Παρακολουθούμε το «κίνημα της πετσέτας» από ασφαλή απόσταση, μιας και η φροντίδα των καλλιεργειών δεν μας επιτρέπει μετακινήσεις. Είμαστε όμως απόλυτα αλληλέγγυοι, αφού κι εμείς αισθανόμαστε θύματα της ίδιας ανομίας: κανείς δεν ενδιαφέρεται εάν κάποιοι ποτίζουν τους αγροτικούς δρόμους που στη συνέχεια γίνονται δύσβατοι, κανείς δεν ενδιαφέρεται εάν το μπεκ βρέχει τον κεντρικό δρόμο και γίνεται κίνδυνος θάνατος για τα διερχόμενα αυτοκίνητα, ούτε εάν το λασπωμένο τρακτέρ βγαίνει στην άσφαλτο κατευθείαν από το χωράφι αφήνοντας χώμα και λάσπη σε αυτή, ούτε οτι φοβόμαστε να πάμε στα χωράφια μας από το φόβο των αδέσποτων για τα οποία όμως οι Δήμοι έχουν πάρει χρήματα, ούτε για το ένα, ούτε για το άλλο, ούτε για τίποτα.
Από την άλλη, καταφθάνουν, διαβάζουμε, στις τοπικές παραλίες, στελέχη κεντρικών υπηρεσιών για να μετρήσουν πόσο ακριβώς παραπάνω από το επιτρεπόμενο έχει επεκταθεί η χρήση ομπρελών στην παραλία! Λες και οι μεζούρες του κέντρου, διαφέρουν από αυτές της περιφέρειας με τις οποίες είναι εφοδιασμένοι οι τοπικοί Δήμοι... Οι πρώτες σκέψεις πάνε σε οδοιπορικά και εκτός έδρας αποζημιώσεις, στον ίδιο δηλαδή παράγοντα που εξέθρεψε το φαινόμενο: την ελαστικοποίηση ή και κατάχρηση εξουσίας από πολλούς που την ασκούν σε όλα τα δυνατά επίπεδα.
Ο Καλλικράτης, έγινε για να υπάρξουν ισχυροί Δήμοι, τουλάχιστον ικανοί να μετρήσουν μια παραλία και να αποφανθούν οτι ο τάδε την έχει καταπατήσει κατά τόσα μέτρα. Από εκεί και πέρα, σε εύλογο χρονικό διάστημα θα πρέπει να μεταβιβάσει το σήμα αλλού, Αστυνομία, εισαγγελέα κλπ, οι οποίοι θα λάβουν τα απαραίτητα μέτρα. Αλλά η αποτυχία μετρήματος από τις τοπικές αρχές, είναι μια ακόμη κραυγαλέα πολιτική και διοικητική αποτυχία του συστήματος Καλλικράτης. Ούτε να μετρήσουν δεν μπορούν οι τοπικοί Δήμοι, τι μπορούμε άραγε να περιμένουμε για σοβαρότερα θέματα; Κι έχουν μαζευτεί ήδη πολλά, τόσα πολλά που κάνουν τη ζωή στην ύπαιθρο καθόλου πια ελκυστική: παιδεία, υγεία, ασφάλεια, καθημερινότητα, φροντίδα ηλικιωμένων, προσέλκυση επιχειρήσεων για δημιουργία θέσεων εργασίας, προστασία περιβάλλοντος για να αναφέρουμε μερικά.
Τελευταία κι εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών, παντού γύρω σου βλέπεις και ακούς για νέα ονόματα που προστίθενται στους εκλογικούς συνδιασμούς που επιθυμούν να σώσουν τα χωριά μας. Ασε που μαθαίνουμε οτι γίνεται μάχη για την προσέλκυση γυναικών, για τις οποίες ισχύει και ελάχιστη ποσόστωση συμμετοχής! Πάρτε εμένα λένε κάποιοι άνδρες, αφήστε τη γυναίκα μου πίσω με τα τόσα παιδιά μας! Και στην όμορφη αυτή ατμόσφαιρα έρχονται να προστεθούν οι δηλώσεις συμπαράστασης συζύγων προς υποψήφιους συζύγους που είναι τουλάχιστον γραφικές: είναι μια εξαιρετική σύζυγος, που μεγάλωσε δύο υπέροχα παιδιά και που θα χάσει ο τόπος εάν δεν εκλεγεί. Λες και δεν ξέρουμε σε ένα χωριό, τι είναι ο καθένας μας και χρειαζόμαστε και συστάσεις...
Με την πληθώρα των αιρετών θέσεων που έχουν διαμορφωθεί, αλλά και την συνεχή δημογραφική ερήμωση παντού, δεν θα υπάρξει φέτος σπίτι που να μην έχει τουλάχιστον ένα υποψήφιο. Η κατάσταση εξελίσσεται σε γραφική, ενώ στην ουσία είναι τραγική.
Δεδομένου οτι όλοι μας συμφωνούμε οτι το σύστημα διοίκησης της χώρας χρειάζεται γενική και ουσιαστική αναδιοργάνωση, μια σκέψη θα ήταν να ξεκινούσε όλη αυτή από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να αλλάξουμε δηλαδή αυτό το περίφημο «Τα παράπονά σας στο Δήμαρχο» σε «τα παράπονά σας στο Γραμματέα του Δήμου». Δηλαδή να φύγουμε από το σημερινό καθεστώς που οι πάντες περιμένουν από το Δήμαρχο να τοποθετηθεί επί παντός επιστητού και να κατευθύνει ανάλογα όλες τις υπηρεσίες, σε επαγγελματικά στελέχη με ευθύνες. Λες και ο Δήμαρχος είναι κατάλληλος για το γραφείο κίνησης οχημάτων καθαριότητας, για προιστάμενος εργοταξίου τεχνικών έργων ύδρευσης και αποχέτευσης, ή για υπεύθυνος προσωπικού του Δήμου, για να αναφέρουμε ένα μέρος από τις αρετές που χρειάζεται να διαθέτει σήμερα ένα Δήμαρχος.
Με την ουσιαστική κατάρρευση της ζωής στα χωριά, ελάχιστοι, πλην ισως των υποψηφίων, θα διαφωνούσαν ακόμη κι εάν τώρα τελευταία ώρα, οι εκλογές αναβάλλονταν για ένα χρόνο, προκειμένου να συνταχθεί ένα νέος αυτοδιοικητικός χάρτης και οργανόγραμμα των Δήμων. Τόσο μεγάλη ανάγκη υπάρχει πια για αλλαγή!
Υπάρχει ανάγκη για απαντήσεις σε σύγχρονα ερωτήματα, όπως τοπική διατροφική πολιτική, ελαχιστοποίηση εκπομπών αερίου θερμοκηπίου, στήριξη τοπικής γεωργίας, στήριξης μικρής γεωργίας, στήριξης community supported farming, διασφάλιση εισοδήματος παραγωγών, φτώχεια, πείνα, κατανομή χρήσης νερού, προστασία δασών και δημόσιων χώρων για να αναφερθούμε μόνο στα αγροτοδιατροφικά θέματα όπως συνηθίζουμε.
Ασε που όλοι εμείς θα απαλλασσόμαστε από το απίθανο θέαμα των τόσο πολλών που θέλουν να βάλουν τάξη στα των χωριών μας. Κάτι δηλαδή σαν εκλογικά καλλιστεία...
Δημήτρης Αντωνόπουλος - insider.gr
