Ελένη, Δώρα… Αναστάζια Ρόδος και Κως. Ένας μακρύς κατάλογος δολοφονημένων γυναικών στα νησιά μας Ρόδος και Κως που δείχνουν ότι πρόκειται για την αρχή και όχι την κορυφή του παγόβουνου. Όταν ακούσαμε για εξαφάνιση κοπέλας στην Κω πριν ακόμα διαπιστωθεί ότι πρόκειται για στυγερό έγκλημα για την δολοφονημένη πλέον Αναστάζια με καταγωγή από την Πολωνία, οι σκέψεις όλων μας πήγαν στις αδικοχαμένες Ελένη, Δώρα εδώ στα νησιά μας και τόσες άλλες κοπέλες στην χώρα μας που χάθηκαν και ευχόμασταν αν μην είναι ακόμα μια γυναικοκτονία.
Οι λεπτομέρειες με τα στοιχεία του στυγερού εγκλήματος βγαίνουν στα φώτα της δημοσιότητας με σχετικά αργούς ρυθμούς παρόλο που έχει περάσει αρκετός καιρός. Κι αυτό ίσως σημαίνει δύο διαφορετικά πράγματα, είτε ότι είναι κάτι πολύ μεγάλο που κρύβεται πίσω από τις αποκαλύψεις και που η κοινωνία μας θα δυσκολευτεί πολύ να το αφομοιώσει οπότε και οι πληροφορίες διαδίδονται αργά. Είτε πρόκειται για ρατσιστική προσέγγιση του θέματος ότι δηλαδή εξαιτίας της καταγωγής της κοπέλας που προέρχεται από την Πολωνία, λυπούμαστε πολύ για την σκέψη αυτή, να μην έχει τον ίδιο αντίκτυπο στα συναισθήματα μιας συντηρητικής κοινωνίας όπως είναι αυτή που ζούμε.
Αυτό όμως που με προβληματίζει τελικά είναι παρόλο που έχουν γίνει πολλές γυναικοκτονίες στην Ρόδο και Κω και μπορεί να έγιναν κι άλλες και να μην το γνωρίζουμε, δεν βλέπουμε να έχουν χαραχθεί πολιτικές τέτοιας ευαισθησίας ώστε να προστατευθεί ο γυναικείος πληθυσμός και δη τα νέα κορίτσια από τέτοιου είδους καταστάσεις.
Σίγουρα υπάρχουν οι εθελοντικές οργανώσεις ή κινήματα όπως το #Metoo# που αφορά στην σεξουαλική και εν γένει κακοποίηση των γυναικών και ότι πρέπει να ονομάζονται οι κακοποιοί, και παρόλο που είναι ευαισθητοποιημένοι αρκετοί φορείς ακόμα και τις διωκτικές αρχές, εντούτοις αυτό δεν είναι αρκετό. Παλιότερα προστάτευαν οι μητέρες ακόμα και τα κατηχητικά σχολεία για όσα παιδιά παρακολουθούν.
Πολλά υπονοούμενα για τη ζωή της Αναστάζια έχουν αφεθεί σε όλες τις πηγές πληροφόρησης από το διαδίκτυο για τη ζωή της αδικοχαμένης που δεν μας αφήνουν αδιάφορους. Τελικά μήπως για την καθολική προστασία των μικρών κοριτσιών που κάποτε μεγαλώνουν και μπορεί να πέσουν θύματα τέτοιων καταστάσεων θα ήταν η αλλαγή νοοτροπίας και ο τρόπος με τον οποίο μεγαλώνουν; Μήπως ενώ υπάρχει καταιγισμός στο διαδίκτυο από τον υπερβολικά εκκεντρικό τρόπο ζωής των μεγάλων σταρ και προτύπων για τα νέα κορίτσια, τους καλλιεργούν μια άγνοια κινδύνου για κακοτοπιές και μήπως τελικά θα έπρεπε να υπάρχουν αντίστοιχες υπηρεσίες συμβουλευτικής στους χώρους εκπαίδευσης όπου να προστατεύουν τα παιδιά ώστε να μην μιμούνται τις διάσημες καλλιτέχνιδες στην καθημερινή τους ζωή και να διδαχθεί ένας ηπιότερος τρόπος ζωής στα νέα παιδιά;
Οι απόψεις μας δεν είναι καθόλου συντηρητικές. Η καθημερινή ζωή πρέπει να είναι ρεαλιστική και να ταυτίζεται με την πραγματικότητα, να μάθουμε να λέμε στα παιδιά μας την ωμή αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι Η κοινωνία μας μπορεί πραγματικά να λυπάται όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι τέτοιου είδους επαχθή εγκλήματα αλλά δεν κάνει και τίποτα ώστε να προστατευτούν τα νέα κορίτσια από τέτοιου είδους καταστάσεις. Άλλωστε είμαστε πολλές φορές παρόντες σε πολλές καταστάσεις βίας κατά των γυναικών και δεν μιλάμε ούτε παίρνουμε θέση υποστήριξης των γυναικών αυτών είτε πρόκειται σε οικογενειακά περιβάλλοντα είτε σε χώρους εργασίας αλλά και σε άλλους χώρους για να μη «χαλάσουμε» τις σχέσεις μας με αυτόν που κακοποιεί και μπορεί να έχει θέση εξουσίας… ας σταματήσει πια αυτή η υποκρισία..
Ελένη Ν. Καραγιάννη, Αθλήτρια Τριάθλου
