Κάρτες, λουλούδια, σοκολατάκια, λούτρινα ζωάκια, καρδούλες και διάφορα μικρό δώρα. Επίσης κοσμήματα και αρώματα, που έχουν την τιμητική τους, στην σημερινή συμβολική γιορτή.
Ας δούμε λοιπόν, από πηγάζει αυτή η γιορτή του έρωτα και της αγάπης. Ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, ξεκίνησε από την Αγγλία, μετά τον Μεσαίωνα. Αυτή η γιορτή έχει, παγανιστικές και μετέπειτα Χριστιανικές ρίζες.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, από τις 13 -15 Φεβρουαρίου, γιόρταζαν τα Λουπερκάλια προς τιμή του προστάτη του ερώτα Φαύνου, δηλαδή, όπως και του Πάνα, των Αρχαίων Ελλήνων.
Καθώς επίσης και του Έρωτα, του γιου της Αφροδίτης. Τότε οι Ρωμαίοι θυσίαζαν κατσίκια και σκυλιά και έκαναν μεγάλα γλέντια και χορούς, γύρω από τους βωμούς. Μια τέτοια γιορτή, υπήρχε και στην Αρχαία Αθήνα, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουάριου, προς τιμή του Δία και της Ήρας.
Όλες αυτές οι γιορτές, καταργήθηκαν από την Χριστιανική Εκκλησία, τον 5 αιώνα μ. Χ. ως παγανιστικές και ειδωλολατρικές. Στη θέση τους στις 14 Φεβρουαρίου, μπήκε ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Βαλεντίνου, μάρτυρα της Χριστιανικής πίστης.
Μετά από την απόφαση του Πάπα, ο Άγιος Βαλεντίνος σύμφωνα με την παράδοση, ήταν ένας Στρατιωτικός Ιερέας, του 3 αιώνα μ. Χ.
Αυτός σε κόντρα των Αυτοκρατορικών διαταγών, δεχόταν να παντρέψει κρυφά, νεαρούς στην ηλικία ερωτευμένους, γλιτώνοντάς τους από το Στρατό.
Ήταν ο πραγματικός προστάτης των κρυφά ερωτευμένων, για αυτό όταν τον συνέλαβαν και φυλακίστηκε, αρνούμενος να αποκηρύξει την Χριστιανική πίστη και να ακολουθήσει τη ειδωλολατρία, ερωτεύτηκε μέσα στη φυλακή την τυφλή κόρη του δεσμοφύλακα και της έστελνε γράμματα, δηλαδή ραβασάκια αγάπης από τον Βαλεντίνο της, που της τα διάβαζαν άλλοι.
Το νόημα της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, έγινε ουσιαστική πράξη, στα μετά Μεσαιωνικά χρόνια, στον 14 αιώνα στην εποχή του Φλεβάρη. Τότε που μαζεύονται τα πουλιά και διαλέγουν συντρόφους, στην Αγγλική εξοχή.
Έπειτα στις αρχές του 17 αιώνα, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, καθιερώθηκε η γιορτή των απανταχού ερωτευμένων, ξεκινώντας από την Αγγλία. Έτσι το 1840, ανταλλάσσονταν ευχετήριες κάρτες αγάπης στην Αμερική, μόνο για ερωτευμένους.
Από εκεί διαδόθηκαν σε όλο τον κόσμο και έγινε η εκμετάλλευση και η ατέλειωτη εμπορευματοποίηση, της γιορτής της αγάπης, με ετήσιο τζίρο δισεκατομμυρίων.
Όμως αυτή η γιορτή σε μη Χριστιανικά κράτη, όπως στην Ινδία με τον Ινδουισμό, στο Πακιστάν και στο Ιράν με τον Ισλαμισμό, την θεωρούν προϊόν παγκοσμιοποίησης και διαφθοράς.
Στην Ελλάδα, η Ελληνική γιορτή των ερωτευμένων, είναι διαφορετική.
Ο Άγιος Βαλεντίνος δεν αναφέρεται πουθενά, στο Ορθόδοξο Εορτολόγιο, αν και το 1969 η Καθολική Εκκλησία βρήκε τον τάφο του στη οδό, ‘Βία Φλαμίνια’ της Ρώμης, με ημερομηνία 14 Φεβρουαρίου.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο ξενόφερτος Άγιος Βαλεντίνος, ήρθε και στη χώρα μας και με πρωτοβουλία των ανθοπωλών, επικράτησε η παγκόσμια γιορτή του.
Το 1994, η Εκκλησία της Ελλάδος, πρότεινε να καθιερωθεί ως ημέρα των ερωτευμένων, η γιορτή του Αγίου Υακίνθου, θαλαμηπόλου του Ρωμαίου ειδωλολάτρη, Αυτοκράτορα Τραϊανού, ο οποίος τον φυλάκισε επειδή ήταν Χριστιανός και πέθανε από ασιτία.
Στην Κρήτη υπάρχει το μοναδικό Εκκλησάκι του, στο βουνό Ψηλορείτης και η μνήμη του, τιμάται στις 3 Ιουλίου. Αργότερα όμως και πάλι η Εκκλησία της Ελλάδος, πρότεινε η γιορτή της αγάπης, να γίνεται στις 13 Φεβρουαρίου, όπου η Ορθοδοξία τιμά τη μνήμη του ζεύγους των Αποστόλων, Ακύλα και Πρισσίλας που έζησαν στην Κόρινθο, ως ενάρετοι Χριστιανοί.
Επίσης και στην Αρχαία Ελληνική μυθολογία, γιορτάζουν την ημέρα της αγάπης, στα πρόσωπα του πολυμήχανου Οδυσσέα και της πιστής συζύγου του Πηνελόπης.
Αυτά λοιπόν είναι τα ιστορικά και μυθικά στοιχειά, που αλιεύσαμε από τους θρύλους, την παράδοση και την Εγκυκλοπαίδεια, για το φαινόμενο της γιορτής στου Αγίου Βαλεντίνου και της εμπορευματοποίησής του
. Μιας γιορτής που αφορά, τα αγαπημένα ανδρόγυνα ζευγάρια, που τιμούν τον έρωτα και την αγάπη τους. Χρόνια πολλά. Χαρούμενη η γιορτή της αγάπης.
Ξανθίππη Αγρέλλη
