπιστοι. Δεν έχουμε όμως το δικαίωμα, στο όνομα της κακώς εννοούμενης ελευθερίας της έκφρασης, δημόσια να προσβάλουμε βάναυσα, τα Θρησκευτικά πιστεύω, των άλλων συνανθρώπων μας.
Πρώτα από όλα προσβάλουμε το έργο μας, την καλλιτεχνική διαδρομή και τον ίδιο τον εαυτό μας.
Και για να έρθουμε στα δικά μας, όσο για την Μεγάλη Σαρακοστή, που διάγουμε τώρα οι Χριστιανοί, η μουσική, ο χορός, το φαγοπότι και το γλέντι, είναι λυπηρό να συνεχίζονται, σαν να είναι Λαμπρή. Καιρός η Εκκλησία και οι ταγοί της, να μην περιορίζονται μόνο σε λόγια από τον άμβωνα, αλλά να φροντίσουν έμπρακτα, να προστατέψουν την περίοδο της νηστείας και περισυλλογής, των πιστών τους. Εκτός αν είμαστε ατομικιστές του χειρίστου είδους και όλα τα παραπάνω που ανέφερα, δεν μας αφορούν και λέμε
‘Γαία πυρί μειχθήτω’ δηλαδή αφού εγώ θα φύγω, ας καούν όλα και ‘ας πάει και το παλιάμπελο.’ Έμενα τι με νοιάζει;
Ξανθίππη Αγρέλλη =================
